• Back

Spiritual coercion.... Dogma....

The greatest danger for a human being is spiritual coercion which prevents the recognition and free decision of his will’s direction. Every person is an individual being that has to perfect itself and, therefore, everyone is responsible for his own way of life on which depends the attainment of the degree of perfection. Hence everyone has to make a free decision and testify to Me of his will. I Am demanding this testimony and do not agree that one person should tell his fellow human beings how they must think, will or act. The freedom of will must not be violated, but it is violated when the objective of a person's will is determined by law and he is required either by promises or threats to move only in a particular direction.... I will never accept such coercion although I will not openly oppose it so as not to use coercion Myself.

The human being is a thinking individual who received the ability of free will and thought from Me purely for the purpose of making a decision during the last stage of his spiritual development on earth, in accordance with which he will then be rewarded in eternity. It is indeed good and in accordance with My will when a person informs his fellow human beings of the consequences of using their will in a righteous or wrong way. It is also My will when all manner of clarification is given concerning his relationship with his Creator. However, a good instruction concerning the divine doctrine of love and the importance of practicing unselfish love for one's fellow human being is quite sufficient. But it should all be done without coercion.... The human being should be educated but never forced into accepting a doctrine because he should use his own judgment and inclination in directing his will.

I gave the human being free will but if you take it away from him you will be using your own will wrongly, although you will believe that you work for Me on My behalf. I never gave My disciples the task to spread My teaching by way of religious coercion because an enforced faith would not benefit the soul’s higher development. I only ever require people to believe in Me as a supremely perfect Being, I only ever require their belief in My omnipotence, wisdom and love and its strength.... For if you believe in this you will experience the strength of love yourselves and will automatically recognise everything else you need to believe, because then you will be truthfully taught by My spirit within yourselves. However, enforced faith will not lead you to perfection. Enforced faith will rarely come alive, and I cannot look upon enforced faith as a decision of free will because your will has not yet become active, instead you will have acknowledged a school of thought as the result of your education without having properly evaluated it as to its worth or worthlessness.

I want you to believe that you can only attain beatitude through love.... but you have to acquire this belief yourselves; you can certainly accept the teaching of it but then you will first have to practise love in order to gain the certainty that love is spiritual strength, and only this inner certainty is assured faith which is life-giving because it was voluntarily gained. All coercion is a sign of imperfection because it violates the freedom which originally was the spiritual being’s characteristic and which it has to regain in order to become blessed. How can coercive measures which deprive people of spiritual freedom be considered to be in accordance with My will.... if a person is virtually duty-bound to believe something which, as far as I Am concerned, needs absolutely free deliberation and acceptance?

As supreme Lawgiver I gave people no other commandment than that of love, which also comprises the Ten Commandments of Moses, but which only will be fulfilled if love is voluntarily practised, otherwise it would bear witness against Myself or it would question the human being’s free will. However, people presume that they can establish laws without having the authority to do so. Thus they infringe upon the person’s free will.... Every law is coercion, and every kind of coercion is contrary to My will. As soon as a person no longer has freedom of thought, as soon as he is forced to believe in a doctrine, his earthly test of volition comes to an end, for he has to make his own decision and not an enforced one. And every dogmatic doctrine is coercion, irrespective of whether it is true or not.

Every dogma is a violation of free will.... which will not be free at the time of a spiritual decision, since the decision has already been dictated to him and can only be bypassed by committing a sin. I gave every human being the right of free choice; I merely require that he should seriously consider what he is asked to believe. If, in spite of serious deliberation, he cannot accept it with full conviction, I will not regard it as a sin; however, he will commit a sin if he affirms a doctrine with his lips without having asked his heart. Every person is responsible for himself, and it is presumptuous when one person intends to determine the faith of thousands with an instruction which must always be considered a dogmatic doctrine.

Anything that violates a human being’s freedom of will can never find My approval, since not even I Myself determine people’s acceptance of truth if their own will does not want it. I will certainly continue to teach people and transmit the pure truth to them, but everyone is at liberty to accept or reject it. And thus you should simply teach your fellow human beings with love but allow them spiritual freedom for their decision, because an enforced faith has no merit before Me....

Amen

Geestelijke dwang - Dogma

Het grootste gevaar voor een mens is de geestelijke dwang die hem hindert bij het verkrijgen van inzicht en bij het uit vrije wil bepalen van zijn richting. Ieder mens is een individu, dat zich moet vormen tot volmaaktheid. Ieder mens is daarom ook verantwoordelijk voor zijn levenswandel, die nodig is om een bepaalde graad van volmaaktheid te bereiken. En ieder mens moet daarom vrij kunnen beslissen, hij moet voor Mij getuigen van zijn wil. Deze getuigenis verlang Ik, want Ik ga er niet mee akkoord dat een mens voor zijn medemensen de richting van hun denken, willen of handelen bepaalt. De vrijheid van wil van ieder mens moet onaantastbaar zijn. Ze wordt echter aangetast wanneer een wilsrichting wettelijk wordt vastgelegd en de mens nu door beloftes of bedreigingen ertoe wordt gebracht deze richting op te gaan.

Maar zo'n wilsdwang zal Ik nooit of te nimmer goedkeuren, zelfs al treed Ik er niet openlijk tegen op om juist geen dwang op de wil uit te oefenen. De mens is een denkend individueel wezen, dat Ik het vermogen heb gegeven vrij te kunnen willen en denken en wel alleen met het doel zelf te beslissen in het laatste stadium van zijn geestelijke ontwikkeling op aarde, en dat dan ook zijn loon ontvangen zal in de eeuwigheid, beantwoordend aan de beslissing van zijn wil. Wel is het goed en ook door Mij gewild dat een mens zijn medemensen op de hoogte brengt van het gevolg van zowel een juist gebruikte als een verkeerd gebruikte wil. Het is door Mij gewild dat de mensen opheldering ontvangen over de verhouding waarin de mens tot Mij, zijn Schepper, staat. Doch het volstaat wanneer hij juist wordt onderricht, dat hem de goddelijke liefdesleer wordt gebracht en hij ook wordt aangespoord de onbaatzuchtige naastenliefde te beoefenen. Maar alles moet zonder dwang gebeuren.

De mens moet dus onderricht worden, maar er niet toe gedwongen worden een aan hem overgebrachte leer aan te nemen, omdat hij zijn wil moet gebruiken naar eigen goeddunken en aandrang. Ik gaf de mensen de vrije wil, u echter neemt deze van hem af en gebruikt uw wil dus verkeerd, ofschoon u gelooft voor Mij en in mijn opdracht te werken. Nooit heb Ik mijn apostelen de opdracht gegeven mijn leer als geloofsdwang te verbreiden, omdat een geloof onder dwang nooit een geloof kan zijn dat heilzaam is voor de positieve ontwikkeling van de ziel. Altijd vraag Ik van de mensen alleen maar in Mij te geloven als hoogst volmaakt Wezen. Ik vraag alleen maar te geloven in mijn almacht, wijsheid en liefde en in de kracht van de liefde.

Want als u dit gelooft zult u zelf de kracht van de liefde ondervinden en dan al het andere wat er nodig is te geloven vanzelf inzien. Want dan werkt mijn geest in u, die u naar waarheid onderricht. Maar een gedwongen geloof levert u geen volmaaktheid op. Een gedwongen geloof zal ook zelden levend worden en aan een gedwongen geloof kan Ik geen waarde toekennen als vrije wilsbeslissing, omdat dan de vrije wil nog niet werkzaam werd in u, maar u zich alleen volgens uw opvoeding uitspreekt voor een geloofsrichting zonder die goed te hebben onderzocht op haar waarde of waardeloosheid. Wat Ik van u vraag te geloven is dat u alleen maar door de liefde zalig kunt worden.

Maar ook dit geloof moet u zelf verwerven. U kunt wel de leer daarvan aannemen, u moet echter eerst de liefde beoefenen om in uzelf er zeker van te zijn dat de liefde de verlossende kracht is. En pas deze innerlijke overtuiging is het geloof dat tot leven wekt, omdat het in vrije wil werd verkregen. Doch iedere dwang is een teken van onvolmaaktheid, omdat iedere dwang strijdig is met de vrijheid, die het geestelijke wezen echter in het allereerste begin eigen was en die het daarom ook moet terugwinnen om zalig te worden. Hoe kan een dwangmaatregel als in overeenstemming met mijn wil worden beschouwd, die de mens de geestelijke vrijheid ontneemt, wanneer hij in zekere zin "plichtmatig" iets geloven moet wat van Mij uit vraagt om volledige vrije overweging en acceptatie? Ik als hoogste Wetgever heb, op het gebod van de liefde na - dat ook de tien geboden van Mozes omvat, dat echter ook alleen dan vervuld wordt wanneer de liefde vrijwillig beoefend wordt - u mensen geen verder gebod gegeven, omdat zoiets tegen Mij zelf zou getuigen of de vrije wil van de mens twijfelachtig liet worden. De mensen echter matigen zich aan wetten uit te vaardigen zonder daartoe de bevoegdheid te hebben. En daarmee tasten ze de vrije wil van hun medemensen aan.

Iedere wet is dwang en iedere dwang is tegengesteld aan mijn wil. Zodra de mens niet zelf vrij kan denken, zodra hij een leer geloven moet, is zijn wilsproef waardeloos. Want hijzelf moet beslissen, maar geen beslissing nemen onder dwang. En dwang is iedere dogmatische leer, ongeacht of ze volgens de waarheid is of niet. Ieder dogma doet dus de vrije wil geweld aan. De wil is onvrij op het moment van een geestelijke beslissing, omdat deze hem al is voorgeschreven en ogenschijnlijk alleen vermeden kan worden door het begaan van een zonde. Maar van mijn kant heeft ieder mens het recht van vrije wilsbeslissing. Ik vraag hem alleen na te denken over wat er van hem wordt verlangd te geloven. En kan hij het niet met overtuiging aannemen ondanks nadenken, dan reken Ik hem dit niet als zonde aan. Wel echter zondigt hij, wanneer hij een leer met de mond belijdt zonder zijn hart te hebben geraadpleegd. Want ieder mens is alleen verantwoordelijk voor zichzelf en het is een aanmatiging, wanneer één mens het geloof van vele duizenden wil bepalen door een gebod, zoals een dogmatische leer altijd kan worden beschouwd. Niets van wat de wilsvrijheid van de mens aantast, kan ooit mijn instemming vinden. Want Ik zelf overreed de mensen niet eenmaal om de waarheid aan te nemen, als hun eigen wil er niet naar verlangt. Wel onderricht Ik de mensen voortdurend en doe Ik hen de zuivere waarheid toekomen, maar het staat ieder vrij haar aan te nemen of af te wijzen. En zo moet ook u uw medemensen alleen maar onderrichten in alle liefde, maar steeds alle vrijheid van een beslissing aan hen zelf overlaten omdat een geloof vanuit dwang voor Mij niet telt.

Amen