• Nazaj

STVARJENJE BITIJ .... NAPAČNA VOLJA ....

Imejte v mislih, da ste vi bitja tega (Luciferja), ki se je uprl Bogu, da ste bili poklicani v obstoj s pomočjo volje Bogu nasprotujoče sile in, da ste zatorej vi otroci greha.... Bog ni prikrajšal Svoje moči temu duhu, ki je nekoč nastal iz Njegove moči kot popolno bitje, zaradi česar se je on okoristil z Božjo močjo in črpajoč Božanske moči pustil, da nešteta bitja nastanejo iz njegove volje, in to je bil vaš začetek....

Vi ste proizvodi napačne volje in vendar Božanskega porekla, saj je samo Božja moč naredila, da vi postanete tisto, kar je Božji nasprotnik želel. In zato ste mu vi podrejeni tako dolgo, vse dokler vaša volja stremi k temu.... k ločitvi od Boga.... kajti to je bila osnovna ideja in motiv za odpadništvo od Boga.... biti svoboden od Njegove moči.... biti svoboden in vladati nad bitji.

In tako je od Boga ustvarjeno, najbolj razsvetljeno bitje padlo v najgloblje brezno (Izaija 14:12-15).... ono se je uprlo Bogu in poskušalo nahujskati vsa bitja, ki so nastala iz njegove volje, da se prav tako uprejo Bogu.... In ta od njega ustvarjena bitja so podlegla njegovi volji, čeprav so se lahko svobodno odločila, katerega gospodarja želijo priznati.

Bitja so bila v njegovi oblasti, saj so mu podredila (izročila) svojo voljo, ki je bila kasneje zlorabljena od nasprotnika Boga tako, da jo je zavezal (onemogočil) in na ta način prvotno svobodna bitja naredil za nesvobodna.... Vendar ima vse, kar je prišlo iz Božje moči potrebo po svobodi in, da bi vrnil to svobodo bitjem, je Bog iztrgal bitja od moči (ali "izpod oblasti") njihovega stvarnika.... On jih je postavil svobodne v duhovni svet in jim je dal pravico lastnega odločanja....

Vendar pa so bitja zlorabila svojo svobodo in prav tako postala grešna ter se odločila za nasprotnika. Toda Božanska moč je temeljna snov bitij, in Božanska moč mora nepreklicno teči nazaj k Bogu. In zato se Bog bori za ta padla bitja tako, da bodo ona našla pot k Njemu in Mu ponudila svojo svobodno voljo....

Človeški razum ne more razumeti, da ne more biti izgubljeno ničesar, kar izvira iz Boga; on ne more razumeti, kako ogromna naloga je to od Boga oddaljeno voditi zopet v Božjo bližino.... Niti človeški razum ne more sprejeti, da je moč Božjega nasprotnika bila tako velika, da je ustvarila bitja in, da Božanska moč ni storila ničesar, da bi spremenila njegovo voljo tako, da bi on bil moral priznati Boga kot Gospodarja nad seboj in prav tako ukazati svojim proizvodom, da se približajo Bogu in izpolnijo Njegovo voljo....

Človeški razum ne more dojeti, da je preteklo neskončno dolgo časa, preden se je zgodila preobrazba razmišljanja teh bitij, da so prepoznali Boga.... In zato Bog po duhovnih poteh daje ljudem znanje o tem, katera moč je bila aktivna-dejavna v času ustvarjanja bitij, ki sedaj doživljajo svoje utelešenje na Zemlji....

(6. 10. 1941) Ta bitja so prostovoljno želela biti v nasprotju z Bogom in se ne bi nikoli več vrnila k Bogu, če bi bili puščeni v stanju te svobodne volje; in ker so oni bili ustvarjeni z napačno voljo, je bila napačna volja prav tako znotraj njih in ona si je morala posledično temu prizadevati proti Bogu, ker niso poznali moči, ki je bila odgovorna za njihovo prizadevanje. In s tem so bitja bila podrejena svojemu stvarniku, bila so nekaj nepopolnega, nesvobodna in zato Bogu tuja, ker se niso ujemala z Njegovo voljo in značajem.

Bog kot najbolj popolno Bitje ni mogel prenašati v Svoji navzočnosti ničesar, kar ni sovpadalo s stanjem popolnosti. Kljub temu to ni bila lastna krivda bitij, ker še niso prepoznali svetlobe, ker so bili izvirali iz teme. Božja Ljubezen je pomagala tem bitjem in jim dala znanje o svetlobi.... On jim je dal svobodo volje s tem, ko je Svojemu nasprotniku odvzel oblast nad bitji in jih s tem iztrgal njegovi oblasti.

Nepopolno ustvarjena (postala) bitja pa niso mogla biti spremenjena v popolnost z božansko voljo, temveč so se morala sama odločiti stremeti k Božji navzočnosti in sebe oddaljiti od nasprotnika. Zaradi svoje svobodne volje so bila postavljena v položaj odločitve, ker so sedaj vedela za obe oblasti. Pa vendar je prevladala njihova napačna volja in bitja so se spet obrnila k svojemu stvarniku in se izgubila v temi....

In Bogu so se zasmilila, ker je bilo stanje teh (bitij) brez svetlobe boleče. Njegova Ljubezen je želela bitja v srečnem stanju. In zato je On odpravil voljo bitij in jih je pustil, da gredo po neskončno dolgi poti, v stanju brez moči volje, ki jih mora voditi do popolnosti. In v ta namen je Bog dopustil nastanek stvarstva.... Bog je oblikoval stvari, ki so bile določene, da bi dale zavetje tem bitjem brez volje.... Zatorej je Bog ustvaril nebo in Zemljo.... duhovni in zemeljski svet, ki je bil določen kot prebivališče za nepopolna bitja, dokler ne bodo postala popolna....

Sedaj so bila bitja prisiljena odložiti svojo prejšnjo aroganco (napuh) in se podrediti Božji volji. Oni so torej morali trpeti (prenašati) stanje, ki predstavlja omejitev za duhovno bitje, ki je prej uživalo svojo svobodo. Temu je bila sedaj odvzeta njegova svoboda, ker jo je bilo zlorabilo....

Vendar pa ga bo pot skozi dela stvarstva pripeljala zopet bližje svoji prejšnji svobodi, vse dokler kot človek zopet ne dobi nazaj svoje svobode, da bi potem opravil izpit, ali bo sedaj uporabil svojo svobodno voljo na pravilen način. Obstaja sicer veliko tveganje, da bitje ne bo opravilo izpita, vendar pa se tak izpit mora zgoditi, ker je vrnitev k Bogu polno veljavna le v svobodni volji.... in to torej pomeni, da se bitje želi približati Bogu.

Božja moč, ki je nekoč bila uporabljena s strani nasprotnika za ustvarjanje bitij, bo spet tekla nazaj k svojemu izvoru, in istočasno se bo Bogu nasprotna volja spremenila v Bogu podobno voljo, tako, da bo bitje postalo popolno brž, ko bo imelo enako voljo kot je Božja.... Bitje, ki pri svojem nastanku ni vedelo ničesar o Bogu, je lahko prepoznalo le Božjega nasprotnika kot svojega gospodarja; vendar je ono sedaj sebe osvobodilo njegove moči in našlo pot domov k svojemu Očetu, iz Katerega moči je nekoč izšlo. AMEN

Schepping van het wezenlijke – Verkeerde wil

Bedenk dat jullie de schepselen zijn van degene, die zich tegen God verzet heeft. Dat de wil van de aan God vijandelijke macht u in het leven riep en dat jullie daarom kinderen van de zonde zijn. God onthield deze geest, die eens volmaakt uit de kracht van God voortgekomen is, zijn kracht niet en zodoende maakte hij gebruik van deze kracht en liet talloze wezens voortkomen vanuit zijn wil, met gebruik van goddelijke kracht, en dit was jullie begin.

Jullie zijn producten van een verkeerde wil en toch van goddelijke oorsprong, omdat de kracht uit God jullie eerst dat liet worden, wat de tegenstander van God wilde. En daarom bevinden jullie je nog net zo lang in diens macht, als jullie wil nog hetzelfde nastreeft, de scheiding van God. Want dit was de hoofdgedachte, de beweegreden van de afval van God. Vrij te komen uit Zijn macht. Vrij te zijn en te kunnen heersen over het wezenlijke.

En zodoende viel het meest lichtvolle, door God geschapen wezen, in de diepste diepte. Het kwam in opstand tegen God en probeerde al het wezenlijke, dat door zijn wil tevoorschijn geroepen was, eveneens in opstand te laten komen tegen God. En dit door hem geschapene boog zich voor zijn wil, ofschoon het vrij kon beslissen welke heer het wilde accepteren. Het wezenlijke bevond zich in zijn macht, omdat het zijn wil aan hem overgaf en nu werd deze wil misbruikt door de tegenstander van God, want deze bond hem en hij maakte het oorspronkelijke vrije schepsel onvrij.

Alles wat uit de kracht van God voortgekomen is, heeft de drang naar vrijheid en om het wezenlijke zijn vrijheid weer terug te geven, ontworstelde God het wezenlijke aan de macht van zijn verwekker. Hij plaatste het vrij in de geestelijke wereld en gaf hem het zelfbeschikkingsrecht. Maar het wezenlijke misbruikte eveneens zijn vrijheid en werd eveneens zondig, omdat het voor de tegenstander koos. Maar goddelijke kracht is de oorspronkelijke substantie van het wezenlijke en de goddelijke kracht moet onherroepelijk naar God terugstromen. En zodoende worstelt God om deze van Hem afgevallen wezens, opdat ze de weg naar Hem vinden en Hem hun wil nu aanbieden.

Menselijk verstand begrijpt niet dat er niets verloren kan gaan, wat uit God voortgekomen is. Hij begrijpt niet, welk een enorme onderneming het is om het ver van God afstaande weer naar de nabijheid van God terug te leiden. Menselijk verstand is ook niet aan het verstand te brengen dat de macht van de tegenstander van God zo groot was, dat het wezens kon laten ontstaan en dat de goddelijke kracht niets deed om diens wil te veranderen, zodat hij God als heer boven zich moest erkennen en hij ook zijn voortbrengselen ertoe bracht om God te naderen en Zijn wil te vervullen. Het menselijke verstand begrijpt niet dat er ondenkbare tijden voorbijgingen, voordat de verandering van het denken plaatsvond en ze God herkenden.

En daarom geeft God via de geestelijke weg de mensheid kennis van welke kracht actief was bij de schepping van het wezenlijke, dat nu de belichaming op aarde doormaakt. Dit wezenlijke heeft God tegengestreefd zolang zijn wil vrij was en het zou eeuwig niet naar God terugkeren, als het in deze vrije wil gelaten zou blijven. Want omdat het in de verkeerde wil voorgebracht was, was ook de verkeerde wil in de voortgebrachte wezens aanwezig en deze moesten zich bijgevolg tegen God verzetten. Want de kracht, waaraan het zijn streven te danken had, kende het wezen niet.

En zo was het wezenlijke afhankelijk van zijn verwekker. Het was iets onvolmaakts, iets wat onvrij was en daardoor was God vreemd voor hem, waardoor hij niet kon voldoen aan Zijn wil en niet overeenkwam met Zijn wezen. God als het meest volmaakte wezen kon niets in Zijn nabijheid dulden, dat niet met deze volmaakte staat overeenkwam. Het was niet de eigen schuld van het wezen, want het herkende het licht nog niet, omdat het zijn oorsprong had in de duisternis. Gods liefde hielp deze wezens en gaf hun kennis van het licht. Hij gaf hun de vrijheid van de wil, doordat Hij Zijn tegenstander de macht over het wezenlijke ontnam en zodoende de wezens aan zijn macht ontrukte.

Maar hetgeen onvolmaakt geschapen was, kon niet door de goddelijke wil tot volmaaktheid veranderd worden, maar het moest zelf kiezen. Het moest uit eigen beweging de nabijheid van God nastreven en zich van de tegenstander bevrijden. Door de vrijheid van zijn wil was het in die toestand geplaatst, dat het wezen kon kiezen, omdat het nu beide machten kende. Maar zijn verkeerde wil overwoog en het wezenlijke keerde zich weer naar zijn verwekker en verloor zich in de duisternis.

En dit boezemde God medelijden in, want de toestand van degenen die zonder licht waren, was kwellend. Maar Zijn liefde wilde de wezens in een gelukkig makende toestand zien. En zo ontnam Hij de wezens hun wil en liet hen in een willoze toestand een eindeloos lange weg gaan, die hen de volmaaktheid zou moeten bezorgen. En voor dit doel liet God de schepping ontstaan. God vormde dingen, die ervoor bestemd waren om het willoze wezenlijke in op te nemen. Dus schiep God de hemel en de aarde. Een geestelijke en een aardse wereld, die ervoor bestemd waren om het onvolmaakte een verblijfplaats te bieden, tot het volmaakt geworden was.

Het wezenlijke is nu gedwongen om zijn vroegere arrogantie af te leggen en zich te buigen voor de goddelijke wil. Het moet dus een toestand verdragen, die een gebondenheid betekent voor het wezenlijke, dat zich eerst in vrijheid bevond. Het werd van zijn vrijheid beroofd, omdat het deze misbruikt heeft. Maar de gang door het scheppingswerk brengt het weer dichter bij de vroegere vrijheid, totdat het uiteindelijk als mens zijn wilsvrijheid weer krijgt om nu de proef, of het de vrije wil nu op de juiste manier gebruikt, af te leggen. Het gevaar is wel groot, dat het wezen de proef niet doorstaat, maar het moet voor zo’n proef gesteld worden, omdat alleen in wilsvrijheid de terugkeer naar God volwaardig is. Ze dus voor het wezen de toenadering tot God betekent.

De kracht uit God, die eens gebruikt werd door de tegenstander van God voor het scheppen van wezens, is nu weer teruggestroomd naar haar oorsprong en tegelijkertijd is de aan God vijandige wil veranderd in een aan God gelijke wil. Het wezen is dus volmaakt geworden, zodra het dezelfde wil heeft als God. Het wezen, dat bij zijn ontstaan niets wist van God, erkende enkel de tegenstander van God als zijn heer. Maar nu heeft het zich aan diens macht ontrukt en de weg teruggevonden naar zijn Vader, uit Wiens kracht het voortgekomen is.

Amen