• Back

Distance from God and wrong attitude towards Him....

The distance between people and God is increasing and time is coming to an end.... Only very few narrow this distance, and these are the people who belong to the church of christ, who stand in living faith, which was awakened to life through works of love. They are the few people who do not lose themselves to the world but live consciously, i.e. seek to fulfil God's will.... These come closer to Him, and they need not think of the coming end with horror, for they also know that and why the end has to come and that it only means the beginning of a new life for them.... in the kingdom beyond or in the paradise of the new earth.... And the distance from God must be reduced beforehand if the end is not to become ruin for the soul.... For distance from God inevitably means hardening of the spiritual substance, thus transformation into hardest matter.... Distance from God means powerlessness, thus inability to be active.... a state which hard matter obviously exhibits. For the divine strength of love cannot flow through the spiritual substance which resists Him, and therefore it is completely without strength, and it remains in its powerless state for eternal times until it begins to give up resistance.... As a human being you feel full of strength and therefore you don't consider it possible that this fate awaits you.... and you don't consider it possible because, due to your remoteness from God, you are completely ignorant of the aim you are supposed to achieve on earth and that you are completely opposed to your destiny.... that there can therefore be no other fate for you than a new banishment into matter, precisely because you completely distance yourselves from God.... because you don't acknowledge Him as long as you don't live according to His will.... even if you confess God with your mouth.... And this attitude towards God will have extremely painful consequences for you.... How seldom does a man remember his creator and father from eternity.... He is constantly filled with worldly thoughts, all doing and thinking is turned towards earthly things, the day is begun and ended with earthly worries and with earthly activity.... There is no time left for Him Who gave them life, and if they think of Him, then without any sense of responsibility towards Him. They switch Him off and in a few cases are content with a public hour of "worship" because this has become a tradition for them.... There is no more life in the churches which are supposed to bear witness to God; there is no spirit in them, and the spirit cannot therefore be in people because there is no more love in them, because love alone reduces the distance from God and without love the gulf is almost unbridgeable.... And faith in God will only ever be alive where hearts are filled with love.... And thus you will also be able to judge for yourselves from people's degree of love on earth that the distance from God will always increase and therefore an end is also inevitable.... because people bring it on themselves through their attitude towards God.... The gifts of grace available to human beings.... They do not use their intellect, free will and abilities to come closer to God but to strive away from Him more and more, and thus they will lose these gifts of grace.... They will be unfree and powerless again for endless times.... they will sink into a depth from which they had already laboriously worked their way up.... But in free will they have striven towards the depth again and thus voluntarily distanced themselves from God, and this will determines their fate as soon as the end of this earth has come....

Amen

Het van God verwijderd zijn en de verkeerde instelling tegenover Hem

De afstand tussen de mensen en God wordt steeds groter en de tijd loopt steeds meer naar het einde. Slechts zeer weinigen verkleinen deze afstand en dit zijn de mensen, die behoren tot de kerk van Christus, die een levend geloof hebben, dat door werken van liefde tot leven werd gewekt. Het zijn de weinigen, die niet opgaan in de wereld, maar bewust leven, dat wil zeggen: de wil van God proberen te vervullen. Dezen komen dichter bij Hem en ze hoeven niet met angst aan het komende einde te denken, want ze weten ook, dat en waarom het einde moet komen en dat het voor hen alleen het begin betekent van een nieuw leven, in het rijk hierna of in het paradijs van de nieuwe aarde.

En de verwijdering van God moet tevoren worden verkleind, wanneer het einde niet tot ondergang van de ziel moet worden. Want het verwijderd zijn van God betekent onvermijdelijk verharding van de geestelijke substantie, dus omvorming tot de hardste materie. Verwijdering van God betekent krachteloosheid, dus het onvermogen werkzaam te zijn, een toestand die duidelijk de harde materie toont. Want de goddelijke kracht van Liefde kan het geestelijke, dat zich tegen Hem verzet, niet doorstromen en daarom is het totaal zonder kracht en het blijft eeuwige tijden in zijn krachteloze toestand, tot het begint de weerstand op te geven.

Als mens voelt u zich vol kracht en daarom houdt u het niet voor mogelijk, dat dit lot u wacht en u houdt het dáárom niet voor mogelijk, omdat u door uw verwijderd zijn van God geheel onwetend bent, welk doel u op aarde zult moeten bereiken en dat u zich helemaal tegen uw bestemming in gedraagt, zodat er dus voor u geen ander lot kan zijn, dan een hernieuwde kluistering, juist omdat u zich ver weg van God plaatst, omdat u Hem niet erkent, zolang u niet overeenkomstig Zijn Wil leeft, zelfs wanneer u God met de mond bekent. En deze instelling tegenover God zal zich voor u uitermate smartelijk doen gevoelen.

Hoe zelden denkt een mens aan zijn Schepper en Vader van eeuwigheid. Hij is voortdurend van wereldse gedachten vervuld, al zijn doen en denken is gericht op aardse zaken. De dag wordt begonnen en beëindigd met aardse zorgen en aardse bezigheid. Voor Hem, Die hen het leven gaf, blijft geen tijd over en als ze aan Hem denken, dan zonder enig verantwoordelijkheidsgevoel tegenover Hem. Ze schuiven Hem terzijde en nemen in enkele gevallen genoegen met een voor ieder toegankelijk uur godsdienst, omdat dit voor hen traditie is geworden. Er is geen leven meer in de kerken, die van God moeten getuigen. Er is geen Geest in hen en de Geest kan dáárom niet in de mensen zijn, omdat er geen liefde meer in hen is, omdat alleen de liefde de verwijdering van God verkleint en zonder liefde de kloof bijna niet is te overbruggen. En het geloof in God zal steeds alleen dáár levend zijn, waar de harten vervuld zijn met liefde. En zo zult u het ook zelf kunnen beoordelen aan de graad van liefde van de mensen op aarde, dat de afstand tot God steeds groter wordt en daarom ook een einde onafwendbaar is, omdat de mensen het zelf naar zich toetrekken door hun instelling tegenover God.

De genadegaven, die de mensen ter beschikking staan - verstand, vrije wil en capaciteiten - gebruiken ze niet om dichter bij God te komen, veeleer om zich steeds meer van Hem weg te spoeden en zo zullen ze deze genadegaven kwijt raken. Ze zullen weer eindeloze tijden onvrij en krachteloos zijn, ze zullen wegzinken in een diepte, waaruit ze zich al met moeite omhoog hadden gewerkt. Doch ze hebben in vrije wil weer op de diepte aangestuurd en hebben zich dus vrijwillig van God verwijderd en deze wil bepaalt hun lot, zodra het einde van deze aarde gekomen is.

Amen