• Volver

El libre albedrío elimina la necesidad de prueba de fe....

Ningún ser humano puede ser obligado a creer, por lo que es imposible que las revelaciones divinas se den de tal manera que no puedan dudarse de ellas.... Pero, sin embargo, pueden ser reconocidas como revelaciones divinas por quien que tiene la seria voluntad de ser aclarado, que se acerca a ello con una mente completamente abierta y lo examina seriamente. No obstante, si los seres humanos recibieran una prueba irrefutable de que Dios Mismos Se dirige a ellos, sus pensamientos y su voluntad también estarían determinados por esta prueba, lo que impediría un libre albedrío, que es el propósito y el objetivo en la vida terrenal.

Sería verdaderamente fácil para Dios dirigirse a los seres humanos de tal manera que ya no pudieran dudar de Su existencia, pero entonces se perdería el objetivo de la vida en la Tierra, pues la deificación del ser creado es un acto del libre albedrío, y por lo tanto este tiene que permanecer intocable, y por lo tanto, elimina cualquier prueba del 100%. Pero, sin embargo, es posible que cada ser humano pueda ganarse la convicción interior, porque en cuanto primero como su voluntad se haya decidido por Dios al desear acercarse conscientemente hacia Él, Dios Mismo le da prueba de Su amor, sabiduría y omnipotencia.... Él Mismo Se revela a él de una manera que ya no puede dudar y se siente feliz con el conocimiento adquirido.

La gracia de la revelación de Dios se concede a todo ser humano.... Sin embargo, no todos la evalúan y llegan a comprenderla. La creación misma ya es una revelación de Dios, y solo ella podría servir al ser humano como prueba viviente para el ser humano, convenciéndolo del Espíritu Creativo eterno que se manifiesta a través de estas creaciones. Pero ni siquiera la creación debe ser una prueba que obligue a creer.... Y, por lo tanto, el ser humano también puede intentar a explicar el origen de la creación de otras maneras.... lo que también hará en virtud de su libre albedrío si él mismo se aísla de Dios por una voluntad rebelde y una naturaleza anti-divina. Tal ser humano no puede creer porque no quiere creer. Y darle a tal ser humano una prueba irrefutable solo coaccionaría su voluntad, y la fe así obtenida sería completamente inútil.

Y es por eso que siempre habrá diferentes opiniones en el mundo, es decir, entre los seres humanos de este mundo, porque no todos tienen la misma voluntad ni aprecian por igual las gracias que fluyen hacia ellos. Pero para cada uno individual existe la posibilidad de considerar seriamente la idea de un Poder con el Que está conectado a través de la fuerza vital que le mantiene la vida.... Existe la posibilidad de que establezca una comparación entre sí y las cosas creadas por Él.... y entre sí mismo y Aquel, Que lo creó.

Y puede llegar a la conclusión que no se puede negar la existencia de un “Dios”, Aquel Que creó todo, y que su propia existencia lo prueba. Y entonces puede seguir profundizando en esta convicción interior y ahora también considerar posible las revelaciones de Dios y vivir su vida en consecuencia, lo que le brindará una comprensión cada vez más clara y, por lo tanto, una fe incuestionable incluso sin pruebas.

La voluntad humana no debe ser tocada para que el camino terrenal traiga éxito, permitiéndole al individuo alcanzar la divinidad y partir de esta Tierra como un ser libre, lleno de fuerza y luz. Sin embargo, la voluntad debe ser estimulada para que se desarrolle en la dirección correcta. Y esto ocurre a través de la gracia.... a través de acontecimientos fatídicos, experiencias extraordinarias, a través de la reunión con seres humanos con diferentes formas de pensar, y, a veces, también a través de la transmisión de revelaciones divinas.

Si un ser humano no se resiste abiertamente a estas gracias, entonces también pueden tener un efecto positivo, y se da la posibilidad de que la voluntad del ser humano cambie, de que no rechace todo lo que antes le parecía increíble, que sus pensamientos se ocupen de ello y, con buena voluntad, también puedan ser guiados adecuadamente sin coerción. Un ser humano solo necesita reconocer una cosa: que es débil e insignificante, y que no puede comprenderlo todo solo con su intelecto. El sentimiento de su propia debilidad y falta de cognición puede impulsarlo hacia el Poder Que está por encima de él, ahora ya no puede negar.

Pero quien se considera sabio, quien sobreestima su intelecto, jamás alcanzará la verdad ni la sabiduría, pues niega al acceso a la fuerza que desea inundar a través de él, porque él mismo se aísla de ella. El ser humano tiene que someterse a este poder en el libre albedrío, solo entonces se dará cuenta de cómo él mismo se relaciona con ese Poder, y sabrá quién es, quién fue y en qué debería volver a convertirse....

amén

SLOBODNA VOLJA ISKLJUCUJE DOKAZ VJERE....

Nitko ne može biti prisiljen vjerovati; posljedicno tome nemoguce je za Božanska otkrovenja [[ (recimo ove Objave) ]] da budu dana na takav nacin da se ona ne mogu dvojbiti. Ali ona mogu biti prepoznata kao Božanska otkrovenja od strane nekoga sa ozbiljnom voljom da razumije, tko prema tome ima jedan sasvim otvorenog-uma stav i ozbiljno ih ispita. Medutim, kada bi ljudima bio dan nepobitan dokaz da im se obratio Bog Osobno, njihove misli i namjere bi ovim dokazom bile odredene.... stoga bi to iskljucilo slobodnu odluku volje koja je, medutim, svrha i cilj života na Zemlji. Bilo bi doista lagano za Boga govoriti ljudima na takav nacin da oni više ne bi bili u stanju dvojbiti Njegovo postojanje, ali u tom slucaju svrha zemaljskog života bi bila promašena, jer deifikacija bica [[ (tj. postajanje djetetom Božjim) ]] je jedan cin slobodne volje, otud slobodna volja mora ostati nepovrediva, a ovo iskljucuje svaki apsolutni dokaz. Medutim, moguce je unatoc tome za svaku osobu priskrbiti njegovo vlastito unutarnje uvjerenje, jer cim je njegova volja odabrala Boga tako što mu svjesno želi pristupiti, Bog Osobno ce mu dati dokaz Njegove Ljubavi, mudrosti i svemoci.... On ce njemu ocitovati Sebe na nacin da on više ne može dvojbiti i sretan je u svezi ovog stecenog shvacanja. Ali milost Božjeg ocitovanja [[ (tj. objavljivanja Njegovog postojanja) ]] je podarena svakoj osobi.... Ipak svaka osoba ju ne vrednuje [[ (procjenjuje) ]] te postiže shvacanje. Samo stvaranje je vec ocitovanje Boga, i ono samo bi vec moglo služiti ljudskom bicu kao živi dokaz, ono bi njega moglo uvjeriti o vjecnom Stvaralackom Duhu Koji Sebe ocituje kroz ovo stvaranje [[ (Rimljanima 1:19, 20) ]]. Ali cak ni stvaranje ne smije biti na-vjeru-prisiljavajuci dokaz.... To je zašto ljudsko bice može takoder pokušati potkrijepiti dokazima pojavak stvaranja na drugaciji nacin.... što ce on zasigurno uciniti po vrlini njegove slobodne volje ako sebe izolira od Boga zbog njegove protivne volje i anti-Božanske prirode. Ova osoba ne može vjerovati buduci on to ne želi. A dati takvoj osobi nepobitan dokaz bi samo prisililo njegovu volju i vjera stecena na taj nacin bi bila potpuno beskorisna.

Razlicita mišljenja ce uvijek postojati u svijetu, to jest, medu ljudima ove Zemlje, buduci nemaju svi ljudi istu volju i svi oni ne vrednuju na isti nacin blagoslove koji teku ka njima. Ali svaki pojedinac prije ili kasnije ima priliku provesti vrijeme ozbiljno promišljajuci o Sili sa Kojom je povezan kroz život-ocuvajuci upliv snage.... On ima priliku izvuci poredenje izmedu sebe i stvari koje je On stvorio.... i izmedu njega i Onog Koji ga je stvorio. On može doci do zakljucka da ‘Bog’ Koji je stvorio sve ne može biti zanijekan i da njegovo vlastito postojanje pruža dokaz o ovom Bogu. Onda ce on biti sposoban graditi na ovoj unutarnjoj uvjerenosti i takoder smatrati Božanska otkrovenja mogucima i naknadno živjeti njegov život u skladu sa ovim otkrovenjima, što ce uvijek rezultirati u njegovom rastuce blistavom shvacanju i prema tome u neospornoj vjeri cak bez dokaza. Ljudska volja ne smije biti narušena ako ce njegov napredak na Zemlji biti uspješan, tako da ce on deificirati sebe i biti sposoban napustiti ovu Zemlju kao slobodno bice puno snage i svjetla. Medutim, volja treba biti stimulirana kako bi bila preusmjerena u ispravnom pravcu.... A ovo se dogada kroz blagoslove.... kroz sudbonosne dogadaje, kroz specificne doživljaje, tako što se ureduje susret ljudi sa drugacijim smjerom razmišljanja.... i s vremena na vrijeme sa dostavom Božanskih otkrovenja. I ako se ljudsko bice otvoreno ne opire ovim blagoslovima oni mogu imati pozitivne ucinke, i postoji mogucnost za promjenu volje u ljudskom bicu, da on nece odbaciti sve što mu je ranije izgledalo nevjerojatno, da ce on razmisliti u svezi toga.... ako je dobre volje.... da njegove misli mogu biti vodene ispravno bez prisile. Ljudsko bice jedino treba shvatiti da je on slab i malen i nesposoban dokuciti sve jedino sa njegovim razumom. Osjecaj njegove vlastite slabosti i nedostatka znanja ga može nagnati spram Sile koju on više ne može zanijekati kako je iznad njega. Ali svatko tko smatra sebe upucenim, tko precjenjuje njegov razum, nece nikada doci do Istine i mudrosti, jer on sebe ne otvara za Silu Koja bi ga željela prožeti buduci on sebe izolira od Nje. Ljudsko bice mora sebe podrediti ovoj Sili njegovom vlastitom slobodnom voljom, jedino onda ce on shvatiti odnos kojeg ima sa ovom Silom i on ce znati što on jest, što je bio i što treba iznova postati.

AMEN