• Volver

La bendición de la duda.... Verdad....n

El hecho de que las dudas se cuelen repetidamente en vuestros corazones es beneficioso en la medida en que os hace reflexionar sobre cuestiones que os conmueven, y que ahora también podéis ser influenciados mentalmente de seres que se esfuerzan por resolver vuestras dudas. Sin embargo, solo deben comprenderse tales dudas que atormentan a un buscador serio, que animan a indagar y cuestionar constantemente.... no aquellas dudas que los seres humanos indiferentes utilizan para justificar el rechazo del conocimiento que se les ofrece porque no lo desean en absoluto y, por lo tanto, nunca quieren reconocer a un portador de la verdad. Sus dudas no son más que excusas y una forma de huir de vuelta a la oscuridad.

Sin embargo, quienes buscan con seriedad no se conforman fácilmente, y sus dudas pueden convertirse en una bendición, pues no abandonan sus preguntas. Este mismo hecho brinda a los seres de luz la oportunidad de influir continuamente en ellos mentalmente hasta que su pensamiento se aclara y lo que antes les parecía todavía dudoso. Además, un ser humano pensativo generalmente no es superficial, por lo que no rechaza simplemente lo que le parece creíble, sino que profundiza antes de rechace por completo una enseñanza que ha recibido.

Así pues, la duda puede conducir a la clarificación; también puede proteger contra la aceptación del error, si uno se esfuerza por caminar en la verdad. Por lo tanto, quien expresa dudas no debe ser condenado, pues tales dudas solo dan testimonio de una seriedad justificada. Pero también debe considerar la posibilidad y no descansar hasta haber llegado interiormente a la plena convicción de que puede aceptar el conocimiento como verdad o rechazarlo definitivamente como error. Y la duda le ayuda a alcanzar esta convicción.

Un ser humano que se cree sabiendo ya no puede ser instruido, pues ya no se abre a las corrientes del mundo de la luz, él deja que solo si intelecto se pone activo, pero no escucha lo que le susurran los que poseen conocimiento. En cambio, un ser humano que duda escucha, pregunta y probablemente también cree poder resolver sus dudas intelectualmente. Pero en cuanto se esfuerza seriamente por alcanzar la verdad, puede confiar en que su pensamiento también está guiado correctamente, pues el ser humano que busca la verdad seriamente tiene esta garantía, porque Dios, como Verdad Eterna, también Se deja encontrar por él.

Por lo tanto, el ser humano mismo también determina el valor de su conocimiento, que él se apropia como propiedad intelectual suya, pues este valor depende únicamente de la intensidad de su deseo de verdad. Y también de ello debe rendir cuentas él mismo, ya que todos saben que “la gente puede equivocarse”, que él no puede confiar en un conocimiento que otros le imparten y que, por consiguiente, también tiene que estar dispuesto a renunciar a ese conocimiento si puede acceder a la “verdad pura”.

Y solo puede desear y recibir la verdad pura donde reside la Fuente de la Verdad. Por lo tanto, también tiene que presentar primero a Dios el conocimiento que ya ha recibido anteriormente y pedirle, que le permita a él reconocer claramente en cuanto este conocimiento corresponde a la verdad. Y Dios escuchará verdaderamente a esta petición y quizá incluso siembre dudas en su corazón, porque solo entonces puede tener lugar la transmisión de la verdad pura, cuando el ser humano se abre a recibir de la Fuente Suprema lo que anhela: la verdad pura de Dios.

Este se refiere principalmente al conocimiento espiritual, pero también terrenalmente los pensamientos del ser humano ahora serán guiados correctamente, que ha emprendido este camino hacia Dios, hacia la Fuente de la Verdad. Y la profunda certeza interior, la firme convicción que ahora lo llena, es la mejor garantía de que ha ido por el buen camino, pues ningún argumento contrario podrá hacerle tambalear en su perspectiva; también podrá defender su convicción ante sus semejantes y ahora él ya no entrará nuevamente en dudas.... a menos que surjan nuevos problemas, los cuales resolverá con confianza del mismo modo.... Porque Dios da la verdad a quienes la desean seriamente, pero se la niega a quienes confían en sus propias fuerzas, quienes pretenden comprender intelectualmente lo que solo Dios sabe....

De zegen van de twijfel - Waarheid

Dat er steeds weer twijfels in uw hart binnensluipen is in zoverre gunstig, dat u dan nadenkt over vragen die u bezighouden - en dat u nu ook d.m.v.gedachten beïnvloed kunt worden door de wezens die trachten uw twijfels op te lossen. Bedoeld zijn echter alleen zulke twijfels die een serieuze zoeker overvallen, die er toe aansporen steeds meer te zoeken en te vragen. Niet echter de twijfels die de onverschillige mensen een reden menen te geven het hun aangeboden weten af te wijzen, omdat zij dit helemaal niet verlangen en die daarom nooit met een brenger van de waarheid willen instemmen. Hun twijfels zijn altijd alleen maar uitvluchten - en een vlucht terug in de duisternis - wanneer hun al eens een licht wordt geboden.

Ernstige zoekers echter zijn niet dadelijk tevreden, en hun twijfels kunnen voor hen tot zegen worden als zij het vragen niet nalaten. Juist dat vragen geeft de wezens van het licht de mogelijkheid steeds weer d.m.v. gedachten op hen in te werken - tot hun denken tot klaarheid gekomen is - en hun tot zekerheid geworden is wat hun nog twijfelachtig toescheen.

De denkende mens zal ook meestal niet oppervlakkig zijn, zodat hij eenvoudig afwijst wat hem niet geloofwaardig voorkomt - hij onderzoekt diepgaander voordat hij een leer die tot hem komt geheel verwerpt. Twijfel kan dus tot opheldering leiden, twijfel kan u behoeden voor het aannemen van dwaling, maar alleen als de mens zich beijvert in de waarheid te wandelen. Daarom is de mens die zijn twijfels laat horen niet te veroordelen, want die getuigen van een ware ernst. Maar hij moet ook de mogelijkheid benutten en niet eerder rusten tot hij innerlijk tot volle overtuiging gekomen is - zodat hij dan– of die kennis als waarheid aanneemt - of als dwaling kan afwijzen. En de twijfels helpen hem er bij om tot deze overtuiging te komen.

Een mens die zichzelf voor wetend houdt, kan niet meer onderricht worden, want hij opent zich niet meer voor de stromen uit de lichtvolle wereld. Hij laat alleen zijn verstand werken - maar hij luistert niet naar wat hem door hen die weten wordt toegefluisterd.

Maar een mens die twijfelt, onderzoekt - hij vraagt, en gelooft dan ook wel deze twijfels op te kunnen lossen. En zodra hij ernstig naar de waarheid verlangt, kan hij er op vertrouwen dat zijn denken dan ook juist geleid wordt, want de serieuze zoeker naar de waarheid heeft deze waarborg, omdat GOD - als de eeuwige WAARHEID Zelf - Zich ook door hem laat vinden.

Daarom bepaalt de mens ook zelf de waarde van zijn kennis die hij zich tot ideeel eigendom maakt, omdat deze nu afhankelijk is van de sterkte van zijn verlangen naar de waarheid. En daarom moet hij voor zichzelf rekenschap afleggen - want iedereen weet dat mensen zich vergissen kunnen, en dat hij daarom niet bouwen kan op een kennis die hem door mensen werd verschaft. Hij moet daarom ook bereid zijn genoemde kennis op te geven wanneer hij de zuivere waarheid ontvangen kan. En zuivere waarheid kan hij alleen daar verlangen en in ontvangst nemen waar de Bron van waarheid is. Dus moet hij ook de reeds aangenomen kennis eerst aan GOD voorleggen en HEM verzoeken hem duidelijk te laten inzien in hoeverre deze overeenkomt met de waarheid. En GOD zal deze bede waarlijk verhoren en hem misschien ook twijfel in zijn hart leggen aan de waarheid van zijn kennis tot nu toe. Want het overbrengen van de zuivere waarheid kan pas dan plaatsvinden, als de mens zich openstelt, om nu uit de hoogste Bron in ontvangst te nemen wat hij begeert: de zuivere waarheid uit GOD! Het betreft hier voornamelijk geestelijk weten, maar ook aards worden de gedachten van de mens dan Juist geleid, die deze weg tot GOD - tot de Bron der waarheid - genomen heeft.

En de diepe innerlijke zekerheid - de vaste overtuiging - die hem nu vervult, is de beste waarborg dat hij de goede weg gegaan is, want geen tegenwerping zal hem ooit meer in zijn opvatting doen wankelen. Hij zal ook tegenover zijn medemensen zijn overtuiging kunnen verdedigen en niet opnieuw in twijfel geraken, het zij, dat er nieuwe problemen opgeworpen worden die hij dan ook met een gerust hart op dezelfde wijze zal laten oplossen. Want GOD geeft allen de waarheid die haar maar ernstig begeren, maar HIJ zal ze onthouden aan diegenen die op hun eigen kracht vertrouwen, die puur verstandelijk trachten te doorgronden wat GOD alleen weet.

Amen