• Back

Subordination of the will.... Grace.... Spiritual and earthly knowledge....

The inwardly matured human being will completely harmonise himself with the divine will, for his feelings can only approve what corresponds to God's will. He will make contact with the divine spirit in every situation in life, thus, if he is willing to do what is right, he will be instructed by this divine spirit and also now yield to the urge of the heart, which expresses the voice of the divine spirit. This is not a forced way of acting, for his will already strives for the good, so the will subordinates itself to the will of God. It is the will to act right before God, the unconscious utilisation of divine grace, for the working of the spirit through the human being is a grace which God imparts to those who desire it. The will to do good is also the will toward God, and God Himself comes to meet the willing and gives him the strength to carry out what his will strives for. If the human being now consciously makes contact with God through prayer, grace will flow to him in abundance, for now the human being has found union with God, he recognises God and now seeks to serve Him, whereas before he certainly strived for the noble but still thought himself to be alone, because he did not recognise the eternal Deity. (2.9.1940) Everything that is good and noble already belongs to God in its essence, even if it is not fully conscious of it. It is part of love and is therefore close to God, and the power from God must communicate itself to it, because it stands in the circuit of divine love. But he must also inevitably come to recognise the Deity if he is working with love, for through love the outer shells dissolve and let the spirit free, and this now instructs him, and gives him knowledge of all things in and around himself. And now the human being becomes knowledgeable, which is spiritual progress. He enters into conscious contact with the spiritual in the beyond, and is taught, thus brought ever closer to the eternal Deity, which is the goal and purpose of earthly life. Hence the right knowledge is not due to intellectual work but to the inner state of the heart. If a person is good and noble he shall also be rich in knowledge.... of such knowledge which has value for eternity.... For earthly wisdom loses all value with the death of the one who stands in such wisdom.... Earthly knowledge is irrelevant, indeed, it can even prevent a person from accepting spiritual knowledge, because spiritual knowledge usually does not correspond to earthly knowledge, and this is not the case so the person with earthly knowledge is incapable of loving actions, that is, if love has not yet come alive in him and his spiritual state is still very devoid of light. Then all wisdom in which he believes to stand is only profitable for earthly life, but not for the life that follows after bodily death....

Amen

Onderwerpen van de wil – Genade – Geestelijke en aardse kennis

De innerlijk gerijpte mens zal zich volkomen schikken in de goddelijke wil, want zijn gevoel kan alleen maar dat goedkeuren, wat met de goddelijke wil overeenstemt. Hij zal zich in elke levenssituatie met de goddelijke geest in verbinding stellen, dus als hij het juiste wil doen, door deze goddelijke geest onderwezen worden en nu ook aan de drang van het hart toegeven, die de stem van de goddelijke geest tot uitdrukking brengt. Dit is geen dwangmatige handelswijze, maar zijn wil streeft reeds het goede na, dus de wil onderwerpt zich aan Gods wil.

De wil juist te handelen voor God is het onbewust opeisen van de goddelijke genade, want het werkzaam zijn van de geest in de mens is genade, die God geeft aan degenen, die ernaar verlangen. De wil om het juiste te doen, is ook de wil tot God en God komt de bereidwillige Zelf tegemoet en geeft hem de kracht, dat uit te voeren, wat zijn wil nastreeft. Als de mens zich nu bewust door het gebed met God in verbinding stelt, dan stroomt de genade hem nu in overvloed toe, want nu is de mens met God verenigd. Hij erkent God en probeert Hem nu te dienen, terwijl hij voorheen wel het nobele nastreefde, maar zich nog als alleenstaand waande, omdat hij de eeuwige Godheid niet erkende.

Alles wat goed en edel is, behoort in zijn wezen God al toe, ofschoon het niet het volle bewustzijn daarvan heeft. Het staat in de liefde en verkeert dus in de nabijheid van God en de kracht uit God moet op hem overslaan, omdat hij in de stroomkring van de goddelijke liefde staat. Maar hij moet ook onvermijdelijk tot kennis van de Godheid komen, als hij werkzaam in de liefde is, want door de liefde worden de omhulsels opgelost en wordt de geest vrijgelaten en deze onderwijst hem nu en geeft hem kennis van alle dingen in en rondom hem.

En nu wordt de mens wetend en dat is geestelijke vooruitgang. Hij treedt in een bewuste verbinding met het geestelijke in het hiernamaals en wordt onderwezen en dus steeds meer naar de eeuwige Godheid geleid, wat het doel van het aardse leven is. Zodoende is de juiste kennis niet toe te schrijven aan de verstandelijke arbeid, maar aan de aard van het hart.

Als de mens goed en edel is, dan zal hij ook rijk zijn aan kennis. Aan zulke kennis, die waarde heeft voor de eeuwigheid. Want aardse wijsheid verliest elke waarde met de dood van degene, die deze wijsheid heeft. Aardse kennis is van geen enkel belang. Ja, het kan de mens zelfs hinderen bij het in ontvangst nemen van geestelijke kennis, omdat meestal de geestelijke kennis niet overeenstemt met de aardse kennis en wel dan niet, wanneer degene, die aardse kennis heeft, niet bekwaam is tot liefdevolle handelingen, wanneer dus de liefde nog niet levend in hem geworden is en zijn geestelijke toestand nog heel erg zonder licht is. Dan is alle wijsheid, die hij gelooft te bezitten, slechts lucratief voor het aardse leven, maar niet voor het leven na de lichamelijke dood.

Amen