• Nazaj

Več prevodov Naključna objava:

DEJANJE STVARJENJA DUHOVNIH BITIJ ....

Moja volja je, da ste razsvetljeni, kjer v vas še prevladuje tema. Ljudje, ki ne vprašajo, ne morejo prejeti odgovorov, kateri pa želijo vedeti in se obrnejo na Mene Osebno, bodo prejeli Moj odgovor tako, da se Me bodo naučili prepoznati v Moji Ljubezni in Modrosti in Mi bodo sami podarili svojo Ljubezen....

Dejanje stvarjenja duhovnih bitij je bil duhovni proces, ki bo vam ljudem razumljiv šele potem, ko boste sami vstopili v kraljestvo svetlobe. Vse dokler živite na Zemlji, vam je lahko prikazan samo v grobih obrisih v skladu z vašo stopnjo razumevanja.

Kljub temu to ne bo skrenilo od Resnice, ampak bo manjkalo tudi globljih razlogov, kakor tudi neskončno mnogo vmesnih postopkov, kateri pa ne bi prispevali k vašemu razsvetljenju. Vendar ste lahko prepričani, da Jaz ne bom pustil, da padete v napačno razmišljanje, ker vi hrepenite biti poučeni le v Resnici.

Ko Sem ustvaril prvo bitje (Luciferja), Sem bil motiviran le z mislijo ustvariti posodo za Mene, katera bi prejemala Mojo neprestano izlivajočo se moč Ljubezni.... ker je Moja neskončna Ljubezen želela sebe podariti in vedno le osrečevati.... Moja moč Ljubezni je nenehno ustvarjala vsakovrstne duhovne stvaritve. Zatorej Sem Jaz prav tako želel ustvariti nekaj, kar se ujema z Mano Osebno, torej Mojo podobo.

In kar Sem želel, to se je zgodilo (uresničilo).... Bitje najvišje popolnosti se je pojavilo zraven Mene, s katerim Sem imel veselje, ker je bilo nepopisno lepo, podoba Mene Samega, in je bilo sedaj prežeto z močjo Moje Ljubezni, tako, da je bilo prav tako sposobno enake neomejene ustvarjalne aktivnosti.

In ravno tako kot Me je Moj izvir moči Ljubezni motiviral za oblikovanje sprejemne posode, v katero se je lahko izlivala, je tudi v tem bitju nastala enaka volja in hrepenenje, da uporabi neprestani dotok moči Moje Ljubezni, in prav tako dovoli, da nastanejo bitja ven iz njega samega. To je bil torej enak postopek, ki se je sedaj ponavljal, ker Sem Jaz pustil temu prvo ustvarjenemu bitju, da sodeluje v tej neverjetni blaženosti dajanja življenja bitjem, ki so podobnega značaja, ker je on kot "podoba" Mene Samega bil prav tako navdihnjen z enakimi občutki, bil je preplavljen z Ljubeznijo in močjo, katero je nenehno prejemal od Mene, kar bitja prav tako ni pustilo nedejavnega....

To je imelo za rezultat enak proces ustvarjanja neštetih bitij.... Tako ta ustvarjena bitja tudi niso mogla biti drugačna, kot je bilo Moje prvo ustvarjeno bitje.... oni so bili najbolj popolni, bleščeče sijoči ​​in mogočno silni Duhovi, ki so se vsi ujemali s podobo, katero Sem prikazal v zunanji obliki izven Mene Samega.

Skozi priliv moči iz Mene, ki je šele omogočil dejanje stvarjenja teh bitij, sem Jaz Osebno bil prav tako njihov "Stvarnik", čeprav je volja prvo ustvarjenega bitja najprej morala uporabiti to Mojo moč. Vsa bitja so zatorej izšla iz Mene in Moje prve podobe.... in vsa bitja so posedovala enako ustvarjalno moč.

Vendar je bila v vseh izvirno ustvarjenih bitjih dejavna tudi Moja volja, množica izvirno ustvarjenih duhov je gorela z gorečo Ljubeznijo do Mene, ker je Moj ogenj Ljubezni bil njihov temeljni (izvirni) element, ker so bili proizvodi najčistejše Ljubezni, in zato so vsa ustvarjena bitja bila prav tako pozitivno naklonjena Meni.... Večnosti so minile v najbolj blaženi harmoniji in neprestani izmenjavi Ljubezni.... in to stanje se nikoli ne bi bilo potrebno spremeniti. Toda potem je proces ustvarjanja dobil drugačno obliko (ali "šel v drugo smer").... kar lahko razumemo le v duhovnem smislu. To se je začelo s hrepenenjem Mojega prvo ustvarjenega bitja, Nosilca Svetlobe, da bi Me videl.

Ljubezen bitja do Mene je bila še naprej nespremenjena, zato je hrepenel, da bi Me videl, čeprav je vedel, da Jaz kot "center Moči in Svetlobe" nisem mogel biti viden Mojim ustvarjenim bitjem (1. Timoteju 6:16), katera bi prenehala obstajati ob pogledu na preobilje Moje Svetlobe.... to bi uničilo ustvarjena bitja.... ki so bila iskre Moje Ljubezni.... in zato torej videti Mene ni bilo mogoče (2. Mojzesova 33:20).

In ker Me on ni mogel videti, je v njem zasvetila misel, da postane neodvisen od Mene in sebe predstavi vsej množici izvirno ustvarjenih bitij kot "Stvarnika samega".... misel, ki je v njem nastala kot posledica hrepenenja, da bi Me videl, navkljub dobremu spoznanju.

Vsa bitja so kot atribut (značilni znak) popolnosti imela tudi svobodno voljo, katera pa je stalno sovpadala tudi z Mojo voljo. In ta svobodna volja je dopuščala tudi omenjeno miselno zmedo.... Torej Nosilec Svetlobe Lucifer z Moje strani ni bil preprečen usmeriti svojo voljo v napačno smer. Kljub temu pa se je proces ustvarjanja začel zatikati, to pomeni vse dokler njegova volja ni bila v skladu z Mojo, je on sebe bolj ali manj zaprl za dotok moči Moje Ljubezni, toda vedno le začasno, ker je (najprej) njegov odpor bil še vedno tako majhen, da je Ljubezen kljub temu ponovno prodrla, in je on še enkrat sebe popolnoma predal Meni, kar je potem prav tako pomenilo nezmanjšan pritok moči Moje Ljubezni in s tem nezmanjšano nadaljevanje ustvarjalne aktivnosti.

Toda v njem so se vedno znova pojavljale napačne misli, ker jih on ni zaupal Meni Osebno tako, da bi jih Jaz lahko uničil.... Ker on Me je občasno izključil in ni opazil, da je na ta način sam sebi oslabil moč.... (16. 3. 1958) Takoj, ko je zrahljal odnos z Mano skozi napačno usmerjene misli, je bil dotok moči Ljubezni prav tako manjši, česar pa se on ni zavedal glede na neštete množice duhov, katere je že privedel v obstoj skozi svojo voljo in z uporabo Moje moči....

Vedno znova je treba poudariti, da mu je šele Moja moč omogočila ustvarjati bitja in, da mu je šele njegova Ljubezen do Mene dala moč.... zato je razumljivo, da je zmanjšanje njegove Ljubezni prav tako zmanjšalo tudi dobavo moči. In vsako ustvarjeno bitje je istočasno bilo tudi dokaz Luciferjeve povezanosti z Mano.... torej ni moglo več nastati nobeno drugo bitje po tem, ko se je Lucifer zavestno ločil od Mene, zaradi česar vsa ustvarjena bitja pripadajo tudi Meni, ker so "moč Ljubezni iz Mene".

Toda vseeno je bil velik del vseh ustvarjenih bitij odpadel od Mene.... In to upravičuje vprašanje, ali so bitja bila različno ustvarjena v svoji temeljni substanci.... Jaz Sem prikazal v zunanji obliki izven Sebe Samega kot neodvisno le eno edino bitje.... In to bitje je bilo Moja podoba. Zatorej so vsa duhovna bitja, ki so bila dovedena v obstoj s pomočjo tega bitja, morala zopet v celoti sovpadati z Mano in z Mojo podobo.... To so bila enako popolna-dovršena bitja, ki so svetila v najbolj bleščeči svetlobi, kajti iz najine medsebojne Ljubezni in volje, ki sta bili enako usmerjeni-usklajeni, je lahko izšlo le nekaj najbolj popolnega.... bitja, ki v ničemer niso bila manj vredna prvotno ustvarjenemu Nosilcu Svetlobe....

Oni so bili torej prav tako prepolni Moči in so svetili z gorečo Ljubeznijo do Mene, čeprav Me niso mogli videti. Kljub temu so Me oni prepoznali, ker Sem jim Jaz Sebe prav tako razodel skozi Besedo. To je bila neskončna množica duhov, ki Me je slavila in Mi pela hvalnice, ki Mi je bila pripravljena služiti v strahospoštovanju in je vedno delovala le v skladu z Mojo voljo, torej so bili podobe Mene Samega. In ta nepopisno srečna množica duhov bi morala neprestano še bolj povečevati Ljubezen Nosilca Svetlobe do Mene....

Vendar pa so se sedaj v njem začeli ​​medsebojno spopadati različni občutki; on je videl ta v slavi sijoča bitja in je zdaj zahteval, da bi videl tudi Mene.... Ker je bil viden za bitja, je on sebe smatral za boljšega od Mene in Me več ni hotel priznati kot Tistega, iz katerega se je vse začelo (izšlo), čeprav je vedel, da je on sam prav tako izšel iz Mene.

Zavedajoč se svoje moči, ki ga je prežemala, je sebe začel ločevati od izvora moči.... proces, ki je trajal neskončno dolgo časa, ker ga je hrepenenje po sreči vedno znova potiskalo nazaj k Meni, zato je on vedno znova prejemal moč za ustvarjanje vedno novih bitij.

In tako so bila tudi ta bitja sestavljena iz iste temeljne snovi, in sicer iz Moje izsevane moči Ljubezni; vendar pa je občasna ločitev od Mene do neke mere prav tako vplivala na proces ustvarjanja, ker sta bili volja in ljubezen teh bitij bolj naklonjeni njihovemu stvarniku (ustvarjalcu) kot Meni.... vendar pa Jaz nisem skušal vplivati ​​na ta bitja, niti ne na Nosilca Svetlobe.

Vendar so bili oni v enaki meri polni svetlobe-razsvetljeni, oni so me prepoznali tudi kot svojega Stvarnika, in so bili torej prav tako sposobni v svobodni volji sprejeti pravilno odločitev, ko je ta pomembna odločitev bila od njih zahtevana.

(17. 3. 1958) Moje prvo ustvarjeno bitje je bilo povezano z vsemi od njega ustvarjenimi bitji, ravno tako kot Sem Jaz bil neločljivo povezan z vsemi bitji, ker jih je Moja moč Ljubezni morala prežemati, da bi še vedno obstajali.

Moj nasprotnik je poskušal ohraniti povezavo z od njega ustvarjenimi bitji tudi še potem, ko je njegova volja že bila nasprotna Moji.... to pomeni, on je prav tako navdihnil prva duhovna bitja, da se obrnejo vstran od Mene, in nekateri od njih so tudi podlegli njegovi skušnjavi. Lucifer je prav tako potegnil v brezno tiste, katerih spoznanje bi jih prav zares moralo prisiliti, da se jim zagnusi njegov sramotni načrt.

In njihov greh je bil še mnogo večji, in zatorej bo tudi njihova vrnitev prav tako bistveno težja.... medtem, ko je večina prvo ustvarjenih bitij ostala z Mano, so privrženci Mojega sedanjega nasprotnika sami sebe ločili od Mene.

Skrivni odpor, s katerim se Mi je Lucifer začel upirati, je imel za rezultat dejstvo, da se je neskončno velika množica ustvarjenih duhov odločila, deloma za in delno proti Meni, ko je tem bil izveden izpit volje. Ker odpor je spodkopal doslej kompleksno celoto.... Ker Moja nekdanja podoba ni bila več vodena z enako voljo, z enako ljubeznijo se je le ta razdelila-razcepila in to delitev so občutila tudi bitja, ki so izšla iz najine Ljubezni, katera so bila sedaj opredeljena kot njihov stvarnik (ustvarjalec), čeprav je Moja moč bila vključena v njihovo ustvarjanje.

Toda, ker ta odpor še ni bil prisoten v prvo ustvarjenem bitju, ker sta Ljubezen in volja Nosilca Svetlobe bili popolnoma združeni v Meni, so lahko iz najine Ljubezni izšla le bitja, katera so bila popolnoma enaka nama, katerih bleščeče preobilje svetlobe in neomejena moč, sta bili resnična podoba Mene Samega, kakor tudi podoba bitij, katere Sem v Svoji Ljubezni prikazal v zunanji obliki izven Sebe Samega.... in katera so prav tako z nekaj izjemami ostala z Menoj.

In isti postopek se je pojavil v slednjih, kot se je zgodil tudi v Luciferju: svobodna volja se je usmerila v napačno smer.... ker so hrepeneli videti njihovega Boga in Stvarnika in so iz Moje nujne nevidnosti potegnili napačne zaključke, priznavajoč za svojega "boga" to, kar je njim bilo "vidno", kateri je potem sam sebe povišal in potegnil nešteta bitja k sebi, katera so vsa sebe prostovoljno ločila od Mene in tako zdrvela v brezno (Izaija 14:11-15)....

Vsa izvirno ustvarjena bitja so nekoč žarela s Svetlobo in Močjo, saj nič ni moglo nastati brez pritoka moči Moje Ljubezni. Zmanjšano sevanje svetlobe se je začelo šele z zmanjšano Luciferjevo Ljubeznijo do Mene, vendar to ne pomeni, da je tem bitjem manjkala Svetloba spoznanja, saj je v trenutku ustvarjanja moč Moje Ljubezni ponovno prežemala tudi ustvarjalca vseh bitij; vendar so ti trenutki postajali vse bolj redki, vse dokler se on namerno ni uprl zoper Mene in ni bil več sposoben sprejeti nobenega vpliva moči, ker jo je sam zavrnil, ko je verjel za sebe, da je prav tako poln moči kakor Jaz....

In potem je tudi njegovo duhovno stanje postalo zamračeno.... On.... kateri je nekoč bil Moja podoba.... je postal Moje direktno nasprotje, njegov značaj se je popolnoma popačil, potonil je v najgloblje brezno in z njim njegovi privrženci v katerih je on videl svojo domnevno moč in trdnost. Najvišje bitje, ki je nastalo iz Moje Ljubezni, je potonilo najnižje, saj je svojo svobodno voljo, značilnost božanskega porekla zlorabilo....

In vsakemu bitju je bilo prepuščeno, da usmeri to voljo v Moji ali njegovi smeri, vsako bitje je bilo sposobno opraviti izpit volje, ker je vsako bitje imelo Svetlobo spoznanja in je prav tako imelo na razpolago moč, da se upre pritiskom svojega ustvarjalca....

A vendar ne bo nobeno bitje izgubilo Moje Ljubezni, ker ga je Moja Ljubezen ustvarila, in Moja Ljubezen nikoli ne bo dopustila, da bo zopet uničeno, vendar dokler ne opusti svojega odpora, ne bo v stanju občutiti Moje Ljubezni in tako ostaja nesrečno.

Vendar pa bo tudi njegov odpor popustil, in bitje bo nekoč znova poiskalo Mojo Ljubezen in se zavestno napotilo na pot vrnitve k Meni.... In potem bo tudi prepoznalo Mojo neizmerno Ljubezen, prepoznalo bo svojega Boga in Stvarnika v Jezusu Kristusu, v Katerem Sem Jaz Sam za vsa bitja postal vidni Bog (Janez 1:18, 14:8, 9), Katerega so oni želeli videti in Kateri je za njih pripravil pot vrnitve v Očetovo Hišo (Luka 15:11-32; Janez 14:6). AMEN

Prevajalci

De scheppingsdaad van de geestelijke wezens

Het is mijn wil, dat het licht in u wordt, waar het in u nog donker is. De mensen die niet vragen, kunnen geen antwoord krijgen, maar die zouden willen weten en zich tot Mij zelf wenden, hen zal Ik ook antwoord doen toekomen, opdat ze Mij in mijn liefde en wijsheid leren herkennen en Mij zelf hun liefde schenken.

De scheppingsdaad van de geestelijke wezens was een geestelijk gebeuren, dat u mensen pas dan begrijpelijk zal zijn, wanneer u zelf in het rijk van het licht zult zijn binnengegaan. Zolang u op aarde bent, kan het u alleen in grote lijnen worden getoond, in overeenstemming met uw begripsvermogen. Toch zullen deze niet van de waarheid afwijken, maar laten ze zowel de diepere redenen alsook de oneindig vele gebeurtenissen er tussen door ontbreken, die er ook niet toe zouden bijdragen u opheldering te verschaffen. Maar hiervan kunt u zeker zijn, dat Ik u, die alleen begeert in de waarheid te worden onderwezen, niet in een verward denken terecht laat komen.

Mij hield bij de schepping van het eerste wezen alleen de gedachte bezig, Me een vat te scheppen dat de voortdurend uitstromende kracht van mijn liefde zou opnemen, omdat mijn onbegrensde liefde zich wilde wegschenken en steeds maar gelukkig maken. Maar de kracht van mijn liefde bracht onophoudelijk geestelijke scheppingen van veelvuldige aard voort. En Ik wilde daarom ook iets laten ontstaan wat met Mij zelf overeenstemde, dus een evenbeeld van Mij. En wat Ik wilde, dat gebeurde. Een wezen in hoogste volmaaktheid ontstond naast Mij, aan hetwelk Ik zelf mijn vreugde had, dat onuitsprekelijk mooi was, dat een afbeelding van Mij zelf was en dat nu door de kracht van mijn liefde werd doorstraald, zodat het eveneens tot onbegrensde scheppende bezigheid in staat was. Zoals Mij nu de krachtbron van mijn liefde ertoe had gebracht, voor zich een opnamevat te vormen, in hetwelk hij zich kon uitstorten, zo ontstond nu ook in dit wezen de wil en het verlangen, de hem onafgebroken toekomende krachtstroom van mijn liefde te gebruiken en eveneens wezens uit zich te laten voortkomen.

Het was dus dezelfde gebeurtenis, die zich nu herhaalde. Want Ik wilde dit eerst geschapen wezen laten delen in de onvoorstelbare gelukzaligheid, gelijksoortige wezens het leven te geven, want als "evenbeeld" van Mij zelf was het ook met dezelfde gevoelens bezield. Het stroomde over van liefde en de kracht die het voortdurend van Mij betrok, liet het wezen ook niet werkeloos zijn. Ze had een uitwerking in juist dat gebeuren van het scheppen van ontelbare wezens.

Ook de nu geschapen wezens konden niet anders zijn, dan het eerste door Mij zelf geschapen wezen was. Het waren hoogst volmaakte, oppermachtige geesten, stralend van het licht, die allen overeenkwamen met het evenbeeld dat Ik zelf buiten Me had geplaatst. Door het toestromen van de kracht uit Mij, die de handeling van het scheppen van deze wezens eerst mogelijk maakte, was Ik zelf dus ook hun "Schepper", ofschoon pas de wil van het eerst geschapen wezen deze kracht van Mij gebruikte. Alle wezens kwamen dus uit Mij en mijn eerste evenbeeld voort. En alle wezens bezaten dezelfde scheppende macht. Maar in alle oergeschapen wezens was ook mijn wil werkzaam. De grote menigte van oergeschapen wezens was in vurigste liefde voor Mij ontbrand, omdat mijn vuur van liefde hun oerelement was, omdat ze waren voortgebracht door de zuiverste liefde en bijgevolg ook al het geschapene positief tegenover Mij stond.

Eindeloze tijden gingen voorbij in de meest gelukzalige harmonie en voortdurende uitwisseling van liefde. En deze toestand zou niet hebben hoeven te veranderen. Maar toen kreeg het gebeuren van het scheppen een andere vorm, wat alleen maar geestelijk te begrijpen is. En dit werd in werking gezet door het verlangen van mijn eerst geschapen wezen, van mijn lichtdrager, om Mij zelf te zien. De liefde van het wezen ging nog onveranderd naar Mij uit en daarom begeerde het Mij te aanschouwen, ofschoon het wezen het inzicht bezat, dat Ik als "Kracht- en Lichtcentrum" voor hem, die Ik geschapen had, niet zichtbaar kon zijn; dat hij zou zijn vergaan bij de aanblik van de volheid van mijn licht, dat het geschapene - als lichtvonk van Mij zelf - zou hebben verteerd en daarom dus een schouwen niet mogelijk was. En omdat het Me niet kon zien, flitste de gedachte door hem heen, zich onafhankelijk van Mij te maken en als het ware zich als de schepper zelf tegenover het leger van de oergeschapen geesten neer te zetten. Een gedachte, die in hem ontstond als gevolg van het verlangen Mij te aanschouwen, tegen beter weten in. Alle wezens bezaten ook, als wezenlijk kenmerk van de volmaaktheid, de vrije wil, die echter steeds in overeenstemming was met mijn wil. En deze vrije wil liet ook die verwarring als gedachte toe.

Dus van Mij uit werd de lichtdrager, Lucifer, niet gehinderd zijn vrije wil verkeerd te richten. Maar ook het scheppingsgebeuren liep nu vast. Dat wil zeggen, zodra zijn wil niet meer overeenstemde met de mijne, sloot hij zich als het ware af voor de krachtstroom van mijn liefde, maar steeds slechts voorbijgaand, want nog was zijn weerstand zo gering, dat de liefde toch doorbrak en hij zich geheel en al weer aan Mij overgaf, wat nu ook onverminderde toevoer van kracht betekende en dus ook onverminderde scheppende activiteit. Maar de verkeerde gedachten kwamen steeds weer in hem boven, omdat hij ze niet aan Mij zelf voorlegde en Ik ze hem zou hebben kunnen weerleggen.

Want hij schoof Mij af en toe terzijde en merkte niet dat hij zichzelf verzwakte in zijn kracht. Want zodra hij de band met Mij losser maakte door verkeerd gerichte gedachten, werd ook het toestromen van de kracht van liefde geringer, wat echter niet tot hem doordrong bij het zien van de ontelbare geestenschaar, die hij al in het leven had geroepen door zijn wil met gebruikmaking van mijn kracht. Steeds weer moet naar voren worden gebracht, dat eerst mijn kracht hem het scheppen van de wezens mogelijk maakte en dat zijn liefde voor Mij hem pas de kracht opleverde, waaruit begrijpelijk wordt, dat een afnemen van zijn liefde ook de toevoer van kracht verminderde.

En op zijn beurt was ieder geschapen wezen ook een bewijs van de band van Lucifer met Mij, dus kon er geen wezen meer ontstaan als Lucifer zich bewust van Mij had gescheiden, om welke reden alle geschapen wezens ook mijn aandeel zijn, want ze zijn liefdeskracht uit Mij. En toch was een groot deel van alle geschapen wezens van Mij afgevallen. En dat rechtvaardigt de vraag, of de wezens verschillend van aard waren in hun oersubstantie.

Ik plaatste één enkel wezen zelfstandig buiten Mij. En dit wezen was mijn evenbeeld. Dus bijgevolg moesten de nu door dit wezen in het leven geroepen geestelijke wezens weer geheel met Mij en mijn evenbeeld overeen komen. Het waren dezelfde volmaakte, in het hoogste licht stralende schepselen, want er kon uit onze beider liefde en wil, die geheel gelijk waren gericht, alleen iets voortkomen, dat hoogst volmaakt was. Wezens, die op geen enkele manier onderdoen voor de eerst geschapen lichtdrager. Ze waren dus eveneens buitengewoon machtig en gloeiden in vurige liefde voor Mij, ofschoon ze niet in staat waren Mij te aanschouwen. Maar ze herkenden Mij, want Ik openbaarde Me ook aan hen door het woord. Er was een eindeloze schare van die geesten, die in hoogste gelukzaligheid Mij prezen en lof toezongen, die in eerbied bereid waren Mij te dienen en die steeds alleen maar volgens mijn wil werkzaam waren, dus evenbeelden van Mij zelf waren. En deze onbeschrijflijk gelukzalige geestenschaar zou de liefde van de lichtdrager steeds meer hebben moeten vergroten.

Doch nu begonnen in hem verschillende gevoelens tegen elkaar te strijden. Hij zag de in heerlijkheid stralende wezens en verlangde nu ook Mij zelf te aanschouwen. Hij geloofde van zichzelf, als voor de wezens zichtbaar, Mij de baas te zijn en hij wilde Mij niet meer erkennen als Degene uit wie alles voortkwam, ofschoon hij wist, dat ook hij zelf van Mij was uitgegaan. In het bewustzijn van zijn hem doorstromende kracht, begon hij het losmaken van de Krachtbron te voltrekken. Een gebeuren, dat zich over eeuwigheden uitstrekte, omdat hem steeds weer het verlangen naar het gelukkig zijn naar Mij drong en hij daarom ook steeds weer kracht betrok voor het scheppen van steeds weer nieuwe wezens. En zo waren ook deze wezens in hun oersubstantie hetzelfde, namelijk door Mij uitgestraalde liefdeskracht. Maar het zich tijdelijk van Mij afwenden had ook op het scheppingsgebeuren een bepaalde invloed, doordat de wil en de liefde van die wezens zich veel meer op hun verwekker richtten dan op Mij. Maar Ik trachtte noch deze wezens noch de lichtdrager ertoe te brengen te veranderen. Maar ze waren in dezelfde mate vol van licht. Ze beseften eveneens, dat Ik hun Schepper was en konden daarom ook in vrijheid van hun wil juist beslissen, toen deze grote beslissing van hen werd gevraagd.

Mijn eerst geschapen wezen had verbinding met alle door hem verwekte wezens, zoals ook Ik met alle wezens onafscheidelijk verbonden was, omdat de kracht van mijn liefde hen doorstroomde, daar ze anders niet zouden blijven bestaan. Mijn tegenstander probeerde de band met het door hem geschapene ook dan nog te bewaren, toen het al een van Mij afgekeerde wil had. Dat wil zeggen ook de eerste geestelijke wezens werden door hem aangezet, zich van Mij af te keren en er bezweken bijgevolg ook enkele van hen aan zijn verzoeking. Lucifer trok ook dezen mee in de diepte, wier inzicht waarlijk ook het schandelijke van zijn plannen zou hebben moeten verafschuwen. En de zonde van dezen was nog veel groter. Daarom is de weg van de terugkeer ook veel zwaarder, terwijl echter het merendeel van de eerst geschapen wezens bij Mij bleef, toen de aanhang van mijn huidige tegenstander zich van Mij losmaakte.

De verborgen weerstand die Lucifer tegen Mij begon in te brengen, had tot gevolg dat er een eindeloos leger van geschapen geesten deels voor deels tegen Mij besliste, toen deze aan de wilsproef werd onderworpen. Want de weerstand verstoorde de tot nu toe gesloten eenheid. Dezelfde wil, dezelfde liefde beheersten mijn vroegere evenbeeld niet meer. Het viel uiteen en deze verdeeldheid bemerkten nu ook de uit onze liefde voortgekomen wezens, die nu geaard waren zoals hun verwekker, ondanks dat mijn kracht aan hun verwekking deel had. Daar echter bij de eerst geschapen geestelijke wezens die weerstand nog niet aanwezig was; daar liefde en wil van de lichtdrager geheel in Mij opgingen, konden ook uit deze liefde alleen wezens voortkomen, die geheel met ons overeenstemden, die in stralende volheid van licht en onbegrensde kracht getrouwe afbeeldingen waren van Mij zelf, evenals ook evenbeelden van het wezen dat Ik in mijn liefde buiten Mij had geplaatst, en die ook, tot op enkele uitzonderingen na, bij Mij bleven. En in deze laatsten vond hetzelfde gebeuren plaats als in Lucifer: dat de vrije wil zich verkeerd richtte, dat ze begeerden hun God en Schepper te zien en uit mijn noodzakelijke onzichtbaarheid verkeerde gevolgtrekkingen maakten, doordat ze het voor hen "zichtbare" erkenden als hun "god", die zelf nu ook aanmatigend werd en ontelbare wezens tot zich trok, die allen de band met Mij dus opzettelijk verbraken en daardoor in de diepte stortten.

Alle geschapen wezens straalden eens in licht en kracht, terwijl zonder de krachtstroom van mijn liefde niets zou hebben kunnen ontstaan. De verminderde lichtstraling begon pas met het minder worden van Lucifers liefde voor Mij, wat echter niet betekent dat het die wezens zou hebben ontbroken aan het licht van het inzicht. Want op het moment van de schepping doorstroomde ook de kracht van mijn liefde weer de verwekker van al het wezenlijke. Maar juist die momenten werden steeds zeldzamer, tot hij opzettelijk tegen Mij in opstand kwam en nu geen enkele toevoer van kracht meer kon ontvangen, omdat hij die zelf afwees in het geloof, net zo vol van kracht te zijn als Ik. En nu werd ook zijn geestelijke toestand duister. Hij, die eens mijn evenbeeld was, is tot mijn tegenpool geworden. Hij is in zijn wezen geheel tegenovergesteld. Hij is in uiterste diepte gezonken en met hem zijn aanhang, waarin hij zijn vermeende macht en sterkte ziet. Het hoogste wezen, uit mijn liefde voortgekomen, is het diepst gezonken, omdat het zijn vrije wil, het kenmerk van goddelijke herkomst, heeft misbruikt. En ieder wezen stond het vrij, deze wil te richten op Mij of op hem. Ieder wezen kon de wilsproef doorstaan, omdat ieder wezen in het licht van het inzicht stond en ook over kracht beschikte om het aandringen van zijn verwekker weerstand te bieden.

Maar ook ieder gevallen wezen zal mijn liefde niet verliezen. Want mijn liefde liet het ontstaan en mijn liefde laat het ook eeuwig niet meer vergaan. Maar zolang het zijn weerstand niet opgeeft, zal het niet in staat zijn mijn liefde te bemerken en daarom ongelukkig zijn. Maar ook zijn weerstand zal verzwakken en het wezen zal eenmaal weer mijn liefde zoeken en de weg van terugkeer naar Mij bewust gaan. En dan zal het ook mijn onmetelijke liefde inzien. Het zal zijn God en Schepper herkennen in Jezus Christus, in wie Ik zelf voor alle wezens de zichtbare God werd, die ze begeerden te zien en die hen de weg heeft bereid terug in het vaderhuis.

Amen

Prevajalci