• Zurück

Reinheit des Herzens.... Glück der Vereinigung.... Schwäche des Glaubens....

In der Reinheit des Herzens vermag der Mensch, die Gegenwart des Herrn zu spüren, denn sie ist die erste Bedingung zur Spezialisierung und also Inkrafttreten göttlichen Liebegeistes. Noch kann der Mensch nicht den Unterschied fassen, der darin liegt, ob ein Wesen wandelt mit oder ohne den Herrn in sich. Denn es ist ihm das erstere noch ein fremder Begriff, solange er es nicht an sich selbst erlebt. Doch die Vereinigung des Gottesgeistes mit dem göttlichen Geistesfunken im Menschen ist so überaus berauschend und daher auch unbeschreiblich, daß ein jeder danach streben würde, um dieses Glück zu erleben. Doch es ist dem Menschen dies nicht anders erreichbar als durch tiefen Glauben und Gott-wohlgefälligen Lebenswandel, der in äußerster Liebebetätigung seinem Nächsten gegenüber besteht und somit in der Liebe zu Gott wurzelt. Wer reinen Herzens ist, lebt gewissermaßen nach göttlichem Willen und ziehet somit die Göttlichkeit Selbst zu sich. Die Reinheit des Herzens ist aber auch erforderlich, um Gott als das reinste, hehrste Wesen aufzunehmen in sich.... klar und unbescholten muß der Lebenswandel dessen sein, den der göttliche Heiland Seiner Gegenwart würdigt.... Die Liebe muß das Herz schmücken zum prächtigsten Aufenthalt für den Herrn.... Und Seine alles umfassende Liebe wird alles überstrahlen, und es wird nunmehr die Einigung stattfinden können.... Wenn nun die Not an den Menschen herantritt und er wankend zu werden droht, so ist immer wieder eine Schranke gesetzt, die dem göttlichen Heiland den Eintritt in das Herz verwehrt, denn der Glaube ist schwach.... und nur ein starker, felsenfester Glaube öffnet die Tür des Herzens. Es wäre mit schwachem Glauben das unfaßbare Glück nicht zu ertragen, es würde den Menschen völlig untauglich machen für irdische Pflichterfüllung, doch in starkem Glauben den Menschen dagegen befähigen zu außerordentlichem irdischen Wirken, und so wird es dir faßbar sein, daß deine Schwäche des Glaubens noch Hindernis ist und du ringen mußt im Gebet, auf daß du der Zweifel zuerst Herr werdest, um das große Glück noch auf Erden genießen zu können. Ein von allen Schlacken gereinigtes Herz wird gleichsam auch alle Zweifel verbannen und also vollgläubig den Herrn erwarten, und es wird durch diesen tiefen Glauben bewußt die Vereinigung herbeiführen können in kürzester Zeit, dem Zweifler aber so lange noch das höchste Glück auf Erden vorenthalten sein, bis er sich durchgerungen hat zu stärkstem Glauben....

Amen

Zuiverheid van het hart – Geluk van de vereniging – Zwakte van het geloof

In de zuiverheid van het hart is de mens in staat om de tegenwoordigheid van de Heer te voelen, want ze is de eerste voorwaarde voor het specialiseren en ook voor het in werking treden van de goddelijke liefdesgeest.

De mens kan het onderscheid tussen het wel of niet wandelen van het wezen met de Heer in zich, niet begrijpen. Want het eerste is voor hem nog een vreemd idee, zolang hij het bij zichzelf niet meemaakt. Maar de vereniging van de goddelijke geest met de goddelijke geestvonk in de mens is zo buitengewoon overweldigend en daarom ook onbeschrijfelijk, dat iedereen er naar zou streven om dit geluk mee te maken. Maar dit is voor de mens niet anders bereikbaar, dan door een diep geloof en een God welgevallige levenswandel, die uit uiterste liefdadigheid ten opzichte van zijn naasten bestaat en dus in de liefde voor God wortelt.

Wie zuiver van hart is, leeft om zo te zeggen volgens de goddelijke wil en trekt dus de goddelijkheid zelf aan. Maar de zuiverheid van het hart is ook noodzakelijk om God als het zuiverste, meest verheven Wezen in zich op te kunnen nemen. De levenswandel van degene, die waardig is voor de aanwezigheid van de goddelijke Heiland, moet zuiver en onberispelijk zijn. De liefde moet het hart versieren tot het prachtigste verblijf voor de Heer. En Zijn alles omvattende liefde zal alles overtreffen en nu zal de eenwording plaats kunnen vinden.

Wanneer de nood de mens nu nadert en hij dreigt wankelmoedig te worden, dan wordt er steeds weer een barrière geplaatst, die de goddelijke Heiland de toegang tot het hart belet, want het geloof is zwak. En alleen een sterk rotsvast geloof opent de deur van het hart. Met een zwak geloof zou het onvoorstelbare geluk niet te verdragen zijn. Het zou de mens volledig onbruikbaar maken voor de aardse plichtsvervulling. Maar een sterk geloof zou de mens daarentegen bekwaam maken voor een buitengewoon aards werkzaam zijn. En zo zal het begrijpelijk voor je zijn, dat de zwakte van jouw geloof nog een hindernis is en jij in het gebed moet strijden, opdat je de twijfel eerst meester wordt om het grote geluk nog op aarde te kunnen genieten.

Een van alle afvalstoffen gezuiverd hart zal in zekere zin ook alle twijfel verbannen en dus in vol geloof de Heer verwachten. En het zal door dit diepe geloof bewust in heel korte tijd de vereniging kunnen bewerkstelligen. Maar de twijfelaar zal het hoogste geluk op aarde zo lang onthouden worden, totdat hij zich tot het sterkste geloof doorgeworsteld heeft.

Amen