• Retour

La renaissance spirituelle – la Grâce

L'Acte de Grâce de la renaissance spirituelle est une preuve de la libre volonté bien utilisée. Parce que ce n’est pas la Volonté divine qui accomplit cette renaissance spirituelle, autrement aucun homme ne resterait dans l'obscurité de l'esprit, parce que Dieu aime chacune de Ses créatures et cet Amour ne se refroidit jamais. Mais la renaissance spirituelle est un signe du progrès, elle est une marche vers la perfection, et celle-ci peut être atteinte seulement dans la libre volonté. La renaissance spirituelle est de toute façon un Acte de Grâce, c'est-à-dire un acte que la Grâce divine lui a procuré, parce que sans Grâce l'homme est incapable de procéder même d'un seul pas sur la voie de la perfection. Donc la libre volonté de l'homme a évalué de la manière juste la Grâce divine à sa disposition, elle l'a laissée agir sur elle, elle l'a désirée et accueillie, la libre volonté et l'effet de la Grâce divine est la renaissance spirituelle. Seulement celui qui a tourné consciemment sa volonté vers Dieu peut être rené en esprit, il doit tendre vers Lui et entrer en contact avec Lui par une intime prière et donc s’ouvrir à la réception du Don de la Grâce, de Sa Parole et avec cette Parole de Sa Force. Et ainsi le réveil de l'esprit dans l'homme est un Acte de Grâce, l'Amour divin est donc devenu visible, et maintenant Il se révèle à l'homme au moyen de Son Esprit. Sans la volonté de l'homme le réveil de l'esprit ne se déroule pas, à moins que l'âme ne soit pas liée au fort pouvoir de Satan qui la domine contre sa volonté. Alors Dieu peut casser le pouvoir de Satan et libérer l'esprit dans l'homme sans sa contribution consciente, vu que dans un tel état de possession il est privé de sa libre volonté. Malgré cela l'âme a ensuite déjà une certaine maturité et elle n'est plus contraire à Dieu, donc dès que l'homme peut de nouveau disposer de sa volonté il se tourne vers Dieu. Alors la Grâce de Dieu se manifeste d’une manière évidente, parce qu'avec le réveil de l'esprit il est également concédé une guérison du mal qui doit toujours être considérée comme un Cadeau de la Grâce de Dieu. Mais lorsque la renaissance spirituelle a eu lieu, alors la volonté de l'homme doit être constamment active, l'homme doit continuellement prier pour l'apport de Grâce, il doit toujours s’ouvrir à cette Grâce et l'utiliser, parce que le réveil de l'esprit signifie vraiment une réception constante de ce que l'Amour de Dieu tourne à l'homme pour la réalisation de la perfection. Et tout cela est une Grâce, mais l’homme doit toujours l’accueillir en ouvrant totalement sa libre volonté. La libre volonté demande la Grâce, la libre volonté l'accueille, la Grâce de nouveau réveille l'esprit à la Vie, et l'activité de l'Esprit consiste de nouveau à transmettre des Dons de Grâce, parce que tout cela est la Grâce divine qui est rendue accessible à l'homme, parce que l'homme dans son état de basse maturité n'est pas digne d’être en contact avec le Don divin. Mais l'Amour de Dieu regarde au-delà de l'indignité de l'homme et il lui concède le Don divin, dès que l'homme est de bonne volonté pour l'accepter. La volonté est communiquée par la prière et par les actes d'amour, parce que ceux-ci sont en relation directe avec Dieu Qui apporte d’une manière renforcée la Grâce à l'homme. Lorsque l'homme est rené spirituellement, alors la Grâce de Dieu est devenue efficace en lui, et alors l'homme reste aussi dans Sa Grâce, parce que maintenant l'Esprit le guide et le mène et il le stimule à une constante activité dans l'amour, en conséquence de quoi la Grâce de Dieu lui afflue constamment. Et donc un homme rené ne peut spirituellement plus tomber, il ne peut plus s'éloigner de Dieu, parce que la Grâce de Dieu l’en l'empêche, l'Amour de Dieu le tient et pourvoit constamment l'homme. L'homme ne mérite pas vraiment la très grande mesure de Grâce qui est à sa disposition, parce que tant qu’il demeure sur la Terre, il n’est pas assez bon et parfait pour pouvoir prétendre à ce droit, mais il peut le devenir, s'il utilise la Grâce, parce que c’est le moyen auxiliaire qui est à disposition de l'homme pour devenir parfait. Tout ce qui contribue à ce que l'homme se développe vers le Haut, peut être appelé Grâce. Et ainsi même la souffrance est Grâce, car dans sa juste utilisation elle peut procurer beaucoup de bénédiction et assurer à l'âme le progrès spirituel. L'homme dont l'esprit est réveillé à la Vie, doit aussi prendre sur lui la souffrance au travers de laquelle il est rené spirituellement, parce que la souffrance doit le mûrir, elle doit le purifier, parce qu'aucune âme qui n’est pas rené spirituellement, ne peut être assez claire et pure au point de ne plus avoir besoin d'aucun processus de purification. Et donc même la souffrance est à considérer comme une Grâce, comme aussi tout ce qui aide le spirituel réveillé au développement vers le Haut. Le but de celui qui est rené spirituellement doit être et est la maturité la plus haute possible qui peut être atteinte sur la Terre. Sans la Grâce de Dieu il ne peut pas atteindre le but, mais avec Sa Grâce il peut tout. Dieu cependant le laisse libre de la mesure de Grâce qu’il veut se conquérir, quelle mesure de Grâce il demande et veut recevoir en s'ouvrant à elle. Mais celui qui est rené ne faiblira pas spirituellement dans la prière pour l'apport de Grâce et donc il tendra continuellement vers Dieu et sera saisi par Son Amour qui maintenant ne le laissera jamais et encore jamais tomber, mais il aidera l'âme sans interruption vers le Haut.

Amen

Geestelijke wedergeboorte - Genade

De begenadiging van de geestelijke wedergeboorte is een bewijs dat de vrije wil juist is gebruikt. Want niet de goddelijke wil bewerkstelligt deze wedergeboorte, daar anders wel geen mens in de duisternis van geest bleef, omdat God ieder van Zijn schepselen lief heeft en deze Liefde nooit bekoelt. De geestelijke wedergeboorte is echter een teken van vooruitgang. Ze is een stap omhoog naar de volmaaktheid en deze kan alleen in vrije wil worden bereikt.

Toch is de geestelijke wedergeboorte een daad van genade. Dat wil zeggen: de goddelijke genade heeft hem teweeggebracht, want zonder genade is de mens niet in staat ook maar één stap verder te komen op de weg naar volmaaktheid. Dus heeft de vrije wil de goddelijke genade die de mens ter beschikking staat, op de juiste wijze benut. Hij heeft ze op zich in laten werken. De vrije wil heeft ze begeerd en in ontvangst genomen en de uitwerking van de goddelijke genade is de geestelijke wedergeboorte.

Wedergeboren in de Geest kan dus alleen diegene zijn, die bewust zijn wil op God heeft gericht, die op Hem aanstuurt en met Hem in verbinding treedt door innig gebed en die zich daarom opent voor de ontvangst van Zijn genadegave - van Zijn Woord en met het Woord van Zijn kracht. En bijgevolg is de opwekking van de Geest in de mens een begenadiging, een zichtbaar worden van de goddelijke Liefde, die zich nu aan de mens door Zijn Geest openbaart. Zonder de wil van de mens komt de opwekking van de Geest niet tot stand, tenzij de ziel is gebonden door sterke macht van de satan die haar beheerst tegen haar wil.

Dan kan God de macht van de satan breken en de Geest in de mens bevrijden zonder diens bewuste toedoen, daar hij in een dergelijke bezeten toestand van zijn vrije wil is beroofd. Toch heeft de ziel dan al een zekere rijpheid en is niet meer weerspannig tegen God. Dus zodra de mens weer over zijn wil kan beschikken, keert hij zich ook naar God. Dan openbaart de genade Gods zich nog duidelijker, omdat gelijktijdig met de opwekking van de Geest een ziekengenezing verbonden is die steeds als genadegeschenk van God moet worden gezien.

Maar heeft de geestelijke wedergeboorte plaatsgevonden, dan moet de wil van de mens voortdurend actief blijven. De mens moet voortdurend om toevoer van genade vragen. Hij moet zich voortdurend voor deze genade openstellen en ze benutten. Want het opwekken van de Geest betekent eigenlijk een voortdurende ontvangst van datgene, wat de Liefde Gods de mens doet toekomen om de volmaaktheid te bereiken. En dit alles is genade, maar steeds pas dan door de mens in ontvangst te nemen, wanneer hij er zich in volledige vrije wil voor openstelt.

De vrije wil vraagt om de genade, de vrije wil neemt ze in ontvangst, de genade wekt de Geest tot leven en de werkzaamheid van de Geest is weer het overbrengen van genadegaven. Want al het goddelijke, als het voor de mens toegankelijk wordt gemaakt, is genade, omdat de mens in zijn lage toestand van rijpheid niet waardig is met goddelijke gave in aanraking te komen. Doch de Liefde Gods schenkt geen aandacht aan de onwaardigheid van de mens en verleent hem goddelijke gave, zodra de mens gewillig is deze aan te nemen.

De wil wordt getoond door het gebed en door werken van liefde. Want dit laatste is de rechtstreekse verbinding met God die de mens de genade versterkt oplevert. Is de mens geestelijk wedergeboren, dan is dus de genade Gods bij hem werkzaam geworden en dan blijft de mens ook in Zijn genade. Want de Geest stuurt en leidt hem nu en spoort hem aan voortdurend werkzaam te zijn in liefde, met als gevolg dat hem voortdurend de genade Gods toestroomt. En daarom kan iemand die geestelijk is wedergeboren niet meer vallen. Hij kan zich niet meer van God verwijderen, omdat de goddelijke genade dit verhindert, de Liefde Gods die de mens vasthoudt en voortdurend verzorgt.

De mens verdient waarlijk niet de overdaad van genade die hem ter beschikking staat. Want hij is, zolang hij op aarde vertoeft, niet zo goed en volmaakt, dat hij met recht aanspraak zou kunnen maken op de genade. Maar hij kan het worden wanneer hij de genade benut. Want deze is het hulpmiddel dat de mens ter beschikking staat om volmaakt te worden. Alles wat er toe bijdraagt dat de mens zich positief ontwikkelt, kan genade worden genoemd.

En zo is ook het leed een genade, dat bij juist gebruik oneindig veel zegen kan brengen en de ziel verzekert van geestelijke vooruitgang. Ook de mens wiens Geest tot leven is gewekt, die dus geestelijk is wedergeboren, moet leed op zich nemen. Want het leed moet hem geheel rijp laten worden en moet hem louteren, omdat geen ziel - ook niet van de geestelijk wedergeborene - al zo helder en rein is dat ze geen louteringsproces meer nodig zou hebben. En daarom is ook het leed als genade te beschouwen, zoals alles wat ook de geestelijk gewekte helpt zich positief te ontwikkelen. Want de grootst mogelijke rijpheid op aarde te verkrijgen, moet het doel zijn van degene die geestelijk is wedergeboren.

Doch zonder de genade Gods kan hij het doel niet bereiken. Maar met Zijn genade is hij tot alles in staat. Maar God laat hem vrij welke hoeveelheid genade hij wil verwerven, welke mate van genade hij vraagt en hij ontvangen wil door zich open te stellen. Maar de geestelijk wedergeborene zal niet verslappen in het gebed om toezending van genade. En daarom zal hij voortdurend op God aansturen en door Zijn Liefde worden vastgepakt, die hem nu nooit ofte nimmer meer zal laten vallen, maar zijn ziel onophoudelijk helpt opwaarts te gaan.

Amen