• Back

Right to self-determination....

The innermost instinct for truthfulness can be followed by a person and also not.... This is likewise an act of self-determination in the stage of free will; no one forces man to decide otherwise than his innermost instinct. This drive, however, is the expression of the spirit within him. When God set the beings free from the power of the adversary, this was not an act of violence in itself but a release from the power. The spiritual felt this, and it used the freedom, however again to fall away from God, i.e., it did not make use of the freedom offered to it to finally return to God, but subordinated itself anew to the will of the adversary, and so now the freedom of its will was taken from it by being banished into the form. It now had to act according to God's will, but the slightest giving up of resistance against God brings relief to its state and now awakens the desire in the being for complete freedom, which at the same time is expressed in the will to serve. Thus the being itself makes the final decision by being able to enter the stage of free will as soon as its bound will decides to serve. The being therefore retains the right of self-determination.... The power was certainly taken away from God's adversary throughout immemorial times, but the being was never brought to God through compulsion, but this return to the father has to be accomplished by the being itself, and its will is complied with insofar as the fate in eternity completely corresponds to this will.... Whoever wants to be with God will be allowed to stay close to Him, whoever resists God will have to suffer inconceivably due to his distance from God. And both the separation as well as the unification has been brought about itself, thus the being has made use of the right of self-determination to which it is entitled.

Amen

Zelfbeschikkingsrecht

De meest innerlijke drang naar oprechtheid kan door de mens in acht genomen worden of ook niet. Dit is eveneens een daad van zelfbeschikking in het stadium van de vrije wil. De mens wordt door niemand gedwongen anders te beslissen dan zijn meest innerlijke drang is. Maar deze drang is de uiting van de geest in hem.

Toen God de wezens vrijmaakte van de macht van de tegenstander, was dit op zich geen daad van geweld, maar een losmaken uit de macht. Het geestelijke voelde dit en het gebruikte de vrijheid, maar weer voor de afval van God. Dat wil zeggen dat het de hem geboden vrijheid niet gebruikte om voorgoed terug te keren naar God, maar hij onderwierp zich opnieuw aan de wil van de tegenstander en dus werd hem nu de vrijheid van de wil ontnomen, doordat het in de vorm gebonden werd.

Het moest nu volgens Gods wil handelen. Al het minste laten varen van de tegenstand tegen God levert hem verlichting van zijn toestand op en wekt nu in het wezen het verlangen naar volledige vrijheid op, wat tegelijkertijd in de wil tot dienen tot uitdrukking komt. Dus het wezen neemt de uiteindelijke beslissing zelf, zodra deze aan het stadium van de vrije wil kan beginnen. Zodra zijn gebonden wil tot dienen besluit. Het wezen behoudt dus het zelfbeschikkingsrecht.

De tegenstander van God werd wel gedurende ondenkbare tijden de macht ontnomen, maar nooit werd het wezen door dwang bij God gebracht. Deze terugkeer tot de Vader moet het wezen zelf bewerkstelligen en aan zijn wil wordt voldaan, als het lot in de eeuwigheid volledig met diens wil overeenstemt. Wie naar God wil, zal in Zijn nabijheid mogen verblijven. Wie zich tegen God verzet, zal door zijn verwijderd zijn van God onvoorstelbaar moeten lijden. En zowel de scheiding alsook de vereniging werd zelf teweeggebracht. Zodoende heeft het wezen van het hem toekomende zelfbeschikkingsrecht gebruik gemaakt.

Amen