• Back

Hour of death.... without preparation.... agony of passing away....

In the middle of life, man begins to think about questions relating to his bodily end. During this time, he is haunted by thoughts of a sudden end.... he tries to avoid them at first, and yet he will always listen to them. It is like a constant urging to keep these questions in mind, it is like a continuous admonition to remember his end and to take a stand on it. Every moment the spiritual power uses to remind the human being of this, and it is truly only beneficial for the soul to pay attention to such thoughts. An unnoticed moment can already bring existence on earth to an end, and no-one has the power to prolong his own life on earth by one hour when the time of his passing has come. And therefore everyone should be prepared to give up earthly life at any time in order to enter the eternal kingdom. He should consciously concern himself with his continuation of life after death, he should adjust his earthly life such that it is completely in harmony with his earthly task and thus is only a time of preparation for the actual life in the beyond. If he constantly checks himself as to whether his earthly life corresponds to the divine commandments, if he makes it his business to serve the creator of heaven and earth.... if he always seeks contact with Him and thus consciously prepares himself and works on his soul, then the thought of death will not frighten him, he will find it rather pleasant and learn to regard the hour of death as the hour of liberation from the body shackles. People, on the other hand, who fearfully ward off every thought of it or who let the admonitions pass by completely indifferent, will indeed sometimes have an easy earthly life because they will not bother themselves with anything that could shake them out of their calm; they will live straight into the day without any sense of responsibility.... They will also never impose any restrictions on themselves for the sake of a possible continuation of life.... they will reject everything that is held up to them as a task in life.... yet with the approach of death they will fall into a dreadful restlessness and then get to taste all the horrors of it in full, if they have not previously been made accessible to other thoughts through a long time of suffering. The hour of death will not be welcome to them, they still cling to earthly life with all the fibres of their being and do not desire to exchange it for another because they are not prepared for it in the slightest. But the hour of separation comes for all, and often unforeseen. An unprepared person feels all the agonies of passing away, and his end is truly not enviable. And yet, every person has it in his own hands to make this hour an hour of salvation if he always lives his earthly life in such a way that he need not fear the responsibility.... that he can return his life to the father in heaven at any hour with the childlike trust of finding His mercy and His love, because this earthly life was lived in constant contact with Him....

Amen

Het uur van de dood - Zonder voorbereiding - De kwellingen van het overlijden

Midden in het leven begint de mens na te denken over vragen die betrekking hebben op zijn lichamelijk einde. In deze tijd achtervolgen hem de gedachten aan een plotseling einde. Aanvankelijk tracht hij ze te ontwijken en toch zal hij ze steeds weer gehoor schenken. Het is als een voortdurende aandrang om zich deze vragen voor ogen te houden. Het is als een ononderbroken aanmanen om aan zijn einde te denken en ten aanzien daarvan zijn standpunt te bepalen. De geestelijke kracht benut elk ogenblik om de mens daaraan te herinneren. En het is waarlijk alleen gunstig voor de ziel aan zulke gedachten aandacht te schenken. Een onopvallend ogenblik kan aan het bestaan op aarde al een einde maken, en niemand heeft de macht voor zichzelf het leven op aarde met een uur te verlengen, wanneer de tijd van zijn overlijden is gekomen. En daarom moet eenieder erop voorbereid zijn het aardse leven op ieder moment op te geven om in het eeuwige rijk binnen te gaan. Hij moet zich bewust bezighouden met zijn voortbestaan na de dood. Hij moet zijn aardse leven zo inrichten, dat het geheel overeenstemt met zijn taak op aarde en dus alleen een tijd van voorbereiding is op het eigenlijke leven in het hiernamaals. Wanneer er een voortdurende controle over zichzelf wordt uitgeoefend, of het aardse leven overeenstemt met de goddelijke geboden, wanneer de mens zich eraan gelegen laat liggen de Schepper van hemel en aarde te dienen, wanneer hij steeds de verbinding met Hem zoekt en zich dus bewust voorbereidt en aan zijn ziel werkt, dan zal de gedachte aan de dood hem geen angst aanjagen. Hij zal hem eerder als aangenaam voelen en het uur van de dood leren beschouwen als het uur van de bevrijding uit de boeien van het lichaam. De mensen daarentegen die elke gedachte daaraan angstig afwijzen of die geheel onverschillig de aanmaningen aan zich laten voorbijgaan, zullen zo nu en dan een makkelijker aards bestaan hebben omdat ze zich over niets druk maken wat hen uit hun rust zou kunnen wakker schudden. Ze zullen steeds maar weer van de ene dag in de andere leven zonder enig gevoel voor verantwoordelijkheid.

Ze zullen zich ook nooit enige beperking opleggen ter wille van een eventueel voortleven. Ze zullen alles afwijzen wat hun als levenstaak wordt voorgehouden, doch met het dichterbij komen van de dood aan een ontzettende onrust ten prooi vallen en nu alle verschrikkingen ervan volledig te verduren krijgen, wanneer ze niet tevoren door een lange tijd van lijden voor andere gedachten ontvankelijk zijn gemaakt. Het uur van de dood zal hun niet welkom zijn. Ze hangen nog met alle vezels van hun bestaan aan het aardse leven en wensen het niet in te ruilen tegen een ander, omdat ze hierop niet in het minst zijn voorbereid. Maar het uur van afscheid komt voor iedereen, en vaak onvoorzien. Een onvoorbereid mens ondergaat alle kwellingen van het sterven en zijn eigen einde is waarlijk niet begerenswaardig. En toch heeft ieder mens het in de hand dit uur voor zichzelf tot een uur van verlossing te maken, als hij zijn aardse leven steeds zo leeft, dat hij de verantwoording niet hoeft te vrezen; dat hij op elk moment zijn leven aan de Vader in de hemel kan teruggeven in het kinderlijke vertrouwen, Zijn erbarmen en Zijn liefde te krijgen, omdat dit aardse bestaan in voortdurende verbinding met Hem werd geleefd.

Amen