• Retour

Le péché héréditaire – la libération

Les occasions les plus impensables sont offertes à l'homme pour sa libération définitive, mais en lui il sent aussi la poussée au péché, et donc la volonté doit être extraordinairement forte pour lui résister et tendre vers la libération. Donc il faut toujours être en lutte contre le désir en soi, parce que celui-ci sera presque toujours tourné vers ce qui est un obstacle pour la libération de l'esprit, autrement la résistance ne serait pas un mérite pour l'homme. La force de l'homme n'est pas suffisante pour dépasser avec succès cette lutte, mais la volonté pousse l'homme à demander de nouveau la Force à Dieu, et elle lui arrive. Au péché il doit toujours être opposé la volonté si on veut réussir à libérer l'esprit. Le péché est tout ce qui est contre la Volonté divine, donc tout ce qui sépare l'homme de Dieu. Et l'homme est né du péché, c'est-à-dire que son âme est l'unification d'entités spirituelles qui, par leur poussée, se sont détachées de Dieu et ont agi contre Sa Volonté, tandis qu'elles tendaient vers l'obscurité et combattaient la Lumière. Leur résistance contre Dieu leur a procuré l'état d'être banni, et donc l'âme est toujours encore quelque chose d'impur, de contraint, qui doit se libérer au moyen de la volonté pendant la vie terrestre. Donc elle doit d’abord combattre le péché, c'est-à-dire tout ce qu'il est tourné contre la Volonté divine. L'âme est incarnée seulement dans le but d’avoir l'occasion de s'auto-libérer, en renonçant à sa volonté qui durant des temps impensables a été tournée contre Dieu pour le combattre et finalement tendre à l'unification avec Celui dont elle est procédé. À sa naissance aucun homme n’est libre du péché de son ancienne rébellion contre Dieu, et donc maintenant le mot de péché héréditaire devient compréhensible. L'homme entreprend une lutte contre la poussée inhérente en lui contre la Lumière. Il devra toujours combattre, pour diminuer ou suspendre l'état d'obscurité autour de lui et cette lutte demandera toute sa volonté, mais il a à sa disposition une Force illimitée s’il laisse devenir active sérieusement sa volonté et désire la Force de Dieu. C’est la volonté de Dieu que d’exiger cela. Si l’homme confie sa volonté à Dieu, alors Dieu lui fournit la Force dans une mesure telle qu’il peut se libérer définitivement de son état banni, qui est seulement la conséquence de ce péché qu’est la volonté tournée contre Dieu. Chaque homme en entrant dans la vie terrestre a encore sa volonté tournée contre Dieu, lorsqu’il laisse cette Terre il peut avoir renoncé à celle-ci totalement, c'est-à-dire l’avoir subordonnée à la Volonté de Dieu, et cela signifie pour l'être la libération définitive de sa captivité durant des temps impensables.

Amen

Erfzonde - Vrijwording

Er worden de mens voor zijn uiteindelijke vrijwording de meest niet in te denken gelegenheden geboden, maar steeds is ook de drang in hem tot zonde duidelijk te merken en daarom moet de wil buitengewoon sterk zijn die drang te weerstaan en de vrijwording na te streven. Dus moet hij voortdurend strijden tegen het verlangen in zich, want dit zal meestal gericht zijn op datgene wat voor de vrijwording van de geest belemmerend werkt, daar anders de weerstand geen verdienste zou zijn van de mens. De kracht van de mens is weliswaar niet toereikend om deze strijd met succes te doorstaan, maar de wil laat de mens weer de kracht van GOD vragen, die hem dan ook wordt toegestuurd. De wil moet zich dus steeds tegenover de zonde verzetten, wil de vrijwording van de geest lukken.

Zonde is alles wat tegen de goddelijke Wil ingaat, dus de mens scheidt van GOD. De mens is geboren uit de zonde, d.w.z. zijn ziel is de vereniging van geestelijke wezenheden die uit eigen beweging met GOD braken en tegen Zijn Wil in handelden, doordat ze zich in duisternis begaven en het licht bestreden. Hun weerstand tegen GOD heeft hun de toestand van gekluisterd zijn opgeleverd, en dus is de ziel nog steeds iets dat onvrij is, gekluisterd, dat zich pas zal vrijmaken door zelf te willen gedurende het leven op aarde. De mens moet dus eerst strijden tegen de zonde, d.w.z. tegen alles wat gericht is tegen de goddelijke Wil.

De ziel is alleen maar belichaamd met het doel gelegenheid te hebben zichzelf te verlossen, om haar wil die sedert onheuglijke tijden tegen GOD was gericht, op te geven, er tegen te strijden en uiteindelijk de vereniging met HEM na te streven uit WIE ze is voortgekomen. Dus is geen mens bij zijn geboorte vrij van zonde vanwege de opstand van weleer tegen GOD en dus is nu ook het woord erfzonde begrijpelijk. De mens neemt de strijd op tegen de in hem aanwezige drang die gericht is tegen het licht. Hij zal steeds moeten strijden om de staat van duisternis die om hem is te verminderen of op te heffen, en deze strijd zal zijn hele wil nodig hebben, maar er staat hem onmetelijke kracht ter beschikking als hij zijn wil serieus aktief laat worden en de kracht uit GOD begeert.

Het is de wil, die door GOD wordt gevraagd. Geeft de mens zijn wil aan GOD ten geschenke, dan geeft GOD hem Zijn Kracht in zo'n mate, dat hij zich helemaal kan bevrijden uit zijn gekluisterde toestand, die alleen maar het gevolg is van die zonde - de tegen GOD gerichte wil. Ieder mens bezit bij het begin van zijn aardse leven nog de tegen GOD gerichte wil, maar kan bij het verlaten van deze aarde hem geheel hebben prijsgegeven, d.w.z. aan de goddelijke Wil hebben onderworpen, en dit betekent voor het wezen de uiteindelijke bevrijding uit zijn onheuglijke tijden durende gevangenschap.

Amen