• Zurück

Innerliche Demut.... Kampf gegen geistige Überheblichkeit....

Es bleiben wahrlich die Menschen in ihrer geistigen Entwicklung zurück, so sie sich keiner innerlichen Demut befleißigen, denn es mangelt ihnen dann an Gnade, und ohne Gnade ist ihr Wille zur Höhe geschwächt. Denn dann ist ihr Wesen noch überheblich und dem Gegner Gottes noch zugetan. Es wird, wem die innerliche Demut mangelt, auch selten eine göttliche Lehre annehmen, so sie ihm durch den Mitmenschen vermittelt wird, denn sein überheblicher Geist wehrt sich dagegen durch den Einfluß des Widersachers. Und göttliche Lehren stärken die Kraft zum Widerstand, sowie sie willig angenommen werden. Folglich ist die Widerstandskraft jenes Menschen nur gering. Es ist noch zuviel des Geistes in ihm, der überwunden werden soll, es hat der Mensch noch zuviel der Mängel, die seine Unvollkommenheit kennzeichnen. Er wird auch nicht sanftmütig und geduldig sein, solange er sich nicht beugen will vor Dem, Dessen Annäherung er erstreben soll. Denn Gott kann sich nicht verbinden mit einem Wesen, das noch den überheblichen Geist seines Erzeugers in sich trägt. Es muß der Mensch einen ständigen Kampf führen mit diesem überheblichen Geist in sich, er muß durch Dienen sich zur Demut erziehen, er muß seinen Willen stärken, das zu tun, was ihm unausführbar erscheint.... sich zu beugen und zu dienen, wo er herrschen möchte. Er muß sich ein Beispiel nehmen an seinem göttlichen Erlöser, Dessen Leben ein einziges Dienen in Liebe war, ein Dienen in tiefster Demut Seinem Mitmenschen gegenüber. Bemüht sich der Mensch, in der Nachfolge Jesu zu stehen, dann wird er auch die innerliche Demut üben, er wird jegliche Überheblichkeit bekämpfen, er wird unablässig die Gnade Gottes dazu erbitten, und die Kraft, sein Vorhaben auszuführen, wird ihm zugehen.... er wird dienen und dadurch sich zur Höhe entwickeln....

Amen

Innerlijke deemoed – Strijd tegen geestelijke arrogantie

De mensen blijven achter in hun geestelijke ontwikkeling, als ze niet naar innerlijke deemoed streven, want het ontbreekt hen dan aan genade en zonder genade is hun wil om opwaarts te gaan, verzwakt. Want dan is hun wezen nog arrogant en de tegenstander van God nog toegedaan. Degene die het aan innerlijke deemoed ontbreekt, zal ook zelden een goddelijke leer accepteren, als deze hem door de medemensen gegeven wordt, want zijn arrogante geest verzet zich hiertegen door de invloed van de tegenstander. En goddelijke leringen doen de kracht om tegenstand te bieden toenemen, zodra deze bereidwillig aanvaard worden.

Bijgevolg is het vermogen om tegenstand te bieden van deze mensen maar gering. Er is nog te veel van de geest, die overwonnen moet worden, in hem. De mens heeft nog te veel gebreken, die zijn onvolmaaktheid kenmerken. Hij zal ook niet zachtaardig en geduldig zijn, zolang hij zich niet wil buigen voor Degene, Wiens toenadering hij na moet streven. Want God kan zich niet verbinden met een wezen, dat nog de arrogante geest van zijn verwekker in zich draagt. De mens moet een voortdurende strijd voeren met deze arrogante geest in zich. Hij moet zich door dienen tot deemoed opvoeden. Hij moet zijn wil sterker maken om dat te doen, wat hem onuitvoerbaar lijkt: zich buigen en dienen, waar hij zou willen heersen.

Hij moet een voorbeeld nemen aan zijn goddelijke Verlosser, Wiens leven enkel een dienen in liefde was. Een dienen in de diepste deemoed tegenover zijn medemensen. Als de mens zijn best doet om Jezus na te volgen, dan zal hij ook de innerlijke deemoed oefenen. Hij zal elke arrogantie bestrijden. Hij zal onophoudelijk hiervoor om de genade van God vragen en de kracht om zijn voornemen uit te voeren, zal hem toegestuurd worden. Hij zal dienen en zich daardoor opwaarts ontwikkelen.

Amen