• Volver

La fe sin amor está muerta....

Solo la fe viva os abre el reino de los cielos.... Y sólo unos pocos poseen esta fe viva, porque requiere una vida de amor. Primero tenéis que aclarar el concepto de “fe”: probablemente podéis afirmar una doctrina, sólo para no contradecirla; incluso podéis considerarla posible en vuestro interior, pero aún no disponéis de una convicción firme dentro de vosotros, y entonces tampoco es una fe viva, la fe que os llevará a la Salvación....

Así también la creencia en Jesucristo y Su obra de Redención sólo puede llamarse “fe” cuando un ser humano está plenamente convencido de que Dios Mismo vino a la Tierra en Jesús para sufrir y morir por la humanidad, para borrar la pecaminosidad de los seres humanos, y así redimirlos. Y esta convicción interior solo estará presente en el ser humano cuando hay amor también en Él.... cuando muestra amor a Dios y al ser humano, cuando ha despertado así la fe en sí mismo a través de este amor.

Precisamente esta diferencia entre una fe viva y una creencia formal es tan crucial, porque Jesucristo mismo dijo: “El que cree en Mí vivirá para siempre”.... Con estas Palabras, sin embargo, nunca se refirió a una creencia superficial y formal, a la aceptación de una doctrina sin contradicciones, pero también sin convicción interior. Pues la verdadera fe en Jesucristo produce un cambio de estilo de vida, una transformación de uno mismo en amor, y el amor ilumina el espíritu, que ahora otorga al ser humano un conocimiento tan claro del divino Redentor Jesucristo que no deja lugar a la duda, la indiferencia y a una creencia muerta en él. Más bien, todo cobre vida, y se establece una relación entre el ser humano y el divino Salvador y Padre desde la Eternidad, que también garantiza la entrada al reino de la luz después de la muerte del cuerpo.

Una creencia muerta jamás podrá reemplazar al amor, que solo se valora en el ámbito espiritual.... Y por lo tanto, nadie puede alcanzar el Reino de los Cielos sin amor. Cuando Jesucristo promete vida a quienes creen en Él, presupone el amor que primero vivifica la fe, porque Jesús no habló de una creencia muerta, porque todas Sus Palabras eran solo verdad y vida, y nunca se escondió un falso significado tras ellas.... un significado que los humanos mismos como mejor les pareciera....

Jesús sólo habló de una fe viva.... Pero lo que los humanos suelen describir como la palabra “fe” son más bien frases vacías, conceptos aprendidos, ceremonias rutinarias, con las que Jesucristo no se conforma para poder bendecir a los seres humanos con la vida eterna.... Sin embargo, ya es una ventaja considerable para el alma si no se opone a Jesucristo, si no lo rechaza abiertamente en la Tierra, pues entonces sus pensamientos pueden al menos dirigirse hacia Aquel Que le puede abrir las puertas si se dirige a Él con plena confianza.... aunque también puede tardar un tiempo infinito antes de enviarle este llamado vivo....

Pero sólo alcanzará la vida en el más allá a través de la obra del amor, que entonces podrá ejercer sobre las almas desafortunados que, como ella, están muertas en espíritu. Una vida en el Reino espiritual requiere amor, y donde el amor ya se practica en la Tierra, la fe en Jesucristo también está viva, y esta fe es, por lo tanto, la garantía de una “vida en la eternidad”.... como Jesús Mismo prometió....

amén

VJERA BEZ LJUBAVI JE MRTVA...

Jedino živa vjera vam otvara nebesko kraljevstvo... A ovu živu vjeru ima tek nekolicina ljudi, budući ona zahtijeva život u Ljubavi. Vi najprije morate još jednom sebi razjasniti pojam „vjera“. Vi doduše možete potvrđivati neko učenje, samo kako ne bi proturječili, vi možete čak iznutra to učenje držati mogućim, no u vama još nije čvrsto uvjerenje, a onda to ni nije živa vjera koja vam pomaže do blaženstva.... A tako također i vjeru u Isusa Krista i Njegovo Djelo Otkupljenja treba nazvati „vjerom“ tek onda kada je čovjek iznutra potpuno uvjeren u to da je Bog Sam došao na Zemlju u Isusu, kako bi patio i umro za ljude, kako bi izbrisao (otplatio) grješnost ljudi, stoga ih otkupio... A ovo unutarnje uvjerenje će u čovjeku biti tek onda kada je u njemu i Ljubav... kada on donosi Ljubav Bogu i čovjeku, on je tako kroz ovu Ljubav vjeru u sebi probudio u život. Baš ta razlika između žive vjere i formalne vjere je tako nečuveno važna, budući je Isus Krist Osobno rekao: „Tko vjeruje u Mene, živjet će zauvijek...“ S ovim riječima On međutim nikada nije mislio na plitku formalnu vjeru, prihvaćanje jednog učenja doduše bez prigovora, ali i bez unutarnjeg uvjerenja. Jer, prava vjera u Isusa Krista donosi promjenu načina života, preoblikovanje sebe samoga u Ljubav, a Ljubav osvjetljava duh, koji sada čovjeku poklanja tako jasno znanje o Božanskom Otkupitelju Isusu Kristu, da u njemu više nema mjesta nikakvoj sumnji, nikakvoj ravnodušnosti i nikakvoj mrtvoj vjeri, nego sve dobiva život, i sada je uspostavljen odnos čovjeka prema Božanskom Spasitelju i Ocu od vječnosti, koji također jamči ulazak u kraljevstvo svjetla nakon smrti tijela... Mrtva vjera ne može nikada nadomjestiti Ljubav, koja je jedina vrjednovana u duhovnom kraljevstvu... I stoga nijedan čovjek kojemu nedostaje Ljubav, ne može steći nebesko kraljevstvo. Ako Isus Krist obećava život onima koji u Njega vjeruju, onda On pretpostavlja Ljubav, koja prvo oživljava vjeru, jer Isus nije govorio o mrtvoj vjeri, budući su sve Njegove Riječi bile Istina i Život, i iza Njegovih Riječi se nikada nije skrivao pogrešan smisao... smisao kojeg su ljudi sami postavili... tako kako se njima sviđalo... Isus je govorio jedino o živoj vjeri... Ali ono što ljudi često označavaju riječju „vjera“, više su prazne fraze, naučeni pojmovi, obredi koji su postali običaj, kojima se Isus Krist ne zadovoljava, kako bi mogao usrećiti ljude vječnim životom... Ipak, za dušu je već znatna korist ako ona nije protivnik Isusa Krista, ako ga ona na Zemlji nije otvoreno odbila, budući onda njeno razmišljanje barem može biti vođeno Jednome, Koji joj može otvoriti vrata kada se ona puna povjerenja okrene Njemu... iako to može trajati beskrajno vremena dok ona ne uputi ovaj živi poziv Njemu... No, i u onostranom kraljevstvu ona će postići „život“ jedino kroz djelovanje u Ljubavi, što ona onda može prakticirati na nesretnim dušama, koje su poput nje mrtve u duhu. Život u duhovnom kraljevstvu zahtijeva Ljubav, a gdje je Ljubav prakticirana već na Zemlji, tamo je živa i vjera u Isusa Krista, a ova vjera je onda jamstvo za „vječni život“... kako je to Isus Osobno obećao.

AMEN