• Zurück

Zusammenschluß mit Gott Folge der tätigen Liebe....

Den inneren Kontakt mit dem Göttlichen zu finden, ist immer eine Folge der im Menschen erwachten Liebe. Es ist unmöglich, daß sich ein Mensch mit Gott verbinden kann, der nicht zuvor durch Liebeswirken den Willen bekundet hat, sich bejahend zur ewigen Gottheit einzustellen. Daraus geht hervor, daß nur durch die Liebe sich eine Vereinigung mit Gott erzielen läßt, daß also der Zusammenschluß mit Gott ein Zur-Liebe-geworden-Sein voraussetzt. Es ist ferner verständlich, daß Gott, als die Liebe Selbst, dort sein wird, wo wahre Liebe tätig wird. Es spürt also gleichsam der Mensch in einem Werk der Liebe die Anwesenheit der ewigen Liebe als erhöhten Antrieb zur Liebe und beseligendes Kraftbewußtsein. Rein körperlich ist dies wenig wahrnehmbar, jedoch die Seele empfindet dies gewissermaßen unbewußt in innerem Frieden und erhöhter Lebensfreude, die jedoch nicht irdischen Interessen gilt. Sie sucht Gott und die Unendlichkeit zu erforschen.... Sie wird, sofern sie erst einmal liebetätig geworden ist, sich veranlaßt fühlen, über Gott und Geistiges nachzudenken. Denn es ist die Folge der Liebe des Herzens, daß Sich die ewige Liebe dem Menschen nun zu erkennen gibt und seinen Gedankengang Sich Selbst zuwendet. Und es fühlt sich der Mensch wohl in der geistigen Atmosphäre, die ihn nun umgibt. Er spürt das Göttliche, wo Es Sich ihm nähert, er läßt sich erfassen von der Kraft göttlicher Liebe, er sucht sich selbst so zu gestalten, daß er würdig ist dieser göttlichen Verbindung, und bleibt fortan um sein Seelenheil bemüht, da er erkennt, daß das Ziel des Menschen die Vereinigung mit Gott sein soll. Er braucht nun keineswegs sich den Pflichten des Erdenlebens zu entziehen, nur muß er darauf bedacht sein, die Arbeit an seiner Seele dem irdischen Streben voranzusetzen, dann ist irdische Tätigkeit gleichfalls förderlich zur Höherentwicklung der Seele. So er alles beginnt und beendet mit Gott und nur immer die Gottverbundenheit anstrebt, wird ihm alle irdische Tätigkeit zum Segen gereichen, denn er dienet nun bewußt den Mitmenschen durch seine irdische Arbeit, und diese kann er mühelos bewältigen, so er nur immer die Kraft aus Gott begehrt und ständig sich in der Liebe übt. Denn nun tut er alles mit Gott, Der in jedem Liebeswerk bei ihm ist. Er hat sich aus dem Reich der Finsternis gelöst und ist bewußt in das Reich des Lichtes eingetreten.... Und Licht bedeutet immer Gottnähe.... Es muß nun auch sein Geist erwacht sein, also das Licht gleichbedeutend sein mit Wissen, denn Gott ist die Weisheit und die Liebe.... So Gott als die Liebe mit dem Menschen verbunden ist durch Werke der Liebe, muß auch die Weisheit sich dem Menschen mitteilen in gleichem Maß. Es muß ein liebendes Erdenwesen gleichzeitig ein wissendes Wesen sein, denn so Sich Gott kundgibt dem Menschen durch die Liebe, schaltet Er nicht die Weisheit aus, und es wird immer der Mensch im Wissen stehen, der sich durch die Liebe verbunden hat mit Gott....

Amen

Vereniging met God gevolg van werkzame liefde

Het vinden van het innerlijke contact met het goddelijke is steeds een gevolg van de in de mens ontwaakte liefde. Het is onmogelijk, dat een mens, die niet van tevoren door werken van liefde de wil getoond heeft zich positief ten opzichte van de eeuwige Godheid op te stellen, zich met God verbinden kan. Daaruit blijkt, dat enkel door de liefde zich een vereniging met God laat bereiken. Dat dus de vereniging met God een tot liefde geworden zijn vooropstelt. Verder is het begrijpelijk, dat God, als de liefde Zelf, daar zal zijn, waar ware liefde werkzaam wordt.

De mens voelt dus als het ware in een werk van liefde de aanwezigheid van de eeuwige liefde als toegenomen aansporing tot liefde en een zaligmakend bewustzijn van kracht. Dit is puur lichamelijk nauwelijks waarneembaar, maar de ziel ervaart dit in zekere zin onbewust door innerlijke vrede en verhoogde levensvreugde, die echter geen aardse interesses betreft. Ze probeert God en de oneindigheid te doorvorsen. Ze zal, wanneer ze eerst eenmaal in liefde werkzaam geworden is, zich genoodzaakt voelen over God en het geestelijke na te denken.

Want het is het gevolg van de liefde van het hart, dat de eeuwige liefde zich nu aan de mens te kennen geeft en zijn gedachtegang naar Zichzelf toe leidt. En de mens voelt zich goed in de geestelijke atmosfeer, die hem nu omgeeft. Hij wordt het goddelijke gewaar, waar het hem nadert. Hij laat zich grijpen door de kracht van de goddelijke liefde. Hij probeert zichzelf zo te ontwikkelen, dat hij deze goddelijke verbinding waardig wordt. Hij spant zich voortaan voor zijn zielenheil in, omdat hij beseft, dat het doel van de mens de vereniging met God moet zijn.

Hij hoeft zich nu op geen enkele manier aan de plichten van het aardse leven te onttrekken, maar hij moet erop bedacht zijn de arbeid aan zijn ziel voorrang te geven boven het aardse streven, dan is de aardse werkzaamheid eveneens bevorderlijk voor de opwaartse ontwikkeling van de ziel. Als hij alles begint en beëindigt met God en steeds alleen maar de verbinding met God nastreeft, zal alle aardse werkzaamheid hem tot zegen zijn, want hij dient nu door zijn aardse arbeid bewust de medemens en dit kan hij moeiteloos volbrengen, als hij steeds de kracht uit God verlangt en zich voortdurend in de liefde oefent.

Want nu doet hij alles met God, Die in elk liefdeswerk bij hem is. Hij heeft zich uit het rijk van de duisternis bevrijd en is bewust het rijk van het licht binnengetreden. En licht betekent altijd de nabijheid van God. Zijn geest moet nu ook ontwaakt zijn, dus licht betekent hetzelfde als kennis, want God is de wijsheid en de liefde. Als God als de liefde, door werken van liefde met de mens verbonden is, moet ook de wijsheid in dezelfde mate op de mens overslaan. Een liefhebbend aards wezen moet tegelijkertijd een wetend wezen zijn, want als God Zich door de liefde aan de mens bekendmaakt, schakelt Hij de wijsheid niet uit en steeds zal de mens, die zich door de liefde met God verbonden heeft, wetend zijn.

Amen