• Back

Forced direction of thought....

The human being finds himself in lack of freedom of thought if wisdoms are transferred to him which are human results, that is, if intellectually acquired knowledge is conveyed to his fellow human being again and, as it were, presented to him as irrefutable, so that his train of thought is led in a direction which deviates from the truth but he himself does not even consider that he might be thinking wrongly. To a certain extent this direction of thought has now been forced upon him, and it is now difficult for the beings in the beyond to convey such thoughts to him which make him doubt the correctness of those wisdoms which have been imparted to him in a scholastic way. This is where the earthly children with the right knowledge should intervene helpfully by undauntedly trying to explain the error of those teachings. They must stimulate such misguided people to think for themselves, they must try to prove to them that a wisdom that comes from heaven.... that was gained without any prior knowledge.... is indisputably more credible than that which was devised by human understanding and passed on by human will. And mention must be made unflinchingly of divine activity, for only knowledge acquired in such an extraordinary way will find acceptance if the human being recognizes that his own knowledge is inadequate. But usually his resistance will increase as he does not want to give up his previous knowledge. However, pointing out to them that they have a duty to reflect on the knowledge they have been given can sometimes lead to success, for then their spiritual friends will be able to impart many a thought to them. Without spiritual help, however, they will hardly find the path to truth, for in order to acquire it a person has to be mentally active himself; however, he must not allow himself to be forced into thinking or accept something as truth without having acquired it as spiritual knowledge through his own mental work....

Amen

Opgedrongen gedachtenrichting

De mens is niet vrij in zijn denken, als er wijsheden op hem over worden gedragen, die menselijke resultaten zijn. Dat wil zeggen dat wanneer verstandsmatig verworden kennis weer aan de medemensen gegeven wordt en deze als het ware als onweerlegbaar voorgesteld wordt, zodat diens gedachtegang in een richting gestuurd wordt, die van de waarheid afwijkt, maar hij zelf in het geheel niet in aanmerking neemt, dat hij verkeerd zou kunnen denken. Deze gedachtenrichting werd hem nu in zekere zin opgedrongen en nu is het moeilijk voor de wezens in het hiernamaals om hem zulke gedachten over te dragen, die hem laten twijfelen aan de juistheid van deze schools overgedragen wijsheden.

Daar moeten de mensenkinderen, die de juiste kennis hebben, nu helpend ingrijpen, doordat ze onverdroten proberen het verkeerde van deze leer duidelijk te maken. Ze moeten zulke dwalende mensen aansporen om zelf na te denken. Ze moeten hun proberen te bewijzen dat een wijsheid, die uit de hemel komt, die zonder enige voorkennis verworven werd, onmiskenbaar geloofwaardiger is dan zo één, die het menselijke verstand verzon en door menselijke wil doorgegeven werd. En er moet onverdroten gewag worden gemaakt van het goddelijke werkzaam zijn, want enkel de op zo buitengewone manier verworven kennis vindt instemming, voor zover de mens beseft, dat de eigen kennis gebrekkig is. Meestal zal zijn weerstand echter groter worden, omdat hij zijn huidige kennis niet op wil geven.

Maar zonder geestelijke hulp zullen ze moeilijk de weg naar de waarheid vinden, want om deze te verwerven, moet de mens zelf geestelijk actief zijn. Maar hij mag niets in zijn denken binnen laten dringen of iets als waarheid aannemen, zonder het zelf door eigen denkwerk als geestelijk goed toegeëigend te hebben.

Amen