• Retour

La vie terrestre est-elle un but en elle-même ou bien un moyen pour un but

Le chemin sur la Terre en tant qu’homme n'aurait aucune juste motivation s'il était simplement un but en lui-même, ou bien aussi, il vous serait difficile pour vous les hommes de lui trouver une juste motivation parce que vous voyez trop clairement la grande diversité des destins humains. Et il se lèverait toujours de nouveau en vous la question du but d'une vie difficile, pleine de souffrances et pauvre. Mais vous pouvez trouver vite une réponse lorsque vous considérez la vie non pas comme un but en elle-même, mais comme moyen pour un but. Si chaque destin terrestre était égal, la vie terrestre de chaque homme serait en harmonie, absence de préoccupation, de joie et de bonheur terrestre – peu différente de la vie du prochain – alors vous pourriez vous bercer dans la croyance que la vie terrestre ne vous est d’aucun but plus profond que justement celui de la vie elle-même. Mais quand vous réfléchissez sérieusement vous ne vous contenterez pas d’une telle explication – vous chercherez un motif plus profond et vous le trouverez même parce que de votre part seulement une question sert à vous faire arriver à la réponse. Et tous les hommes devraient tendre vers cette question. Ce n’est certes pas un témoignage d'intelligence ou d’une juste activité d'esprit lorsqu’un homme se contente de passer sa vie seulement comme humeur d’un Créateur, parce que chaque homme qui prétend avoir quelque intelligence, ne passerait certainement pas son temps et sa force pour faire se lever des choses qui sont totalement sans but. Et lui-même ne voudrait pas se considérer lui-même comme une créature totalement inutile qui aurait seulement le but de se conserver lui-même mais sans pouvoir déterminer la durée de son existence. La vie terrestre est-elle un but en elle-même ou bien un moyen pour un but ? – Faire se lever cette question en soi pourrait être très utile pour celui qui n'est pas en mesure de croire. Il n'est certainement pas exigé de vous les hommes de croire aveuglement, parce qu'une telle croyance aveugle n'a aucune valeur. Mais vous pouvez employer votre entendement, vous pouvez réfléchir dans toutes les directions sur ce qui vous est demandé de croire. Par la réflexion vous pouvez arriver à un résultat qui vous semble acceptable et vous pouvez être certain que chaque travail de pensée est bénit lorsqu’il s'agit d’une reconnaissance plus profonde : Du savoir de ce qui vous est encore caché à vous les hommes, mais qui ne doit pas vous rester caché. Connaître parfaitement le but de la vie terrestre des hommes est une telle connaissance, parce qu'elle fait partie du champ du non démontrable, mais elle peut de toute façon rendre heureux un homme dès qu'il a sérieusement l’intention de l’atteindre. Parce qu'alors il se lèvera toujours plus de questions dans l'homme lorsqu’il se rend compte que la vie en tant qu’homme est seulement un moyen pour un but. Il cherchera à connaître parfaitement le vrai but et maintenant il découvrira sa tâche, il ne se contentera plus de la seule préoccupation de la vie terrestre, il apprendra à considérer chaque évènement et vicissitude comme conditionnés par un but, et il trouvera et suivra maintenant une disposition d'esprit spirituelle qui le satisfait outre mesure.(23.04.1958) Avec la connaissance du but de la vie terrestre commence la vie consciente de l'homme, parce que seulement maintenant sa pensée s'orientera sur un but qu'il cherche à atteindre. Seulement maintenant il fait campagne en faveur de l’exécution du travail sur l'âme, maintenant seulement est mis en second le but terrestre, bien qu’il puisse maitriser sa vie terrestre avec l'Aide de Dieu, et une telle disposition d'esprit sera une bénédiction envers sa vie et elle lui ouvrira toujours de nouveaux aspects qui occupent sa pensée et la guident vers le haut. Une vie terrestre consciente du but ne peut jamais être vécue inutilement, elle doit apporter un succès spirituel, tandis que par contre un homme pour lequel la vie est seulement un but en elle-même, n’obtiendra aucun gain spirituel. Mais dès qu'il devient affectueux volontairement, il se lèvera en lui automatiquement des questions sur le but de sa vie terrestre et alors il se produira aussi un changement de ses pensées, mais s'il lui manque la volonté pour l’amour, ce qui est presque toujours le cas chez ceux qui n'ont pas encore reconnu le but de la vie terrestre, on ne peut alors pas parler de développement vers le haut, l'homme reste selon la constitution de son âme, comme il était au début de son incarnation. Alors le parcours terrestre est effectué entièrement inutilement, alors il s’est joué du grand Don de Grâce qui aurait pu apporter le succès maximum. Mais à chaque homme il est possible d’arriver à cette connaissance, c'est-à-dire qu'il passe sur la Terre pour un but, parce que chaque homme possède la faculté de penser, parce qu'il peut évaluer une pensée contre une autre, il est même capable de juger. Et avec une juste réflexion il arriverait certainement à cette connaissance parce qu'il peut reconnaitre aussi dans la Création de la nature un certain but dans l'Ordre de la Loi qu’il devrait appliquer aussi à lui-même qui est l’Œuvre de Création la plus hautement développée, autrement il serait vraiment d’une pensée très limitée, un concept qui ne peut pas être issu de l'intelligence. L'homme peut conquérir la connaissance d'un but de la vie terrestre autrement il ne pourrait pas être exigé de lui une responsabilité sur le comment il a utilisé cette vie terrestre. Mais aux hommes qui ne veulent reconnaître aucun but, il est nié une telle responsabilité bien que pour cela il existe assez de preuves dans la Création de la Nature, et les Lois de la nature ne peuvent pas être enfreintes sans conséquences contre l'Ordre divin et donc l'homme doit faire valoir pour lui-même un certain Ordre, lui-même doit se sentir inclus dans cette Loi de l'Ordre qui a fait se lever tout, mais il doit chercher à s'adapter à la Loi de l'Ordre divin. Il doit reconnaître un Législateur, alors il se sentira responsable consciemment envers ce Législateur. Si ce Législateur n'est pas reconnu, alors l'homme se sent libre de responsabilité envers un Seigneur, alors il se trouve évidemment encore dans le pouvoir contraire à Dieu, parce que celui-ci cherchera toujours à influencer l'homme de sorte que disparaisse toute foi dans le but et dans l’objectif de l'existence de la vie terrestre – de sorte que ce pouvoir puisse le retenir pour lui de nouveau pour des temps éternels.

Amen

Inzicht in het doel van het aardse bestaan

Het gaan over de aarde als mens zou geen juiste beweegreden hebben wanneer het slechts voor eigen doeleinden was. Of, het zou u, mensen moeilijk vallen daarvoor een goede oorzaak te vinden, omdat u al te duidelijk de grote verscheidenheid bemerkt van de menselijke lotgevallen. Steeds weer zou de vraag in u opkomen, welk doel is er in een verdrietig, armzalig en kommervol leven? Maar u kunt dadelijk een antwoord vinden wanneer u het leven niet als doel zelf beschouwt, maar als middel tot dat doel.

Was een ieder's aards lot gelijk en zou een ieder's leven als mens uit harmonie, zorgeloosheid, vreugde en aards geluk bestaan, d.w.z. weinig onderscheid hebben met het leven van de medemensen, dan zou u wel geloven kunnen dat het aardse bestaan geen hoger einddoel had dan het leven zelf. Maar zodra u hier ernstig over nadenkt zult u niet met zo'n verklaring tevreden zijn. U zult naar een diepere reden zoeken en zeker ook vinden, omdat er slechts een vraag uwerzijds voor nodig is om u daarop een antwoord te geven.

En deze vraag moesten zich alle mensen stellen, want het getuigt waarlijk niet van wijsheid of van goede denkvaardigheid wanneer een mens zich tevreden stelt met "slechts als een scheppingsgril" door het leven te gaan. En eenieder mens die er aanspraak op maakt intelligent te zijn zou zeker zijn tijd en kracht niet aanwenden om dingen te doen ontstaan, die volkomen doelloos zijn. En hij zou zich zelf ook niet als een geheel nutteloos schepsel.willen beschouwen dat alleen tot doel heeft zichzelf in stand te houden, maar zelf daarbij niet de duur van zijn bestaan bepalen kan. Is het aardse leven een doel op zichzelf of is het een middel tot het doel? Deze vraag bij zichzelf op te werpen kan van groot belang zijn voor hem die niet geloven kan. Er wordt in geen geval van u, mensen gevraagd blindelings te geloven, want dat soort blindgeloof heeft geen waarde. Maar u kunt uw verstand gebruiken en u kunt van alle kanten bezien wat van u verwacht wordt te geloven. En u kunt door nadenken tot een resultaat komen dat u aanneembaar lijkt. U kunt er zeker van zijn dat zulk een gedachtenarbeid ook gezegend zal worden, wanneer het gaat om een dieper inzicht, om het weten van hetgeen voor u mensen nog verborgen is maar toch niet verborgen moet blijven.

En het doel van het aardse bestaan als mens te doorgronden is zulk een kennis, want zij behoort tot het gebied van het onbewijsbare en kan toch de mens gelukkig maken als het de mens ernst is deze kennis te bezitten. Want steeds meer vragen zullen dan in de mens opkomen, zodra het hem duidelijk geworden is dat het leven als mens alleen een middel tot het doel is. Want dan zal hij ook het ware doel zoeken te doorgronden en dan ook zijn opdracht inzien. Hij zal zich niet meer tevredenstellen met slechts de zorgen van het aardse leven, hij zal veel meer het gebeuren en beleven leren beschouwen als noodzakelijk voor het doel, en nu ook een geestelijke houding vinden en uitwerken die hem bovenmate zal bevredigen.

23 maart. Met het inzicht van het aardse levensdoel begint pas het bewuste leven van de mens, want nu pas zal zijn denken gericht worden op een doel dat hij probeert te bereiken. Nu pas legt de mens zelf de hand aan het werk zielearbeid uit te voeren. Nu pas worden de aardse belangen op de achtergrond geschoven, ofschoon hij ook zijn aardse leven meester kan worden met de hulp van GOD, DIE zo’n instelling tot het leven zal zegenen.

HIJ zal voor hem steeds nieuwe aspecten ontsluiten die zijn gedachten bezig houden en hem hogerop leiden, want een doelbewust leven kan nooit tevergeefs geleefd zijn en zal ook een geestelijk resultaat opleveren. Terwijl een mens voor wie het leven alleen eigen doeleinden heeft geen enkel succes zal behalen. Wanneer hij echter gewillig is de liefde te beoefenen, dan zullen in hem vanzelf vragen oprijzen over het doel van zijn aards bestaan, en dat heeft dan ook een verandering van zijn denken tengevolge. Ontbreekt echter de wil om te werken in liefde, wat meestal het geval is bij degenen die het doel van hun aards bestaan nog niet hebben ingezien, dan kan er van een opwaartse ontwikkeling geenszins gesproken worden. Dan blijft de gesteldheid van de ziel van de mens zoals die was in het begin van haar belichaming, en dan is een grote genadegift verspeeld die hem het grootste succes had kunnen opleveren, want het leven op de aarde werd geheel vergeefs afgelegd.

Maar het is voor ieder mens mogelijk tot dit inzicht te komen dat hij terwille van een doel de weg over de aarde gaat, want ieder mens is in staat te denken en kan zijn gedachten tegen elkaar afwegen, zodat hij bekwaam is om erover te oordelen. Hij zou bij ernstig nadenken zeker tot inzicht komen, omdat hij in de natuurschepping ook een zekere doelmatigheid in de vastgestelde orde kan erkennen. En die hij ook als hoogst ontwikkeld scheppingswerk, zeker op zichzelf zou moeten toepassen, anders zou hem waarlijk een zeer beperkt denken eigen zijn, een opvatting die niet kenmerkend is voor verstand.

De mens kan dus wel tot het inzicht komen van zijn aardse levensdoel, anders zou van hem geen veranwoording gevraagd kunnen worden hoe hij zijn aards bestaan benut heeft. Zo'n verantwoording wordt weliswaar door de mensen die geen doel erkennen willen ontkent, maar ook daarvoor zijn genoeg bewijzen in de schepping der natuur voorhanden, dat niet zonder gevolgen tegen de wetten der natuur en tegen de goddelijke ordening gezondigd kan worden. Daarom moet ook de mens zelf voor zich een zekere ordening laten gelden, en hij moet zichzelf betrokken voelen in deze wettelijke orde. Dus kan hij zijn leven niet willekeurig inrichten zonder enige verantwoording tegenover HEM, DIE alles heeft geschapen. Hij moet dus proberen zich aan de wet van de goddelijke orde aan te passen.

En hij moet ook een WETGEVER accepteren, want pas dan zal hij zich ook verantwoordelijk voelen tegenover die Wetgever. Wordt deze Wetgever echter niet geaccepteerd, dan voelt de mens zich vrij van verantwoording tegenover een HEER - en dan is hij nog zeer duidelijk in handen van de godvijandige macht. Want deze macht zal steeds proberen de mens te beïnvloeden, zo dat elk geloof aan een doel van het aardse levensbestaan verdwijnt. Ze wil hem weer voor zichzelf behouden voor eeuwig lange tijden.

Amen