• Back

Spiritual distress.... sorrow and tribulation....

People do not yet realize where they are drifting to, for their thoughts are too focused on earthly events to pay attention to their spiritual state. They fear for their earthly life and for the loss of earthly possessions. But they are indifferent to the salvation of their souls because they deny it and do not allow themselves to be instructed. Nor will the divine intervention teach them to think differently, for they will also try to explain it in earthly terms and never accept their lack of faith as an indirect cause. And this is why the adversity on earth has assumed such proportions, there is no human being who does not feel it, and the believer will not remain unaffected by it either, after all, his attitude towards it should motivate his fellow human beings to join his faith, which gives people the strength to endure everything God allows to come upon them. People lack this faith and consequently do not see a spiritual cause in their earthly adversity either, and consequently they do not remedy this adversity by changing their life, by living a way of life which is entirely in accordance with God's will. But they cannot be helped other than that suffering and affliction is their constant companion until they have detached themselves from earth and everything that concerns earth, until they think of their relationship with the creator of heaven and earth and try to improve this relationship of their own free will, only then will they become indifferent to earthly matter, death is before their eyes every day, and only then will they realize that their life must have a different meaning, and they try to fathom this meaning, they call themselves to account and seriously ask themselves whether and how they have fulfilled the divine commandments, for once they believe in a power before Whom they will have to answer one day they also acknowledge God's commandments, and this belief now comes alive in them, it impels them to inner changes and also to eager activity towards those who still think completely earthly and make no effort to change. But they will not always be successful. Where the desire for earthly possessions is too strong, the human being is distant from all spiritual thoughts, he is only interested in world events, he suffers unspeakably from them but only ever for worldly reasons, he never considers the hardship of those who are severely affected precisely because their souls are in great need. For divine love still wants to save them before it is too late, He still wants them to come to realization and therefore lets the earth go through external tribulation so that a few will still be saved whose hearts are not yet completely hardened....

amen

Geestelijke nood - Leed en droefenis

Nog beseffen de mensen niet waar ze naartoe worden gevoerd. Want hun gedachten zijn veel meer op het aardse gebeuren gericht, dan dat ze acht zouden slaan op hun geestelijke toestand. Ze vrezen voor hun aardse leven en het verlies van aardse goederen. Maar het heil van hun ziel is ze onverschillig, omdat ze iets dergelijks loochenen en zich ook niet laten onderrichten. En ook de goddelijke ingreep zal hen niet anders leren denken, want ook deze zullen ze proberen aards te verklaren en ze zullen nooit hun ongeloof als indirecte oorzaak laten gelden.

En daarom heeft de nood op aarde zo’n omvang aangenomen. Er is geen mens die hem niet aan den lijve ondervindt. En ook de gelovige zal erdoor worden geraakt, want zijn instelling hier tegenover moet de medemensen ertoe brengen zich aan te sluiten bij zijn geloof, dat de mens kracht geeft alles te verdragen wat God over hem laat komen. Dit geloof ontbreekt de mensen en bijgevolg zien ze ook in de aardse nood geen geestelijke oorzaak. En derhalve heffen ze deze nood niet op door verandering van hun leven, door een levenswandel die helemaal naar de Wil van God is.

Maar ze kunnen niet anders worden geholpen, dan dat leed en droefenis hun voortdurende metgezel is, tot ze zich van de aarde en alles wat de aarde betreft hebben vrijgemaakt; tot ze aan hun verhouding tot de Schepper van hemel en aarde denken en uit vrije wil deze betrekking trachten te verbeteren. Dan pas laat hun de aardse materie onverschillig. De dood staat hun dagelijks voor ogen en nu pas zien ze in, dat hun leven een andere zin moet hebben en ze proberen deze zin te doorgronden. Ze roepen zichzelf ter verantwoording en vragen zich ernstig af of en hoe ze de goddelijke geboden hebben vervuld. Want zodra ze eenmaal geloven in een Macht, voor Wie ze zich eens moeten verantwoorden, erkennen ze ook Gods geboden. En dit geloof komt nu in hen tot leven. Het zet ze aan zich innerlijk te veranderen en ook tot ijverige werkzaamheid bij diegenen, die nog helemaal aards denken en geen aanstalten maken zichzelf te veranderen.

Maar niet altijd zullen ze succes hebben. Waar het verlangen naar aardse goederen te sterk is, staat de mens veraf van elke geestelijke gedachte. Alleen het wereldgebeuren interesseert hem. Hij lijdt er onuitsprekelijk onder, maar altijd alleen uit wereldse motieven. Nooit denkt hij aan de nood der zielen van hen, die hard worden getroffen, juist omdat hun ziel in grote nood is. Want de goddelijke Liefde wil hen nog redden voordat het te laat is. Hij wil dat ze nog tot inzicht komen en laat daarom de aarde door uiterlijke rampspoed gaan, opdat er nog enkelingen worden gered, wier harten nog niet helemaal verhard zijn.

Amen