• Back

Inner being.... outer appearance.... prayer in spirit and in truth....

Man's attitude towards the eternal deity is decisive for his moral worth and the maturity of his soul. Without question, the decisive factor here is man's inner feeling, not his outwardly characterized attitude. However, this inner feeling will only be expressed when a person's calm is shaken, when he finds himself in situations in life where he cannot maintain an outward appearance, but lets go of any mask. Only then can we speak of a person's nature, and only then will it be decided what position he takes towards God. A person can present a completely different outward appearance without, however, being condemned for it, for he cannot openly display his innermost nature; conversely, however, he can also feign a noble nature towards his fellow human beings which is not in harmony with his inner nature. And therefore man will not be able to make a fair judgement of his fellow human being so easily.... But God knows people's shortcomings and weaknesses as well as their value and will. And He wants them to renounce appearances, He wants them to recognize themselves and reflect on their true nature.... Everything that is good and noble recognizes God in all situations in life and takes refuge in Him in times of need.... and thus the human being learns to pray correctly, i.e. in spirit and in truth.... He does not just speak mechanically to himself, but the supplication of his heart rises up to God and the bridge is entered which leads over into the spiritual kingdom. Countless people, however, who were previously careless and superficial, who only spoke of God and were otherwise distant from Him, now seek Him and they also find Him, because the transience of the earthly has shaken their self-assurance and taught them to think differently. Man is easily inclined to judge, but God is long-suffering and merciful.... He seeks to save what has not yet completely fallen to the adversary, even if His means seem cruel and incomprehensible to people.... (interruption)

Innerlijk wezen – Uiterlijke schijn – Gebed in geest en waarheid

Hoe de mens zich ten opzichte van de eeuwige Godheid instelt, is doorslaggevend voor zijn morele waarde en voor de rijpheidsgraad van de ziel. Ongetwijfeld is het innerlijke ervaren van de mens daarbij doorslaggevend en niet de uiterlijke instelling, waarmee hij zich kenbaar maakt. Maar dit innerlijke ervaren zal pas dan tot uitdrukking komen, wanneer de rust van de mens verstoord wordt. Wanneer de mens in levenssituaties komt, waar hij geen uiterlijke schijn kan handhaven, maar elk masker laat vallen. Pas dan kan van het wezen van een mens gesproken worden en pas dan kiest hij welke stelling hij ten opzichte van God inneemt.

De mens kan zich uiterlijk anders voorgeven, zonder daar echter voor veroordeeld te kunnen worden, want het staat hem tegen om zijn meest innerlijke wezen openlijk ten toon te spreiden. Maar omgekeerd kan hij zich ook ten opzichte van zijn medemensen als een edel mens voorwenden, dat niet met zijn innerlijke wezen overeenstemt. En daarom zal de mens niet zo gemakkelijk een rechtvaardig oordeel over de medemensen kunnen vellen.

Maar God kent de gebreken en de zwakten van de mensen, evenals hun waarde en hun wil. En Hij wil dat ze zich ontdoen van de schijn. Hij wil dat ze zichzelf herkennen en over hun eigenlijke wezen nadenken. Alles wat goed en edel is, herkent God in alle levenssituaties en in nood neemt hij zijn toevlucht tot Hem. En zodoende leert de mens goed te bidden, dat wil zeggen in geest en in waarheid. Hij spreekt niet alleen maar mechanisch voor zich uit, maar het smeken van zijn hart stijgt tot God op en de brug, die tot in het geestelijke rijk leidt, wordt betreden.

Maar talloze mensen, die voorheen lichtzinnig en oppervlakkig waren, die God alleen maar met de mond beleden en anders ver van Hem af stonden, zoeken Hem nu en ze vinden Hem ook, want de vergankelijkheid van het aardse heeft hun zelfverzekerdheid aan het wankelen gebracht en hen geleerd anders te denken. De mens is gauw geneigd om te veroordelen, maar God is lankmoedig en barmhartig. Hij tracht te redden wat nog niet geheel aan de tegenstander vervallen is, ofschoon Zijn middelen de mensen wreed lijken en onbegrijpelijk voor hen zijn. (Onderbreking)