Primerjaj objavo s prevodom
MATERIJA IN DUH ....
Kaj je svet in njegova materija.... to vprašanje okupira mnoge ljudi, pa vendar ga oni ne morejo rešiti z močjo razumske misli. Vse vidno je materija, to je snov, ki se je strdila v obliko. Snov je tako rekoč postala vidna šele skozi strjevanje (kondenziranje), ker je pred tem bila nevidna, to je duhovna snov. Duhovna snov je od Boga izsevana moč, katera v skladu z Njegovo voljo postane to, kar je, brž, ko ji je Bog zamislil določeno obliko.
Ta oblika je po drugi strani združitev (kombinacija) neštetih snovi; torej ena struktura, ki se lahko razgradi, da bi spet osvobodila vsako posamezno snov, če je to Božja volja. Vsaka oblika je torej lahko uničena, materija je nekaj, kar nima večnega obstoja, ker je samo ovoj za duhovne snovi, katere se morajo razviti navzgor in torej ne ostanejo v teh ovojih za večno. Čeprav je sama materija prav tako duhovna snov, to pomeni v skladu z Božjo voljo otrdela duhovna moč, se ona razvija s pomočjo stalne razgradnje, razprševanja in ponovnega preoblikovanja, tako, da ona lahko po neskončno dolgem času sama (kot prečiščena-zrela duhovna snov) prav tako zavzame takšno obliko. Torej je vse, kar je vidno, duhovna moč, ki je še na začetni stopnji razvoja, medtem, ko je bolj zreli duh neviden za človeško oko in uporablja vidno obliko, da bi v njej živel.
Zatorej v vsaki obliki živi nekaj duhovnega, bitje, ki se ne zaveda sebe samega, vendar pa hrepeni po združitvi s podobnimi bitji, da bi s to združitvijo povečalo polnost moči. Kajti vsako bitje stremi k popolnosti. Takoj, ko se materija razgradi, to pomeni, ko oblika razpade, osvobojeno duhovno bitje stremi k enakim duhovnim bitjem, ki se združujejo, da bi dale življenje novi obliki. Ta proces je osnova za nemoteno nastajanje in razpadanje v naravi, on je zatorej vzrok neprestanega življenja in smrti v naravi....
Duhovne snovi prehajajo-gredo skozi celotno stvarstvo delno same, delno združene v velikem številu. Njim ustrezne so prav tako oblike, katere jih obdajajo v njihovi velikosti in vrsti. Vse kar obdaja ta duhovna bitja, je materija. Vendar je sama materija sestavljena iz duhovnih snovi, ki so (še) na začetku svojega razvoja, zato so lahko tudi vidne človeškemu očesu, ker duh, ki je že dozorel, je neviden. Zato se mora vse kar je vidno, obravnavati kot nepopolno, to pomeni duhovna snov, ki je zelo oddaljena od Boga, katera svojo pot razvoja (šele) začenja. Duh, skrit znotraj vidne oblike je to pot že prepotoval in sedaj stremi k Bogu. Zatorej uničenje, to pomeni umiranje ali razgradnja oblike, torej minljivost materije, sovpada z Božjo voljo, ker skozi to omogoča duhovni snovi nadaljevanje njenega (procesa) razvoja. AMEN
Prevajalci
Matéria e Espírito....
O que é o mundo e sua matéria.... esta questão ocupa muitas pessoas, e mesmo assim elas não são capazes de resolvê-la em virtude de seu pensamento intelectual. Tudo o que é visível é matéria, ou seja, substância que se condensou em forma. Até certo ponto, só se tornou visível através da condensação, pois anteriormente era invisível, ou seja, substância espiritual. A substância espiritual é o poder que emergiu de Deus, que se torna o que é segundo a Sua vontade, assim que Deus destinou uma certa forma para ela. Esta forma é novamente a união de inúmeras substâncias, portanto uma entidade que pode dissolver-se para liberar cada substância individual novamente se for a vontade de Deus. Portanto, toda forma é destrutível, a matéria é algo que não tem existência eterna, pois é apenas a cobertura de substâncias espirituais que devem se desenvolver mais alto e, portanto, não permanecem nessas coberturas para sempre. A própria matéria é, de fato, também substância espiritual, isto é, força espiritual condensada pela vontade divina, mas que, através da dissolução e dissipação perpétuas e da nova formação, também se torna tal que, após um tempo infinitamente longo, pode se abrigar em tal forma. Assim, tudo o que é visível é poder espiritual que ainda está no estágio inicial de desenvolvimento, enquanto o espiritual já mais maduro é invisível ao olho humano, mas usa uma forma visível para se fixar nele. Assim, algo espiritual vive em todas as formas, um ser que desconhece a si mesmo, mas que anseia pela união com seres semelhantes, a fim de aumentar a sua abundância de forças através desta união. Para cada ser se esforça pela perfeição. Assim que a matéria se dissolve, ou seja, uma forma se desintegra, a essência liberada se esforça para a mesma essência e se une a fim de animar uma nova forma. Este processo é a base da perpétua vinda à existência e morte na natureza, portanto é a causa da vida e morte constantes na natureza. As substâncias espirituais caminham por toda a criação, em parte isoladamente, em parte unidas em inúmeros números. E as formas que os rodeiam são correspondentes no seu tamanho e tipo. Tudo o que sustenta este espiritual em si é matéria. Mas a própria matéria consiste de tais substâncias espirituais que estão no início do desenvolvimento e, portanto, também podem ser visíveis ao olho humano, porque só o espiritual já mais maduro é invisível. Assim, tudo o que é visível deve ser considerado imperfeito, ou seja, espiritual que está longe de Deus, o que inicia o seu curso de desenvolvimento. O espiritual nele contido já percorreu este caminho e já se esforça por Deus, razão pela qual uma destruição, ou seja, uma passagem ou dissolução da forma, ou seja, a transitoriedade da matéria, corresponde à vontade de Deus, pois isso permite que este espiritual se desenvolva mais...._>Amém
Prevajalci