• Volver

Perdón de pecados.... Infalibilidad.... Acciones esquemáticas....

El supuesto acto de perdón de los pecados es solo un símbolo de lo que el Señor enseñó en la tierra. No hay absolutamente ninguna necesidad de cumplir una forma, porque el perdón de los pecados solo depende de la medida en que el hombre se siente culpable de sus pecados hacia Dios y se lo confiesa a Él en un diálogo íntimo y Le pide misericordia y el perdón de su culpa. La forma es otra vez sólo un peligro para el alma, porque se está mecanizando una acción que es o debería ser demasiado íntimo para hacerla reconocible desde el exterior. La confesión pública de los pecados es un acto que puede llevar a la superficialidad, ya que la persona se une a un acto cronometrado, por así decirlo, sin estar conectado interiormente con Dios que la confesión de su culpa de pecado es una necesidad para él.

do lo que hagáis por el bien de vuestras almas debe estar vivo, y tal ceremonia puede convertirse fácilmente en un acto muerto, porque no todos los hombres están tan penetrados de Dios al mismo tiempo que se revelan a Él en toda su debilidad y culpa de pecado. Esto, sin embargo, es una condición previa para el perdón de los pecados, y todas las acciones externas son solo el símbolo de lo que corresponde a la voluntad divina, pero no el cumplimiento de la voluntad divina. Cuando el Espíritu de Dios os señala al peligro en el que vosotros mismos os encontráis, no debéis revelaros, sino estar agradecidos a vuestro Padre celestial de todo corazón, que os enseña lo correcto, porque estáis desperdiciando mucha energía en el cumplimiento de las formas externas, que debéis dedicar a vuestro desarrollo interior.

pensamiento íntimo lleno de amor devocional os otorga una media de gracia infinitamente mayor que la obediencia diligente de los mandamientos de la iglesia que fueron dados a los hombres sin el consentimiento de Dios. Los representantes de estas doctrinas se esconden una vez más detrás de una doctrina humana de la infalibilidad del jefe de la iglesia en las disposiciones espirituales.

do lo que se ofrece a los hombres desde “arriba” es la verdad más pura, pero Dios solo anuncia Su voluntad a través de Sus mensajes desde arriba, pero nunca va a determinar a los hombres ni querrá inducirlos a obedecer Su voluntad mediante medidas coercitivas. Porque esto contradice completamente a la ley “de la liberación del ser por propia voluntad”, que ha surgido del amor y la sabiduría.

un mandamiento establecido humanamente una intervención en el orden divino.... Dios nunca aprobará tales mandamientos que obligan al hombre a actuar, aunque oficialmente ponen la propia voluntad como condición. La voluntad humana, sin embargo, no puede desarrollarse esquemáticamente en actividad, porque entonces ya no es libre, sino que está sujeta la voluntad de aquel que prescribe ciertos tiempos para las personas mediante tales mandamientos, donde la persona está llamada a cumplir con su deber.

un error humano tan grande que amenaza a sofocar la plantita brotando del anhelo interior a Dios, a menos que la actividad amorosa de una persona se vuelve muy activa, y ahora la iluminación del Espíritu le trae de repente el reconocimiento de la voluntad real de Dios.

lo entonces se podrá liberarse de una doctrina que, por intervención humana, se desvía considerablemente de la enseñanza que Cristo Mismo dio a los hombres en la tierra. El hombre se esforzará principalmente por cumplir con su deber, y eso es el mayor peligro para el alma.... Porque ella no se esfuerza conscientemente por la perfección porque se le presenta un plan en cierta medida, cuya ejecución es de la que se dedica y a través del trabajo preparatorio que se ha realizado en el lado humano, descuida su propio trabajo de alma, pero cree que está viviendo al agrado a Dios, el Señor....

én

Vergeving van zonden - Onfeilbaarheid - Handelingen volgens een schema

De vermeende daad van de vergeving van zonden is alleen maar het zinnebeeld van datgene, wat de Heer op aarde heeft geleerd. Het is helemaal niet nodig aan een vorm te voldoen, want de vergeving van de zonden is alleen afhankelijk van in hoeverre de mens zich tegenover God schuldig voelt over zijn zonden en hij Hem dit in innig tweegesprek bekent en van Hem erbarmen en vergeving van zijn schuld afsmeekt. De vorm is weer alleen maar een gevaar voor de ziel, want er wordt een handeling werktuiglijk uitgevoerd, die veel te innerlijk is of zijn moet, om naar buiten toe herkenbaar gemaakt te mogen worden. Het openlijk bekennen van de zonden is een daad, die tot oppervlakkigheid kan leiden, doordat de mens zich als het ware aansluit bij een op een bepaalde tijd vastgestelde handeling, zonder innerlijk zo tegenover God te staan, dat het bekennen van zijn zondenschuld voor hem een behoefte is. Alles, wat u ter wille van uw zielenheil doet, moet levend zijn. En een dergelijke ceremonie kan gemakkelijk een dode handeling worden, want niet alle mensen zijn tegelijkertijd zo doordrongen van God, dat ze zich tegenover Hem blootgeven met al hun zwakheid en zondenschuld. Dit is echter voorwaarde voor de vergeving van de zonden en alle uiterlijke handelingen vormen slechts het zinnebeeld van datgene, wat overeenstemt met Gods wil, maar niet de vervulling van de goddelijke wil. Wanneer nu de geest uit God u wijst op het gevaar, waarin u zichzelf begeeft, dan moet u zich niet verzetten, maar uw hemelse Vader van harte dankbaar zijn, dat Hij u terecht wijst. Want u verspilt veel energie aan het nakomen van uiterlijke vormen, die u zou moeten richten op de innerlijke vooruitgang. Een innige gedachte in liefdevolle overgave, levert u een oneindig grotere mate van genade op, dan het ijverig naleven van de geboden van de kerk, die zonder Gods toestemming aan de mensen werden gegeven. De verdedigers van deze leren verschuilen zich weer achter een menselijk ontstane leer van de onfeilbaarheid van het hoofd van de kerk in geestelijke verordeningen. Alles, wat de mens wordt aangeboden van boven, is zuiverste waarheid. God maakt echter door Zijn toezendingen van boven alleen Zijn wil bekend, maar nooit zal Hij de mensen overreden of hen door dwangmaatregelen ertoe willen brengen Zijn wil op te volgen. Want dit is volkomen in strijd met de uit goddelijke liefde en wijsheid voortgekomen wet van het vrij worden van het wezen door eigen wil. Een van menselijke zijde uitgevaardigd gebod is een inbreuk op goddelijke verordeningen. Nooit ofte nimmer zullen zulke geboden door God worden goedgekeurd, die de mens gedwongen tot daden aanzetten, ofschoon de eigen wil officieel als voorwaarde wordt gesteld. Maar de wil van de mens laat zich niet volgens een schema tot werkzaamheid ontplooien, want dan is hij niet meer vrij, maar al gebonden door de wil van diegene, die door zulke geboden de mens bepaalde tijden voorschrijft, waarin de mens dus wordt gevraagd zijn plicht te vervullen. Het is een erg grote menselijke dwaling, die het ontspruitende plantje van het innerlijke verlangen naar God dreigt te verstikken, als niet het werkzaam zijn in liefde van een mens bijzonder actief wordt en nu de verlichting van de geest hem plotseling tot inzicht doet komen van de eigenlijke wil van God. Dan pas zal hij zich vrij kunnen maken van een leer, die door menselijk toedoen al aanmerkelijk afwijkt van de leer, die Christus zelf op aarde aan de mensen heeft gegeven. De mens zal meestal trachten zijn plicht te vervullen en dat is het grootste gevaar voor de ziel.

Want ze streeft niet bewust naar volmaaktheid, omdat ze zich gelegen laat liggen aan de uitvoering van een plan dat haar in zekere zin wordt voorgelegd. En door de voorbereiding, die van menselijke zijde werd getroffen, verwaarloost ze haar eigen arbeid aan de ziel en is ze toch van mening, een leven te leiden dat God de Heer welgevallig is.

Amen