• Back

Is life on earth an end in itself or the means to an end....

The life of a human being on earth would have no real reason if it was merely an end in itself.... With other words, you humans would find it difficult to find a real reason for it because you can clearly see the vast differences between human destinies and would constantly question the purpose of a hard, sorrowful, miserable life. Yet you could find an immediate answer if you looked at life not as an end in itself but as the means to an end. If every person's fate were the same, if every human being's life consisted of harmony, no problems, pleasures and worldly happiness, hardly differing from other people's lives, then you could certainly believe that there is no deeper purpose to earthly life than that of life itself. But as soon as you seriously think about it you will not be satisfied with this explanation.... you will search for a deeper reason and will certainly find it because it only requires a question on your part in order to give you an answer. And all human beings should ask themselves this question.... For it really does not show intelligence or intellectual activity if a person is satisfied to experience life merely as a whim of the Creator. Every person who claims to be intelligent would hardly use his time and effort making entirely useless things.... nor would he want to regard himself as an entirely useless creature with the sole purpose of supporting himself.... without being able to determine the length of his existence.... Is earthly life an end in itself or the means to an end?....

It could be very beneficial for someone lacking in faith to raise this question. You humans are by no means expected to have blind faith, for such blind faith is of no value. But you can use your intelligence, you can consider every aspect of what you are required to believe. Serious thought can lead you to an acceptable result, and you can rest assured that such mental effort will be blessed if it is applied to achieve greater insight.... to the knowledge of what is still hidden from you humans but which need not remain hidden from you. To discover the purpose of earthly life as a human being is one such insight, since it belongs to the region of the unprovable, but it can nevertheless be gratifying to a person if he genuinely wants it. Because as soon as he realises that human life is merely the means to an end, increasingly more questions will arise in him. He will try to discover the true purpose and then also become aware of his own task, he will no longer be satisfied with just worrying about earthly life, he will learn to look at everything as determined by purpose.... and then he will find and pursue a spiritual attitude which will completely satisfy him....

The conscious life of a human being only begins when he understands the purpose of earthly life. Because then his thoughts will aim towards a goal which he will try to achieve. Only then will he himself endeavour to start improving his soul; only then earthly activities will move into the background, although he also will be able to master his earthly life with God's help, Who will bless this approach to life and repeatedly make new aspects accessible to him which will make him think and lead him to an ascent. An earthly life in the awareness of purpose can never be lived in vain; it has to result in spiritual success, whereas a person looking at life as an end in itself will not acquire any spiritual advantage. As soon as he is willing to love, questions about the real purpose of life on earth will also arise and then his thinking will change too. However, if he is unwilling to love.... which is usually the case with those who have not yet recognised the purpose of life.... one cannot speak of higher development, the person's soul remains as it was at the beginning of his embodiment, life on earth will have been in vain and then the immense blessing, which could have resulted in the highest reward, will be lost.... But every human being can come to the realisation that he lives on earth for a purpose because every human being has the ability to think, because he can weigh one thought against another and is therefore able to form his own opinion.

And on serious reflection he would definitely come to that insight, because he can recognise a certain purpose of lawful order within the creation of nature which he would also have to apply to himself.... or he would have a very limited capacity of thought, an attitude which could hardly be called intelligent. The human being can come to the realisation that there is a purpose to earthly life or he could not be held responsible for how he has used this earthly life. People who do not want to recognise a purpose of earthly life in fact deny this accountability, but enough evidence in the creation of nature can be found that no natural law, no divine order, can be trespassed without consequences. Thus the human being also has to accept a certain order for himself; he too has to feel part of this law of order. Thus he cannot arbitrarily shape his life without any responsibility towards God, Who created everything, but he has to try to support the law of divine order. He has to acknowledge a Lawgiver, and then he will also feel responsible to this Lawgiver. If this Lawgiver is not acknowledged, then the human being will not feel responsible to a Lord; then he is clearly still subject to a God-opposing power, which always tries to influence a person such that his earthly life will be to no avail, that any belief in a purpose and aim of earthly existence fades away, so that this power can hold on to him again for an infinitely long time....

Amen

Inzicht in het doel van het aardse bestaan

Het gaan over de aarde als mens zou geen juiste beweegreden hebben wanneer het slechts voor eigen doeleinden was. Of, het zou u, mensen moeilijk vallen daarvoor een goede oorzaak te vinden, omdat u al te duidelijk de grote verscheidenheid bemerkt van de menselijke lotgevallen. Steeds weer zou de vraag in u opkomen, welk doel is er in een verdrietig, armzalig en kommervol leven? Maar u kunt dadelijk een antwoord vinden wanneer u het leven niet als doel zelf beschouwt, maar als middel tot dat doel.

Was een ieder's aards lot gelijk en zou een ieder's leven als mens uit harmonie, zorgeloosheid, vreugde en aards geluk bestaan, d.w.z. weinig onderscheid hebben met het leven van de medemensen, dan zou u wel geloven kunnen dat het aardse bestaan geen hoger einddoel had dan het leven zelf. Maar zodra u hier ernstig over nadenkt zult u niet met zo'n verklaring tevreden zijn. U zult naar een diepere reden zoeken en zeker ook vinden, omdat er slechts een vraag uwerzijds voor nodig is om u daarop een antwoord te geven.

En deze vraag moesten zich alle mensen stellen, want het getuigt waarlijk niet van wijsheid of van goede denkvaardigheid wanneer een mens zich tevreden stelt met "slechts als een scheppingsgril" door het leven te gaan. En eenieder mens die er aanspraak op maakt intelligent te zijn zou zeker zijn tijd en kracht niet aanwenden om dingen te doen ontstaan, die volkomen doelloos zijn. En hij zou zich zelf ook niet als een geheel nutteloos schepsel.willen beschouwen dat alleen tot doel heeft zichzelf in stand te houden, maar zelf daarbij niet de duur van zijn bestaan bepalen kan. Is het aardse leven een doel op zichzelf of is het een middel tot het doel? Deze vraag bij zichzelf op te werpen kan van groot belang zijn voor hem die niet geloven kan. Er wordt in geen geval van u, mensen gevraagd blindelings te geloven, want dat soort blindgeloof heeft geen waarde. Maar u kunt uw verstand gebruiken en u kunt van alle kanten bezien wat van u verwacht wordt te geloven. En u kunt door nadenken tot een resultaat komen dat u aanneembaar lijkt. U kunt er zeker van zijn dat zulk een gedachtenarbeid ook gezegend zal worden, wanneer het gaat om een dieper inzicht, om het weten van hetgeen voor u mensen nog verborgen is maar toch niet verborgen moet blijven.

En het doel van het aardse bestaan als mens te doorgronden is zulk een kennis, want zij behoort tot het gebied van het onbewijsbare en kan toch de mens gelukkig maken als het de mens ernst is deze kennis te bezitten. Want steeds meer vragen zullen dan in de mens opkomen, zodra het hem duidelijk geworden is dat het leven als mens alleen een middel tot het doel is. Want dan zal hij ook het ware doel zoeken te doorgronden en dan ook zijn opdracht inzien. Hij zal zich niet meer tevredenstellen met slechts de zorgen van het aardse leven, hij zal veel meer het gebeuren en beleven leren beschouwen als noodzakelijk voor het doel, en nu ook een geestelijke houding vinden en uitwerken die hem bovenmate zal bevredigen.

23 maart. Met het inzicht van het aardse levensdoel begint pas het bewuste leven van de mens, want nu pas zal zijn denken gericht worden op een doel dat hij probeert te bereiken. Nu pas legt de mens zelf de hand aan het werk zielearbeid uit te voeren. Nu pas worden de aardse belangen op de achtergrond geschoven, ofschoon hij ook zijn aardse leven meester kan worden met de hulp van GOD, DIE zo’n instelling tot het leven zal zegenen.

HIJ zal voor hem steeds nieuwe aspecten ontsluiten die zijn gedachten bezig houden en hem hogerop leiden, want een doelbewust leven kan nooit tevergeefs geleefd zijn en zal ook een geestelijk resultaat opleveren. Terwijl een mens voor wie het leven alleen eigen doeleinden heeft geen enkel succes zal behalen. Wanneer hij echter gewillig is de liefde te beoefenen, dan zullen in hem vanzelf vragen oprijzen over het doel van zijn aards bestaan, en dat heeft dan ook een verandering van zijn denken tengevolge. Ontbreekt echter de wil om te werken in liefde, wat meestal het geval is bij degenen die het doel van hun aards bestaan nog niet hebben ingezien, dan kan er van een opwaartse ontwikkeling geenszins gesproken worden. Dan blijft de gesteldheid van de ziel van de mens zoals die was in het begin van haar belichaming, en dan is een grote genadegift verspeeld die hem het grootste succes had kunnen opleveren, want het leven op de aarde werd geheel vergeefs afgelegd.

Maar het is voor ieder mens mogelijk tot dit inzicht te komen dat hij terwille van een doel de weg over de aarde gaat, want ieder mens is in staat te denken en kan zijn gedachten tegen elkaar afwegen, zodat hij bekwaam is om erover te oordelen. Hij zou bij ernstig nadenken zeker tot inzicht komen, omdat hij in de natuurschepping ook een zekere doelmatigheid in de vastgestelde orde kan erkennen. En die hij ook als hoogst ontwikkeld scheppingswerk, zeker op zichzelf zou moeten toepassen, anders zou hem waarlijk een zeer beperkt denken eigen zijn, een opvatting die niet kenmerkend is voor verstand.

De mens kan dus wel tot het inzicht komen van zijn aardse levensdoel, anders zou van hem geen veranwoording gevraagd kunnen worden hoe hij zijn aards bestaan benut heeft. Zo'n verantwoording wordt weliswaar door de mensen die geen doel erkennen willen ontkent, maar ook daarvoor zijn genoeg bewijzen in de schepping der natuur voorhanden, dat niet zonder gevolgen tegen de wetten der natuur en tegen de goddelijke ordening gezondigd kan worden. Daarom moet ook de mens zelf voor zich een zekere ordening laten gelden, en hij moet zichzelf betrokken voelen in deze wettelijke orde. Dus kan hij zijn leven niet willekeurig inrichten zonder enige verantwoording tegenover HEM, DIE alles heeft geschapen. Hij moet dus proberen zich aan de wet van de goddelijke orde aan te passen.

En hij moet ook een WETGEVER accepteren, want pas dan zal hij zich ook verantwoordelijk voelen tegenover die Wetgever. Wordt deze Wetgever echter niet geaccepteerd, dan voelt de mens zich vrij van verantwoording tegenover een HEER - en dan is hij nog zeer duidelijk in handen van de godvijandige macht. Want deze macht zal steeds proberen de mens te beïnvloeden, zo dat elk geloof aan een doel van het aardse levensbestaan verdwijnt. Ze wil hem weer voor zichzelf behouden voor eeuwig lange tijden.

Amen