Ihr, die ihr noch auf Erden wandelt, gehet einer Zeit entgegen, die für euch unsagbar leidvoll sein wird, und ihr werdet euch behaupten müssen allem Schweren gegenüber, das euch beschieden ist. Was der Schöpfer des Himmels und der Erde zuläßt, ist immer nur ein Mittel, durch welches Er dereinst das seelische Leid Seinen Geschöpfen ersparen will, das weit schmerzlicher sich auswirkt im Jenseits und das der Mensch abwenden kann, wenn er das Erdenleid ergeben auf sich nimmt und aus diesem geläutert und gereift an der Seele hervorgeht. Der Mensch in seiner Kurzsichtigkeit, die der Glaubenslosigkeit Folge ist, kann das Erziehungswerk des himmlischen Vaters nicht begreifen. Er murrt und klagt und ist nicht selten geneigt, eine ewige Gottheit ganz abzuleugnen, weil ihn das Walten Dieser unbegreiflich dünkt. Und er erkennt nicht die Liebe und Geduld seines Schöpfers, Der diesen Weg wählen muß, weil Seinen liebevollen Ermahnungen und Worten von oben nicht Gehör geschenkt wird, und es ist die Zeit immer ernster geworden, der Mensch immer träger in seiner geistigen Arbeit und nur immer darauf bedacht, irdischen Pflichten nachzukommen, ungeachtet dessen, wie sich diese Pflichterfüllung auf die Seele auswirkt. Nun muß sich auch die geistige Welt äußerst rege betätigen und muß ihrerseits den Menschen auf Erden Beweise geben von ihrem Wirken in und um diese. Denn es findet der Mensch den Anschluß nicht mehr an seinen Schöpfer. Es muß ein gewaltiges Erschüttern seiner Lebensgrundsätze den Menschen erst wieder zum Nachdenken zwingen über sein "Ich", seinen Ausgang und sein Ende. In einer völlig ruhigen Zeit ist die Gefahr nur noch größer, in geistiger Trägheit dahinzuleben, wo jedoch dem Menschen Lasten zu tragen auferlegt werden, gleich welcher Art, dort fragt er sich doch letzten Endes, welcher Sinn dem ganzen Leben zugrunde liegt und welchen Weg er gehen könnte, um den irdischen Sorgen und Leiden enthoben zu sein. Und er erfaßet dann wohl zaghaft die ihm liebreich gebotene Vaterhand, die ihn zuerst der geistigen Not der Seele entreißen möchte. Dieser Zweck ist aller kommenden Leidenszeit einzige Begründung....
Amen
ÜbersetzerU die nog op aarde leeft, gaat een tijd tegemoet die voor u onuitsprekelijk smartelijk zal zijn en u zult u staande moeten houden tegenover al het zware dat u beschoren is. Wat de Schepper van hemel en aarde toelaat, is steeds alleen een middel waardoor HIJ eens Zijn schepselen het leed van hun ziel wil besparen, dat een heel wat smartelijkere uitwerking heeft in het hiernamaals en dat de mens kan afwenden, wannneer hij het aardse leed berustend op zich neemt en hieruit gelouterd en gerijpt aan zijn ziel tevoorschijn komt.
De mens in zijn kortzichtigheid, die het gevolg is van zijn niet geloven, kan het opvoedingswerk van de hemelse VADER niet begrijpen. Hij mort en klaagt en is niet zelden geneigd een eeuwige GODHEID te loochenen, omdat hem het werkzaam zijn van DEZE onbegrijpelijk voorkomt. En hij onderkent de Liefde en het Geduld van Zijn Schepper niet, Die (voor hem) deze weg moest kiezen, omdat er aan Zijn liefdevolle aansporingen en woorden van boven geen gehoor wordt geschonken, en de tijd is steeds ernstiger te nemen, de mens is steeds trager in zijn geestelijke arbeid en steeds slechts daarop bedacht aardse plichten na te komen, het doet er niet toe hoe de uitwerking van deze plichtsvervulling op de ziel is.
Nu moet ook de geestelijke wereld uiterst actief optreden en moet de mensen op aarde van haar kant bewijzen geven van haar werkzaam zijn in en rondom hen. Want de mens maakt geen contact meer met zijn Schepper. Een geweldig aan het wankelen brengen van de grondbeginselen van zijn leven moet eerst de mens weer dwingen na te denken over zijn "ik", van waar hij kwam en zijn einde.
In een geheel rustige tijd is het gevaar alleen nog maar groter voort te leven in geestelijke traagheid, waarin de mens echter lasten te dragen worden opgelegd van welke aard ook, daar vraagt hij zich tenslotte toch af welke zin er aan het hele leven ten grondslag ligt en welke weg hij zou kunnen gaan om van de aardse zorgen en het leed verlost te zijn. En dan pakt hij wel schuchter de hem liefdevol geboden VADERHand, Die hem op de eerste plaats aan de geestelijke nood van de ziel zou willen ontrukken. Dit doel is de enige motivering voor al wat komt in de tijd van lijden.
Amen
Übersetzer