• Nazaj

POOSOBITEV BOGA....

Vera v duhovno oprijemljivo/resnično Božanstvo v nobenem primeru ne kaže na poosebljeno Božanstvo, zaradi česar človeško bitje ne bi smelo imeti omejene ideje o Bogu, Ki je vseprisoten in obstaja izven časa in prostora. On namreč s Svojim Duhom izpolnjuje vse: celotno vesolje, celotno duhovno kraljestvo.... in zaradi tega Ga je nemogoče zamisliti kot osebo, ki je glede na človeško dojemanje prostorno omejena. Zato se mora poosebitvi Boga popolnoma izogibati, če se človeško bitje želi vsaj malo približati zamisli o Bogu, kot najvišjemu in najpopolnejšemu Božjemu Bitju. Bog je dejansko Sebe v človeški formi naredil vidnega Njegovim živim stvaritvam tako, da je z Njegovo Božanskostjo prežel Jezusovo telo in v Njegovem spremenjenem stanju Sebe pokazal ljudem, da so si oni na ta način v Jezusu Kristusu lahko zamislili večno Božanstvo (Janez 1:18; 14:8, 9). Vendar pa bo duša, ko enkrat odvrže svoje telo in vstopi v kraljestvo svetlobe, dojela, da se večnega Božanstva ne more nikoli dojeti s človeškim razumom in da je bil namen utelešenja v Jezusu Kristusu prebuditi oz. okrepiti vero v duhovno oprijemljivo/resnično Božanstvo v ljudeh v času njihovega zemeljskega življenja, ker bi oni drugače težko imeli vero, katera pa je torej nujna, da bi se preko molitve vzpostavilo vezo z Bogom....

Zaradi tega je večno Božanstvo postalo vidno ljudem v Jezusu Kristusu (Janez 1:18; 14:8, 9), in On v usmiljeni Ljubezni poizkuša narediti, da je On ljudem pristopen, da bi jih opogumil, da z Njim vzpostavijo stik. Namreč Jezus Kristus je bil forma, katera je za ljudi na Zemlji zakrivala večno Božanstvo.... V duhovnem kraljestvu pa bo ta ista forma duhovno vidna tistim ljudem, ki so dosegli stopnjo zrelosti, katera jim omogoča, da vidijo Boga (Matej 5:8; Hebrejcem 12:14)....

Vendar pa je to duhovno oprijemljivo/resnično Božanstvo lahko kjerkoli prisotno in zato nikoli porabljeno v omejeni formi. Zaradi tega ne more biti nikoli obravnavano kot telesno Božanstvo, ker je ta koncept uporabljen samo za zemeljsko življenje; za sámo človeško bitje, katero kot neko izolirano posamezno bitje znotraj vesolja zase zahteva priznanje, da je osebnost, zaradi česar je potrebno osebo vedno razumeti kot človeško bitje. Da pa ta koncept ne more biti nikoli uporabljen za večno Božanstvo, govori dejstvo, da je Bog Duh (Janez 4:24).... Duh pa, ko je enkrat popoln, ni nikoli nekaj omejenega, nekaj kar je vezano na formo.

Zato je glede na to najvišja Popolnost brezmejna iznad vsakršnega razumevanja in prežema celotno večnost. Ona je vseprisotna, ker je njena temeljna substanca Ljubezen (1 Janez 4:8, 16), katera ravno tako ni omejena in glede na to tudi ni zamisljiva kot forma. Razumska sposobnost človeškega bitja je omejena; on razen zemeljskih stvari ni sposoben vizualizirati ničesar, vse dokler je še naprej duhovno neprosvetljen. In glede na to si on poizkuša zamisliti večno Božanstvo kot osebo, čim on verjame v duhovno oprijemljivega/resničnega Boga, v Boga, h Kateremu lahko moli.

In Bog je zadovoljil temu čisto človeškemu hrepenenju, da Sebe utelesi v Jezusu Kristusu, in sicer tako, da je pokazal, na kakšen način se človeško bitje, ki živi Bogu-prijetno življenje, lahko na Zemlji združi z Bogom in zato postane kot eno z Njim.... On je ljudem želel pokazati stezo za doseganje končnega cilja, za popolno združitev z Bogom (Janez 14:6; 17:22). Sevanje Božanskega Bitja je popolnoma preželo človeka Jezusa (Kološanom 2:9), zaradi česar je bil človeški samo zunanji okvir, fizična forma (fizično telo), medtem ko sta bila Njegova duša in duh Božanska, katera pa sta se znova popolnoma združila z Bogom, iz Katerega sta ona tudi nastala.

Vendar pa Se večno Božanstvo ni izčrpalo, ker je za najbolj popolno Bitje namreč nemogoče, da bo kdajkoli omejeno znotraj forme. Kljub pa je večno Božanstvo nekaj, kar je duhovno oprijemljivo/resnično, kar pomeni, da je ono duhovna moč, kateri morata biti priznana volja in sposobnost razmišljanja. Zaradi tega obstaja Bitje, s Katerim človeško bitje tudi lahko vzpostavi iskren (pristen) stik z uporabo njegove volje in misli. Namreč volja in razmišljanje človeškega bitja ravno tako nista omejena na zunanjo formo, temveč sta del duhovnega bistva, katero je utelešeno v človeški formi. Ko enkrat fizični ovoj odpade (ko fizično telo umre), je duša, duhovno oprijemljivo/resnično bitje, še naprej sposobna razmišljati in hoteti. Vendar pa je skladno z njenim stanjem zrelosti sposobnost lahko slabša ali pa močnejša, medtem ko večno Božanstvo, kot najpopolnejše Bitje uresničuje Svojo voljo in Svoje misli v zelo globoki modrosti ter nezamisljivi moči.

Človeška fizična forma (človeško telo) je v času trajanja njegovega življenja le sredstvo do cilja. Vendar pa bo vsak, ki verjame v nesmrtnost duše, obenem tudi razumel, da bo zunanja forma, oseba, nepotrebna za nadaljnji obstoj (življenje) duše. Kljub temu pa ima duša zavedanje o sebi, kot o individualnem (posameznem) bitju celo takrat, ko se pridruži enako zrelim dušam.... kakor bo tudi večno Božanstvo ostalo najvišje in najpopolnejše Bitje za najpopolnejša svetlobna bitja, katera so se združila z Njim.... katera so popolnoma združena z Bogom in zaradi tega v njihovem lastnem obstoju izjemno srečna; ona namreč vedno in za vedno prejemajo ter čutijo Božjo moč Ljubezni, Katera je kot večni Oče v intimnem stiku z njimi.

AMEN

Personificação de Deus....

A crença em uma Deidade essencial não pressupõe de modo algum uma Deidade personificada, e é por isso que o ser humano não deve formar um conceito estritamente limitado de Deus, que é onipresente e transcende o tempo e o espaço. Ele preenche tudo com o Seu espírito, todo o universo, todo o reino espiritual.... e Ele não é, portanto, concebível como uma pessoa limitada espacialmente de acordo com conceitos humanos. Pelo contrário, uma personificação de Deus deve ser completamente abandonada, se o ser humano quiser aproximar-se de imaginar o Ser mais elevado e perfeito de Deus. Deus certamente se fez visível às Suas criaturas numa forma humana, enchendo o corpo de Jesus com a Sua divindade e mostrando-Se às pessoas num estado transfigurado, para que elas pudessem agora imaginar a divindade eterna em Jesus Cristo. No entanto, uma vez que a alma tenha depositado o seu corpo e entrado no reino da luz, compreenderá que a Deidade eterna na sua essência nunca poderá ser compreendida pelo intelecto humano e que a encarnação em Jesus Cristo se destina a despertar ou fortalecer a fé das pessoas numa Deidade essencial durante a sua vida terrena, caso contrário essa fé seria difícil para elas, mas é necessária para estabelecer uma ligação com Deus através da oração....

Em Jesus Cristo a Deidade eterna tornou-se assim visível para as pessoas, que em amor misericordioso tentam aproximar-se delas a fim de induzi-las a orar a Ele, para estabelecer a conexão com Ele mesmo. Jesus Cristo foi a forma em que a Deidade eterna se escondeu para as pessoas na terra.... No reino da luz a mesma forma será vista espiritualmente por seres que alcançaram o grau de maturidade para alcançar a visão de Deus.... Mas a Deidade essencial está presente em toda parte e, portanto, nunca se esgota de uma forma limitada. E, portanto, também não pode ser tratada como uma Deidade pessoal, porque este é um conceito que só pode ser aplicado à vida terrena, ao próprio ser humano, que, como um ser individual isolado no universo, afirma ser reconhecido como uma personalidade, assim um ser vivo humano deve ser sempre compreendido pela pessoa. Que esse conceito nunca pode ser aplicado à Deidade eterna decorre do fato de que Deus é um espírito...., mas o espírito nunca é algo limitado, vinculado de uma forma, tão logo seja perfeito. A mais alta perfeição é, portanto, livre para além de todos os conceitos e irradia através de todo o infinito, é onipresente porque sua substância original é o amor, que também não é limitado e, portanto, também não concebível como uma forma. O ser humano só tem uma capacidade limitada, ele não pode imaginar mais do que coisas que existem na Terra, enquanto ele ainda estiver desperto de espírito. E por isso ele procura imaginar também a Deidade eterna como uma pessoa, assim que acredita em um Deus essencial, em um Deus a Quem ele pode orar. E Deus satisfez esse desejo puramente humano ao encarnar-se em Jesus Cristo, ou seja, ao mostrar às pessoas como uma pessoa que vive segundo o prazer de Deus pode encontrar a união com Deus na Terra e assim tornar-se um com Ele.... Ele queria mostrar às pessoas o caminho para alcançar o objetivo final, a união completa com Deus. A radiação do Ser divino encheu o ser humano Jesus, consequentemente apenas a casca exterior, a forma física, ainda era humana, mas a alma e o espírito eram divinos, tinham se unido plenamente a Deus novamente, de Quem tinham originado. Mas a Deidade eterna não se esgotou, porque é impossível que o Ser mais perfeito jamais encontre um limite de uma forma. No entanto, a Deidade eterna é algo em essência, ou seja, força espiritual, à qual deve ser concedida a vontade e a capacidade de pensar, assim um Ser com Quem o ser humano também pode entrar em contato íntimo através de sua vontade e de seu pensamento. Pois a vontade e o pensamento do ser humano não está ligado à forma externa, mas é parte do espiritual, que se encarna na forma humana. Assim que a cobertura corporal cai, o espiritual, a beingness, permanece capaz de pensar e querer, somente que essa habilidade pode ser mais fraca ou mais forte de acordo com seu estado de maturidade, enquanto a Deidade eterna, como o Ser mais perfeito, realiza sua vontade e pensamento na mais profunda sabedoria e força inconcebível. A forma física do ser humano é apenas um meio para atingir um fim durante toda a vida terrena. Mas quem acredita na imortalidade da alma também compreenderá que a forma externa, a pessoa, não é necessária para a continuidade da existência da alma. No entanto, a alma permanece um ser individual na sua consciência, mesmo que se tenha unido a seres espirituais igualmente maduros.... tal como a Deidade eterna continuará a ser o ser mais elevado e perfeito mesmo para os seres mais elevados de luz que encontraram união com It.... e que estão completamente unidos a Deus e, no entanto, são inexprimivelmente felizes na consciência da sua própria existência, porque recebem e sentem sempre e constantemente a força de amor de Deus, que, como Pai eterno, está em contacto mais íntimo com eles...._>Amém