• Volver

Abriendo la puerta del corazón.... la Cena del Señor....

Quien cierre su puerta y Me niegue la entrada tendrá que sufrir, porque solo Yo puede darle lo que necesita su alma. Vosotros, los humanos, creéis proveeros de comida y bebida en todas partes, con el alimento para vuestra alma, y no consideréis que solo Yo puedo darle al alma el alimento adecuado y que vosotros dondequiera que vayáis, siempre tenéis que recurrir a Mí, es decir, abrir la puerta de vuestro corazón para que Yo Mismo pueda entrar y alimentaros.... Y cuando ahora recurriréis a Mí Mismo al respecto, no importa dónde Me dirijáis esta petición, porque siempre os escucharé y acudiré a vosotros dondequiera que Me invoquéis.

No es que Yo os haya almacenado comida y bebida en algún lugar para que ahora podáis proveeros sin tener contacto Conmigo. Solo de Mi mano podréis recibir la comida y la bebida adecuadas, con las que vuestra alma podrá sanar y fortalecerse para su peregrinación a casa. Y por eso, Yo Mismo tengo que poder entrar a vosotros, tenéis que abrirme la puerta voluntariamente y compartir ahora la Cena del Señor Conmigo, porque Yo Mismo deseo alimentaros, porque Yo Mismo ofrezco a cada uno el alimento que necesita pata la sanación de su alma....

Yo solo llamo a la puerta de vuestro corazón; vosotros mismos debéis abrirla y dejarme entrar. ¿De qué sirve entonces, saciarse con una comida que Yo Mismo no os he preparado? Porque entonces probablemente os sentís bien, pero no podréis extraer de ese alimento que vuestra alma necesita para progresar.... permanecerá muerta o debilitada, sentirá hambre y sed, y nadie la socorrerá en su necesidad.... Y este es el destino de las almas de quienes se esfuerzan diligentemente por penetrar en la “Palabra de Dios”, quienes se ocupan constantemente de la Palabra de Dios y solo cargan sus mentes con ella, quienes buscan comprender el significado de la Palabra divina mediante el estudio, y cuyas almas quedan vacías al respecto.

Ellos creen que nutren sus almas, pero solo sus mentes absorben lo que llaman “pan del cielo”, que entonces pretenden distribuir a sus semejantes. Ellos mismos se irán con las manos vacías, es decir, sus almas morirán de hambre, y sus semejantes tampoco recibirán nada para sus almas a menos que primero establezcan una conexión íntima Conmigo, y ellos se acercan a Mí para que Yo les dé de comer, a menos que se abra la puerta para que pueda entrar en ellos para darles la Cena del Señor....

Todas mis palabras tenían un significado espiritual, que los seres humanos ya no aprecian. Y cuando les dije a Mis discípulos: “Tomad y comed, tomad y bebed, y haced esto en memoria de Mí”, el significado espiritual de estas Palabras siempre fue solo la conexión directa Conmigo.... que Me recordaran al recibir la comida y la bebida que nutren sus almas. La ofrenda de pan y vino por si sola tampoco sirve al alma igual que leer y escuchar la Palabra divina, a menos que uno primero piense en Mí íntimamente, y así el alimento del alma proviene, por así decirlo, de Mí Mismo.... y las palabras vacías por sí solas no bastan para invocarme.... Tiene que ser una llamada en espíritu y en verdad....

La puerta del corazón tiene que abrirse ante Mí, y debo ser invitado a entrar.... Y verdaderamente distribuiré el alimento y la bebida que cada alma necesita. Abrir la puerta es, por lo tanto, es como dirigirse voluntariamente a Mí, anhelando la unificación Conmigo y pidiendo la concesión de la gracia; es admitir la debilidad y la necesidad del alma, que desea ser refrescada por Mí Mismo. Y a través de esa puerta abierta, entraré verdaderamente en el corazón. Le daré al alma alimento y bebida, y sanará, madurará, cobrará vida, que ahora ya no podrá perder jamás....

amén

OTVARANJE VRATA SRCA.... VEČERA

Tko svoja vrata zatvara i brani Mi ulazak, morat će gladovati [[ili ‘oskudijevati’]], jer jedino Ja mu mogu donijeti [[ono]] što je potrebno njegovoj duši. Vi ljudi vjerujete kako se svugdje možete snabdjeti jelom i pićem, hranom za vašu dušu, i ne mislite na to da samo Ja vašoj duši mogu dati pravu hranu i da se vi.... kud god išli.... uvijek u svezi s time morate obraćati Meni, dakle morate otvoriti vrata vašeg srca kako bi Ja Sâm mogao ući da vas nahranim.... A kad se tako obratite Osobno Meni, nema razlike gdje tu molbu Meni upućujete, jer Ja ću vas uvijek slušati/čuti i doći vam, gdje god (da) Me zvali. Nije da sam hranu i piće pohranio bilo gdje, kako biste se mogli snabdjeti bez da stupate u vezu sa Mnom.... Jedino iz Moje ruke moći ćete dobiti pravu hranu i pravo piće, od kojih vam duša može ozdraviti i osnažiti se za povratak u otadžbinu. I stoga moram Osobno ući kod vas/vama, morate Mi dobrovoljno otvoriti vrata i tada večerati zajedno sa Mnom, jer vas Ja Osobno želim nahraniti, jer Ja Osobno svakom pojedino pružam hranu koja mu je potrebna za ozdravljenje njegove duše.... Ja samo kucam na vrata vašeg srca, a vi ih sami morate otvoriti i pustiti Me u vaše srce. Što vam koristi ako se zasitite hranom koju nisam Ja Sâm pripremio za vas? Tada ćete se doduše osjećati dobro, ali iz hrane nećete moći izlučiti ono što vaša duša treba za izgradnju.... Ona će ostati mrtva ili oslabljena, osjećati će glad i žeđ, i neće joj ‘biti pomognuto’ u njenoj muci.... I to je sudbina dušâ koje se revno trude prodrti u ‘Božju riječ’, duša koje se neprestano zanimaju Božjom riječju i time samo opterećuju svoj razum pokušavajući pronaći smisao Božanske riječi studirajući je, a duše im pritome ostaju prazne. Oni dakle vjeruju kako hrane svoje duše, međutim samo njihov razum apsorbira nešto što oni nazivaju ‘kruhom s neba’, a što oni opet žele dijeliti svojim bližnjima/drugim ljudima. Oni sami će ostati prazni, što će reći: njihove duše će gladovati, i ni njihovi bližnji [[= ljudi kojima dijele]] neće imati koristi za svoje duše, ako prije toga sa Mnom ne bude uspostavljen iskreni odnos obraćajući se Meni da ih nahranim, ako prije toga nisu otvorena vrata kako bi Ja k njima mogao ući i pružiti im večeru....

Sve Moje riječi imale su duhovni smisao, međutim ljudi ga više ne poštuju. I kad sam Mojim učenicima rekao: ‘Uzmite i jedite, uzmite i pijte.... činite to u sjećanju na Mene’, duhovni smisao i ovih riječi uvijek je bio samo direktni spoj sa Mnom.... da Me se trebaju sjetiti kad god uzmu jelo i piće koje im duši služi kao hrana. Sâmo nuđenje kruha i vina duši koristi isto toliko malo kao i čitanje i slušanje Božanske riječi, ako se prije toga iskreno ne misli na Mene, čime dolazi do hranjenja duše putem Mene Samoga.... I nisu dovoljne samo prazne riječi kako bi Me se prizvalo.... Mora doći do zova u duhu i istini.... Vrata srca moraju biti otvorena za Mene i moram biti zamoljen da svratim/uđem.... I uistinu ću dijeliti jela i pića, što god koja duša treba.

Otvaranje vrata je dakle dobrovoljno obraćanje Meni, težnja za sjedinjenjem sa Mnom i molba za prijem darova milosti, priznavanje slabosti i duševne neimaštine, koja od Mene samoga želi biti okrijepljena, i kroz takva jedna otvorena vrata uistinu ću ući u srce, duši ću pružiti jelo i piće, i ona će ozdraviti/ojačati, ona će sazreti, doći će do života koji tada vječno više ne može izgubiti.

AMEN