La Perfection de la Puissance du Très haut est mise en doute par l'attitude de l'humanité, et donc Dieu le Seigneur devra Se manifester pour que les hommes le reconnaissent de nouveau et apprennent à Le craindre là où ils devraient L’aimer. Mais pour Le reconnaitre les hommes doivent croire en Lui, et cette foi doit être réveillée à travers les Manifestations visibles de Sa Force et de sa Puissance. Les hommes qui ne reconnaissent pas Sa Main affectueuse, doivent sentir Sa Main punitive et maintenant dans la misère penser à un Être Suprême et demander à Celui-ci la Miséricorde. Et alors Il apparaîtra dans les Nuages du Ciel, c'est-à-dire qu’Il est près de la Terre, qu’Il flotte semblable à un Nuage en bas sur la Terre. Et Il donne à la Terre la rosée et la pluie, Il ouvre la Source de la Vérité, Il abreuve la Terre assoiffée avec Sa Parole pour qu’arrive la Force et le repos à ceux qui pensent à Lui, pour qu'ils soient forts lorsqu’Il se manifestera visiblement. Il viendra dans les Nuages du Ciel. L'humanité ne le croit pas, parce qu'elle ne le reconnaît pas, elle est aveuglée et sans bonne volonté de croire, elle ne s'occupe pas des signaux, elle repousse tout ce qui pourrait mener la connaissance de la Vérité. Et si maintenant le Seigneur veut manifester Sa Puissance, car cela est devenu nécessaire parce que là où Sa Puissance n'est pas reconnue, Il doit Se manifester dans Sa Force et cela est en train d'arriver. Les hommes n’entendent plus la Voix de leur Seigneur, ils s’occupent seulement encore de la voix du monde, et ainsi la foi doit être secouée dans le monde, dans le pouvoir terrestre. Il doit surgir un événement, où le pouvoir terrestre échoue totalement, où donc les hommes reconnaissent l'impuissance de ceux que jusqu'à présent ils ont craint et auxquels ils ont obéi. Ils doivent reconnaître que ce pouvoir ne peut pas obtenir le moindre changement ou amélioration de leur situation et maintenant dans leur misère ils tournent leurs pensées vers la Puissance qui est au-dessus de tout ce qui est terrestre, donc ils aspirent maintenant à la liaison avec cette Puissance à travers la prière. Les pensées de l'humanité ont été guidées dans l'erreur, et donc il doit se passer quelque chose qui pousse les hommes à une autre façon de penser, ils sont pour ainsi dire poussés vers d’autres pensées, où Dieu, c'est-à-dire un Pouvoir au-dessus de tout, est le Point Central, et cela n'est plus possible autrement qu’au travers d’imposantes indications, qu’au travers d’événements de la nature d'un effet inimaginable. Les hommes seront confrontés à des difficultés insoupçonnées, ils se rendront compte plein de terreur que l'aide terrestre est impossible, qu'ils sont dans une situation où des moyens contraires sont inefficaces, ils seront exposés aux éléments et devront s’adapter résignés, c'est-à-dire attendre leur fin corporelle ou bien se servir de l'Aide divine, invoquer Dieu dans une humble prière, donc reconnaître sur eux la Puissance qui peut encore apporter le salut aux hommes et les sortir de cette misère. Seulement alors leur obstination sera cassée, seulement alors il sera possible que la Force de Dieu Se manifeste et afflue maintenant à l'homme, en lui assurant soit la vie terrestre ou bien l’accès dans l'au-delà dans la très pleine connaissance de la vie terrestre, ce qui équivaut à un réveil à la Vie. La vie terrestre n'est plus l’œuvre la plus élevée, mais seulement le moyen pour le but. Mais si le but est atteint sur la Terre, alors la vie peut être donnée sans préoccupation, parce qu'alors l’entrée dans l'au-delà est seulement l'instant du détachement de la lourdeur terrestre. Et même si la misère semble insupportable aux hommes, elle est la dernière possibilité pour les hommes de penser au vrai but de leur vie. Elle est le dernier moyen pour reconnaître l'Omnipotence de Dieu et l'inutilité des biens terrestres.
Amen
TraducteursDe onbeperkte macht van de Allerhoogste wordt, gezien het optreden van de mensheid, in twijfel getrokken en daarom zal God de Heer Zich moeten uiten, opdat de mensen Hem weer herkennen en Hem leren vrezen, waar ze Hem eigenlijk lief zouden moeten hebben. Maar om Hem te herkennen, moeten de mensen in Hem geloven en dit geloof moet opgewekt worden door de zichtbare tekenen van Zijn kracht en Zijn macht.
De mensen, die Zijn liefhebbende hand niet herkennen, moeten Zijn straffende hand voelen en nu in de nood aan een hoogste Wezen denken en Deze om erbarming vragen. En zodoende verschijnt Hij zichtbaar in de wolken van de hemel, dat wil zeggen, dat Hij in de nabijheid van de aarde is. Hij zweeft als een wolk omlaag naar de aarde. En Hij geeft de aarde dauw en regen. Hij opent de bron van de waarheid, Hij doordrenkt de dorstige aarde met Zijn woord, opdat degenen, die aan Hem denken, kracht en lafenis toegestuurd wordt, opdat ze sterk zijn, als Hij Zich zichtbaar uiten wil.
Hij zal komen op de wolken van de hemel. De mensheid gelooft daar niet in, want ze herkent Hem niet. Ze is blind en niet bereid om te geloven. Ze let niet op de voortekenen. Ze wijst alles af, wat tot het herkennen van de waarheid zou kunnen leiden. En als de Heer nu Zijn macht tot uitdrukking wil brengen, is daar ook de noodzaak voor gegeven, want waar een macht niet erkend wordt, moet ze zich in haar sterkte uiten en dit staat binnenkort voor de deur.
De mensen horen de stem van hun Heer niet meer. Ze letten enkel nog op de stem van de wereld en zodoende moet eerst het geloof in de wereld, in de aardse macht aan het wankelen gebracht worden. Er moet een gebeurtenis plaatsvinden, waar de aardse macht geheel faalt, waar dus de mensen de machteloosheid van deze macht, die ze tot nog toe vreesden en waaraan ze gehoorzaamden, herkennen. Ze moeten inzien, dat deze macht niet de geringste verandering of verbetering van hun toestand bewerkstelligen kan en ze nu in hun nood hun gedachten naar een macht toewenden, die boven al het aardse staat. Ze streven nu door het gebed de verbinding met deze macht na.
Het denken van de mensheid is misleid en er moet daarom iets gebeuren, wat de mensen aanleiding geeft tot een ander denken. Ze worden als het ware tot een ander denken gedrongen, waar God, dat wil zeggen een boven alles staande macht, het middelpunt is en dat is niet anders meer mogelijk dan door een gewelddadige, natuurlijke gebeurtenis met een onvoorstelbare uitwerking.
De mensen zullen tegenover ongekende moeilijkheden staan. Ze zullen zich er vol ontzetting van bewust worden, dat aardse hulp onmogelijk is. Dat ze in een toestand verkeren, waar weermiddelen niet werken. Dat ze aan de elementen overgeleverd zijn en ze zich berustend moeten schikken. Dat wil zeggen, hun lichamelijke eind verwachten of een beroep doen op goddelijke hulp, God in een innig gebed aanroepen, dus een macht boven zich erkennen, Die de mensen nog redding kan brengen in deze nood. Dan pas is de ban gebroken. Dan pas is het mogelijk, dat de kracht van God tot uiting komt en naar de mens toevloeit, hem of nu het aardse leven veiligstelt of hem in het volste besef vanuit het aardse leven naar het hiernamaals over laat gaan, wat gelijk staat met de opwekking tot leven.
Het aardse leven is niet de hoogste vervulling, maar slechts een middel tot het doel. Maar als het doel op aarde bereikt is, dan kan het leven zonder bezwaar opgegeven worden, want dan is de binnenkomst in het hiernamaals enkel een moment van losmaken van de zwaarte van de aarde. En ofschoon de nood van de mensen ook ondraaglijk lijkt, ze is de laatste mogelijkheid voor de mensen om zich op hun eigenlijke levensdoel te bezinnen. Ze is het laatste middel om de almacht van God en de waardeloosheid van aardse goederen te herkennen.
Amen
Traducteurs