• Zurück

Stunden der Einsamkeit.... Zwangsläufige Trennung von der Welt....

Die Stunden der Einsamkeit sind wohl geeignet, den Menschen zum Nachdenken zu veranlassen, und er soll darum oft die Gelegenheit suchen, allem irdischen Trubel zu entfliehen, um sich inneren Selbstbetrachtungen hinzugeben, die sich segensreich auswirken können. Der Mensch glaubt in seiner Überheblichkeit oft, den Ansprüchen zu genügen, die Gott an Seine Erdenkinder stellt.... d.h., er tut nicht das Geringste, sich geistig zu bilden oder einen höheren Reifegrad zu erzielen, also sein Wesen zu veredeln. Er glaubt, so wie er ist, ist er geschaffen worden von Gott, und er gibt sich keine Rechenschaft, wieweit ihm selbst die Gestaltung seines Wesens obliegt. Und darüber kann ihm erst Aufklärung werden, so er sich selbst einer kritischen Betrachtung unterzieht, so er sein Handeln und Denken vergleicht mit den Anforderungen Gottes, die Er durch Seine Gebote der Liebe an den Menschen stellt. Dann wird ihm durch die innere Stimme sein Lebenswandel vorgehalten werden, oder er wird aufmerksam gemacht, wenn sein Handeln und Denken abweicht von dem, was Gott will.... Und wieder kommt es darauf an, wieweit er der inneren Stimme Gehör schenkt; es kommt darauf an, ob er auf Widerspruch eingestellt ist oder die Mahnung derer, die ihm helfen wollen, willig annimmt.... Demnach wird er auch sein ferneres Leben einstellen, er wird entweder bestrebt sein, sich zu veredeln, oder auch die innere Stimme zu übertönen versuchen mit Gegenreden, die noch zu sehr das Verlangen nach der Welt zum Ausdruck bringen. Denn der Mensch, der noch so der Welt anhangt, nimmt es nicht genau mit der Erfüllung der göttlichen Gebote, um sich irdischen Vorteil zu sichern. Und so wird der irdisch gesinnte Mensch auch nicht gewillt sein, oft in die Einsamkeit zu gehen, d.h., seine Seele sehnt nicht Stunden innerlicher Beschaulichkeit herbei, sondern sucht sich zu betäuben und die innere Stimme zu übertönen durch den Trubel der Welt. Und es ist eine Gnade Gottes, so Er solchen Menschen zwangsweise in Lagen bringt, wo er der Einsamkeit ausgesetzt ist.... Es kann zwar auch das Verlangen nach der Welt in jenem Menschen mit verstärkter Kraft auftreten und ihm solche Einsamkeit keinerlei Nutzen bringen für seine Seele; oft aber auch kommt der Mensch zur Erkenntnis seines nutzlosen Lebenswandels und kehrt als ein anderer Mensch in das Weltleben zurück. Die innere Besinnlichkeit hat ihm Erkenntnis gebracht, daß sein bisheriges Denken und Handeln nicht das rechte war, und er sucht sich und sein Wesen zu ändern und dem Innenleben mehr Aufmerksamkeit zuzuwenden, was ihm auch gelingen wird, wenn sein Streben ernst ist, d.h. sein Wille dem rechten Denken zugewendet bleibt. Und so kann oft ein scheinbares Übel.... eine zwangsläufige Trennung von der Welt.... sich äußerst segensreich auswirken, denn so die Erdenwelt dem Menschen ferngerückt ist, kann die geistige Welt ihm nähertreten; wo irdische Ablenkungen nicht des Menschen Denken beeinflussen, können jenseitige Kräfte nun wirken und in Form von Gedanken dem Menschen Aufklärung geben über den eigentlichen Sinn und Zweck des Lebens. Und es kann der Erfolg in geistiger Beziehung den Menschen vollauf entschädigen dafür, was an irdischen Freuden ihm versagt blieb....

Amen

Uren van eenzaamheid Noodzakelijke scheiding van de wereld

De uren van eenzaamheid lenen zich er goed voor, de mens ertoe te brengen na te denken en hij moet daarom vaak de gelegenheid zoeken, alle aardse drukte te ontvluchten om zich aan innerlijke zelfbeschouwingen over te geven, die een zegenrijke uitwerking kunnen hebben. De mens gelooft in zijn aanmatiging vaak aan de eisen te voldoen die GOD aan Zijn kinderen op aarde stelt, d.w.z. hij doet niet de geringste moeite zich geestelijk te vormen of een hogere graad van rijpheid te bereiken, dus zijn wezen edeler te maken. Hij meent dat zo als hij is, hij is geschapen door GOD en hij geeft er zich geen rekenschap van in hoeverre hij zelf de vorming van zijn wezen als taak heeft. En daarover kan hem pas opheldering worden verschaft, als hij zich zelf aan een kritische beschouwing onderwerpt, als hij zijn handelen en denken vergelijkt met de eisen van GOD, die HIJ door Zijn geboden van de liefde aan de mensen stelt. Dan zal hem door de innerlijke stem zijn levenswandel worden voorgehouden, of hij wordt er opmerkzaam op gemaakt, wanneer zijn handelen en denken afwijkt van datgene wat GOD wil.

En wederom komt het er op aan, in hoeverre hij aan de innerlijke stem gehoor geeft, het komt er op aan of zijn instelling is om tegen te spreken, of de aanmaning van hen die hem willen helpen, gewillig aanneemt. Bijgevolg zal hij ook zijn verdere leven hierop instellen, hij zal er naar streven zich te veredelen of ook de innerlijke stem trachten te overstemmen door tegenspraak die nog zeer het verlangen naar de wereld tot uitdrukking brengt. Want de mens die nog zo aan de wereld hangt, neemt het niet zo nauw met de vervulling van de goddelijke geboden om zich zo van aards voordeel te verzekeren. En zo zal de aards gezinde mens ook niet van zins zijn zich vaak terug te trekken in de eenzaamheid, d.w.z. zijn ziel snakt niet naar uren van innerlijke beschouwing, maar tracht zich te bedwelmen en de innerlijke stem te overstemmen door de drukte van de wereld. En het is een genade van GOD als HIJ zo'n mens gedwongen in situaties brengt, waarin hij is blootgesteld aan eenzaamheid.

Weliswaar kan zich ook het verlangen naar de wereld in zo'n mens met versterkte kracht voordoen en hem zo'n eenzaamheid geen enkel nut opleveren voor zijn ziel; maar vaak ook komt de mens tot inzicht dat zijn levenswandel nutteloos is en keert als een ander mens in het leven van de wereld terug. De innerlijke beschouwing heeft hem tot het inzicht gebracht dat zijn denken en handelen tot nu toe niet het juiste was en hij tracht zich en zijn wezen te veranderen en zijn opmerkzaamheid meer naar het innerlijke leven te keren, wat hem ook zal gelukken, wanneer zijn streven hem ernst is, d.w.z. zijn wil gericht blijft op het juiste denken. En zo kan vaak een schijnbaar kwaad, een gedwongen scheiding van de wereld, een uiterst zegenrijke uitwerking hebben, want als de aardse wereld van de mens is weggenomen, kan de geestelijke wereld dichter bij hem komen; waar aardse afleidingen het denken van de mens niet beïnvloeden, kunnen nu krachten uit het hiernamaals werkzaam zijn en in de vorm van gedachten de mens opheldering verschaffen over de eigenlijke zin en het eigenlijke doel van het leven. En het resultaat in geestelijke opzicht, kan de mens geheel schadeloos stellen voor dat wat hem aan aardse vreugde ontzegd bleef.

Amen