• Back

Coming into being and passing away....

The fate of everything which is visible to you is to be transient, and yet it cannot be called senseless and futile, for the transience of every single work of creation is simultaneously the prerequisite for the emergence of new life. This should be understood spiritually as well as physically, for as soon as life escapes from one form, something new comes into being out of the external form in combination with other dissolving external forms, and the escaped spiritual substances united with equally mature spiritual substances animate new external forms once again, and thus new creations keep coming into existence as soon as old creations appear to dissolve. Coming into being and passing away is the eternal cycle which aims to achieve constantly higher development. Coming into being and passing away, however, only affects that which is visible to you.... the spiritual substance concealed within is everlasting; it continues to exist for all eternity.... Consequently, everything visible, the material form, will in fact release the spiritual substance after a specific time, the spiritual substance itself, however, enters into a new form, i.e. into earthly matter, until it no longer requires it.... Only then will true life begin which will never end but last forever. The cycle of spiritual substances through the form will take eternities, since this time is so infinitely long for human understanding that one can indeed speak of eternities. And yet it is but a fleeting moment compared to the never-ending eternity in the state of freedom. Everything visible strives towards the state of freedom, whereas all free spirits look after that which is visible again, that is, after the banished spirits therein and provide them with new possibilities for liberation. Thus the free spirits let visible creations emerge for the bound spirits which the bound spirits have to overcome in order to release themselves. Bringing such creations into being is the activity of the spirits which, in a state of perfection and in harmony with God's will, use the strength of God for creating and giving life to many different kinds of works of creation.

Therefore, coming into being and passing away depends on the will of the free spirits again which, however, due to love for the unfree spirits and in profound wisdom, only create what is most beneficial for the latter in accordance with divine will. This is why the emergence and disappearance of visible works of creation will always demonstrate some regularity, because it is implemented with profound wisdom and nothing in creation arises at random or without meaning and purpose. Such a well-planned work of creation must, therefore, also offer the highest opportunity of development for the immature spiritual substance; the passing away of visible things has to be just as necessary and successful as their emergence; passing away need not signify an end to what exists but only a transformation, because that which emerged from the divine creative power cannot cease to exist anymore even if it looks like that to the human eye. Consequently, only a constant transformation of that which shelters spiritual substance takes place, just as the spiritual substance keep changing by growing, since the spiritual substance having escaped the form unites with other substances of the same kind and therefore continues to need ever new external forms in which it can achieve the degree of maturity which will result in the unification with equally-matured spirits again. The apparent breaking down of visible creations therefore signifies spiritual progress, i.e. the merger of spiritual potencies, and thus the passing away of all visible things, is just as necessary as the emergence of new creations. And even if infinite times pass by, the love of the free spirits will nevertheless offer the still bound spirits every opportunity of development and subsequently even these spirits will be free one day and help the as yet unredeemed spirits again. And for this period visible Creation will exist too, which constantly changes because only through continuous change is it possible for the spiritual substances to develop further. .... Coming into being and passing away.... Without it there will be no salvation.... For all bound spirits will only be free when they awaken to eternal life, when they have travelled the path on earth through the creations, through constantly changing their external form, through continually coming into being and passing away....

Amen

Ontstaan en vergaan

Vergaan is het lot van datgene, wat zichtbaar voor u is en toch kan het niet zin- en doelloos genoemd worden, want de vergankelijkheid van elk individueel scheppingswerk is tegelijkertijd de voorwaarde voor het ontstaan van nieuw leven. Dit moet zowel geestelijk als ook materieel begrepen worden, want zodra het leven uit een vorm vlucht, ontstaat uit de uiterlijke vorm iets nieuws door de verbinding met andere zich eveneens oplossende uiterlijke vormen en dat gevluchte geestelijke, vermeerdert met net zo rijp geestelijks, geeft weer leven aan nieuwe uiterlijke vormen en zodoende ontstaan steeds weer nieuwe scheppingen, zodra oude scheppingen zich lijken op te lossen.

Ontstaan en vergaan is de eeuwige kringloop, die een altijddurende opwaartse ontwikkeling beoogt. Maar het ontstaan en vergaan betreft alleen maar het voor u zichtbare. Het daarin verblijvend geestelijke is onveranderlijk. Het blijft bestaan tot in alle eeuwigheid. Bijgevolg zal al het zichtbare, de materie, het geestelijke na een vastgestelde tijd wel vrijgeven, maar het geestelijke zoekt een nieuwe vorm. Dat wil zeggen net zo lang weer aardse materie, tot zoiets niet meer nodig is. Pas dan begint het eigenlijke leven, dat niet meer ophoudt, maar eeuwig duurt.

De kringloop van het geestelijke door de vorm duurt eeuwigheden, want voor menselijke begrippen is deze tijd zo lang, dat van eeuwigheden gesproken kan worden. En toch is het slechts een vluchtig moment in vergelijking met de nooit eindigende eeuwigheid in de vrije toestand. Al het zichtbare streeft deze vrije toestand na. Maar al het vrije wendt zich weer naar het zichtbare. Dat wil zeggen het daarin vastgehouden geestelijke en creëert voor hem nieuwe mogelijkheden om vrij te komen.

Zodoende laat het vrije geestelijke voor het onvrije geestelijke zichtbare scheppingen ontstaan, welke het onvrije geestelijke weer moet overwinnen om daaruit vrij te komen. Het laten ontstaan van zulke scheppingen is de werkzaamheid van het geestelijke, dat in de toestand van volmaaktheid met dezelfde wil als God, de kracht uit God gebruikt voor het scheppen en tot leven brengen van scheppingswerken van de meest verschillende soorten.

Zodoende is het ontstaan en vergaan weer afhankelijk van de wil van het vrije geestelijke, dat echter in liefde voor het onvrije geestelijke en in de diepste wijsheid het voor het geestelijke meeste nuttige laat ontstaan, zoals dat met de goddelijke wil overeenkomt. Daarom zal het ontstaan en vergaan van de zichtbare scheppingswerken ook een bepaalde wetmatigheid laten herkennen, omdat de diepste wijsheid daarbij werkzaam is en niets van wat de schepping laat zien, zonder plan of zonder zin en doel ontstaat.

En daarom moet ook een zo weldoordachte schepping de grootste mogelijkheid tot ontwikkeling voor het onrijpe geestelijke bieden. Het vergaan van het zichtbare moet net zo noodzakelijk en voor het geestelijke succesvol zijn als het ontstaan. Het vergaan moet geen einde betekenen van dat, wat er is, maar enkel een verandering, omdat dat, wat uit de goddelijke scheppingskracht voortgekomen is, niet meer kan vergaan, ofschoon dat voor het menselijke oog wel zo lijkt.

Zodoende vindt er een voortdurende verandering plaats in dat, wat geestelijks in zich bevat, zoals ook het geestelijke zich in zoverre verandert, als het in zichzelf toeneemt, doordat het uit de vorm ontsnapte geestelijke zich verenigt met hetzelfde geestelijke en daarom ook steeds nieuwe vormen nodig heeft, waarin het de volgende graad van rijpheid kan bereiken, die weer de vereniging met het net zo rijpe geestelijke tot gevolg heeft.

De schijnbare afbraak van zichtbare scheppingen betekent dus geestelijke opbouw. Dat wil zeggen de vereniging van geestelijke potenties en daarom is het vergaan van al het zichtbare net zo noodzakelijk als het ontstaan van nieuwe scheppingen. En ofschoon er ondertussen ook eeuwigheden voorbijgaan, het nog vastgehouden geestelijke zal door de liefde van het al vrije geestelijke alle ontwikkelingsmogelijkheden geboden worden en zodoende komt ook dit geestelijke eens vrij en staat weer het niet verloste geestelijke bij.

En zolang zal ook de zichtbare schepping bestaan, die zich voortdurend verandert, omdat alleen maar door voortdurende verandering een verdere ontwikkeling van het geestelijke mogelijk is. Ontstaan en vergaan. Zonder dit bestaat er geen verlossing. Want al het onvrije komt pas vrij, als het tot het eeuwige leven ontwaakt. Als het de gang over de aarde door de schepping afgelegd heeft, door een voortdurend veranderen van zijn uiterlijke vorm. Door een voortdurend ontstaan en vergaan.

Amen