• Zurück

Krise.... Gewaltsames vorzeitiges Beenden.... Naturkatastrophe....

Es geht die Menschheit einer Krise entgegen, die nicht unbedenklich ist, denn es besteht größte Gefahr, so sie nicht als solche erkannt und ihr entsprechend begegnet wird. Es können sich die wenigsten Menschen vorstellen, wie ungeheuerlich sich der geistige Tiefstand auswirkt auch in der Gestaltung der Erdoberfläche. Es ist unverständlich, solange der Mensch nicht weiß, welche Aufgaben auch die gesamte Natur hat im Höherentwicklungsprozeß alles Geistigen. Es muß ein jedes Wesen Kraft aus Gott empfangen, also wird diese Kraft auch in alles geleitet, was als Schöpfungswerk den Menschen sichtbar ist. Es ist dies zunächst nötig lediglich für die Erhaltung dessen, was Gott geschaffen hat. Die eigentliche Aufgabe aber ist, daß sich das Geistige zusammenschließt und also durch die Vermehrung in sich zu höherem Reifegrad gelangt. Dieser Zusammenschluß geht naturmäßig vor sich, d.h., der göttliche Wille bestimmt die einzelnen Wesenheiten, sich mit anderen zu verbinden, indem Er allen Seinen Schöpfungen ihre Bestimmung zugewiesen hat, die nun auch erfüllt werden müssen, weil die Wesenheiten gezwungen sind, das zu tun, was Gott ihnen als Aufgabe gestellt hat. Es ist aber das Stadium des freien Willens für diese noch in dem gebundenen Zustand sich befindlichen Wesen eine große Gefahr insofern, als die Menschen ihren Willen in Gott entgegenwirkender Weise gebrauchen können und nun die gebundenen Wesen in große Not bringen, indem sie den noch nicht beendeten Gang in einer Form vorzeitig beenden, also das Wesen wohl aus der jeweiligen Form befreien, dieses jedoch noch nicht den Reifezustand erlangt hat, der für die nächste Form Voraussetzung ist. Es ist also das nun ungebundene Geistige gewissermaßen seiner Tätigkeit enthoben, die es zuvor leisten mußte, kann die nächste Form noch nicht beleben und muß also zwangsmäßig untätig sein, was für das Wesen ein qualvoller Zustand ist. Denn nun ist sein Entwicklungsgang gehemmt, es ist eine Stockung eingetreten, die das Wesen eigenmächtig nicht beheben kann.... Es muß nun gewaltig ringen, um wieder in eine neue Form einverleibt zu werden, und dieses Ringen geschieht in einer Weise, daß es das noch in der Form befindliche Wesenhafte gewaltig bedrängt, d.h. es antreibt zu rascherer Tätigkeit; daß also das ungebundene Geistige seinen Tätigkeitsdrang überträgt auf das noch gebundene Geistige und dieses nun außergewöhnlich rege ist.... was in unnatürlicher Weise, d.h. in vermehrtem Wirken zum Ausdruck kommt. Es ist dies scheinbar also eine Unregelmäßigkeit.... ein Abweichen oder eine Veränderung der bestehenden Naturgesetze, ist aber doch dem göttlichen Willen entsprechend, da der verkehrte Wille des Menschen selbst Veranlassung dazu ist und den also im Entwicklungsgang gehinderten Wesenheiten der rechte Ausgleich zugebilligt werden muß.... Die Auswirkung dieser vermehrten Tätigkeit aber wird dem Menschen wieder spürbar sein, und zwar in ihm wenig zusagender Weise. Es wird, was ursprünglich bestimmt war, den geistigen Wesenheiten lange Aufenthalt zu gewähren, nun durch die erhöhte Tätigkeit zu ungewohnter Zeit das Geistige in sich freigeben. Es werden also gewissermaßen außergesetzliche Naturerscheinungen außergewöhnliche Folgen haben.... Es sind dies die Katastrophen, die in der Natur bedingt sind, die also wohl direkt nicht vom Willen des Menschen abhängen, indirekt aber doch die Folgen sind des verkehrten Willens. So nun der Geisteszustand der Menschen so tief ist, daß sie keinerlei Verbindung haben mit Gott, daß sie weder ihre Erdenaufgabe erkennen noch den Sinn und Zweck der Schöpfung, noch den Höherentwicklungsgang aller Wesenheiten und ihren eigenen endlos langen Erdenweg, scheuen sie auch nicht davor zurück, eigenmächtig in diese Schöpfung einzugreifen, die einen anderen Zweck hat als den der Ausbeutung von Menschenhand, und dieses Eingreifen, das entsetzliche Wirkungen hat eben auf jene frühzeitig frei werdende Wesen, zieht nun unabwendbare Folgen nach sich, die gerechterweise wieder von den Menschen getragen werden müssen, obgleich es ihnen oft nicht begreiflich erscheinen will, daß sie die eigentliche Ursache jener verheerenden Katastrophen sind durch eben ihren verkehrten, Gott entgegengerichteten Willen. Und es hat nun die Erde eine solche gewaltsame Freiwerdung des Geistigen zu erwarten, es wird durch das Gebaren der Menschheit dieser Prozeß beschleunigt, es drängt das gewaltsam frei gewordene Geistige zu immer regerer Tätigkeit sowohl außerhalb als auch im Inneren der Erde, und es hemmt Gott nicht diese Tätigkeit, da der Mensch selbst eingegriffen hat unberechtigterweise und also eine von Gott dem Wesen in Liebe gewährte Verkörperung beendete wider Gottes Willen. Alles Geistige, was Ungerechtigkeit erleidet, darf sich sein Recht verschaffen, also sind die Katastrophen, obgleich gänzlich dem Naturgesetz zuwider scheinend, Seinem Willen entsprechend, müssen also als göttliche Sendungen anerkannt und bewertet werden. Die Menschen jedoch, die dem Willen Gottes gemäß leben, die ihren Willen dem göttlichen Willen unterordnen und also wohl unterrichtet sind von Gottes Liebe, Allmacht und Weisheit, können jeglicher Sendung von oben gefaßt entgegentreten.... Sie werden, wenn auch die Katastrophe ihr leibliches Ende bedeutet, nichts verlieren auf Erden, sondern die Herrlichkeiten Gottes werden ihnen offenbar, und sie werden Lob und Dank singen ihrem Schöpfer bis in alle Ewigkeit....

Amen

Crisis - Gewelddadig voortijdig beëindigen - Natuurcatastrofe

De mensheid gaat een crisis tegemoet, die zorgwekkend is. Want er bestaat het grootste gevaar, als ze niet als zodanig wordt onderkend en het hoofd wordt geboden. Slechts zeer weinig mensen kunnen zich indenken, hoe ontzaglijk de uitwerking is van het geestelijk lage niveau, ook op de vormgeving van het aardoppervlak.

Het is onbegrijpelijk, zolang de mens niet weet welke taken ook de hele natuur heeft in het positieve ontwikkelingsproces van al het geestelijke. Elk wezen moet uit God kracht ontvangen. Dus wordt deze kracht ook in alles geleid, wat als scheppingswerk voor de mensen zichtbaar is. Dit is in eerste instantie alleen al nodig voor het behoud van datgene, wat God heeft geschapen. Maar de eigenlijke taak is, dat het geestelijke zich verenigt en dus door de vermeerdering in zich een hogere graad van rijpheid bereikt.

Deze aaneensluiting gebeurt op een natuurlijke wijze. Dat wil zeggen de goddelijke Wil bepaalt dat de afzonderlijke wezenlijkheden zich met andere moeten verbinden, doordat Hij al Zijn scheppingen hun bestemming heeft toegewezen, die nu ook moet worden nagekomen, omdat de wezenlijkheden gedwongen zijn datgene te doen, wat God hun als taak heeft gesteld. Maar het stadium van de vrije wil is voor deze, zich nog in gekluisterde toestand bevindende wezens, een groot gevaar in zoverre, dat de mensen hun wil kunnen gebruiken op een manier die God tegenwerkt en dat ze nu de gebonden wezens in grote nood brengen, doordat ze de nog niet voltooide gang in een vorm voortijdig beëindigen. Ze bevrijden dus het wezen wel uit de vorm van dat ogenblik, maar dit heeft nog niet de graad van rijpheid bereikt, die vereist is voor de volgende vorm.

Dus is het nu niet gebonden geestelijke in zekere zin ontheven van zijn werk, dat het voorheen moest verrichten. Het kan de volgende vorm nog niet bewonen en moet dus gedwongen werkeloos zijn, wat voor het wezen een pijnlijke toestand is. Want nu is zijn ontwikkelingsgang geremd. Er is een stilstand ontstaan, die het wezen eigenmachtig niet kan opheffen.

Het moet nu ontzettend worstelen om weer in een nieuwe vorm te worden ingelijfd. En dit worstelen geschiedt op een manier, dat het dat wezenlijke, dat zich nog in de vorm bevindt, geweldig in het nauw brengt, dat wil zeggen het aanzet om vlugger te werken. Het niet gebonden geestelijke brengt dus zijn drang om te werken over op het nog gekluisterde geestelijke en dit is nu buitengewoon actief, wat op onnatuurlijke wijze, dat wil zeggen in vergroot werkzaam zijn, tot uitdrukking komt.

Dit is dus schijnbaar een onregelmatigheid, een afwijken of een verandering van de bestaande natuurwetten. Maar het is toch in overeenstemming met de goddelijke Wil, daar de verkeerde wil van de mens er zelf de aanleiding toe is en de dus in hun ontwikkelingsgang gehinderde wezenlijkheden de terechte compensatie moet worden toegekend. Maar de uitwerking van deze vergrote werkzaamheid zal voor de mens weer voelbaar zijn en wel op een manier, die hem minder bevalt.

Wat oorspronkelijk was bestemd de geestelijke wezenheden lang verblijf te verlenen, zal nu door de vergrote werkzaamheid op ongewone tijd het geestelijke in zich vrijgegeven. Natuurverschijnselen, die in zekere zin in strijd zijn met de wet, zullen dus buitengewone gevolgen hebben. Dit zijn de catastrofen, die in de natuur zijn veroorzaakt, die weliswaar niet rechtstreeks van de wil van de mens afhangen, maar indirect toch de gevolgen zijn van de verkeerde wil.

Als nu de geestestoestand van de mensen zo laag is, dat ze geen enkele verbinding hebben met God, dat ze noch hun taak op aarde inzien, noch de zin en het doel van de schepping onderkennen, noch de positieve ontwikkelingsgang van alle wezenlijkheden en hun eigen eindeloos lange weg over de aarde beseffen, dan schrikken ze er ook niet voor terug eigenmachtig in te grijpen in deze schepping, die een andere zin heeft dan de uitbuiting door mensenhand. En dit ingrijpen, dat ontzettende uitwerkingen heeft, juist op die vroegtijdig vrij wordende wezens, heeft nu onafwendbare gevolgen, die redelijkerwijs weer door de mensen moeten worden gedragen, ofschoon het hun niet begrijpelijk wil voorkomen, dat zij de eigenlijke oorzaak zijn van die verwoestende catastrofen, juist door hun verkeerde wil, die tegen God is gericht.

En de aarde heeft nu een dergelijke gewelddadige vrijwording van het geestelijke te verwachten. En door de handelwijze van de mensheid wordt dit proces versneld. Het gewelddadig vrij geworden geestelijke dringt aan tot steeds meer levendige bedrijvigheid, zowel aan de buitenkant van de aarde alsook aan de binnenkant. En deze activiteiten worden niet door God geremd, daar de mens zelf onrechtmatig heeft ingegrepen en dus een door God aan het wezen in liefde verleende belichaming beëindigde tegen Gods Wil.

Al het geestelijke, dat onrechtvaardigheid heeft te verduren, mag zich recht verschaffen. Dus zijn de catastrofen, ofschoon helemaal in strijd schijnend met de natuurwet, in overeenstemming met Zijn Wil. Ze moeten dus als door God gezonden worden erkend en beoordeeld. Doch de mensen, die leven volgens Gods Wil, die hun wil aan de goddelijke Wil onderwerpen en dus goed onderricht zijn door Gods Liefde, Almacht en Wijsheid, kunnen elke zending van boven kalm onder ogen zien.

Al betekent de catastrofe hun lichamelijke einde, ze zullen op aarde niets verliezen, maar Gods heerlijkheden worden voor hen zichtbaar en ze zullen hun Schepper lof en dank zingen tot in alle eeuwigheid.

Amen