• Zurück

Geistige Armut.... Geistiger Reichtum.... Irdischer Verzicht....

Ein unnennbares Glück ist es, wenn der Menschen Sinn gerichtet ist auf Ewig-Unvergängliches. Aller Geist der Jetztzeit sucht nur das Irdische und ist im Weltverlangen fast unübertrefflich geworden; in einen Zustand der Selbstbeschaulichkeit tritt er fast niemals ein, und es bleibt der Mensch in seinem Wesen oberflächlich, voller Lüsternheit und irdisch gesinnt, und müßte sich doch ständig vergegenwärtigen seine geistige Armut, sein leeres Innenleben und seinen überaus gefährdeten Seelenzustand, und unverwandt müßte er bemüht sein, sich aus dieser leidvollen Situation der Seele zu befreien. Nur wer Gott begehrt und Sein Reich, kann aufgenommen werden in den Kreis der Wissenden und somit aus dem ewigen Brunnen schöpfen, und dieses geistige Wissen ist so unermeßlich wertvoll, fördert es doch die Seele ungemein in ihrer Höherentwicklung, und so sie auch erkennt die Nutzlosigkeit des Erdenlebens, so ihr auch im irdischen Leben keine leiblichen Genüsse und Freuden beschieden sind, so hat sie doch den Glauben an die Unvergänglichkeit, an ein ewiges Leben und dessen Herrlichkeit und ist weit reicher und glücklicher zu nennen, als sie dies je in irdischem Genuß sein könnte. Und alle Macht der Welt kann nicht austeilen, was Gott der Herr den Seinen verheißet, denn sie kann nichts geben aus sich, was der Herr nicht gibt oder was Sein Wille ist von Ewigkeit; dagegen wird Er im Übermaß den Seinen zuwenden inneres Glück und geistige Gaben und auch irdisches Gut im Überfluß, so der Mensch begehret geistigen Reichtum und in der Liebe zum Herrn und seinem Nächsten verharrt.... Doch wie dürftig wird ihn die Welt bedenken.... Wie vernichtend gering werden die Erfolge sein, die ein Mensch am Ende seiner Tage aufzuweisen hat, und welch ein Mangel an Geistesgut wird die Nutzlosigkeit des Erdenlebens kennzeichnen und welch schmerzliche Reue eine solche unvollkommene Seele empfinden lassen.... Doch der Himmel wird offen sein für das Erdenkind, das allen irdischen Freuden entsagt und sich der Ewigkeit zugewandt hat. Das Erdenleben ist wahrlich kurz.... was der Mensch in diesem entbehrt hat, wird ihm reichlich gegeben werden in jenem Leben, und unschätzbares Gut wird e/s/r dort wiederfinden, so er auf Erden solches gesammelt und des späteren Lebens gedacht hat. Der Mensch fraget den Geist aus Gott um Dinge, die ihm noch unverständlich sind, und dieser will ihm Verständnis bringen. Findet er jedoch den Boden nicht vorbereitet, so kann ihm auch keine Antwort werden, denn um diese zu empfangen, bedarf es des Willens, dem irdischen Genuß zu entsagen und nur geistige Erbauung zu suchen. Diese ersetzt ihm tausendfach, was er dahingibt, denn irdisches Glück ist wie Schaum, es vergeht und hinterläßt nichts, was von Wert ist für die Ewigkeit. Doch geistiges Streben sammelt geistige Reichtümer und regt den Menschen zu immer eifrigerem Eindringen in geistiges Wissen an, und es wird der göttliche Segen nicht ausbleiben, und ein solches Erdenkind wird bedacht werden im Übermaß, auf daß es nicht zu darben braucht, so es das Erdenleben verlassen hat. Denn es teilet der Herr von Seinem Liebereichtum aus dem, der Ihn und Seine Liebe begehrt....

Amen

Geestelijke armoede – Geestelijke rijkdom – Het afstand doen van het aardse

Het is een onuitsprekelijk geluk, wanneer het denken van de mens op het eeuwig onvergankelijke gericht is. Al het geestelijke van de huidige tijd zoekt enkel het aardse en is in het verlangen naar de wereld bijna onovertrefbaar geworden. Hij komt bijna nooit in een staat van zelfbeschouwing en de mens blijft in zijn wezen oppervlakkig, vol wellust en aards gezind en hij zou zich toch voortdurend zijn geestelijke armoede voor moeten stellen, zijn lege innerlijke leven en de buitengewoon gevaarlijke toestand van zijn ziel en onafgewend zou hij zich in moeten spannen om zich uit deze droevige toestand van de ziel te bevrijden.

Alleen degene, die naar God en Zijn rijk verlangt, kan opgenomen worden in de kring van degenen, die kennis hebben en dus uit de eeuwige bron putten. En deze geestelijke kennis is zo onmetelijk waardevol. Het ondersteunt de ziel enorm in haar opwaartse ontwikkeling en als ze ook de nutteloosheid van het aardse leven herkent, als voor haar in het aardse leven ook geen lichamelijke genietingen en vreugden zijn weggelegd, dan heeft ze toch het geloof in de onvergankelijkheid, in een eeuwig leven en diens heerlijkheid en is veel rijker en gelukkiger te noemen, dan ze ooit met het aardse genot zou kunnen zijn.

En alle machten van de wereld kunnen niet geven, wat God de Heer de Zijnen belooft, want ze kunnen niets uit zichzelf geven, wat de Heer niet geeft of wat zijn wil van eeuwigheid is. Daarentegen zal Hij de Zijnen innerlijk geluk en geestelijke gaven in overvloed doen toekomen en ook aardse goederen in overvloed, als de mens naar geestelijke rijkdom verlangt en in de liefde voor de Heer en zijn naasten volhardt.

Maar hoe schamel zal de wereld hem bedenken. Hoe vernietigend gering zullen de successen zijn, waarop een mens aan het einde van zijn dagen kan bogen en welk een gebrek aan geestelijke goederen zal de nutteloosheid van het aardse leven kenmerken en welk een smartelijk berouw zal zo’n onvolmaakte ziel gewaarworden.

Maar de hemel zal open zijn voor het mensenkind, dat zich alle aardse vreugden ontzegd heeft en zich naar de eeuwigheid toegekeerd heeft. Het aardse leven is waarlijk kort. Wat de mens hierin ontbeerd heeft, zal hem rijkelijk in het leven in het hiernamaals gegeven worden en hij zal daar weer onschatbare goederen terugvinden, als hij deze op aarde verzameld heeft en aan het latere leven gedacht heeft.

De mens vraagt de geest uit God naar dingen, die voor hem nog onbegrijpelijk zijn en deze geest wil hem begrip brengen. Als hij echter de bodem niet voorbereid aantreft, kan hem ook geen antwoord gegeven worden, want om dit antwoord te ontvangen, is de wil nodig om zich af te keren van het aardse genot en enkel geestelijke verheffing te zoeken. Deze vergoedt hem duizendvoudig, wat hij opgeeft, want aards geluk is als schuim, het vergaat en laat niets achter, wat van waarde is voor de eeuwigheid.

Maar geestelijk streven verzamelt geestelijke rijkdom en spoort de mensen tot een steeds ijveriger binnendringen in geestelijke kennis aan en de goddelijke zegen zal niet uitblijven. En zo’n mensenkind zal in overvloed bedacht worden, zodat het geen gebrek hoeft te lijden, als het het aardse leven verlaten heeft. Want de Heer deelt van Zijn rijkdom aan liefde uit aan degene, die naar Hem en Zijn liefde verlangt._>Amen