• Back

What is spiritual hardship?....

You humans are not aware of the immense spiritual hardship you suffer because your senses are still captivated by the world and thus you cannot even assess the darkness surrounding your thinking. Every day can be the last one for you on this earth.... No-one knows the hour of his death, and no-one can extend his life for an hour.... And you do not consider this.... or you would prepare yourselves for what will come afterwards since you know, after all, that you cannot take anything with you when you have to pass away from earth. But what is your soul like? Do you ever seriously contemplate what your fate will be afterwards? You resist such thoughts, you push them far away from you once they emerge, and yet your soul can be in a state of distress because it has to leave the body without light when the hour of passing away has struck.... when it finds itself in profound darkness in the spiritual kingdom wandering about deprived and unhappy because it doesn't know where to turn to in this darkness. It is you, it is your actual Self which cannot vanish even if the soul had to leave the body.... But don't think that you will no longer exist, that your existence will have come to an end with the death of your body.... Your existence will be just as real as on earth, and you will experience suffering and torment just as much and even more intensely because you suddenly realise that you lack all strength to change your situation.... a fact which is extremely agonising to you because you have to endure it due to your own fault. For if only you lived a little more consciously on earth the soul would not enter into the beyond in such a wretched state, because a small glimmer of light would show the path it has to take in the beyond in order to ascend. For every soul has the possibility to continue what it had failed to do on earth, if only it has the will to do so. But whether it makes use of this possibility is up to itself but first it requires a small glimmer of realisation without which it will remain helplessly and miserably in the same state.

And if only the human being on earth would actively endeavour to gain faith in life after death, to live a life after God's will, if only he would try to discard his faults and weaknesses and be lovingly active towards his fellow human being, he would leave the profound darkness and step into a faint twilight, and if he enters the kingdom of the beyond with such a faint light his soul would get on better, it would recognise its further task and try to fulfil it.... For it will not be entirely blind and spared the worst suffering. Yet how many people don't even consider their soul's salvation just once a day, all their thoughts and intentions only relate to the material world and to the attainment of purely earthly advantages.... The immense spiritual hardship consists of the fact that people are entirely unaware of why they are on earth, that they only ever think of 'life itself' as important and never ask why they were given this life. And in this darkened state they are approaching the end of the earth which will suddenly and unexpectedly come upon them and finish innumerable people's lives prematurely who don't even consider pondering thoughts of death because they believe that they have plenty of time left. All these people are so earthbound that they will also remain within the sphere of Earth when the end has come.... so that an ascent in the beyond will be impossible for these souls because they will not be able to detach themselves from the material world for a long time.... And many of them will have to take abode in matter again because they are not yet mature enough for a spiritual sphere. And this is the beginning of the state of torment again which they had long overcome already.... But people do not believe it if they are being admonished to make use of the short time on earth for the salvation of their soul; the do not believe it and cannot be forced to adopt another way of life either. Only the love of knowledgeable fellow human beings can try to influence them, and occasionally love will indeed be able to achieve something, even though every human being will keep his freedom of will. Yet the struggle for such a soul shall be continued until the end, the battle of light against the darkness shall be waged until the end, because precisely the forces of darkness are fighting especially fiercely and the forces of light must therefore not abandon the battle on their part. And just a small ray of light can ignite and penetrate the darkness, which always signifies the salvation of a soul which will be infinitely grateful for it, even if at first it is only surrounded by some twilight. Yet to have escaped the most profound darkness also means a detachment from the prince of darkness and to walk towards the light....

Amen

Wat is geestelijke nood?

U, mensen bent u niet bewust van de grote geestelijke nood waarin u zich bevindt, omdat de wereld uw zinnen nog gevangen houdt en u daarom helemaal niet de duisternis overziet die uw denken omhult. Elke dag kan voor u de laatste zijn op deze aarde. Geen mens kent het uur van zijn dood en geen mens kan zijn leven niet een uur verlengen. En daar denkt u niet over na, anders zou u voorbereidingen treffen voor datgene wat daarna komt, daar u toch weet dat u niets mee zult kunnen nemen naar gene zijde, wanneer u van de aarde zult moeten scheiden. Maar hoe is het met uw ziel gesteld? Denkt u er ooit wel eens ernstig over na wat naderhand uw lot is? U weert zulke gedachten af en wijst ze ver van u wanneer ze eens in u bovenkomen en toch kan uw ziel zich in een noodsituatie bevinden dat ze zonder licht het lichaam moet verlaten wanneer het uur van het afscheid heeft geslagen, dat ze zichzelf in de diepste duisternis terug vindt in het geestelijke rijk en arm en ongelukkig ronddoolt omdat ze niet weet waarheen ze zich wenden moet in deze duisternis. U bent het zelf, het is uw eigenlijke ik, dat niet kan vergaan, zelfs wanneer de ziel het lichaam moest verlaten.

Maar geloof niet dat u er niet meer bent, dat met de dood van het lichaam uw bestaan is afgelopen. U bestaat nog precies zo werkelijk als op aarde en u voelt leed en kwelling net zo en nog veel sterker, omdat u inziet, dat het u aan elke kracht ontbreekt om uw toestand te kunnen veranderen. Een omstandigheid die u onuitsprekelijk kwelt, omdat u die zult moeten verdragen door eigen schuld. Want zou u maar iets bewuster leven op aarde dan zou de ziel niet zo ellendig naar het hiernamaals overgaan, omdat (dan) een klein lichtschijnsel haar op de weg wijst die ze hierboven moet gaan om opwaarts te klimmen.

Want deze mogelijkheid heeft iedere ziel: dat ze kan voortzetten wat ze op aarde verzuimde, als ze zelf maar wil. Maar of ze van deze mogelijkheid gebruik maakt, berust bij haar zelf, maar eist eerst een klein lichtschijnsel van inzicht, zonder welke ze hulpeloos en ellendig in steeds dezelfde gesteldheid blijft. En wanneer de mens op aarde maar zo ver aan zichzelf werkt dat hij moeite doet te geloven in een voortleven, een leven te leiden naar de Wil van GOD, wanneer hij maar probeert zijn fouten en zwakheden af te leggen en tegenover de medemens liefdevol op te treden, dan komt hij uit de diepste duisternis naar buiten in een zwak schemerlicht; en komt hij met zo'n schemerlicht in het rijk hierna, dan vindt de ziel al makkelijker de weg en ziet ze haar verdere opgave in en tracht die te vervullen. Want ze is niet volledig blind en de grootste kwellingen blijven haar bespaard.

Maar hoeveel mensen denken geen enkele keer op een dag aan hun zielenheil, hun hele denken en streven behoort alleen de aardse wereld toe en het behalen van voordelen die alle slechts aards gericht zijn. De grote geestelijke nood is, dat de mensen helemaal niet weten waarom ze op deze aarde zijn, dat ze steeds alleen het leven zelf belangrijk vinden en zich niet afvragen om welke reden hun het leven werd gegeven.

En nu gaan ze in deze duistere gesteldheid het einde van de aarde tegemoet, dat plotseling en onverwacht zal komen en het leven van ontelbare mensen nog voortijdig beëindigt, die zich met gedachten over de dood helemaal niet bezig houden, omdat ze menen nog veel tijd te hebben. Al deze mensen zijn nog zo gebonden aan het aardse dat ze zich ook in de sfeer van de aarde zullen ophouden wanneer het einde is gekomen, zodat ook een opgaan in het hiernamaals voor deze zielen onmogelijk zou zijn, omdat ze nog lang niet in staat zijn zich van de materiële wereld los te maken. En voor vele van hen wordt de materie ook weer de verblijfplaats, omdat ze voor een geestelijke sfeer nog niet rijp genoeg zijn. En dan begint de toestand van kwelling weer die ze reeds allang hadden overwonnen.

Maar de mensen geloven het niet, wanneer ze worden aangemaand de korte tijd op aarde nog te gebruiken voor hun zielenheil, ze geloven het niet en kunnen ook niet tot 'n andere levenswandel worden gedwongen. Alleen de liefde van de medemensen die weten, kan proberen op hen in te werken, en de liefde zal ook zo af en toe iets tot stand kunnen brengen, ofschoon zo'n mens de volle wilsvrijheid behoudt.

Maar tot aan het einde moet om zulke zielen worden geworsteld, tot het laatste toe moet de strijd van het licht tegen de duisternis worden gevoerd, omdat juist de krachten van de duisternis deze bijzonder heftig voeren en de krachten van het licht daarom van hun kant de strijd niet mogen opgeven.

En een kleine lichtstraal kan al succes hebben en de duisternis doorbreken, wat steeds de redding van een ziel betekent, die daar oneindig dankbaar voor is, zelfs wanneer haar vooreerst maar een beetje schemerlicht omgeeft. Maar ontvlucht te zijn uit de diepste duisternis, betekent ook zich bevrijd te hebben van de vorst der duisternis en het licht tegemoet te gaan.

Amen