• Back

Public declaration of spiritual endeavour....

Such incredibly high demands are made when it concerns worldly pleasures or earthly goods and every human being endeavours to outdo the other. Yet in spiritual terms people completely lack this instinct, indeed, it is rather the case that spiritual striving is concealed from fellow human beings and thus a competition to attain a state of perfection is completely out of the question. And this is characteristic of the spiritual backwardness of mankind. People are not afraid to publicly declare their desire for earthly possessions but conceal as far as possible everything that is aimed at furthering the soul.... And yet the human being must first overcome this shyness in front of his fellow human beings, he must openly and courageously confess himself as a creature of God and thus as an earthly child who wants to serve Him and who regocnizes His power and glory. And if he puts his duty towards God before his earthly activity he can also be sure of divine blessing, but the father in heaven does not respect a creature who does not openly confess Him. And thus even today only a few people have the honest endeavour to make God's will their own; they all continue on their earthly path unperturbed without asking themselves whether they are doing their best to comply with the will of the one Who created them.... Their only concern is to increase their possessions and goods or to prevent them from diminishing.... But if they would just as eagerly think of their soul and fulfil their spiritual duty with the same zeal, earthly life would no longer burden them, for the lord God assures the fulfilment of what is necessary for life to those who love Him and keep His commandments. And a public confession would bear exceedingly beautiful fruit for fellow human beings.... for one person always emulates another.... How many useless things a person focusses his mind on and how necessary it is to immerse himself in spiritual questions alone in order to secure his existence for all eternity.... Admittedly, man must be able to renounce earthly goods with complete satisfaction and be content only with what the father in heaven has intended for him. But he willingly surrenders everything once the spirit within him instructs him and makes him understand the worthlessness of earthly things. How his mind is then turned only to the spiritual, and how empty earthly life now appears to him, how sober all that he desired before. And his zeal will become ever greater.... his shyness to confess will be overcome, and he will now be able to work for the blessing of himself and all those to whom he imparts the same teachings that are so obviously and wonderfully offered to him by the infinite love of the lord....

Amen

Openlijk tonen van het geestelijke streven

Er worden zo ongelofelijk hoge eisen gesteld, als het om werelds genot of aardse goederen gaat. En het is het streven van elk mens om de anderen te overtreffen. Maar in geestelijk opzicht ontbreekt het de mens volledig aan deze drijfveer. Ja, het is eerder het geval dat men het geestelijke streven voor de medemensen verbergt en dat dus de wedijver om het bereiken van de volmaakte toestand geheel niet aan de orde komt. En dit is kenmerkend voor de geestelijke teruggang van de mensheid. Men schrikt er niet voor terug om de hang naar aards goed openlijk te laten blijken, maar verzwijgt zo veel mogelijk alles, wat de bevordering van de ziel betreft.

En toch moet de mens eerst deze schroom voor de medemensen overwinnen. Hij moet zich openlijk en moedig belijden als een schepsel van God en dus als een mensenkind, dat Hem wil dienen en dat Zijn macht en heerlijkheid inziet. En als hij bij zijn aardse werkzaamheid de plicht tegenover God vooropstelt, zal hij ook van de goddelijke zegen zeker mogen zijn. Maar op een Hem niet openlijk belijdend schepsel slaat de Vader in de hemel geen acht.

En zo hebben er tegenwoordig maar weinig mensen het oprechte streven zich de wil van God eigen te maken. Ze vervolgen allen onverstoorbaar hun aardse weg, zonder zich af te vragen of ze de wil van Degene, Die hen geschapen heeft ook naar vermogen vervullen. Het gaat hen maar om één ding: have en goed te vergroten of tegen vermindering te beschermen.

Maar als ze net zo ijverig aan hun ziel zouden willen denken en met dezelfde ijver hun geestelijke plicht vervullen, dan zou het aardse leven hen niet meer belasten, want de vervulling van dat, wat voor het leven noodzakelijk is, belooft God de Heer aan degenen, die Hem liefhebben en Zijn geboden onderhouden. En een openlijk belijden voor de medemensen zou buitengewoon mooie vruchten afwerpen, want een mens volgt altijd de ander na.

Op hoe veel nutteloze dingen richt de mens zijn denken? En hoe noodzakelijk is alleen het zich verdiepen in geestelijke vragen om zijn bestaan tot in alle eeuwigheid te verzekeren? De mens moet evenwel met het grootste genoegen afstand kunnen doen van aardse goederen en zich alleen met dat tevredenstellen, wat de Vader in de hemel hem toegedacht heeft. Maar gewillig geeft hij alles op, als eerst de geest in hem, hem onderricht en de waardeloosheid van het aardse begrijpelijk voor hem maakt.

Hoe is dan zijn denken alleen naar het geestelijke toegekeerd? En hoe leeg lijkt hem nu het aardse leven, zoals hij nu nuchter kijkt naar alles wat hij voorheen verlangd heeft? En zijn ijver zal steeds groter worden. Zijn schroom om te belijden wordt overwonnen. En hij zal nu kunnen werken tot zegen voor zichzelf en voor allen, die hij dezelfde leringen, die hem door de eindeloze liefde van de Heer zo duidelijk en wonderbaarlijk geboden werden, doorgeeft._>Amen