• Zurück

Ungewöhnliche Aufgabe.... Ungewöhnliche Kraft.... Ständige Willensunterwerfung....

Eine ungewöhnliche Aufgabe setzt auch ungewöhnliche Kraft voraus, und um diese Kraft empfangen zu können, muß auch das Streben des Menschen ungewöhnlich groß sein, d.h., es muß der Wille des Menschen immer und immer wieder bereit sein, den göttlichen Willen zu erfüllen. Es genügt nicht das einmalige Einverständnis und die Bereitschaft, Gott dienen zu wollen. Es muß der Mensch sich immer wieder von neuem Gott zur Verfügung stellen, um immer wieder von neuem Kraft aus Gott empfangen zu können. Denn des Menschen Wille soll erstarken, es soll der Mensch bewußt die Verbindung mit Gott suchen, weil dies erst die Trennung von der Welt bedeutet, die dann erst die Aufnahmefähigkeit für göttliche Kraft sichert. Erklärt sich der Mensch einmal bereit und wäre dies genügend für die spätere Aufgabe, so würde nun die weitere Entwicklung auch dann gewährleistet sein, wenn des Menschen Wille schwach oder dem Gegner Gottes zugewandt wäre. Und diesem Zustand wird ein jeder Mensch zeitweise ausgesetzt sein und muß es auch sein, weil das Ringen des Gegners gleichfalls einsetzt um die Seele, und Gott ihm auch dieses nicht verwehrt. Es würde also dann der Mensch nicht mehr kämpfen gegen seinen Feind sondern Gott Selbst, und (es = d. Hg.) hätte dies eine sichere Höherentwicklung zur Folge, die aber dann nicht mehr den freien Willen zum Anlaß hätte. Geistige Freiheit ist nur möglich, wenn sich der Mensch gänzlich frei gemacht hat von der ihn beherrschen wollenden bösen Gewalt.... Ein Lösen von dieser Gewalt aber ist gleichzeitig ein Verbinden mit Gott.... Der Zusammenschluß mit Gott aber muß von dem Wesenhaften selbst angestrebt werden, folglich muß der innerste Trieb im Herzen des Menschen nach Gott verlangen, und dieses Verlangen muß zu einem Dauerzustand werden, weil dem Verlangen entsprechend die göttliche Kraft dem Menschen zuströmt. Soll nun der Mensch eine Aufgabe erfüllen, die außergewöhnliche Kraft erfordert, so muß er stets in Kontakt stehen mit Gott, er muß stets und ständig sein Herz öffnen, auf daß die Liebe Gottes sich ihm mitteilen kann, also muß der Wille unentwegt tätig sein, er muß sich immer wieder Gott dem Herrn unterstellen, er muß sich selbst als ein leeres Gefäß betrachten, das sich unausgesetzt füllet mit der Kraft, die unbedingt nötig ist zu ungewöhnlichem Wirken. Ungewöhnliches Wirken aber wird es immer sein, dem Gegner Gottes die Seelen abzuringen, die ihm noch anhangen. Ungewöhnliches Wirken ist ferner, das, was dem Menschen an Geistesgut zugeht, weiterzugeben an Mitmenschen, die sich noch nicht so weit geformt haben, um Geistesgut direkt entgegenzunehmen. Denn diese werden fast immer Widerstand entgegensetzen, so ihnen solches nahegebracht wird, da die Fähigkeit, die Wahrheit zu erkennen, auch Verlangen nach der Wahrheit voraussetzt. Und es muß nun in aller Liebe und Geduld auf solche Menschen eingewirkt werden, damit sie willig sind, das Vernommene zu durchdenken. Dann kann es auch Eingang finden bei ihnen. Es gehören also zum Übermitteln geistiger Wahrheiten an die Mitmenschen überaus dienstbereite Menschen, welche die Erkenntnis der geistigen Not der Menschheit treibt zu ihrer Hilfswilligkeit. Sie müssen sich Gott zur Verfügung stellen immer und immer wieder, da eine solche Aufgabe nur aus innerstem Antrieb geleistet werden kann, also niemals zur mechanischen Handlung werden könnte. Erst wenn der Mensch voll und ganz in dieser Aufgabe aufgeht, kann Gott so durch ihn wirken, daß Er Sich des Willens des Menschen bedient und dieser nun so handeln muß, wie es Gottes Wille ist. Dieser Zustand aber setzt tiefste Liebe zu Gott und zu den Mitmenschen voraus, und also ist der Wille dann ständig tätig, sowie ihn die Liebe treibt. Solange der Mensch aber noch ringt und die Umgestaltung seiner Seele noch nicht vollendet ist, benötigt er eine übergroße Kraftzufuhr, muß diese aber gleichfalls erwerben, d.h. sie erbitten in ständiger Verbundenheit mit Gott. Ein Mensch muß gleichsam für die Mitmenschen leben und die Brücke bilden von diesen zu Gott. Ein Mensch muß die Not erkennen und sie abzuwenden suchen, indem er sich so gestaltet, wie es nötig ist, um von Gott mit Seiner Kraft bedacht zu werden.... Und er muß nun die Zuwendung der Kraft nützen wieder für seine Mitmenschen, denn die Liebe eines Menschen, die zum Ausdruck kommt im Wirken für die Mitmenschen, vermag viel, also auch die Kraftzuwendung von Gott auf jene überzuleiten, so seinem Bemühen nicht offener Widerstand entgegengesetzt wird. Der Wille, Gott zu dienen, befähigt den Menschen zu erlösender Tätigkeit, und Erfolg wird diese haben, wenn tiefe Liebe sein Wesen wandelt zur Sanftmut, Geduld und Friedfertigkeit, denn nur mit diesen Waffen darf er kämpfen, soll der Sieg auf seiner Seite sein. Doch es ist ein schweres Beginnen, die Menschheit auf den gleichen Weg zu führen, der ihr die Kraftzufuhr aus Gott einträgt. Daher geht dem Gott-dienen-wollenden Menschen unentwegt Kraft zu in Form des göttlichen Wortes, sowie er sich dessen würdig erweist, und es nimmt der Mensch zu an Weisheit, sein Wille wird gestärkt, seine Fähigkeit, die göttlichen Lehren weiterzugeben, wächst gleichfalls, und seine Liebe wird immer tiefer, und dies ist bestimmend für seine Erdenaufgabe.... Nur die Liebe trägt ihm die Liebe Gottes ein in einem Maß, daß er immer williger sich Gott unterstellt und zuletzt gänzlich in Seinem Willen aufgeht....

Amen

Buitengewone opdracht – Buitengewone kracht – Voortdurende onderwerping van de wil

Een buitengewone opdracht veronderstelt ook een buitengewone kracht en om deze kracht te kunnen ontvangen, moet ook het streven van de mens buitengewoon groot zijn. Dat wil zeggen dat de wil van de mens steeds meer weer bereid moet zijn om de goddelijke wil te vervullen. De eenmalige goedkeuring en het ertoe bereid zijn om God te willen dienen, is niet voldoende. De mens moet zich steeds weer opnieuw aan God ter beschikking stellen om steeds weer opnieuw kracht van God te kunnen ontvangen. Want de menselijke wil moet sterker worden. De mens moet bewust de verbinding met God zoeken, omdat dit pas de scheiding van de wereld betekent, die pas dan de verzekering geeft om in staat te zijn om goddelijke kracht op te nemen.

Als de mens zich nu eenmaal bereid verklaard heeft, en dit zou genoeg zijn voor de opdracht van straks, dan zou nu de verdere ontwikkeling ook dan gegarandeerd zijn, als de wil van de mens zwak of naar de tegenstander van God toegekeerd zou zijn. En aan deze toestand zal elk mens af en toe blootgesteld worden en moet dat ook worden, omdat het strijden van de tegenstander om de ziel eveneens begint en God hem dit ook niet belet. De mens zou dan niet meer strijden tegen zijn vijand, maar tegen God Zelf en dit zou dan een zekere opwaartse ontwikkeling ten gevolge hebben, die dan echter niet meer de vrije wil als reden zou hebben.

Geestelijke vrijheid is alleen maar mogelijk, als de mens zich geheel vrij gemaakt heeft van de boze macht, die hem wil overheersen. Maar een losmaken van deze macht is tegelijkertijd een verbinden met God. De vereniging met God moet echter door het wezenlijke zelf nagestreefd worden. Bijgevolg moet de meest innerlijke drijfveer in het hart van de mens naar God verlangen en dit verlangen moet een permanente toestand worden, omdat de goddelijke kracht overeenkomstig dit verlangen naar de mens toestroomt.

Als de mens nu een opdracht uit moet voeren, die buitengewone kracht vereist, dan moet hij steeds in contact staan met God. Hij moet voortdurend zijn hart openen, opdat de liefde van God hem vertrouwen kan schenken, dus de wil moet onophoudelijk werkzaam zijn. Hij moet zich steeds weer aan God de Heer onderwerpen. Hij moet zichzelf als een leeg vat beschouwen, dat zich onophoudelijk met de kracht vult, die absoluut noodzakelijk is voor het buitengewone werkzaam zijn.

Maar het zal altijd een buitengewone activiteit zijn om de tegenstander van God de zielen te ontworstelen, die hem nog aanhangen. Verder is het een buitengewoon werkzaam zijn om wat de mensen aan geestelijke goederen toegestuurd wordt, door te geven aan medemensen, die zich nog niet zo ver ontwikkeld hebben om geestelijke goederen rechtstreeks in ontvangst te nemen. Want deze zullen bijna altijd weerstand bieden, als ze in aanraking gebracht worden met zulke geestelijke goederen, omdat de bekwaamheid om de waarheid te herkennen ook een verlangen naar de waarheid veronderstelt.

En nu moet er met alle liefde en geduld op zulke mensen ingewerkt worden, opdat ze bereidwillig worden om hetgeen vernomen is, grondig te doordenken. Dan kan het bij hen ook ingang vinden. Voor het overdragen van geestelijke waarheden op medemensen zijn er buitengewoon gedienstige mensen nodig, die door het besef van de geestelijke nood van de mensheid tot hun hulpbereidheid gedreven worden. Ze moeten zich telkens weer aan God ter beschikking stellen, omdat zo’n opdracht alleen maar vanuit de diepste aandrang uitgevoerd kan worden, dus nooit tot een mechanische handeling zou kunnen worden.

Pas wanneer de mens geheel en al in deze opdracht opgaat, kan God zo door hem werkzaam zijn, dat Hij Zich van de wil van de mens bedient en deze nu zo moet handelen, zoals het Gods wil is. Maar deze toestand veronderstelt de diepste liefde voor God en voor de medemensen en zodoende is de wil dan voortdurend actief, zodra deze door de liefde aangedreven wordt. Maar zodra de mens nog worstelt en de hervorming van zijn ziel nog niet voleindigd is, heeft hij een enorme aanvoer van kracht nodig. Maar deze moet hij eveneens verwerven. Dat wil zeggen hierom vragen in voortdurende verbinding met God.

Een mens moet in zekere zin voor de medemensen leven en door hen de brug bouwen tot God. Een mens moet de nood herkennen en haar proberen af te wenden, doordat hij zich zo ontwikkelt, zoals het nodig is om door God met Zijn kracht bedacht te worden. En hij moet nu de schenking van kracht weer gebruiken voor zijn medemensen, want de liefde van een mens, die tot uitdrukking komt in het werkzaam zijn voor de medemensen, is tot veel in staat. Dus ook de krachtschenking van God op hen overbrengen, als tegen zijn inspanningen geen duidelijk verzet geboden wordt. De wil om God te dienen stelt de mens in staat om verlossend werkzaam te zijn en deze zal succes hebben, wanneer diepe liefde zijn wezen verandert tot zachtaardigheid, geduld en vredelievendheid. Want alleen met deze wapens mag hij strijden, als hij de zege wil behalen.

Maar het is een moeilijke onderneming om de mensen naar deze weg te leiden, die hen de toevoer van kracht uit God oplevert. Daarom wordt de mens, die God wil dienen onophoudelijk kracht in de vorm van het goddelijke woord toegestuurd, zodra hij bewijst deze waardig te zijn en de wijsheid van de mens neemt toe, zijn wil wordt sterker, zijn bekwaamheid om de goddelijke leringen door te geven groeit eveneens en zijn liefde wordt steeds dieper en dit is bepalend voor zijn opdracht op aarde. Alleen de liefde levert hem de liefde van God in zo’n mate op, dat hij zich steeds bereidwilliger aan God onderwerpt en uiteindelijk geheel in Zijn wil opgaat.

Amen