Primerjaj objavo s prevodom
JEZUSOVA SPREMENITEV.... »OČE IN JAZ SVA ENO«
Pravilna rešitev Jezusove spremenitve po Njegovem križanju obenem tudi daje razlago Jezusovih Besed: »Oče in Jaz sva eno....« (Janez 10:30). Bog je Sebe žrtvoval preko človeka, Kateri je zaradi Ljubezni do Boga premagal vsakršen človeški aspekt in Kateri je glede na to tako oblikoval Svojo dušo, da se je Bog lahko v vsej polnosti nastanil v Njem (Kološanom 2:9). Njegova zunanja forma, Njegovo telo se je popolnoma podredilo volji duše, katera pa je bila ravno tako naklonjena samo Božanskemu. Tako je bila vsaka substanca Bogu-naklonjeni duh tako, da ni več potrebovala procesa razvoja na Zemlji in je bila glede na to po smrti telesa sposobna v vsej popolnosti vstopiti v duhovno kraljestvo. Vsa izpopolnjena duhovna bitja se združujejo z Elementarno Silo in preko najbolj iskrene fuzije (združitve) z Njo postajajo eno. Proces razvoja duhovnih bitij, katera so nekoč odpadla od Boga, traja neskončno dolgo časa, in preko brezštevilnih stopenj bo v onostranstvu ravno tako vodilo do vzpona, vendar pa manj razvita duhovna substanca vedno ostaja na Zemlji in osvobaja dušo, katera bo kot duhovno bitje v onostranstvu naknadno iskala priključitev k bitjem enake zrelosti. Zunanja forma se razkraja, posamezne duhovne substance pa se priključujejo podobnim, da bi nadaljevale njihov proces razvoja.... Jezusovo telo je torej zaradi njegove čistosti in delovanja Ljubezni že doseglo duhovno popolnost, nezamisljivo trpljenje na Križu pa je že pomenil končen proces prečiščevanja za telesno duhovno substanco tako, da se je bila ona v tem prečiščenem stanju sposobna zediniti s popolno dušo in ni bilo več potrebe, da bi ostala na Zemlji. Glede na to so Božji Duh, duša in telo združeni in so postali eno. Jezus, človek je BIL posrednik med Bogom in ljudmi (1 Timotej 2:5).... vendar pa sta SEDAJ Bog in Jezus Kristus Eno.... njiju se ne bi smelo zamišljati kot dve bitji, eno poleg drugega, ampak je to samo eno Bitje, Katero absorbira vse, kar je popolno. Namreč Jezusovega Božanstva si ni mogoče zamišljati na nikakršen način, razen kot večno Božanstvo Osebno, Katero je Sebe priključilo zunanji obliki Jezusa, človeka oz. Njegovim duhovnim substancam je bilo dovoljeno združiti se z Elementarno Silo, ker so pri Jezusovi smrti one že dosegle stopnjo popolnosti, katera pa je predpogoj za najtesnejšo enotnost z Bogom.... S tem, ko je preziral zemeljska zadovoljstva in kot rezultat striktne samodiscipline, je Jezusovo telo nadvladalo celotno materijo in glede na to ni več potrebovalo nadaljnjega procesa razvoja. Vse duhovne substance v fizični formi so se bile sposobne priključiti duši in skupaj z njo zapustiti zemeljsko dolino, da bi se povzpele (tukaj je v izvornem tekstu uporabljen glagol »vstopiti«) do svetlobnih višin. Od tega trenutka nadalje je bila ta duša oblegana z najsijajnejšo blestečo svetlobo. Zaradi tega sta Jezusova duša in telo morala zapustiti Zemljo v spremenjenem stanju, ker je bitje, katero je popolnoma stopljeno z Bogom, moralo ravno tako od Njega prejeti svetlobo in moč ter to izžarevati na enak način kot Sámo večno Božanstvo; namreč ono je bilo z Bogom Eno in je bilo glede na to tudi svetloba ter moč v izobilju.
Ta proces svetlobnega sevanja ljudem po navadi ostaja skrit. Vendar pa je neskončna Božja Ljubezen do ljudi dovolila, da se Jezusova spremenitev odvije vidno, da bi jim dala znak Njegove moči in slave; da bi okrepila vero tistih, kateri naj bi svetu oznanjali Njegovo moč in slavo ter da bi ljudem priskrbela dokaz, da je Jezus premagal smrt.... da od sedaj naprej smrt ne obstaja več za ljudi, kateri so Mu sledili in se potrudili, da na Zemlji hodijo po enaki stezi. Jezusova spremenitev je bila med človeštvom zelo pogosto predmet spora, kateri pa je bil po navadi zavržen, kot da je le mit, ker je ljudem primanjkovalo vsakršnega duhovnega znanja za končni cilj vsakega bitja.... za končno zedinjenje z Bogom.... za postajanje eno z Njim.... Kakorkoli že, Jezus pravi: »Oče in Jaz sva eno....«, ker se je zedinjenje v Njem že zgodilo; Njegova duša je bila namreč tako oblikovana, da je bila sposobna sprejeti Boga in je na ta način že postala prejemnik svetlobe ter moči od Boga. Na ta način je bil On sposoben poučevati celotno modrost in delovati preko Božanske moči. On je bil popoln kot Njegov Oče na Nebu, sposoben ustvarjati ter oblikovati kot On.... Njegova narava je bila Ljubezen; Njegove Besede so bile Ljubezen, in tako je On deloval z vrlino Njegove velike Ljubezni do ljudi. Namreč vse kar obstaja, vse kar se dogaja, je lahko doseženo edino po poti Ljubezni.... Njegovo življenje na Zemlji je bil nenehen sled čudežnih del brez sijaja in razkošij, vendar pa ga je On dokončal v sijoči svetlobi.... tako, ko Se je pred očmi Njegovih Lastnih spremenil in Se dvignil na Nebo, v večno slavo.
AMEN
Prevajalci
Verheerlijking van Jezus - "Mijn Vader en Ik zijn één"
Bij de juiste oplossing van het probleem van de verheerlijking van Jezus na Zijn kruisdood, worden tegelijkertijd ook de woorden van Jezus begrijpelijk: "Mijn Vader en Ik zijn één". God heeft zich zelf als offer aangeboden door een mens die al het menselijke overwon uit liefde tot God en die derhalve Zijn ziel zo had gevormd dat God in alle volheid Zijn intrek kon nemen in Hem. Zijn buitenkant, Zijn lichaam gehoorzaamde volledig aan de wil van de ziel en was eveneens alleen op het goddelijke gericht. Elke substantie was dus op God gericht geestelijks, zodat dit de aardse ontwikkelingsweg niet meer nodig had en bijgevolg na de lichamelijke dood in alle volmaaktheid kon binnengaan in het rijk van het geestelijke. Al het volmaakte geestelijke sluit zich aaneen met de oerkracht en wordt door innige samensmelting één met haar.
De ontwikkelingsgang van het eens van God afgevallen geestelijke duurt oneindige tijden en zal ook in het hiernamaals over talloze treden opwaarts voeren. Maar steeds zal de buitenkant, het nog minder ontwikkelde geestelijke, achterblijven en de ziel vrijlaten, die dan als geestelijk wezen de aaneensluiting zoekt met even zulk rijp wezenlijks in het hiernamaals. De buitenkant lost op en de afzonderlijke geestelijke substanties gaan weer een verbinding aan met het gelijksoortige om hun ontwikkelingsgang voort te zetten.
Het lichaam van Jezus was echter in zijn zuiverheid en zijn werkzaam zijn in liefde al tot geestelijke volmaaktheid gekomen en het onmetelijke lijden aan het kruis was het laatste louteringsproces voor het tot vorm geworden geestelijke, zodat het volledig vrij van onrijpe aanklevingen zich bij de volmaakte ziel kon aansluiten. Het was dus niet meer genoodzaakt op aarde te blijven. En nu verenigden de geest Gods, de ziel en het lichaam zich, ze werden dus één. De mens Jezus was de Middelaar tussen God en de mensen. Maar nu zijn God en Jezus Christus één. Het zijn niet twee wezens die naast elkaar te denken zijn. Integendeel, er is maar één Wezen dat al het volmaakte in zich opneemt.
De Godheid Jezus is niet anders voor te stellen dan de eeuwige Godheid zelf die alleen de buitenkant van de mens Jezus bij zich heeft gevoegd. Dat wil zeggen: de geestelijke substanties ervan mochten samensmelten met de Oerkracht, omdat ze al bij het sterven van Jezus de graad van volmaaktheid hadden bereikt, die voorwaarde is voor de innigste aaneensluiting met God. Het lichaam van Jezus is door het verachten van aardse vreugden en strenge zelftucht tot overwinnaar van elke materie geworden en had bijgevolg geen verdere ontwikkelingsgang meer nodig.
Alle in Hem omgevormde geestelijke substanties konden zich voegen bij de ziel en met haar tegelijk het aardse tranendal verlaten om de hoogten van licht binnen te gaan. Van nu af aan was de omgeving van deze ziel dus het meest stralende licht. Bijgevolg moesten het lichaam en de ziel van Jezus in verheerlijkte staat de aarde verlaten, want een Wezen dat volledig met God is samengesmolten, moest nu ook licht en kracht van Hem in ontvangst nemen en dit dus op dezelfde manier uitstralen als de eeuwige Godheid zelf. Want het was immers nu één met God, dus ook licht en kracht in alle volheid.
Dit gebeuren van de uitstraling van licht blijft voor de mensen anders verborgen. Maar de oneindige liefde Gods liet voor de mensen de verheerlijking van Jezus zichtbaar gebeuren om hun een teken te geven van Zijn macht en heerlijkheid, om het geloof van diegenen te versterken die Zijn macht en heerlijkheid in de wereld moesten verkondigen en om de mensen het bewijs te geven dat Jezus de dood had overwonnen. Dat er nu geen dood meer bestaat voor de mensen die Hem navolgen, die hun best doen dezelfde weg te gaan op aarde.
De verheerlijking van Jezus is een veel omstreden kwestie geweest voor de mensheid. En meestal werd ze als fabel afgewezen, omdat de mensen elk geestelijk begrip ontbreekt voor het einddoel van ieder wezen, voor de definitieve aaneensluiting met God, voor de eenwording met Hem.
Maar Jezus zegt: "De Vader en Ik zijn één". Want in Hem had de aaneensluiting al plaatsgevonden. Zijn ziel was zo gevormd dat ze God in zich kon opnemen en dus al ontvanger was van licht en kracht uit God. Hij kon dus alle wijsheid onderrichten en werkzaam zijn door goddelijke kracht. Hij was volmaakt zoals Zijn Vader in de hemel volmaakt was en kon scheppen en vormgeven net als Hij.
Zijn wezen was liefde. Zijn woorden waren liefde en zo kon Hij werkzaam zijn op grond van Zijn grote liefde voor de mensen. Want alles wat er is en gebeurt, brengt alleen de liefde tot stand.
Zijn aards bestaan was een eindeloze reeks van wonderdaden zonder pracht en praal, die Hij echter beëindigde in stralend licht, doordat Hij voor de ogen van de zijnen zich verheerlijkte en opsteeg naar de eeuwige heerlijkheid.
Amen
Prevajalci