• Zurück

Demut des Geistes.... Überheblichkeit....

Sich in Demut des Geistes zu üben bedeutet einen merklichen Fortschritt der Seele.... Ihr Menschen wisset oft nicht, wie leicht und schnell ihr in den Fehler verfallet, geistig überheblich zu werden, d.h., ihr wehret nicht den Gedanken, die euch selbst hochmütig machen und euch glauben lassen, daß ihr auf geistigem Gebiet unfehlbar seid.... Sehet, oft genügt ein kleiner Hinweis, daß ihr euch auch schon berufen fühlt, euer Wissen anzubringen, obwohl ihr selbst noch nicht eingedrungen seid in alle Wahrheit.... Und ihr vertretet eifrig eure Anschauung, ihr lasset nur eure Meinung gelten und seid so völlig überzeugt von der Wahrhaftigkeit eurer Worte.... und ihr irret doch.... Und dies allein darum, weil ihr die kindliche Demut verloren habt und ihr also geistig überheblich genannt werden könnt. Ihr seid wohl von Gott gelehrt, und Gott schützet Seine Diener auf Erden vor bewußter Irreführung.... und diese Seine Diener haben auch das beste Wollen, den Menschen wiederzugeben, was ihnen gelehrt wurde, doch oft kommen sie in Lebenslagen, die eine gewisse Überlegenheit fordern.... und um diese zu motivieren, legt er sich selbst ein Wissen zu, das ihm noch nicht vermittelt wurde.... er schöpfet aus dem Verstandeswissen, zieht aber nimmermehr das Herz zu Rate.... er wartet also nicht das Wirken des Geistes in ihm ab, sondern greift ihm zuvor.... Er erhöht sich selbst, wo er in aller Demut verharren sollte, bis der göttliche Geist sich auf ihn herniedersenkt. Es ist dies nur ein Hinweis auf die große Gefahr, die einem Diener Gottes drohen kann, so es ihm nicht sehr ernst ist um die Vermittlung der reinen Wahrheit.... um die Vermittlung des reinen Wortes Gottes.... Solange wirklich wahre Nächstenliebe den Menschen beherrscht, wird es unmöglich sein, daß die tiefe Demut entweicht und statt dessen die Überheblichkeit sich äußert, denn wahre Liebe suchet nicht eigene Ehre und eigenen Vorteil.... sie bringt dem Menschen eben Liebe entgegen, sie gibt, und das ohne jede Einschränkung, und sie wird auch stets und ständig in der Demut verharren, denn sie hat gar keinen Drang nach Anerkennung und gibt nur immer den Mitmenschen, ohne selbst für sich Anspruch zu erheben, als weise und wissend zu gelten. Dem liebenden Menschen genügt vollauf der Erfolg, den er für des anderen Seele erreicht, er hat kein anderes Bestreben, als die Finsternis des Geistes des Mitmenschen zu beheben, und bleibt sonst weiter, was er bisher war.... ein emsiger, bescheidener Diener Gottes, der in tiefster Demut die Gaben aus des Vaters Hand in Empfang nimmt und jederzeit willig weitergibt.... Denn alle göttliche Gnade wurzelt in tiefster Demut.... jedoch geistige Überheblichkeit bedeutet geistigen Stillstand, und darum warnet der Herr euch, Seine Diener auf Erden, auf daß ihr eure Aufgabe erfüllet und zum Segen wirket, solange ihr auf Erden weilt....

Amen

Deemoed van de geest – Arrogantie

Zich oefenen in deemoed van de geest betekent een merkbare vooruitgang van de ziel. Jullie mensen weten vaak niet, hoe gemakkelijk en snel jullie de fout begaan geestelijk arrogant te worden. Dat wil zeggen dat jullie niet de gedachten tegengaan, die jullie hoogmoedig maken en jullie laten geloven dat jullie op geestelijk gebied onfeilbaar zijn.

Kijk, vaak is een kleine wenk al voldoende om je geroepen te voelen om jullie kennis naar voren te brengen, ofschoon jullie zelf nog niet in alle waarheid binnengedrongen zijn. En jullie verdedigen ijverig jullie mening, jullie laten alleen maar jullie mening gelden en jullie zijn volledig overtuigd van de waarachtigheid van jullie woorden. En toch vergissen jullie je. En dit alleen daarom, omdat jullie de kinderlijke deemoed verloren hebben en jullie dus geestelijk arrogant genoemd kunnen worden.

Jullie zijn goed door God onderwezen en God behoedt Zijn dienaren op aarde voor bewuste misleiding. En Zijn dienaren hebben ook de beste wil om de mensen te beschrijven, wat hun onderwezen werd, maar vaak komen ze in levenssituaties, die een zekere superioriteit bevorderen. En om deze te staven, voegen ze een kennis toe, die nog niet aan hem overgedragen was. Hij put uit een verstandelijke kennis, maar raadpleegt nooit het hart. Hij wacht dus niet het werkzaam zijn van de geest in hem af, maar anticipeert erop. Hij verhoogt zichzelf, waar hij in alle deemoed zou moeten volharden tot de goddelijke geest op hem neerdaalt. En dit is slechts een wijzen op het grote gevaar, dat een dienaar van God bedreigen kan, als hij de overdracht van de zuivere waarheid niet heel ernstig neemt. De overdracht van het zuivere woord van God.

Zolang echt ware naastenliefde de mens beheerst, zal het onmogelijk zijn, dat de diepe deemoed verdwijnt en dat in plaats hiervan de arrogantie tot uitdrukking komt, want ware liefde zoekt zijn eigen eer en het eigen voordeel niet. Ze schenkt de mens juist liefde, ze geeft en dat zonder enig voorbehoud, en ze zal ook voortdurend in de deemoed volharden, want ze heeft helemaal geen drang naar erkenning en geeft alleen maar aan de medemensen, zonder er voor zichzelf aanspraak op te maken, dat ze wijs en wetend is.

Voor de liefhebbende mens is het succes, dat hij voor de andere ziel behaalt, volop voldoende. Hij heeft geen ander streven, dan de duisternis van de geest van de medemensen op te heffen en verder blijft hij, wat hij tot nog toe was. Een ijverige, bescheiden dienaar van God, die in de diepste deemoed de gaven uit de hand van de Vader in ontvangst neemt en ze altijd bereidwillig doorgeeft. Want de hele goddelijke genade wortelt in de diepste deemoed. Geestelijke arrogantie echter betekent geestelijke stilstand en daarom waarschuwt de Heer jullie, Zijn dienaren op aarde, opdat jullie je opdracht vervullen en tot zegen werken, zolang jullie op aarde verblijven.

Amen