• Zurück

Sonntagspredigt.... Gottheit.... Naturkraft.... Wissen und Glaube....

"Gesegnet, die da suchen Meine Liebe.... ihnen will Ich Mich offenbaren...." So spricht der Herr und läßt zu allen Zeiten Seine Stimme vernehmlich ertönen den Menschen zum Heil ihrer Seele. Und die Seiner Stimme achten, werden lebendiges Wasser schöpfen, sooft sie danach verlangen, und in der Stunde der Not und der Trübsal leiblich und seelisch gestärkt werden durch die Liebe des himmlischen Vaters. Und so gibt der Herr immer und jederzeit euch Seine Gnade und läßt nicht zu, daß ohne Hilfe sei, der Ihm vertrauet. Er weiß alle Nöte, und Er kennt die Herzen der Leidenden.... Er wird sie erquicken nach Würdigkeit.... Er wird nicht verlassen die Seinen und ständig weilen in deren Nähe. Die Sonne wird Er scheinen lassen über Gerechte und Ungerechte, und Er wird auch Sein Wort zugänglich machen allen Menschen auf Erden.... doch den Segen Seines Wortes wird nur verspüren, der es annimmt in Gläubigkeit und Liebe zum Herrn.... der in aller Demut zu Ihm fleht um Sein Erbarmen.... der Ihm seine Schwäche gesteht und um Stärkung bittet.... der nach Ihm in aller Liebe verlangt und sich Seiner Güte und Barmherzigkeit empfiehlt. Diesen ist die göttliche Liebe nahe und ist ihnen ständiger Hort und Schutz, und nimmermehr werden Seine Kinder verlassen sein, denn Er kennet sie und leitet voller Liebe ihr Geschick, auf daß sie den Weg zur ewigen Heimat finden und dereinst eingehen können in des Vaters Haus....

In vollster Geschlossenheit verfolgen alle guten Geisteskräfte nur das eine Ziel, alles geistige Unvollkommene der Vollkommenheit zuzuführen, und es ist sonach ihr eifriges Streben, ihnen zuerst Kunde zu geben von Gottes Allmacht, Liebe und Güte und von der Bestimmung des Erdenwesens und seinem Verhältnis zum Schöpfer. Erst wenn das Erdenwesen dieses begriffen hat, kann die Arbeit einsetzen einer langsamen Umgestaltung des materialistischen Denkens....

Und daher muß im Menschen zuerst der Glaube an eine Gottheit geweckt werden, um darauf dann erst aufbauen zu können, denn wo der Glaube fehlt, ist jegliche Lehre, die auf die Ewigkeit hinweist, hinfällig und den Menschen umsonst gegeben. Die im Glauben stehen, erkennen eine ewige Gottheit an als eine mit dem Menschen in unmittelbarer Verbindung stehende Macht, Deren Willen sie völlig unterstehen. Und dieser Glaube ist erste Bedingung zu allem weiteren Streben. Wer unter der Gottheit eine Naturgewalt versteht, die wohl in unveränderter Gesetzmäßigkeit sich äußert, den Menschen also auch erstehen ließ, jedoch nicht bestimmend ist auf dessen Schicksal und Wirken, dessen Gedanken können nicht so beeinflußt werden, daß er sein Leben gestaltet im Hinblick auf die Ewigkeit, auf sein Leben nach dem leiblichen Tode. Und darum liegt der jenseitigen geistigen Welt als erstes ob, den Menschen im rechten Glauben zu unterweisen, und dies erfordert unglaubliche Mühe und Geduld in einer Zeit, wo die Menschheit sich eine Lehre selbst zurechtgelegt hat, die eben rein naturmäßig alles verständlich zu machen sucht, was die ganze Schöpfung birgt. Und es ist das übereifrige wissenschaftliche Forschen der Tod des Glaubens. Die Menschen vermeinen zu wissen und benötigen daher den Glauben nicht mehr.... sie glauben aber, durch die Wissenschaft alles ergründet zu haben, und stehen sonach im falschen Glauben.... Denn dieser Glaube ist nichts nütze, sondern er verwirrt nur alles menschliche Denken, wogegen der reine, kindliche Glaube an einen ewigen Schöpfer als Lenker alles Bestehenden den Menschen dann auch in das Wissen einführt und ihn nicht im Irrtum beläßt. Je gottverbundener der Mensch auf Erden zu bleiben sich bemüht, desto helleren Geistes wird er auch die Schöpfung betrachten, und der tiefe Glaube gibt ihm nur die Bestätigung dessen, was er als Wahrheit erkennt, denn ihm werden Beweise geboten anderer Art, als sie die menschliche Wissenschaft geben kann.... Beweise, die den Glauben nur kräftigen, aber wenig greifbar erscheinen dem, dessen Glaube noch schwach ist.... Es ist der tiefe Glaube erste Bedingung, und dann erst kann der Mensch an sich arbeiten, um zur höchsten Vollendung zu gelangen....

Amen

Zondagspreek – Godheid – Natuurkracht – Kennis en geloof

‘Zalig zijn degenen, die Mijn liefde zoeken. Aan hen wil Ik Mij openbaren’. Zo spreekt de Heer en Hij laat tot in alle tijden Zijn stem hoorbaar klinken voor de mensen tot heil van hun ziel. En degenen, die acht slaan op Zijn stem, zullen, zo vaak als zij daar naar verlangen, levend water putten. En in het uur van de nood en de ellende zullen zij zowel lichamelijk als wat de ziel betreft, gesterkt worden door de liefde van de hemelse Vader.

En zo schenkt de Heer jullie altijd en op elk moment Zijn genade en Hij laat niet toe dat degenen, die op Hem vertrouwen, zonder hulp zijn. Hij kent alle nood, en Hij kent de harten van degenen, die lijden. Hij zal hen naar waardigheid verkwikken. Hij zal de Zijnen niet verlaten en voortdurend in hun nabijheid verblijven. Hij zal de zon laten schijnen over de rechtvaardige en de onrechtvaardige en Hij zal ook Zijn woord voor alle mensen op aarde toegankelijk maken.

Maar de zegen van Zijn woord zal alleen maar diegene gewaarworden, die het in geloof in en liefde voor de Heer aanneemt. Die Hem in alle deemoed smeekt om Zijn erbarmen. Die Hem zijn zwakte bekent en om versterking vraagt. Die in alle liefde naar Hem verlangt en zich aan Zijn goedheid en barmhartigheid toevertrouwd. Deze is de goddelijke liefde nabij en Hij is voor hen de voortdurende steun en bescherming en nooit zullen Zijn kinderen verlaten zijn, want Hij kent ze en leidt met volle liefde hun lot, opdat ze de weg naar het eeuwige Vaderland vinden en eens binnen kunnen gaan in het huis van de Vader.

In volledige eensgezindheid streven alle goede geestelijke krachten alleen dat ene doel na, namelijk al het onvolmaakt geestelijke naar de volmaaktheid te leiden. En het is dus hun ijverige streven om hun in de eerste plaats Gods almacht, liefde en goedheid en ook de bestemming van het wezen op aarde en zijn verhouding tot de Schepper bekend te maken. Pas wanneer het aardse wezen dit begrepen heeft, kan het werk aan een langzame verandering van het materialistische denken beginnen.

En daarom moet er in de eerste plaats in de mens het geloof in een Godheid opgewekt worden om daarop te kunnen bouwen. Want waar het geloof ontbreekt, is elke leer, die op de eeuwigheid wijst, broos en tevergeefs aan de mensen gegeven. Degenen, die in het geloof staan, erkennen een eeuwige Godheid als een met de mensen in rechtstreekse verbinding staande macht, aan Wiens wil ze volledig onderworpen zijn. En dit geloof is de eerste vereiste voor al het verdere streven.

De gedachten van degene, die onder de Godheid een natuurkracht verstaat, die zich wel in een onveranderlijke wetmatigheid uit, die de mensen liet ontstaan, die echter niet bepalend is voor hun noodlot en werken, kunnen niet zo beïnvloed worden, dat hij zijn leven vormt met het oog op de eeuwigheid, op zijn leven na de lichamelijke dood. En daarom is het in eerste instantie de taak van de geestelijke wereld in het hiernamaals om de mensen in het juiste geloof te onderwijzen. En dit vereist een ongelofelijke inspanning en geduld in een tijd, waarin de mensheid zelf een leer bedacht heeft, die alles wat de gehele schepping bevat juist op een puur natuurlijke manier begrijpelijk probeert te maken.

En het overijverige wetenschappelijke onderzoeken is de dood van het geloof. De mensen denken te weten en hebben daarom het geloof niet meer nodig. Maar ze geloven door de wetenschap alles doorgrond te hebben en staan dus in een verkeerd geloof. Want dit geloof is nutteloos, want het verwart enkel al het menselijke denken, waartegenover het pure kinderlijke geloof in een eeuwige Schepper als Bestuurder van alles wat bestaat de mensen dan ook de kennis binnenleidt en hen niet in dwaling laat.

Hoe meer de mens zich op aarde inspant om met God verbonden te blijven, met een des te helderder geest zal hij de schepping ook bekijken. En het diepe geloof geeft hem alleen de bevestiging van dat, wat hij als waarheid erkent, want hem zullen bewijzen van een andere soort gegeven worden dan dat de menselijke wetenschap hem geven kan. Het diepe geloof is de eerste voorwaarde. En pas dan kan de mens aan zichzelf werken om tot de hoogste voltooiing te komen._>Amen