• Volver

Causas de la aparición de la creación

Lo que pasó en el reino de los espíritus fue la causa de la aparición de la creación del universo eterno con todas sus formas de creaciones espirituales y materiales. Antes de la aparición de la creación existía solamente el reino espiritual, fue un mundo con felicidad sin fin en el que los seres espirituales vivían una existencia increíble y con la capacidad de crear fuerza y luz según su destino. Y esa “tarea” se dio en la creación espiritual, en la realización de pensamientos e ideas que recibieron de Dios mismo y que realizaban eternamente felices, porque tenían la fuerza y la voluntad libre. Y no hubiera hecho falta cambiar ese estado de felicidad para los seres espirituales, no tenían ni limitación de su fuerza ni temer la reducción de la luz mientras tuvieran sin cambio el amor hacia su Dios y creador por dentro y se quedaban iluminados con la divina luz de amor por Él.... Pero llegó el momento de otro estado cuando se abrió una nueva vista a los seres por el portador de la luz Lucifer.... el primer ser creado.... el Dios eterno no visto se podía poner en duda.... Y él mismo se puso en el lugar del que salieron todos los seres espirituales y pidió el aprecio como Dios y creador.... Y a partir de ahora se dividieron los seres espirituales, porque el amor se dirigia a Aquel que les había creado.... pero la presencia de Lucifer les lío y se la presentó más creíble, porque Lucifer aparecía iluminado con mucho brillo y un ser encima de él no se veía.... Pero quedaba en ellos una luz de sabiduría y desafiaban igualmente la presencia de Lucifer. Pero empezaban a cambiarse momentos llenos de luz con aflicción silenciosa y más se hundía el ser en ello, más duraban las fases del pensamiento oscurecido o al igual: Se aclaraban los pensamientos y el ser reconocía claramente su origen iluminado. Y a aquellos Lucifer ya no podía oscurecer más su comprensión.... Los primeros caían en su poder y se juntaban con él y vieron en él su Dios y creador, porque luchaban contra los momentos luminosos en los que brotaban constantemente antes de la caída definitiva a la profundidad. La fuerza ilimitada de Lucifer del principio había sacado a la vida un ejército incontable de seres espirituales y de la multitud de su creación le salió en él una arrogancia equivocada.... Ya no vio la fuente de donde había sacado él la fuerza, sino veía únicamente “las pruebas” de la fuerza que habían fluido a través de él y la querría únicamente para él, aunque sabía que permanecía igualmente a Aquel del que debía sacar la fuerza.... Pero no quería tenerla solamente a ella, sino turbar la luz en aquellos seres que le aclaraban claramente su origen.... Y le salió bien meter aquellos seres en un lío que les costó parte de su felicidad y les acortaba su actividad creadora.... hasta que se abrieron por completo al él como Senor y por lo tanto perdían aquellos seres y también el portador de la luz finalmente su fuerza y la luz y caían a la oscuridad....

Y aquel procedimiento espiritual que se puede explicar solamente de forma aproximada fue razón para la eterna creación espiritual y material.... ( 3 de julio 1958) Estas creaciones sólo son informal, espíritu caído.... Por esa caída fuera de Dios y una lejanía extrema, su sustancia se fortalecía más cuanto más caía. Se tiene que entender que la fuerza que sale de Dios y que anima para más actividad, ya no podía tocar a lo espiritual, porque luchaba contra Él; y por eso se paró la actividad, se paró el movimiento, la vida.... se degeneró y endureció en su sustancia, aunque originalmente salió de Dios, pero ahora sin función.... Pero el amor de Dios y la sabiduría había dado a lo espiritual otra función originalmente: un trabajo incesantemente según Su voluntad que debe ser igualmente la voluntad libre del ser. Los seres espirituales habían actuado en contra de su destino, querían usar su fuerza en contra de la voluntad divina, pero ya no podían hacerlo como, porque se habían robado ellos mismos la fuerza por la caída. Ahora el amor divino cogía lo espiritual totalmente endurecido que no se reconocía a sí mismo y que fue solamente una acumulación de sustancia contra Dios. Su fuerza de amor dividía esa sustancia y dejaba aflorar de aquello las versátiles obras de la creación.... El transformaba entonces la fuerza original, Él dio a cada creación su destino que se tuvo que cumplir por el orden de fuerza, a que lo espiritual disuelto tenía que realizar el trabajo a la fuerza, pero sin cualquier reconocimiento de sí mismo que había tenido anteriormente como espíritu. Las creaciones son en principio nada más que los seres que salieron originalmente de Dios, pero en un estado completamente cambiado que se refiera a su perfección.... Porque todas las creaciones son o contienen lo espiritual imperfecto que está en camino de vuelta a Dios. Los seres perfectos no necesitan creaciones materiales, alzaban únicamente sus ideas y pensamientos y eran simplemente resultados espirituales de su voluntad y pensar de su fuerza interminable. Fue un mundo en el que se movía únicamente la perfección. No había defectos, ninguna limitación ni ninguna imperfección.... Salieron cuando el universo albergaba seres que iban contra Dios.... cuando los espíritus imperfectos necesitaban formas para ser forzados a trabajar. Donde se encuentran cualquier formas, allí está encerrado lo espiritual imperfecto y lo más duro son las formas, más endurecido está y más en contra a Dios se encuentra lo espiritual atado. Pero también la forma en sí misma.... la materia.... Está hecha de sustancias imperfectas, que se mantienen en forma solamente por el amor de Dios para servir a un único propósito: ayudar como portador de seres espirituales al ascenso de aquellos. Una fuerza divina envuelve todas estas sustancias, pero no trabaja en ellas para forzarlos a dejar la resistencia.... La creación tiene que cumplir una cierta tarea según la voluntad de Dios, pero lo espiritual no se forzará para la admisión de Dios.

Y por eso puede pasar también que lo espiritual de un ser de origen pasa el camino completo por la creación hasta la última encarnación como humano y todavía no ha dejado la resistencia contra Dios, porque su voluntad libre lo tiene que permitir, la cual se puede dirigir otra vez al señor de la oscuridad. Pero el trabajo continuo en el orden forzado normalmente conlleva un reblandecimiento de la resistencia contra Dios, porque el ser siente un cierto bienestar insignificante con la admisión de su propio ser, porque una exclamación de fuerza es parte de su ser origen. Las galaxias interminables con todos los seres que las contienen son consecuencias de la caída en el reino de los espíritus de aquel entonces.... Existirán todavía por mucho tiempo, se levantarán todavía más creaciones para poder ofrecer a todos los caídos un camino de vuelta a Dios. Pasarán eternidades hasta que se haya terminado la obra de vuelta, hasta que se haya disuelto el último espíritu endurecido y hasta que pueda encaminar la vuelta.... Pero un día todas aquellas creaciones se habrán vuelto espirituales, un día existirá otra vez únicamente “el mundo espiritual”, donde todo lo espiritual trabajará en la misma voluntad con Dios y será bendito sin límites.... un día Dios habrá conseguido este reto, que no tiene solamente “criaturas” en su alrededor sino “hijos”, a los que puede ofrecer la major bendición posible, porque su amor interminable le empuja para una felicidad constante y no le deja descansar hasta que haya conseguido esta meta....

Amén

UZROK I POCETAK STVARANJA....

Što se dogodilo u kraljevstvu duhova je bio razlog za pocetak Stvaranja, cijelog svemira sa svim njegovim raznovrsnim duhovnim i materijalnim tvorevinama. Prije nastajanja ovih tvorevina jedino je duhovno kraljevstvo postojalo, koje je bilo svijet beskrajnih blaženstava u kojem su duhovna bica uživala u njihovom postojanju i bila su sposobna stvarati u posjedu snage i svjetla u skladu sa njihovom svrhom. I ovo je ‘stvaranje’ opet ukljucivalo duhovne tvorevine, oni su aktualizirali misli i ideje koje su tim bicima pritjecale od Boga i koje su onda oni implementirali/izvodili sa ogromnim ushicenjem buduci je snaga da to cine bila na njihovom raspolaganju i oni su takoder bili sposobni slobodno koristiti njihovu volju. I stanje blaženstva duhovnih bica se nikada nije trebalo promijeniti, oni se nisu trebali bojati niti ogranicenja njihove snage niti redukcije svjetla sve dok je njihova ljubav spram njihova Boga i Stvoritelja ostala nepromijenjena i oni su time bili prožeti od strane Njega sa Božanskim svjetlom ljubavi.... Ali onda je nastala situacija koja je bica izložila novom nacinu gledanja na stvar, kada je Lucifer, nositelj svjetla.... prvostvoreno bice.... predstavio Vjecno Božanstvo, buduci je Ono bilo nevidljivo, kao dvojbeno/neizvjesno.... i predstavio sebe kao onog od koga su sva duhovna bica potekla i takoder zahtjevao njihovo priznavanje njega kao boga i stvoritelja....

Ovo je medutim u bicima prouzrocilo konflikt buduci je njihova ljubav pripadala Onome Koji ih je stvorio.... ali Luciferova prezentacija ih je zbunila, u stvari, ona je izgledala više prihvatljiva/uvjerljiva, jer Lucifer je zracio svjetlo i sjaj i oni nisu bili sposobni vidjeti uzvišeno bice iznad njega.... Unatoc tome, oni su i dalje bili prožeti od strane svjetla realizacije; posljedicno tome oni su takoder dvojbili Luciferov prikaz. Ali postepeno su se njihovi blistavi trenuci uvida poceli izmjenjivati sa trenucima laganog zamagljivanja, i što je više bice za/po-državalo potonje duže su trajale faze zamracenog razmišljanja, ili drugacije [[(= u slucaju drugih bica)]], misli su se razbistrile/posvijetlile i bice je na najlucidniji nacin shvatilo svoje istinsko porijeklo. I Lucifer više nije bio sposoban zatupiti realizaciju potonjih.... Prijašnji su, medutim, brzo postali predmetom njegove kontrole, oni su mu se pridružili i gledali su na njega kao na njihovog boga i stvoritelja buduci su se opirali njihovim neprestano ponovno-javljajucim prosvjetljenim trenucima sve dok se nije dogodio konacni pad u bezdan. Luciferova neumanjena snaga u pocetku je bila dovela u postojanje gomilu najblaženijih duhovnih bica u postojanje, i naracun mnoštva ovih tvorevina u njemu se pojavio pogrešan osjecaj samo-poštovanja.... On više nije vidio Izvor od Kojeg je bio primio ovu snagu nego jedino ‘dokaz’ snage koja ga je prožimala i on ga je jedini želio posjedovati, premda je znao kako je o takoder pripadao Onome iz Cije je snage njemu bilo dozvoljeno crpiti. Ipak on nju nije jedino želio posjedovati, on je takoder želio zatamniti svjetlo bica koje je najizrazitije njima otkrivalo njihovo porijeklo.... I tako je on uspio u poticanju konflikta u bicima što je, medutim, takoder umanjilo njihovu srecu i omelo njihovu stvaralacku aktivnost.... sve dok oni nisu konacno odlucili prihvatiti njihovog gospodara i tako su bica baš kao i nositelj svjetla proigrala njihovu snagu i svjetlo i zaronila u tamu....

I ovaj duhovni proces koji vama ljudima može biti samo ugrubo objašnjen, je rezultirao u pojavljivanju bezbrojnih duhovnih i fizickih tvorevina.... Ove tvorevine su samo preoblikovana, pala duhovna bica.... Zbog njihova otpadništva od Boga, usljed njihove beskrajno velike udaljenosti od Njega, njihova je supstanca postala povecavajuce kruta što je ona dalje propala. Ovo se treba razumjeti tako da duhovna snaga od Boga, koja potice uvijek povecavajucu aktivnost, više nije bila u stanju dotaci ova duhovna bica buduci su joj se ona sama suprotstavila; i tako je njihova aktivnost dokoncala, njihova pokretljivost, njihov se život ukrutio.... i što je ostalo je bila potpuno ukrucena supstanca, koja je izvorno doista bila Božja isijana snaga, ipak ona je postala totalno neucinkovita.... Ali Božja ljubav i mudrost su inicijalno naumili drugaciju svrhu za duhovna bica: neprestanu aktivnost u skladu sa Njegovom voljom koja je, u isto vrijeme, bila takoder naumljena biti volja bica. Duhovna bica su bila djelovala u suprotnosti sa njihovom svrhom, oni su željeli koristiti njihovu snagu protivno Božanskoj volji ipak više to nisu bili sposobni napraviti, pošto su usljed njihova otpadništva bili sebe lišili njihove snage. U tom je trenutku Božja ljubav opet šcepala potpuno ukrucene duhove, koji više nisu bili sposobni sebe prepoznati i bili su ne više nego nakupina Bogu-protivnih duhovnih supstanci. Njegova snaga ljubavi je ove supstance rastavila i iskoristila ih da nastanu najrazlicitija djela stvaranja.... Time je On više ili manje preoblikovao Njegovu jednom isijanu snagu, On je dao svakom pojedinacnom djelu stvaranja njegov zadatak kojem je ono onda udovoljavalo u zakonu prisile, tako da je razložena duhovna supstanca bila prisiljena biti aktivna ali bez ikakve samo-svjesnosti, koju je prethodno posjedovala kao duhovno bice. Posljedicno tome, tvorevine nisu ništa drugo nego ono što je izvorno bilo proizašlo od Boga, samo u potpuno drugacijem stanju njihova savršenstva što se tice.... Jer sve tvorevine jesu ili udomacuju jedino nesavršene duhovne duhove koji su na putu povratka k Bogu. Savršena duhovna bica nisu potrebovala materijalne tvorevine, oni su jedino eksternalizirali njihove ideje i misli ali ove su opet bile jedino duhovni proizvodi njihove volje i razmišljanja i njihove neogranicene snage. To je bio svijet koji je jedino bio nastanjen savršenim bicima. Nikakve mane, nikakva ogranicenja i nikakvi nedostaci nisu u njemu postojali.... Jer ovi su jedino izbili na površinu kada je svemir udomacio Bogu-protivna bica.... kada su nesavršena bica trebala cahure u kojima su bili prisiljeni postati aktivnima.

I stoga, gdjegod se mogu pronaci forme one takoder unutra sadrže zarobljene nesavršene duhove, i što su više krute ove forme to je više ukrucena i Bogu-protivna zavezana duhovna supstanca unutra. Ali cak se sama forma.... materijalni dio.... sastoji od takvih nesavršenih supstanci koje su jedino držane na okupu od strane Božje snage Ljubavi kako bi posluživale svrhu: kao nositelji duhovnih bica da im pomognu napredovati. Božanska snaga ljubavi je upakirala sve ove duhovne supstance ali nece prisilno utjecati na njih tako što ce nasilno slomiti njihov otpor.... Djelo stvaranja mora doista vršiti specificnu aktivnost u skladu sa Božjom voljom ali duh unutar nje nije prisiljen okrenuti se k Bogu. I to je zašto je moguce da duh jednog prvobitnog bica može proci cijeli proces kroz djela stvaranja sve do konacnog utjelovljenja kao ljudsko bice a ipak da nije odustao od njegovog otpora spram Boga, buduci to treba biti ostvareno pomocu njegove slobodne volje koja se isto tako može opet okrenuti ka princu tame. Ali neprestana aktivnost pod zakonom prisile obicno postiže redukciju otpora Bogu, buduci cak i najmanja aktivnost vec daje bicu izvjesni osjecaj utjehe, buduci izražaj snage korespondira njegovoj temeljnoj prirodi. Bezbrojni zvjezdani svjetovi.... sve njihove inherentne tvorevine, su rezultat ovog prošlog otpadništva u kraljevstvu duhova.... Oni ce i dalje nastaviti postojati vjecnostima; opet i iznova ce se nove tvorevine pojaviti kako bi omogucile jednom palim duhovima vratiti se k Bogu. Vjecnosti ce proci sve dok djelo povratka nije ostvareno, sve dok se cak posljednje ukruceno duhovno bice nece razložiti i biti sposobno zapoceti put povratka.... Medutim, prije ili poslije sve ove tvorevine ce sebe produhoviti, prije ili poslije postojati ce opet samo jedan ‘duhovni svijet’ gdje ce svi duhovi raditi sa istom voljom kao što je Božja volja i biti neuporedivo sretni.... prije ili poslije Bog ce ostvariti Svoj cilj da nece biti okružen samo sa ‘živim tvorevinama’ nego ‘djecom’ kojoj Može omoguciti najveca blaženstva, buduci Ga Njegova beskrajna ljubav podstice spram neprestane srece i nece Mu dati otpocinuti sve dok nije ostvario Njegov cilj.

AMEN