• Nazaj

MESIJA ODREŠENIK ČLOVEŠTVA....

Iz svetlobnih višin Sem se spustil na Zemljo, da bi v temo prinesel Svojo svetlobo.... Sonce Duha (Malahija 4:2) je zašlo; niti eden žarek svetlobe ni osvetljeval temne noči in človeštvo je trpelo v strašni nesreči. Vendar pa so Mi tisti, kateri so prepoznali svojo bedo, namenjali klice na pomoč; klicali so Odrešenika, da jih odreši, ker so bili maloštevilni, kateri pa niso bili popolnoma zajeti s strani Mojega nasprotnika. Oni so živeli življenje Ljubezni in še niso povsem izgubili njihove veze z Mano; zaradi tega so Mi v svoji težavi namenjali prošnje, da jim pošljem Odrešenika. In zato Sem poslal Svojega Sina na Zemljo.... Duh svetlobe, Kateri je nastal iz Moje Ljubezni in Mi ostal zvest, ko Me je množica prvotnih duhov zapustila.... je Sebe ponudil za delo, katero pa je bilo edinstveno in katero je celotnemu človeštvu prineslo odrešenje.... On se je spustil na Zemljo in prebival med ljudmi.

On je kot vsako drugo človeško bitje začel življenje na Zemlji, vendar pa je sprejel to, da mora izpolniti veliko poslanstvo: oblikovati Sebe, torej Svoj zemeljski ovoj, da tako lahko služi Meni kot bivališče, ker Sem Jaz Osebno želel poskrbeti za Moje žive stvaritve; Jaz Osebno Sem želel odkupiti njihov ogromen greh, s katerim so se(be) obremenili po njihovem prostovoljnem odpadništvu od Mene.... To svetlobno bitje, otrok Moje Ljubezni je Sebe ponudilo, da namesto Mene kot človeško bitje uresniči delo pokore in se je kot duša nastanil v otroku Jezusu ter začel Svoj zemeljski napredek, kateri pa je bil neverjetno nesrečen, ker je bil namen ta, da tudi Njegovo zemeljsko (telo) postane poduhovljeno, da bi kot bivališče služilo Meni Osebno, Večni Ljubezni. In celo ob Njegovem rojstvu na svet, je svet okoli Njega že lahko prepoznal, da je bil ta otrok obljubljeni Mesija, ker je včasih Njegovo veliko obilje svetlobe izbi(ja)lo in se izrazilo v izredno globokoumnih govorih otroka (tukaj bralec lahko usmeri pozornost na razodetje »Jezusova Mladost«, katerega je od Jezusa Kristusa prejel prerok Jakob Lorber). Pa vendarle je bila Njegova duša do skrajnosti vznemirjana s strani Mojega nasprotnika, kateri je vznemiril vse duhove, kateri so mu še naprej pripadali, da bi oblegali Njegovo telo, da tako telo zaradi njegovega vpliva postane predmet močnih skušnjav, proti katerih se je človek Jezus moral naknadno boriti, da jim ne bi podlegel. Ljubezen Mu je dala moč, da to naredi, pa vendarle je moral On vložiti velik trud, in Njegovo celotno zemeljsko življenje je bila resnična pot Križa, katero pa je On kljub temu prostovoljno vzel na Sebe iz Ljubezni do Svojih bratov, katerih ogromno težavo je On poznal. Ravno tako pa je bilo tudi Njegovo življenje neka neprekinjena služba Ljubezni, in ker Sem Jaz Osebno Ljubezen, Sem bil Jaz lahko vedno v Njem in Ga oskrbel z močjo, da izpolni Svoje poslanstvo: da uresniči delo pokore za ogromno krivdo greha človeštva....

On je bil Moj Sin; On je bil svetlobna duša, katera je na Zemlji uresničila popolno zedinjenje z Mano, katera je uresničila delo deifikacije, kar pa je cilj vsakega od Mojih ustvarjenih bitij: spremeniti se iz »žive stvaritve« v »Mojega otroka«, kateri prostovoljno do popolnosti sprejema Mojo voljo in je na ta način sposoben uresničiti/doseči najvišjo stopnjo popolnosti. Jezus je bil sicer ne-padli prvobitni duh, vendar pa se je morala Njegova deifikacija zgoditi v svobodni volji; to pa je bilo doseženo tako, da šel po poti preko zemeljskega življenja.... po poti brezna.... In tako je Njegova duša morala biti izpostavljena vsakršnim vznemirjanjem s strani Mojega nasprotnika, ker je tudi on želel posedovati Njegovo dušo, katere padec pa ni bil sposoben doseči. Ker pa je bila Zemlja njegovo kraljestvo.... in s tem kraljestvo padlih duhov.... je bila Jezusova duša izpostavljena vsem satanskim instinktom in vznemirjanjem, in človeško bitje Jezus se jim je moral zoperstaviti. Izpred vsake skušnjave je moral stati poleg Mene, kot Svojega Očeta večnosti; moral Me je narediti za Svojega soborca, kar pa je naredil tako, da je neprestano iskal Mojo Ljubezen, katero pa je preko Njegove aktivnosti Ljubezni tudi prejel, ker Ljubezen sebe ne zanika; velika Ljubezen človeka Jezusa pa Me je strahovito privlačila. In z vrlino te Ljubezni.... ker je Ljubezen moč.... se je bil On sposoben upreti in vse do konca nadaljevati z delom Odrešenja. Odrešenik je bil resnično poslan človeštvu; Mesija je prišel, kakor je bilo to davno prej obljubljeno.... Svetloba se je spustila na Zemljo, da bi obsvetila srca tistih, kateri so Ga priznali; kateri so prepoznali, da Sem bil v Njem Jaz Osebno in da Sem želel prinesti ljudem odrešenje greha in smrti.... In svetloba je prodrla v temo.... V Jezusu se je pojavil Borec, Kateri je porazil Mojega nasprotnika.... Namreč Njegovo orožje je bila Ljubezen. Moj nasprotnik pa se zaman bori proti Ljubezni, in on bo Ljubezni vedno podlegel, ker Sem Jaz Sama Ljubezen; Jaz pa Sem resnično močnejši od tistega, kateri vas je nekoč strmoglavil v brezno.

AMEN

El Mesías, salvador de la humanidad....

Desde las alturas brillantes descendí a la tierra para llevar Mi luz a las tinieblas.... Porque el sol del espíritu se había puesto, ningún rayo de luz iluminaba la noche oscura, y la gente estaba en extrema necesidad. Y aquellos que reconocieron su adversidad clamaron a Mí por ayuda, pidieron un Salvador que los librara, porque estos pocos no habían sido aún completamente capturados por Mi adversario, vivían una vida de amor y no habían perdido aún completamente el vínculo Conmigo, y por eso se dirigieron a Mí en su angustia para que les enviara un Salvador. Y así envié a mi Hijo a la tierra.... Un espíritu de luz, que había surgido de Mi amor y que también se mantuvo fiel a Mí cuando la hueste de espíritus originales se alejó de Mí.... se ofreció a Mí para una obra única pero que trajo la salvación a toda la humanidad.... Descendió a la tierra y se instaló en medio de la humanidad. Comenzó su vida terrenal como cualquier otro ser humano, pero había asumido una gran misión: Para prepararse, es decir, su caparazón terrestre, para que pudiera servirme de morada, porque Yo mismo quería cuidar de Mis creaciones vivientes, porque Yo mismo quería redimir su gran culpa en la que habían incurrido por su apostasía voluntaria de Mí.... Este ser de luz, un hijo de Mi amor, Se ofreció a realizar esta obra de expiación por Mí como ser humano, y tomó morada como alma en el niño Jesús y comenzó una vida terrenal que fue tan inusualmente dolorosa porque Su cuerpo terrenal también estaba destinado a espiritualizarse para servirme a Mí mismo como morada del Amor Eterno. Incluso en Su nacimiento, el mundo que le rodeaba pudo reconocer que este niño era el Mesías prometido, pues a veces Su más que grande plenitud de luz se evidenciaba y se expresaba en incomparablemente sabios discursos del niño. Sin embargo, Su alma fue inusualmente acosada por Mi adversario, quien instó a todas las sustancias espirituales que aún le pertenecían a tomar posesión de Su cuerpo, de modo que éste fue fuertemente tentado por esta influencia, contra la que el hombre Jesús tuvo que luchar para no caer. Su amor le dio la fuerza para hacerlo, pero tuvo que luchar extraordinariamente y todo Su camino terrenal fue un verdadero camino de la cruz que, sin embargo, tomó voluntariamente por amor a Sus hermanos caídos, cuyas grandes penurias conocía. Sin embargo, Su vida fue también un incesante servicio de amor y como Yo Soy el Amor Mismo siempre pude estar en Él y proporcionarle la fuerza para cumplir la misión: realizar la obra de expiación de la gran culpa de pecado de los seres humanos..... Era Mi Hijo, era un alma de luz que encontró la unión completa Conmigo en la tierra, que realizó la obra de la deificación, que es la meta de todo ser creado por Mí: de „criatura“ pasar a convertirse en Mi "hijo" , que en el libre albedrío entra completamente en Mi voluntad y así puede alcanzar el más alto grado de perfección. Jesús era un espíritu original no caído, pero sin embargo esta deificación tenía que tener lugar en el libre albedrío, deificación que el paso por la vida terrenal.... el paso por la profundidad.... logró. Y así Su alma también tuvo que ser expuesta a todas las opresiones por parte de Mi adversario, porque él también quería poseer esa alma que no había podido hacer caer. Y como la tierra era su reino.... es decir, el reino de lo espiritual caído...., el alma de Jesús también estaba expuesta a todos los impulsos y opresiones luciferinos, y el hombre Jesús tuvo que resistirlos, tuvo que permanecer junto a Mí como Su Padre de la eternidad a pesar de todas las tentaciones, tuvo que hacer de Mí Su compañero de lucha, y lo hizo solicitando constantemente Mi amor y también recibiéndolo a través de Su obra de amor, porque el amor no se niega a sí mismo y el gran amor del hombre Jesús Me atrajo de forma abrumadora. Y en virtud de este amor.... porque el amor es fuerza en sí.... Fue capaz de resistir y llevar a cabo la obra de Salvación hasta el final. A la humanidad en verdad le había sido enviado el Salvador, el Mesías había venido, como se había prometido mucho antes.... La luz había bajado a la tierra para iluminar los corazones de las personas que lo reconocían, que Me reconocían en Él a Mí mismo, que quería traer a las personas la salvación del pecado y de la muerte.... Y la luz rompió la oscuridad.... En Jesús se levantó un luchador contra Mi adversario, a quien derrotó.... Porque Su arma era el amor, y Mi adversario lucha contra el amor en vano, siempre sucumbirá ante el amor, porque Yo mismo Soy el amor, y Soy verdaderamente más fuerte que aquel que una vez te hundió en lo más profundo....

Amén