• Volver

El alma comienza conscientemente su vida en la tierra.... Pre-recordatorio

Al comienzo de vuestra encarnación como ser humano, se os presentó el destino de vuestra vida, y entrasteis en esta encarnación final con pleno conocimiento de lo que os estaba destinado en la vida terrenal, porque al mismo tiempo se volvió obvio para vosotros el objetivo que podríais lograr, y porque también era vuestra voluntad liberaros de la última forma a través de este camino terrenal. Pero entonces se os quitan los pre-recordatorios y la vida transcurre para vosotros sin ser consciente del éxito que podríais lograr. Pero esto no es posible de otro modo, de lo contrario no entraría en juego el libre albedrío, que primero debe producir vuestra perfección final.

Pero una cosa es segura, que es posible para vosotros superar cualquier golpe de destino difícil que os toca, porque a ningún ser humano se da más de lo que puede soportar, de lo que puede superar, pero con la fuerza de Dios que siempre está a su disposición.... Pero si el ser humano sólo confía en su propia fuerza, entonces probablemente puede derrumbarse debido a lo que la vida tiene preparado para él. Pero en cualquier momento tiene la posibilidad de pedirle fuerza a Dios.... tiene la posibilidad de orar.... Pero esto presupone su fe en un Dios y Padre desde la eternidad, de lo contrario el hombre nunca invocaría a un Dios para pedir por fuerza y ayuda.

Sin embargo, la fe puede ser encontrada por cualquier persona que aún no la tenga, su ésta reflexiona acerca de su vida, su destino y sobre todo lo que le rodea. Seguramente no será difícil para una persona pensante llegar a creer en un Creador poderoso y sabio, sólo que a menudo no quiere admitir que él mismo está tan conectado con este Creador que Éste también está dispuesto a apoyarle en la necesidad más pequeña y más grande si se Le acerca al respecto. A tales personas le falta la fe en la correlación entre el Creador y Sus criaturas, por lo que un Dios de amor les resulta aún más increíble, y por eso permanecen aislados de Aquel que quiere ser llamado por Sus criaturas, para que éstos prueben su vínculo con Él.

Por eso las personas sufren repetidamente los golpes del destino, lo que debería hacer reflexionar no sólo a la persona afectada, sino también a sus semejantes acerca de su actitud hacia un Dios y Creador, Que también quiere ser el Padre de Sus hijos, a quienes Él dio la vida. Cada persona es capaz de superar los golpes del destino más difíciles con la fuerza de Dios. Y también dio su consentimiento a esto antes de encarnarse como ser humano, porque no fue puesto a tal o cual encarnación en contra de su voluntad, comenzó voluntariamente su camino terrenal con la perspectiva de una completa libertad de cualquier forma y también con la firme confianza de poder dominar la vida terrenal de la manera correcta.

Sin embargo, como ser humano, a menudo fracasa, y la resistencia le parece insuperable mientras no reclame la ayuda de su Dios y Creador, a Quien tiene que reconocer absolutamente, para que su camino en la tierra no termine en vano, sin ningún éxito para su alma. Por eso lo primero y lo más importante es la fe en un Dios, Que en Sí Mismo es el Amor, la Sabiduría y la Omnipotencia.... Y para alcanzar esta fe, el hombre debe primero encender el amor dentro de sí mismo....

Pero el amor también es fuerza en sí mismo, y por eso cada persona que lleva una vida en amor afrontará irrevocablemente el destino de la vida más difícil, porque ya obtiene la fuerza de Dios, por lo que también está viva su fe, por lo que también llama a Dios como su “Padre” en cualquier necesidad terrenal o espiritual y verdaderamente también será sacado de eso, porque Dios Mismo es el Amor, y Él tiene el poder de volver a poner todo en orden, lo que ha caído en desorden.... porque Él ayuda a la personas con Su fuerza a afrontar incluso las situaciones más difíciles de la vida. Y Él siempre estará dispuesto a ayudarle en cada necesidad....

Amén

DUŠA ULAZI SVJESNO U SVOJ ZEMALJSKI ŽIVOT.... SJEĆANJE....

Na početku vašeg utjelovljenja kao ljudsko biće, bila vam je izložena vaša životna sudbina, i vi ste ušli u ovo posljednje utjelovljenje u punoj svjesnosti onoga što vam je dodijeljeno u zemaljskom životu, jer vam je istovremeno bio jasan (očigledan) konačni cilj kojeg vi možete postići, i zato jer je također bila vaša volja da se oslobodite vaše posljednje forme kroz ovaj zemaljski put.

Ali, potom vam je oduzeto sjećanje, i sada se odvija vaš život, bez da ste svjesni uspjeha kojeg bi mogli postići. Ovo nije drugačije moguće, inače slobodna volja ne bi došla do značaja, koja jedina mora ostvariti vaše konačno savršenstvo. Ali, jedno je izvjesno, da vam je moguće prevladati sve ono što na vas dolazi u teškim udarcima sudbine, jer ni jednoj osobi nije nametnuto nositi više nego što može svladati, ali sa Božjom snagom, koja mu je uvijek na raspolaganju....

Međutim, ako se čovjek oslanja samo na svoju vlastitu snagu, onda on može biti potpuno uništen onim što je život pripremio za njega. No, u svakom trenutku on ima mogućnost da zatraži snagu od Boga.... on ima mogućnost moliti.... Ali ovo podrazumijeva njegovu vjeru u Boga i Oca od vječnosti, inače čovjek ne bi nikada zazvao Boga za snagu i pomoć. Ipak, svaki čovjek koji još nema vjeru, može ju pronaći ako promišlja o svom životu, svojoj sudbini i svemu što ga okružuje. Razumnom čovjeku zaista neće biti teškim postići vjeru u moćnog i mudrog Stvoritelja, on samo često ne želi priznati da je njegova veza sa tim Stvoriteljem tako bliska, da mu je On čak voljan pomoći u najmanjoj i najvećoj (svakoj) nevolji, kada Mu se za to prilazi. Vjera u povezanost Stvoritelja sa Svojim stvorenjem nedostaje takvim ljudima, pa je „Bog Ljubavi“ njima manje vjerodostojan, i to je razlog zašto oni sebe drže izoliranima od Onoga, Koji međutim želi biti pozivan od Svojih stvorenja, tako da ona podnesu dokaz svoje veze s Njim. Zbog toga će ljudi uvijek iznova biti pogođeni udarcima sudbine, koji trebaju, ne samo afektirane ljude, nego i bližnje, navesti na razmišljanje o njihovom stavu prema Bogu i Stvoritelju, Koji također želi biti Otac svojoj djeci kojoj je On dao život. Svaki čovjek je u stanju, uz Božju snagu, nadvladati najozbiljnije udarce sudbine.

A on je prije svog utjelovljenja kao čovjek, također dao svoje dopuštenje za to, jer on nije postavljen u ovo ili ono utjelovljenje protiv njegove volje, on je dobrovoljno započeo svoj zemaljski put, s pogledom na potpuno oslobođenje od svake forme i također sa čvrstim pouzdanjem da će on savladati život na pravi način. Ali, ljudsko biće često podbacuje i prepreke mu izgledaju nepremostive, dok god on ne zatraži pomoć svog Boga i Stvoritelja, Kojeg on mora bezuvjetno priznati, tako da njegov zemaljski put ne treba biti pređen uzaludno, bez ikakvog uspjeha za njegovu dušu. Stoga je prva i najvažnija vjera u Boga, Koji je u Sebi Ljubav, mudrost i svemoć.... A da bi dobio ovu vjeru, čovjek prvo mora zapaliti Ljubav unutar sebe....

Ljubav je, međutim, također u Sebi snaga, i tako će se svaki čovjek koji živi život Ljubavi, neopozivo nositi čak i sa najtežom životnom sudbinom, jer on već prima snagu od Boga, stoga će također i njegova vjera biti živa, tako da će u svakoj zemaljskoj ili duhovnoj nedaći, pozvati Boga kao svog 'Oca', i zaista biti sproveden kroz nju, jer Bog Osobno je Ljubav i On ima moć da sve što je ispalo van reda, iznova vrati u red.... jer On Svojom snagom pomaže ljudima da svladaju čak i najozbiljnije životne situacije. I On će uvijek biti spreman njemu pomoći u svakoj nedaći.

AMEN