• Volver

Tiene la vida en tierra un fin absoluto o es medio para el propósito....

El camino sobre la tierra como hombre no tendría ningún razonamiento si fuese solo para el propio propósito.... o los hombres encontrarían difícilmente una razón equivalente, porque estáis viendo los destinos muy diferentes entre los hombres y cada vez os surge la pregunta cuál es el propósito de una vida penosa y difícil de llevar. Pero podéis encontrar inmediatamente una respuesta, si contemplaís vuestra vida no como propósito propio sino como medio para el propósito. Si cada destino terrestre estuviera igual, cada vida terrestre se llevaría en armonía, despreocupado con alegrías teniendo mucha felicidad, poco diferenciada de otros hombres, entonces pudierais creer que la vida terrestre no tiene ningún propósito más profundo que la vida en sí misma. Pero pensándolo seriamente no vais a satisfaceros con esa explicación.... vais a buscar una razón más profunda y encontrarla seguramente, porque solo hace falta una pregunta por vuestra parte para poder pasaros una respuesta. Y esa pregunta deberían hacerse todos los hombres.... Porque no es señal de mucha inteligencia o mente clara, si un hombre se satisface pensando que pasa por la tierra creado por una casualidad de la naturaleza, porque cada hombre que se cree inteligente no perdiera su tiempo y fuerza pensando que haya una creación de cosas que no tengan un sentido.... y no quisiera verse el mismo como criatura sin sentido y que solo tiene el único propósito de mantenerse a sí mismo.... pero sin poder determinar la duración de su existencia.... ¿Es la vida terrestre propósito propio o medio para el propósito?.... Hacerse esta pregunta vale mucho para aquel que no quiere creer. No se pide nunca a nadie creer ciegamente, porque una creencia ciega no tiene valor. Pero podéis usar vuestra mente, podéis pensarlo en diferentes direcciones de qué se os pida de creer.... Pensándolo podéis llegar a una conclusión que os vale, y podéis estar seguros que cada tarea pensativa será beneficiosa si vale para una conclusión más profunda.... el conocimiento sobre lo que se esconde ante el hombre todavía y que no hace falta esconder más. Revelar la razón de una vida terrestre es una gran comprensión, porque cae en el área de no poder aprobarlo, pero puede hacer feliz a un hombre de la misma manera mientras quiera saberlo. Entonces surgirán más y más preguntas en el hombre cuando se ha dado cuenta que la vida humana solo es medio para el propósito.... Intentará descubrir el propósito auténtico y va a ver ahora su propia tarea, no se satisfacerá con la única preocupación sobre su vida terrestre, contemplará todos los acontecimientos y acciones bajo una condición determinada.... y encontrar ahora una vía pensando y seguirla y que la va a satisfacer mucho.... (23 de abril 1958) Entonces, con la comprensión del propósito de la vida terrestre, empieza la vida consciente del hombre, entonces sus pensamientos serán dirigidos a una meta que intenta conseguir, entonces empieza a arrimar el hombro de trabajar en su alma, a partir de ahora los retos terrestres pasarán al fondo, aunque podrá llevar la vida terrestre con la ayuda divina, Él que va a bendecir una vida con esta actitud y abrirle cada vez otros aspectos nuevos y que le ayudarán en sus pensamientos para llevarle a la altura. Una vida atada al propósito nunca puede ser vivida en vano, tiene que conllevar éxitos espirituales, pero un hombre no tendrá ganancias espirituales si lleva una vida únicamente como propósito propio. Si él está dispuesto a amar, le van a salir por sí mismo preguntas sobre su propio propósito vital y entonces se cambiará el pensamiento.... Pero si le falta esa disposición de amor.... lo que es el caso con aquellos que no han descubierto su propósito de la vida en tierra todavía.... entonces no se puede hablar de un movimiento hacia arriba, entonces el alma del hombre se queda como al principio de su encarnación, entonces su camino en la tierra pasará en vano, una gran gracia se pasa sin aprovechar y que le hubiera podido traer un éxito extremo....

Pero es posible que cada uno pueda llegar a esa conclusión, que anda por el mundo por una razón concreta, porque cada hombre tiene la capacidad de pensar, porque piensa sobre otros hombres y juzgarlo. Y pensándolo seriamente llegaría a esa conclusión que en la naturaleza existe un propósito en una cierto orden y que se puede aplicar a sí mismo como criatura mucho más desarrollada en la creación.... sino tuviera una mente muy limitada, una opinión con poca inteligencia.... El hombre puede ganar la comprensión de un propósito en la vida, sino no se podría pedirle una responsabilidad como aprovecha su vida en tierra. Una responsabilidad de este modo se lo niega aquel hombre que no quiere ver un propósito en la vida en tierra, pero también existen bastantes pruebas en la naturaleza, que no se puede revelar sin consecuencias contra el orden natural, contra el orden divino, y por eso también el hombre tiene que admitir para sí mismo un cierto orden, tiene que sentirse como parte de las reglas del orden.... Y por eso no puede llevar su vida arbitrariamente sin cualquier responsabilidad frente aquel que todo había creado, sino tiene que tiene que intentar de equilibrarse en la ley del orden divino.... Tiene que admitir al legislador, entonces se sentirá responsable frente al legislador. Si no se reconoce al legislador, el hombre se siente libre de cualquier responsabilidad frente al Señor, entonces se encuentra en el poder del adversario, porque siempre intentará influir al hombre de la manera que la vida en tierra no le ofrece ningún avance, que cada pensamiento en un sentido y propósito de la vida se desvanece y que ese poder le puede dominar para todos los tiempos....

Amén

Inzicht in het doel van het aardse bestaan

Het gaan over de aarde als mens zou geen juiste beweegreden hebben wanneer het slechts voor eigen doeleinden was. Of, het zou u, mensen moeilijk vallen daarvoor een goede oorzaak te vinden, omdat u al te duidelijk de grote verscheidenheid bemerkt van de menselijke lotgevallen. Steeds weer zou de vraag in u opkomen, welk doel is er in een verdrietig, armzalig en kommervol leven? Maar u kunt dadelijk een antwoord vinden wanneer u het leven niet als doel zelf beschouwt, maar als middel tot dat doel.

Was een ieder's aards lot gelijk en zou een ieder's leven als mens uit harmonie, zorgeloosheid, vreugde en aards geluk bestaan, d.w.z. weinig onderscheid hebben met het leven van de medemensen, dan zou u wel geloven kunnen dat het aardse bestaan geen hoger einddoel had dan het leven zelf. Maar zodra u hier ernstig over nadenkt zult u niet met zo'n verklaring tevreden zijn. U zult naar een diepere reden zoeken en zeker ook vinden, omdat er slechts een vraag uwerzijds voor nodig is om u daarop een antwoord te geven.

En deze vraag moesten zich alle mensen stellen, want het getuigt waarlijk niet van wijsheid of van goede denkvaardigheid wanneer een mens zich tevreden stelt met "slechts als een scheppingsgril" door het leven te gaan. En eenieder mens die er aanspraak op maakt intelligent te zijn zou zeker zijn tijd en kracht niet aanwenden om dingen te doen ontstaan, die volkomen doelloos zijn. En hij zou zich zelf ook niet als een geheel nutteloos schepsel.willen beschouwen dat alleen tot doel heeft zichzelf in stand te houden, maar zelf daarbij niet de duur van zijn bestaan bepalen kan. Is het aardse leven een doel op zichzelf of is het een middel tot het doel? Deze vraag bij zichzelf op te werpen kan van groot belang zijn voor hem die niet geloven kan. Er wordt in geen geval van u, mensen gevraagd blindelings te geloven, want dat soort blindgeloof heeft geen waarde. Maar u kunt uw verstand gebruiken en u kunt van alle kanten bezien wat van u verwacht wordt te geloven. En u kunt door nadenken tot een resultaat komen dat u aanneembaar lijkt. U kunt er zeker van zijn dat zulk een gedachtenarbeid ook gezegend zal worden, wanneer het gaat om een dieper inzicht, om het weten van hetgeen voor u mensen nog verborgen is maar toch niet verborgen moet blijven.

En het doel van het aardse bestaan als mens te doorgronden is zulk een kennis, want zij behoort tot het gebied van het onbewijsbare en kan toch de mens gelukkig maken als het de mens ernst is deze kennis te bezitten. Want steeds meer vragen zullen dan in de mens opkomen, zodra het hem duidelijk geworden is dat het leven als mens alleen een middel tot het doel is. Want dan zal hij ook het ware doel zoeken te doorgronden en dan ook zijn opdracht inzien. Hij zal zich niet meer tevredenstellen met slechts de zorgen van het aardse leven, hij zal veel meer het gebeuren en beleven leren beschouwen als noodzakelijk voor het doel, en nu ook een geestelijke houding vinden en uitwerken die hem bovenmate zal bevredigen.

23 maart. Met het inzicht van het aardse levensdoel begint pas het bewuste leven van de mens, want nu pas zal zijn denken gericht worden op een doel dat hij probeert te bereiken. Nu pas legt de mens zelf de hand aan het werk zielearbeid uit te voeren. Nu pas worden de aardse belangen op de achtergrond geschoven, ofschoon hij ook zijn aardse leven meester kan worden met de hulp van GOD, DIE zo’n instelling tot het leven zal zegenen.

HIJ zal voor hem steeds nieuwe aspecten ontsluiten die zijn gedachten bezig houden en hem hogerop leiden, want een doelbewust leven kan nooit tevergeefs geleefd zijn en zal ook een geestelijk resultaat opleveren. Terwijl een mens voor wie het leven alleen eigen doeleinden heeft geen enkel succes zal behalen. Wanneer hij echter gewillig is de liefde te beoefenen, dan zullen in hem vanzelf vragen oprijzen over het doel van zijn aards bestaan, en dat heeft dan ook een verandering van zijn denken tengevolge. Ontbreekt echter de wil om te werken in liefde, wat meestal het geval is bij degenen die het doel van hun aards bestaan nog niet hebben ingezien, dan kan er van een opwaartse ontwikkeling geenszins gesproken worden. Dan blijft de gesteldheid van de ziel van de mens zoals die was in het begin van haar belichaming, en dan is een grote genadegift verspeeld die hem het grootste succes had kunnen opleveren, want het leven op de aarde werd geheel vergeefs afgelegd.

Maar het is voor ieder mens mogelijk tot dit inzicht te komen dat hij terwille van een doel de weg over de aarde gaat, want ieder mens is in staat te denken en kan zijn gedachten tegen elkaar afwegen, zodat hij bekwaam is om erover te oordelen. Hij zou bij ernstig nadenken zeker tot inzicht komen, omdat hij in de natuurschepping ook een zekere doelmatigheid in de vastgestelde orde kan erkennen. En die hij ook als hoogst ontwikkeld scheppingswerk, zeker op zichzelf zou moeten toepassen, anders zou hem waarlijk een zeer beperkt denken eigen zijn, een opvatting die niet kenmerkend is voor verstand.

De mens kan dus wel tot het inzicht komen van zijn aardse levensdoel, anders zou van hem geen veranwoording gevraagd kunnen worden hoe hij zijn aards bestaan benut heeft. Zo'n verantwoording wordt weliswaar door de mensen die geen doel erkennen willen ontkent, maar ook daarvoor zijn genoeg bewijzen in de schepping der natuur voorhanden, dat niet zonder gevolgen tegen de wetten der natuur en tegen de goddelijke ordening gezondigd kan worden. Daarom moet ook de mens zelf voor zich een zekere ordening laten gelden, en hij moet zichzelf betrokken voelen in deze wettelijke orde. Dus kan hij zijn leven niet willekeurig inrichten zonder enige verantwoording tegenover HEM, DIE alles heeft geschapen. Hij moet dus proberen zich aan de wet van de goddelijke orde aan te passen.

En hij moet ook een WETGEVER accepteren, want pas dan zal hij zich ook verantwoordelijk voelen tegenover die Wetgever. Wordt deze Wetgever echter niet geaccepteerd, dan voelt de mens zich vrij van verantwoording tegenover een HEER - en dan is hij nog zeer duidelijk in handen van de godvijandige macht. Want deze macht zal steeds proberen de mens te beïnvloeden, zo dat elk geloof aan een doel van het aardse levensbestaan verdwijnt. Ze wil hem weer voor zichzelf behouden voor eeuwig lange tijden.

Amen