• Back

Fulfilment of duty is not enough....

You should not believe that you are justified before Me if you only fill your earthly life with earthly duties which you conscientiously endeavour to comply with but the fulfilment of which does not bring any blessing to your soul. For everything you do earthly is based on a certain self-love if it is done voluntarily.... or demands are placed on you which you comply with again for selfish reasons if you are not forced to do so.... All these 'fulfilments of duty' must not be confused with right, unselfish neighbourly love, which wants nothing for itself but always wants to help and make happy. Fulfilment of duty is a certain instinct of self-preservation, regardless of whether the person himself or his next of kin derive the benefit from it. But it will only ever be an earthly benefit, the soul will gain little or nothing from it.... unless works of duty are also carried out with unselfish love, that the human being thus certainly has to fulfil certain duties professionally which he fulfils with unselfish love. People can easily fall into a kind of complacency if they believe they have faithfully fulfilled their duties; but they don't make any progress in their spiritual development, nor do they usually want to know that their purpose of earthly life is different from merely creating an orderly earthly life for themselves.... even though the human being's way of life appears to be in order outwardly. If only you would consider that you can be free of all your duties as early as the next day, but that you will then be judged according to your maturity of soul.... not according to how you have shaped your earthly life. If you want to consider that every fulfilment of duty can also be done by other people, but that every person has to do the work on his soul for himself during his earthly lifetime.... He cannot be released from this work. Therefore, in addition to fulfilling his duty he must practice unselfish activity of love, he must freely do more out of himself, and love must always impel him to do so, only then will he make proper use of earthly life, then it will correspond to My will, he will change himself again, i.e. his nature, into his original nature. Thus he is by no means a dud in this world, for his soul will progress in its development. Only then will he make proper use of the vitality which is at his disposal during his earthly life but which he has to relinquish at the moment of death and he will pass over into the kingdom of the beyond completely without strength, if he has not previously acquired spiritual strength precisely through an activity of love on earth. As long as he is still in possession of vitality he does not really appreciate it, but having to enter the kingdom of the beyond in a completely dead state will only make him realize what he has forfeited and how miserable he now is compared to earthly life, where he could create and work with his vitality. And therefore he should predominantly use his vitality to work with love, because this is the only way to increase his strength and acquire imperishable possessions.... whereas all earthly possessions are transient and the human being himself cannot even determine the length of time he is allowed to enjoy them. The very next day can take everything away from him.... yet the human being who uses his vitality to work with love never needs to worry about such thoughts and worries.... He can surrender his earthly life every day, he will nevertheless start the actual life in the spiritual kingdom richly blessed and full of strength, he will not have lost anything but only achieve a high gain.... For this reason no human being should ever boast about his fulfilment of duty, for it can also be evidence of wrongly directed love, it can also lead the human being into wrong thinking so that he is satisfied with himself and no longer deems it necessary to do anything more. I demand more of you if you once want to enter into a life you can no longer lose.... You must irrevocably change yourselves into love, and therefore your life on earth must demonstrate an unselfish activity of love, only then will you live in My will, and only then will you acquire everlasting possessions....

Amen

Plichtsvervulling is niet voldoende

U zult niet mogen geloven, gerechtvaardigd te zijn voor Mij, wanneer u uw aardse leven alleen met aardse plichten vult, welke u weliswaar gewetensvol tracht na te komen, maar waarvan de vervulling uw ziel geen enkele zegen oplevert. Want alles wat u aards doet heeft een zekere eigenliefde als reden, wanneer het vrijwillig wordt gedaan, ofwel, er worden eisen aan u gesteld, die u weer uit egoïstische beweegredenen vervult, wanneer u er niet toe wordt gedwongen. Al deze “plichtsvervullingen” mogen niet worden verwisseld met ware onbaatzuchtige naastenliefde, die niets voor zichzelf wil, maar steeds alleen zou willen helpen en gelukkig maken. Plichtsvervulling is een zekere drang tot zelfbehoud, het doet er niet toe of de mens zelf of zijn naaste verwanten er hun voordeel mee doen. Maar het zal steeds alleen maar een aards voordeel zijn, de ziel zal er weinig of niet van profiteren, tenzij verplichtingen ook belangeloos worden uitgevoerd, dat dus de mens wel beroepsmatig zekere plichten heeft te vervullen, die hij in ontbaatzuchtige liefde nakomt. De mensen kunnen makkelijk in een soort zelfingenomenheid terecht komen, wanneer ze geloven hun plichten trouw te hebben vervuld. Maar in hun geestelijke ontwikkeling komen ze geen stap verder; willen meestal ook niets ervan weten, dat het doel van hun aardse leven een andere is, dan zich alleen maar een geregeld leven op aarde te verschaffen, ofschoon naar buiten toe de manier van leven van de mens in orde lijkt te zijn.

Als u er maar eens aan zou willen denken, dat u al de volgende dag van al uw plichten vrij kunt zijn, maar dat u dan beoordeeld zult worden naar de rijpheid van uw ziel, niet naar hoe u zich uw aardse leven vorm hebt gegeven. Wanneer u eraan zou willen denken, dat elke plichtsvervulling ook door andere mensen verricht kan worden, maar dat het werk aan de ziel ieder mens voor zichzelf moet verrichten en wel gedurende de tijd van zijn leven aarde. Van deze arbeid kan hij niet worden ontslagen. Dus moet hij naast de plichtsvervulling zich oefenen in onbaatzuchtige werkzaamheid uit liefde, hij moet vrij uit zichzelf meer doen en steeds moet de liefde hem daartoe aanzetten, dan pas benut hij het aardse leven ten volle. Dan beantwoordt het aan Mijn Wil. Hij vormt zichzelf - dat wil zeggen zijn wezen - weer om tot zijn oerwezen. Hij is dus geenszins een mislukkeling in deze wereld, want zijn ziel zal voortgaan in haar ontwikkeling. Dan pas benut hij ten volle de levenskracht, die hem tijdens het leven op aarde ter beschikking staat, maar waarvan hij op het ogenblik van de dood afstand moet doen en hij geheel krachteloos overgaat in het rijk hierna, wanneer hij zich niet tevoren geestelijke kracht heeft verworven, door een werkzaam zijn in liefde op aarde. Zolang hij nog in het bezit is van levenskracht, waardeert hij deze niet echt. Maar in volledig dode toestand in het rijk hierna te moeten binnengaan, zal hem pas bewust doen worden van wat hij heeft verspeeld en hoe armzalig hij nu is in vergelijking met het aardse leven, waarin hij kon scheppen en werken met zijn levenskracht.

En daarom moet hij zijn levenskracht voornamelijk gebruiken om werkzaam te zijn in liefde, omdat hij alleen daardoor voor zichzelf zijn kracht vergroot en hij zich onvergankelijke goederen kan verwerven, terwijl alle aardse goederen vergankelijk zijn en de mens zelf niet eenmaal de tijdsduur kan bepalen, waarin hij er zich in mag verheugen. De volgende dag al kan hem alles afnemen, maar nooit hoeft de mens, die zijn levenskracht gebruikt om te werken in liefde, zich ongerust of zorgen te maken. Hij kan elke dag zijn aardse leven kwijt raken, toch zal hij rijk gezegend en vol kracht het eigenlijke leven beginnen in het geestelijke rijk, hij zal niets hebben verloren, integendeel, hij zal een grote winst boeken.

Daarom moet een mens zich nooit beroemen op zijn plichtsvervulling, want die kan ook een bewijs zijn van een verkeerd gerichte liefde. Ze kan de mens ook verkeerd laten denken, zodat hij met zichzelf tevreden is en nóg meer doen niet meer nodig acht. Ik verlang meer van u, als u eenmaal het leven wilt binnengaan, dat u niet meer kunt verliezen. U zult u onherroepelijk moeten veranderen in liefde en daarom moet uw leven op aarde blijk geven van een onbaatzuchtig werkzaam zijn in liefde. Dan pas leeft u naar Mijn Wil en dan pas verwerft u zich goederen, die onvergankelijk zijn.

Amen