• Retour

Le concept d'Éternité

On doit considérer comme abstrait le concept d'Éternité lorsqu’on veut l’employer à propos de n'importe quelle Œuvre de Création terrestres. Il n'existe rien dans le monde, qui soit visible à l'œil humain, et où l’on puisse employer le concept d'«éternel». Une Œuvre de Création peut avoir une durée de temps infiniment longue d’existence, mais elle aura de toute façon une fin, c'est-à-dire qu’elle deviendra invisible à l'œil humain. On peut certes employer l'expression de «temps éternels», mais jamais le mot «Éternité». Parce que sous le mot éternité il faut entendre ce qui ne finit jamais et reste toujours existant puisque c’est impérissable. Tout ce qui est visible est périssable et doit même l’être, parce que cela devient visible seulement lorsque du spirituel y a pris demeure, mais au spirituel il est imposé un temps déterminé pour le mûrissement, et donc il doit un jour abandonner l'Œuvre de Création pour ensuite n’être plus visible. Les durées de temps de toutes les Créations visibles sont limitées, donc elles doivent avoir une fin, par conséquent le concept d’Éternité s'étend seulement sur ce qui n'est pas visible, donc au Règne spirituel, Celui-ci est sans début et sans fin. Il ne finira jamais d'exister, même si des temps infinis se passent, parce que le spirituel est impérissable. Donc tout ce qui est visible doit disparaître dans l'Éternité, le visible matériel ne se trouve pas dans le Règne spirituel, c'est-à-dire pas dans l'Éternité. Même les êtres imparfaits reconnaîtront très vite, que ce qu'ils croyaient voir, n'est pas une pure réalité, et il ne se passe pas un temps très long avant qu'ils reconnaissent leurs points de vue erronés comme quoi tout le matériel leur est présenté comme des images de dupe, et celles-ci disparaissent comme de la vapeur devant les yeux de celui qui les a désirées. Seulement alors à de telles âmes le concept d'Éternité devient pour elles saisissable. Seulement alors il devient clair pour l'être que le concept d’éternité dépend de son état de maturité, soit pour l'être la certitude que la vie spirituelle dure éternellement le rend heureux, soit la pensée d’un séjour qui ne finit jamais dans le Règne spirituel devient un tourment. Parce que l'être sera heureux seulement lorsqu’il sera en mesure de contempler seulement avec l'œil spirituel, donc lorsqu’il sera dans un état où il aura dépassé le temps et l'espace.

Amen

Het begrip “eeuwigheid”

Het begrip “eeuwigheid” zou abstract te noemen zijn als men het toe zou willen passen op om het even welk aards scheppingswerk dan ook. Er is niets in de wereld, wat met het menselijke oog zichtbaar is, waarop het begrip “eeuwig” van toepassing zou kunnen zijn. Weliswaar kan menig scheppingswerk een eindeloos lange tijd bestaan, maar uiteindelijk zal het toch vergaan. Dat wil zeggen dat het voor het menselijke oog onzichtbaar wordt. Men kan dan wel de uitdrukking “eeuwige tijden” gebruiken, maar nooit het woord “eeuwigheid”. Want onder eeuwig moet begrepen worden nooit eindigend, altijd bestaand blijvend, dus onvergankelijk zijnde.

Maar al het zichtbare is vergankelijk en moet dat ook zijn, omdat het pas zichtbaar is als het geestelijke daarin intrek genomen heeft. Maar het geestelijke heeft een bepaalde tijd gekregen, dus uiteindelijk zal het eens het scheppingswerk moeten verlaten, waarna deze dan ook niet meer zichtbaar is.

De tijdsduur van alle zichtbare scheppingen is begrensd. Het moet daarom dus een einde hebben. Bijgevolg bestrijkt het begrip van de eeuwigheid enkel het niet zichtbare, dus het geestelijke rijk. Dit rijk is zonder begin en zonder einde. Het zal nooit ophouden te bestaan, ook wanneer er eindeloze tijden voorbijgaan, want het geestelijke is onvergankelijk.

Dientengevolge moet dus al het zichtbare wegvallen. Dat wil zeggen dat het materieel zichtbare in de eeuwigheid, in het geestelijke rijk, niet meer aan te treffen is. Zelfs de meest onvolmaakte wezens zullen heel spoedig inzien dat dat, wat ze geloven te zien, geen zuivere werkelijkheid meer is en er zal een niet al te lange tijd voorbijgaan, dat ze hun verkeerde zienswijze, dat ze al het materiële als hersenschimmen voorgekauwd gekregen hebben, zullen beseffen. En deze verdwijnen als nevel voor de ogen van degene, die er zojuist nog naar verlangde.

Pas dan zal ook voor zulke zielen het idee van de eeuwigheid begrijpelijk worden. Pas dan wordt het voor het wezen duidelijk, dat het van zijn geestelijke toestand van rijpheid afhangt of voor het wezen de zekerheid dat het geestelijke leven eeuwig duurt gelukkig makend voor hem is of dat daarentegen de gedachte aan een nooit eindigend verblijf in het geestelijke rijk een kwelling voor hem is. Want het wezen zal pas dan gelukkig zijn, wanneer het in staat is met het geestelijke oog te schouwen, het dus ook de tijd en ruimte overwonnen heeft.

Amen