• Nazaj

POMANJKANJE SAMOSPOZNANJA.... SAMOLJUBJE.... TRDOGLAVOST....

Usmeri pozornost na besede, ki ti pritekajo: najhujše(najbolj bridko) življenjsko stanje si prirejajo ljudje sami, ko se nahajajo v nenehni notranji neskladnosti (disharmoniji) in ne izmolijo, da jim na pomoč priskoči Božja milost, preko katere bi bili osvobojeni pritiska, ki jih obremenjuje. Ti ljudje vedno mislijo, da je njihovo stanje nesrečno in so vedno bolj nošeni z notranjimi občutki; in na koncu je njihovo stanje le še neskončen obup, in to brez pravega vzroka.

Pri teh ljudeh je še vedno preveč razvito samoljubje, ki povzroča, da se oni ne morejo dvigniti iznad sebe in v usodi drugih ljudi najdejo veliko več smisla, tako da je tem ljudem pravilna presoja(razsodnost)vedno nekaj tujega(ne znajo pravilno presoditi). Oni zavračajo vsakršen razumen argument, zaradi česar imajo veliko težje življenje zaradi lastne trdoglavosti, ker bi drugače dobra volja naredila, da bi bilo življenje veliko znosnejše za njih.

Sàmo življenje je tako poučno (polno priložnosti za učenje) in daje večkratno osnovo (temelj), če se ga le pravilno iskoristi in če se v vseh duševnih stiskah najde pribežališče(rešitev)v Ljubezen-skem delovanju. Tedaj je na zanesljiv način prišlo do vzpostavitve ravnotežja, in srce postaja radostno.... In če oseba zanemari sebe, potem od nje odpada vse težko in ona izpolnitev življenja najde v delovanju za druge. Namen življenja je vendarle vedno edinole dozorevanje njegove osebnosti, odrekanje od izpolnjevanja lastnih želja in nenehno prostovoljno služenje.

Kolikor bolj se lahko človek podredi, toliko svobodnješe bo postalo njegovo duhovno stanje; in kolikor bolj pogosto je dejaven v samo-premagovanju, toliko močnejša bo njegova volja, in to delo na samemu sebi prinaša oplemenitenje celotnega bitja.Vedno bo vzeta v poštev edino korist bližnjega, in stanje bolečine, ki muči človeka, bo odstranjeno.... To pa doseže volja za delovanjem.... Veliko je lažje premagati svet, kot pa samega sebe....

Človek ne želi priznati, da je on sam povzročitelj tega stanja; vedno raje išče vzrokepovsod drugje, kot pa pri samemu sebi, in to je njegova napaka.... Težko je (po)nuditi pomoč tam, kjer primanjkuje samospoznanja.... ampak kje potem začeti.... Tisti, ki vedno želi biti kritičen do drugih in nikoli do sebe, bo težko prepoznal temeljno zlobo; on se bo vedno imel za vrednega obžalovanja in ne bo zbral volje, da prekine svoje stanje, ki ga še tlači.

Tako da ima samo ena stvar pravi učinek na takšno duševno stanje.... V vsej Ljubezni mu usmeriti pozornost na napačno stališče do življenja, s katerim se mora soočiti človek sam, kar pa je vedno primer, ko trpi pod pritiskom svojega razpoloženja in ne najde izhoda. Kjer je volja, tam je tudi delovanje; in šele to človeka osvobaja od vsakega zla....

AMEN

Falta de autoconhecimento.... Auto-amor.... teimosia....

Preste atenção às palavras que lhe chegam hoje: A condição mais amarga da vida é causada por pessoas que estão em perpétua autodeterminação e não imploram a graça de Deus por ajuda, através da qual seriam libertadas da pressão que as sobrecarrega. Essas pessoas sempre vêem sua própria situação como tão deplorável e ficam cada vez mais enredadas em sentimentos sombrios e, no final, todo o seu ser é apenas um de amargura sem limites, e isso sem causa justa. O seu amor-próprio está demasiado desenvolvido para se superar a si próprio, e eles vêem a realização da vida no destino de outras pessoas, e assim um julgamento justo permanece sempre algo estranho a estas pessoas. Eles rejeitam todas as razões da razão e assim têm uma vida muito mais difícil devido à sua própria teimosia, pois a boa vontade permitir-lhes-ia dominar a vida muito mais facilmente. A própria vida é tão instrutiva e dá tanta orientação, se apenas for usada corretamente e se recorrer ao trabalho no amor em toda a opressão mental. Então o equilíbrio é criado, por assim dizer, e o coração torna-se alegre.... E quando a própria pessoa é posta de lado, todo o peso cai do ser humano por si mesmo, e ele encontra a realização da vida no trabalho para os outros. A finalidade da vida é sempre apenas a maturação de si mesmo, a renúncia à realização dos próprios desejos e um serviço perpétuo e de boa vontade. Quanto mais o ser humano se puder subordinar, mais livre se tornará o seu estado espiritual, e quanto mais frequentemente praticar a autoconquista, mais forte se tornará a sua vontade, e este trabalho sobre si mesmo resultará num enobrecimento de todo o ser, então apenas o bem-estar do semelhante será levado em conta, e o doloroso estado que atormenta o ser humano será remediado..... E isto é conseguido pela vontade de agir.... É significativamente mais fácil derrotar o mundo do que a si mesmo.... O homem não quer admitir que ele é a causa da sua condição, ele sempre procura a causa em outro lugar que não em si mesmo, e esse é o seu erro.... Onde falta autoconhecimento, a ajuda é difícil de vir por.... porque então onde a alavanca deve ser aplicada.... Aquele que só quer criticar os outros, mas nunca a si mesmo, dificilmente reconhecerá o mal básico, só terá pena de si mesmo e não reunirá a vontade de pôr um fim à sua condição, que no entanto o oprime. E assim só uma coisa pode ter o efeito certo em tal mente.... chamar amorosamente a sua atenção para a sua atitude errada em relação à vida, que o ser humano deveria dominar e não se deixar dominar por ela, que é sempre o caso quando sofre a pressão do seu humor e não consegue encontrar uma saída. Onde existe a vontade, existe também a escritura, e só assim o ser humano fica livre de todo o mal....

Amém