• Back

Freedom of will excludes evidence of faith....

No-one can be forced to believe; consequently it is impossible for divine revelations to be given in such a way that they cannot be doubted. But they can be recognised as divine revelations by someone with a serious will to understand, who therefore has an entirely open-minded attitude and seriously examines them. However, were people to be given irrefutable proof that they are addressed by God Himself, their thoughts and intentions would be determined by this proof.... thus it would exclude a free decision of will which, however, is the purpose and goal of life on earth. It truly would be easy for God to speak to people such that they no longer were able to doubt His existence, but in that case the purpose of earthly life would be missed, for the being's deification is an act of free will, hence free will must remain inviolable, and this excludes all absolute proof. However, it is nevertheless possible for every person to procure his own inner conviction, for as soon as his will has chosen God by consciously wanting to approach Him, God Himself will give him the evidence of His love, wisdom and omnipotence.... He will manifest Himself to him in a way that he can no longer doubt and is happy about this gained realisation. But the grace of God's manifestation is granted to every person.... Yet not every person evaluates it and attains realisation. Creation itself is already a manifestation of God, and it alone could serve the human being as living proof already, it could convince him of the eternal Creative Spirit Which manifests Itself through this creation. But even creation may not be faith-compelling evidence.... This is why the human being can also try to substantiate the emergence of creation in a different way.... which he surely will do by virtue of his free will if he isolates himself from God due to his opposing will and anti-divine nature. This person cannot believe because he does not want to. And to give such a person irrefutable proof would merely compel his will and the faith gained thereby would be totally worthless.

Different opinions will always exist in the world, that is, amongst the people of this earth, because not all people have the same will and not all of them evaluate the blessing flowing to them in the same way. But every individual sooner or later has the opportunity to spend some serious thought on a Power with Which he is connected through a life-preserving influx of strength.... He has the opportunity to draw a comparison between himself and the things He created.... and between himself and the One Who created him. He can come to the conclusion that 'a God' Who has created everything cannot be denied and that his own existence substantiates this God. Then he will be able to build upon this inner conviction and also consider God's revelations possible and subsequently live his life according to these revelations, which will always result in his increasingly brighter realisation and therefore in indisputable faith even without proof. Human will may not be infringed upon if his progress on earth is to be successful, so that he will deify himself and be able to depart from this earth as a free being full of strength and light. However, the will should be stimulated in order to be deployed in the right direction.... And this happens through blessings.... through fateful events, through particular experiences, through bringing people with different directions of thought together.... and from time to time also through conveying divine revelations. And if the human being does not openly resist these blessings they can have positive effects, and there is a possibility for a change of will in the human being, that he will not reject everything which previously seemed incredible to him, that he will think about it and.... if he is of good will.... that his thoughts can be guided correctly without coercion. The human being need only realise that he is weak and small and unable to fathom everything with his intellect alone. The feeling of his own weakness and lack of knowledge can impel him towards the Power he can no longer deny to be above him. But anyone who deems himself knowledgeable, who overestimates his intellect, will never attain truth and wisdom, for he does not open himself to the Power Which would like to permeate him because he isolates himself from It. The human being must subject himself to this Power of his own free will, only then will he realise the relationship he has with this Power and he will know what he is, what he had been and what he shall become again....

Amen

De wilsvrijheid schakelt bewijzen om te geloven uit

Geen mens kan gedwongen worden om te geloven, om welke reden het onmogelijk is dat goddelijke openbaringen zo gegeven worden dat er niet aan getwijfeld kan worden. Maar ze zijn als goddelijke openbaringen te herkennen door hem, die de ernstige wil heeft - verlicht te worden - die zich dus geheel onvooringenomen wat dat betreft instelt en oprecht onderzoekt. Werd echter de mensen een onweerlegbaar bewijs gegeven dat zij door GOD Zelf aangesproken worden, dan zou ook hun denken en willen door dat bewijs bepaald worden - dus een vrije wilsbeslissing uitschakelen, die echter zin en doel van het aardse leven is.

Het zou waarlijk voor GOD niet moeilijk zijn de mensen zo aan te spreken dat zij Zijn bestaan niet meer zouden kunnen betwijfelen, maar dan zou de doelstelling van het leven zijn nagelaten, want de vergoddelijking van het geschapen wezen is een daad van de vrije wil, daarom moet deze onaangetast blijven en sluit dit, om die reden een absoluut bewijs uit. Maar toch is het voor ieder mens mogelijk zichzelf de innerlijke overtuiging te verschaffen - want zodra zijn wil aanvankelijk voor GOD gekozen heeft, doordat hij bewust met HEM in contact zou willen treden, geeft GOD hem zelf blijken van Zijn Liefde, Wijsheid en Almacht. HIJ openbaart Zich dan Zelf aan hem op een wijze dat hij niet meer twijfelen kan en gelukkig is met het verkregen inzicht.

De genade van GOD's openbaringen valt ieder mens ten deel, doch niet ieder mens gebruikt haar ook - en komt zo tot inzicht. De schepping zelf is reeds een openbaring van GOD en die alleen al kon de mens als een levend bewijs dienen - ze zou hem kunnen overtuigen van een eeuwige scheppende GEEST, DIE Zich door deze schepping openbaart. Maar ook de schepping mag geen dwingend bewijs zijn om te geloven. Daarom kan de mens ook het ontstaan van de schepping op 'n andere manier trachten te funderen, wat hij ook doen zal krachtens zijn vrije wil als hij zichzelf isoleert van GOD door een weerspannig willen en een innerlijk dat tegen GOD gericht is.

Deze mens kan dus niet geloven omdat hij niet geloven wil. En zo iemand een onweerlegbaar bewijs te geven zou zijn wil alleen maar dwang opleggen, en het zo verkregen geloof zou dan helemaal doelloos zijn. En daarom zullen er in de wereld, d.w.z onder de mensen van deze aarde steeds verschillende meningen zijn, omdat de mensen niet allen van gelijke wil zijn en alle niet de genaden die hen toestromen op dezelfde manier gebruiken.

Maar voor ieder persoonlijk bestaat er de mogelijkheid zich eenmaal ernstig bezig te houden met gedachten aan een Macht, met WIE hij zelf in verbinding staat door de toevoer van kracht - die hem in het leven houdt. De mogelijkheid bestaat dat hij een vergelijking trekt tussen zichzelf en de door hem gemaakte dingen; tussen zichzelf en HEM, DIE hem liet ontstaan. Hij kan dan tot het inzicht komen dat een "GOD" niet te loochenen valt - DIE alles geschapen heeft - en dat zijn eigen bestaan hem deze GOD bewijst. _En dan kan hij ook verder voortbouwen op deze overtuiging en nu ook de openbaringen van GOD voor mogelijk houden - en zijn leven ook overeenkomstig deze openbaringen leiden - wat hem ook een steeds duidelijker inzicht zal opleveren - en zo ook een geloof vrij van twijfel - ook zonder bewijzen.

De wil van de mens mag dus niet aangetast worden, als de weg over de aarde hem succes zal opleveren, dat hij zich vergoddelijkt en als een vrij wezen van deze aarde kan heengaan. Maar de wil moet aangespoord worden zich in de goede richting te bewegen, en dat geschiedt door genaden - door noodlottige gebeurtenissen - door bijzondere belevenissen - door het samenbrengen van mensen met verschillende denkrichtingen - en van tijd tot tijd ook door het doen toekomen van goddelijke openbaringen.

En stelt de mens zich niet duidelijk weerspannig op tegenover deze genaden, dan kunnen ze ook een positieve uitwerking hebben - en dan is zo de mogelijkheid gegeven dat de wil verandert, dat de mens niet alles afwijst wat hem tevoren ongeloofwaardig leek, dat dus zijn gedachten er zich mee bezighouden en met een goede wil ook juist geleid kunnen worden, zonder dwang.

De mens moet maar een ding inzien: dat hij zwak en klein is - en niet met zijn verstand alleen alles kan doorgronden. Het gevoel van eigen zwakheid en gebrek aan kennis en inzicht kan hem drijven naar de Macht, DIE hij als boven zich staand nu niet meer loochenen kan.

Wie zich zelf echter wijs waant, wie zijn verstand te hoog aanslaat, zal nimmer tot waarheid en wijsheid komen. Want hij verleent de kracht die hem zou willen doorstromen geen toegang, omdat hij zichzelf van haar isoleert. In vrije wil moet de mens zich aan deze Macht onderwerpen, dan pas zal hij inzien hoe hij zelf tegenover deze Macht staat en hij zal weten wat hij is, wat hij was - en wat hij weer moet worden.

Amen