• Back

Communal church service.... Tradition....

Communal service to God can indeed correspond to God's will if all people are simultaneously moved by the deep desire to contact the divine Lord and Saviour, and thus every person is also willing to serve God. But people are usually just observing a custom, a habit, which has been preserved over generations, consequently it is scarcely a heartfelt need. An action, which really should be tremendously significant for people, has become routine.... People just prepare themselves intellectually to make contact with God, i.e. they try to raise their thoughts to Him, and yet their heart need not be involved. However, the contact with God has to come from the heart. To enter into union with God is the state which should be the human being's only goal in earthly life, because then he has awakened in himself the feeling of belonging to God, Whom he originated from. He had never been separated from the elementary power but had not realised it and thus felt far removed from it, whereas the conscious union with God will bridge the apparent separation and the being will recognise himself as eternally linked with its Creator. When true believers gather for a communal service their united prayer will reach the heavenly Father, and God will be well pleased.

But when people come together without profound religious faith and only for the fulfilment of traditional requirements, their thoughts will frequently wander and a deeply felt closeness to God is out of the question. People will certainly make an effort to receive the Word of God, but this, too, will be heard more with the ear than the heart and will only have a spiritually beneficial effect if the person endeavours to put it into practice. But usually people are satisfied with this brief period of communal church service and believe to have done their duty by attending, i.e. by having acknowledged God publicly. But God does not attach any importance to outward acts, He evaluates the heart's longing for Him. And a heart longing to be with Him takes no notice of time and formalities, it will establish contact with Him as and when it feels urged to do so. It will seek God because of its inner desire and not in order to provide the world with evidence of its faith. And thus the only importance rests in the sincerity of contact between the human being and his Creator, and the communal service to God will be a congregation of completely devout people who are harbouring the will of unification with Him in their hearts....

Amen

Gemeenschappelijke godsdienst - Traditie

De gemeenschappelijke godsdienst kan weliswaar ook stroken met de Wil van God, wanneer bij alle mensen te zelfder tijd het diepe verlangen aanwezig is met de goddelijke Heer en Heiland in verbinding te treden en dus ook ieder bereid is God te dienen. Maar meestal voldoen de mensen alleen maar aan een gebruik, een gewoonte die zich door tradities heen in stand heeft gehouden, dus minder een diep innerlijk verlangen is. Wat eigenlijk voor de mensen iets uiterst belangrijks moet zijn, is een mechanische handeling geworden. De mensen stellen zich erop in, de verbinding met God tot stand te brengen, maar doen dit alleen puur verstandelijk. Dat wil zeggen ze zetten zich wel in om de gedachten tot Hem te verheffen en toch hoeft het hart daar niet bij betrokken te zijn. Maar de verbinding met God moet vanuit het hart tot stand worden gebracht. De verbinding met God aangaan is de staat, die het enige doel moet zijn van de mens in zijn leven op aarde, want dan is in hem het gevoel ontwaakt bij Hem te horen, van Wie hij is uitgegaan. Hij was eeuwig niet gescheiden van de Oerkracht, maar hij besefte dit alleen niet en voelde zich daarom ver van Hem verwijderd, terwijl door de bewuste verbinding met God de schijnbare scheiding wordt overbrugd en het wezen zichzelf ziet als eeuwig verbonden met zijn Schepper. Komen nu waarachtig gelovigen bij elkaar voor een gemeenschappelijke godsdienst, dan dringt het vereende gebed omhoog tot de hemelse Vader en God vindt daarin Zijn welgevallen.

Maar waar geen diepe gelovigheid, maar alleen het vervullen van zekere traditionele verplichtingen de mensen doet samen komen, daar zullen niet zelden de gedachten van hen ronddwalen en van innige verbondenheid met God zal geen sprake zijn. Men doet ook wel zijn best het Woord Gods in zich op te nemen, maar ook dit weerklinkt slechts meer in het oor dan in het hart en zal ook alleen dan een geestelijk bevorderende uitwerking hebben, wanneer de mens zich inzet het in daden om te zetten. Maar meestal zijn de mensen met deze korte tijd van gezamenlijke godsdienst tevreden en geloven ze hun plicht vervuld te hebben, doordat zij hem bijwoonden, dat wil zeggen zich openlijk voor God uitspraken. Maar God hecht geen waarde aan uiterlijke handelingen, doch Hij legt de maatstaf bij het verlangen van het hart naar Hem. En een hart dat naar Hem uit gaat, richt zich niet naar tijd en uiterlijkheden. Het brengt de verbinding met Hem tot stand, wanneer en waar het zich daartoe gedrongen voelt. Het zoekt God in innerlijk verlangen, maar niet om de wereld een bewijs van zijn gelovigheid te geven. En derhalve is alleen van belang de innigheid van het contact tussen de mens en zijn Schepper. En de gemeenschappelijke godsdienst is dan een bijeenkomst van geheel gelovige mensen, wanneer zij de wil zich met Hem te verenigen in het hart dragen.

Amen