• Nazaj

PRIDOBIVANJE DUHOVNIH DOBRIN.... ZEMELJSKA DEJAVNOST.... LENOST....

Nič ni na Zemlji pomembno, razen razvoja duše na višje. Zato je vsaka zemeljska dejavnost zadovoljiva edino takrat, ko se obenem tudi izvaja duhovna dejavnost, ki kot najnujnejša dejavnost ne sme biti nikoli zanemarjena, če želimo, da bo zemeljsko življenje uspešno. Namreč vse zemeljske dobrine, ki so pridobljene preko izvajanja zemeljskih dejavnosti, so minljiva lastnina, ki vam sicer resda lahko zagotovijo zemeljska ugodja, vendar pa le tedaj, ko to dovoli Moja volja. Vi morate izpolniti zemeljsko nalogo, ki vam mora biti edina pomembna.... morate duhovno dozorevati....

Vendar pa je svet z vsem, kar se vam zdi, da je vredno, le sredstvo za doseganje namena; to so priložnosti, v katerih morate dozorevati. Tako se mora zemeljsko življenje živeti sredi teh stvari, ki vas privlačijo in spodbujajo na zemeljsko dejavnost, kar pa samo po sebi ne sme biti vaš namen. Vi morate v sebi prebuditi ter zadržati zavedanje o tem, da morate izpolniti višjo nalogo od samega povečevanja zemeljske lastnine ali ustvarjanja telesnih ugodij; in šele takrat je duhovnemu delu dana prioriteta pred zemeljskim, vi izpolnjujete namen zemeljskega življenja. Tako da morate biti vedno osredotočeni na to, da si vi ne morete podaljšati zemeljskega življenja niti za en dan.

Nadalje, morate računati na to, da boste (od)poklicani, pri čemer ste zavedajte, da boste morali vse to zemeljsko, kar ste si nabrali, pustiti in da v onostranstvo lahko prenesete edinole duhovne dobrine, ki ste si jih nabrali. Tako da je vsaka stvar na Zemlji, ki se vam zdi vredna hrepenenja, brezvredna, ker je to materija, ki ne gre z vami v duhovno kraljestvo, temveč vedno pripada Zemlji, na kateri pa vi živite le kratek čas. In ker ne veste, kdaj bo prišel vaš čas, boste ravnali pametno edino takrat, ko vsak dan izkoristite, da bi si nabirali duhovna bogastva.

Zaradi tega edinole duhovna dejavnost prinaša koristi, četudi morate ravno tako izpolnjevati vaše zemeljske obveznosti in delati dela, ki bližnjemu prinašajo koristi. Naj eden služi drugemu.... tedaj je vsaka zemeljska dejavnost obenem tudi služenje bližnjemu, če mu pri tem ne povzroči škode. Zaradi tega človek ne sme biti len, ker drugače ne izkorišča njegove življenjske moči in njegova dela Ljubezni do bližnjega bodo edinole zelo majhna. Ravno tako len človek ne bo izvajal duhovnega dela, ker je za to delo potrebno srce, ki je pripravljeno za Ljubezen; ta pripravljenost za Ljubezen pa se vedno izraža na način, da se bližnjega oskrbuje v njegovih potrebah, naj bo to telesno ali pa duševno.

To, kar človeka oblikuje, da bi služil bližnjemu, je zemeljska dejavnost, ki se istočasno računa kot duhovno delo na duši. Vendar pa je tista zemeljska dejavnost, ki teži edino k lastni koristi, ki je spodbujena s samoljubjem, brezvredna za večnost. To je zaman porabljen čas, ki ga nikoli več ni mogoče nadoknaditi, ki pa obenem tudi pomeni nazadovanje za dušo. In gede na to so lahko, čisto svetovno gledano, doseženi največji uspehi, ker človek dela s pomočjo Mojega nasprotnika (Satana), ki mu zagotavlja zemeljska bogastva v največji meri. Torej nek takšen človek po svoji smrti vstopa v onostranstvo prazen in siromašen, ker mora na Zemlji vse pustiti za seboj, od duhovnih dobrina pa nima ničesar. Njegovo življenje je bilo preživeto brez namena (zaman) in njega v onostranstvu čaka žalostna (bridka) usoda....

AMEN

Adquirir bens intelectuais.... Actividade terrestre.... Idleness....

Nada é mais importante na terra do que o desenvolvimento da alma para cima. Portanto, cada actividade terrena só deve satisfazê-lo se o trabalho espiritual for realizado ao mesmo tempo, o que, como a actividade mais necessária, nunca deve ser ignorado para que a vida terrena seja bem sucedida. Pois quaisquer bens terrenos que ganhe através da actividade terrestre são bens impermanentes que podem certamente assegurar-lhe uma vida terrena de bem-estar, mas apenas se a Minha vontade o permitir. Tem uma tarefa terrena a cumprir que só a si deve ser importante para si.... amadurecerá espiritualmente.... E o mundo, juntamente com tudo o que lhe é desejável, é apenas o meio para atingir um fim; são as oportunidades para amadurecer. E assim a vida terrena deve, de facto, ser vivida no meio destas coisas que o estimulam e estimulam à actividade terrena, mas não deve ser um fim em si mesmo, deve tornar-se e manter-se consciente de que tem uma tarefa mais elevada a cumprir do que meramente aumentar os bens terrenos ou criar conforto físico, e só quando o trabalho espiritual precede o trabalho terreno é que cumprirá o propósito da vida terrena. E, portanto, deve ter sempre em mente que não está em seu poder prolongar a sua vida terrena por apenas um dia. Além disso, deve sempre contar com ser chamado para longe e estar ciente do facto de que terá então de deixar para trás tudo o que adquiriu na terra e só poderá assumir o que adquiriu em tesouros espirituais. E assim tudo o que lhe parece desejável na terra é inútil, pois é matéria que não o segue para o reino espiritual, mas é sempre e constantemente uma parte da terra que, no entanto, apenas vive por um curto período de tempo. E uma vez que nunca se sabe quando chega ao fim do seu tempo, só se agirá sabiamente se se usar todos os dias para adquirir riqueza espiritual. Portanto, a actividade espiritual por si só é lucrativa, ainda que também deva cumprir o seu dever terreno e realizar trabalho que seja benéfico para o seu vizinho. Um deve servir o outro.... então toda a actividade terrestre é, por assim dizer, um serviço ao vizinho, desde que não lhe seja prejudicial. Por este motivo, uma pessoa não deve estar inactiva, caso contrário não usará a sua vitalidade e as suas obras de amor de vizinhança serão apenas mínimas. Uma pessoa ociosa também não fará trabalho espiritual, pois isto requer um coração disposto a amar, e a vontade de amar sempre se expressa de tal forma que as necessidades do próximo, sejam elas de natureza física ou espiritual, sejam levadas em conta. O que o ser humano faz para servir os seus semelhantes é actividade terrena que é ao mesmo tempo creditada como trabalho espiritual da alma, mas o trabalho terreno que apenas procura a sua própria vantagem, que só é motivado pelo amor próprio, é inútil para a eternidade. É tempo inutilmente desperdiçado que nunca poderá ser recuperado, o que, além disso, ainda significa um declínio para a alma, mas de um ponto de vista puramente mundano as maiores vantagens são alcançadas porque o ser humano trabalha com a ajuda do meu adversário que lhe fornece bens terrenos em grande medida. No entanto, uma tal pessoa entra no reino espiritual vazia e pobre após a sua morte, pois tem de deixar tudo para trás na terra e não tem tesouros espirituais para mostrar. A sua vida foi vivida sem qualquer propósito e um triste destino espera-o no além...._>Ámen