• Zurück

Überheblichkeit.... Wissen.... Glauben....

Ein unüberwindliches Hindernis zur geistigen Reife ist die überhebliche Meinung eines Menschen, im Wissen zu stehen und also keine Unterweisungen mehr nötig zu haben, denn es richtet dieser Mensch eine solche Mauer auf und setzet gleichsam seinem Geist Schranken, die nicht zu entfernen sind, bevor nicht das Denken eines solchen Menschen sich völlig umgestaltet und er klein und demütig sein bisheriges falsches Denken erkennt. Es kann ein Becher nicht klares, reines Wasser aufnehmen, solange er irgendwelche andere Flüssigkeit enthält. Und so also der menschliche Verstand für Wissen jeglicher Art in Anspruch genommen wird und man mit solchem Wissen auch geistige Fragen lösen zu können glaubt, wird man sich kaum befassen mit geistigen Dingen. Und es ist somit sehr schwer, einen vollauf irdisch beschäftigten Menschen für die Lösungen geistiger Fragen zu gewinnen, denn ihm erscheint jede Minute kostbar für irdische Zwecke, und also sträubt er sich gegen nach seiner Ansicht nutzloses Denken. Er sieht nur die Welt und sucht verstandesmäßig hinter ungelöste Fragen zu kommen, und seine Resultate sind immer unantastbar, sofern er sie rein verstandesmäßig beweisen kann. Ein Forschen auf geistigem Weg lehnt er ab, und so ist ihm zuallerletzt das Wirken und Walten Gottes verständlich zu machen. Und ebensowenig wird sein Geist Fühlung nehmen können mit dem göttlichen Urgeist.... Denn er bleibet trotz größtem weltlichen Wissen unerweckt, und also ist ein Mensch, der vor der Welt die größten Erfolge aufzuweisen hat, klein und arm an geistigem Wissen.... Nüchtern urteilend, sieht er nur alles Außenleben, er sieht nur die Hülle, nicht aber den Kern.... Er sieht, was um ihn ist, nicht aber dessen Zweck und Sinn. Er hat keinen sichtbaren Beweis geistiger Behauptungen, und also stellt er sich in Überheblichkeit in Abwehr zu allem, was geistiges Forschen zuwege brachte. Und es ist sonach äußerst bedauerlich, daß geistige Wahrheiten dort keinen Eingang finden, wo der Mensch eigentlich hoch entwickelt sein will, und das allein darum, weil er den Glauben aus seinem Leben ausgeschaltet hat.... Wie ungeheuer weit könnte es ein Mensch in seinem Wissen bringen, der die ihm von Gott gegebene geistige Gabe, sein Verstandesdenken, in Zusammenhang bringen möchte mit tiefstem Glauben.... Ihm würden alle Gebiete erschlossen sein und alles Wissen vermittelt werden, so er wahrhaft glauben könnte, daß Gott seinen Geist erleuchten und ihn in alle Wahrheit einführen kann. Doch die geistige Überheblichkeit setzt eine Grenze zwischen weltlichem und geistigem Wissen.... Die geistige Überheblichkeit baut eine unübersteigbare Schranke auf, sie ist ein Hindernis, das anders nicht überwunden werden kann als durch das Erkennen der eigenen Unzulänglichkeit und daraus folgend tiefste innerliche Demut.... Erst dann kann der rechte Weg.... der Weg zur Wahrheit.... beschritten werden....

Amen

Verwaandheid – Kennis – Geloof

Een onoverwinnelijke hindernis voor geestelijke rijpheid is de arrogante mening van een mens, dat hij kennis heeft en dus geen onderricht meer nodig heeft, want deze mens richt een muur op en hij richt als het ware een versperring op voor zijn geest, die niet te verwijderen is, totdat het denken van zo’n mens volledig verandert en hij klein en deemoedig zijn huidige verkeerde denken beseft.

Een beker kan geen helder, zuiver water opnemen, zolang het één of andere vloeistof bevat. En als het menselijke verstand in beslag genomen wordt door kennis van welke aard dan ook en men gelooft met zulke kennis ook geestelijke vragen op te kunnen lossen, zal men zich nauwelijks met geestelijke zaken bezighouden. En zo het is heel moeilijk om een mens, die zich volop aards bezighoudt, voor de oplossing van geestelijke vragen te bereiken, want voor hem lijkt iedere minuut kostbaar voor aardse doelen en daarom verzet hij zich tegen een naar zijn opvatting nutteloos denken.

Hij ziet alleen de wereld en probeert verstandsmatig achter onopgeloste vragen te komen. En zijn resultaten zijn altijd onaantastbaar, voor zover hij ze puur verstandsmatig bewijzen kan. Een onderzoeken via de geestelijk weg wijst hij af en zo is hem pas in de laatste plaats het werken en heersen van God begrijpelijk te maken. En evenmin zal zijn geest contact kunnen krijgen met de oorspronkelijke goddelijke geest. Want ondanks de grootste wereldse kennis is hij niet ontwaakt en dus is een mens, die voor de wereld op het grootste succes kan bogen, klein en arm aan geestelijke kennis.

Nuchter oordelend, ziet hij alleen maar alle uiterlijke leven. Hij ziet slechts het omhulsel, maar niet de kern. Hij ziet, wat rondom hem is, maar niet het doel en zin daarvan. Hij heeft geen zichtbaar bewijs voor geestelijke beweringen en dus stelt hij zich in zijn verwaandheid afwerend op ten opzichte van alles, wat geestelijk onderzoeken tot stand bracht. En het is dus uiterst betreurenswaardig, dat geestelijke waarheden daar geen ingang vinden, waar de mens eigenlijk hoog ontwikkeld wil zijn. En dat alleen, omdat hij het geloof uit zijn leven verbannen heeft.

Hoe buitengewoon ver zou een mens, die de hem door God gegeven geestelijke gaven in verband zou willen brengen met het diepste geloof, het met zijn kennis kunnen brengen. Voor hem zouden alle gebieden ontsloten zijn en alle kennis zou hem gegeven worden, als hij waarachtig zou kunnen geloven, dat God zijn geest kan verlichten en hem in alle waarheid binnen kan leiden. Maar de geestelijke verwaandheid trekt een grens tussen wereldse en geestelijke kennis. De geestelijke verwaandheid bouwt een niet te passeren versperring. Ze is een hindernis, die niet op een andere manier overwonnen kan worden, dan door het besef van de eigen onvolmaaktheid en de daaruit volgende diepste innerlijke deemoed. Pas dan kan de juiste weg, de weg naar de waarheid, betreden worden.

Amen