• Terug

Het proces van de uitwisseling van Liefdekracht

Toen Ik u het leven gaf, was dit een onvergelijkbaar gelukkigstemmende scheppingsdaad, zowel voor Mij als ook voor het uit Mij Zelf buiten Mij geplaatste wezen, dat eveneens deelnam aan uw schepping. Deze gebeurtenis was een uitwisseling van Liefdekracht. Mijn eindeloze Liefde doorstroomde het eerste wezen. De kracht moest zich hoe dan ook uiten. En deze uitingen van kracht waren wezens, die precies zo geaard waren als Ik Zelf en ook als hij die de krachtstroom van Mijn Liefde in ontvangst had genomen. Ze konden ook niet anders zijn, daar de Liefde de oerkracht is en de Liefde nu eenmaal alleen het hoogst volmaakte kan uitstralen.

Dit wordt voor u pas begrijpelijk, wanneer u weet dat Mijn oerwezen Liefde, Wijsheid en Almacht is en de Almacht nooit toelaat dat de Liefde ooit iets gebrekkigs zou kunnen voortbrengen, zoals anderzijds door de Wijsheid en de Almacht de Liefde tot een uiterst weggeven wordt aangezet. Dus alle vereisten zijn aanwezig voor het scheppen van iets wat hoogst volmaakt is.

U allen bent van God uitgegaan. Weet u wat dat betekent? Dat u door het Volmaaktste werd uitgestraald en dat u maar één doel had: Mijn Liefde te beantwoorden, wat u ook eeuwige tijden gedaan hebt toen u uw liefde aanhoudend naar Mij terugzond.

Juist deze ontwikkelingsgang was wat gelukkig maakte, wat u net zo ervoer als Ik Zelf. De uitwisseling van ons vurig verlangen naar liefde werd in onvoorstelbare mate verwezenlijkt. U nam steeds weer de weg naar Mijn hart en het geluk van onze vereniging was onmetelijk, omdat Mijn Liefdekracht u steeds weer doorstraalde.

Maar voor u die als mens op deze aarde vertoeft, kwam er aan deze gelukzaligheid eens een einde, toen u zich afsloot voor de toestraling van Mijn Liefde en van Mij afviel. Maar u was geenszins zonder licht dat u daarom in de diepte verdwaalde. U had het volle bewustzijn aan wie u deze stroom van Liefde te danken had, die u eeuwigheden lang gelukkig maakte.

Maar hij die betrokken was bij uw schepping, wilde Mij zien. Maar dit was totaal onmogelijk, omdat Ik voor geen door Mij geschapen wezens zichtbaar was en ben. Hij zag zichzelf in zijn pracht en luister en eiste van zijn wezens de volledige erkenning als god en heer. Dus verloren deze wezens hun licht, hun volmaaktheid, want ze wezen het licht van de eeuwigheid af. De uitwisseling van Liefdelicht en Kracht had nu voor deze wezens opgehouden, maar wat ook ophield was dat de wezens onbegrensd gelukzalig waren.

En weer was het Mijn oneindige Liefde, Mijn Wijsheid en Mijn Almacht, die nu scheppingen liet ontstaan om dit in de diepte gevallene weer omhoog te trekken, om het weer licht te laten toestralen, dat nu weer vrijwillig moet worden aangenomen. En daarom verblijft het wezen eindeloos lange tijd in de duisternis, wanneer het er niet toe kan besluiten zich vrijwillig open te stellen.

Maar dat het wezen - eens Mijn lichtdrager, die in ongekende mate gelukzalig is geweest - nu veranderd was tot Mijn tegenpool, is zo’n geweldig gebeuren, dat niemand daar begrip voor zal kunnen opbrengen. Want hij had de grootste gelukzaligheid genoten en die in vrije wil weggegeven. Hij is van de hoogste hoogte neergestort in de diepste diepte en is in zijn wezen totaal tegengesteld geworden en boosaardig.

Maar nooit zou Ik het kwaad hebben kunnen scheppen, want hij kwam in stralende volheid van licht uit Mij voort, evenals ook alle door onze kracht en wil ontstane wezens. Maar terwille van de vergoddelijking van de geschapen wezens liet Ik deze afdwalingen toe en ging niet tegen de vrije wil in toen de wezens zich van Mij afkeerden. Want eens zal Ik bereiken, dat alles zich weer voor Mij zal openstellen om de toestraling van Mijn Liefde te ontvangen. En dan zal het ook weer onbeperkt gelukzalig zijn, zoals het was in het allereerste begin.

Amen

Il procedimento dello scambio della Forza d’Amore

Quando vi ho dato la Vita, era un Atto di Creazione impareggiabilmente beatificante, sia per Me come anche per l’essere esternato da Me Stesso, che partecipava pure alla vostra Creazione. Questo procedimento era uno scambio della Forza d’Amore. Il Mio infinito Amore compenetrava il primo essere, la Forza doveva manifestarsi in qualche modo, e queste manifestazioni della Forza erano degli esseri che erano creati proprio come Sono Io Stesso ed anche colui che aveva ricevuto la Corrente della Mia Forza d’Amore. Non potevano nemmeno essere diversi, dato che l’Amore è la Forza dall’Eternità e dall’Amore poteva irradiare appunto soltanto qualcosa di sublimemente perfetto. Questo vi verrà comprensibile solamente quando saprete che il Mio Essere dall’Eternità E’ Amore, Sapienza ed Onnipotenza, che Si manifestano illimitatamente e quindi la Sapienza e l’Onnipotenza non lo permettono mai che l’Amore potesse esternare da Sé qualcosa di imperfetto, come d’altra parte l’Amore viene indotto dalla Sapienza e dall’Onnipotenza all’ultima Esternazione, quindi esistono tutte le premesse per la Creazione di qualcosa di sublimemente perfetto. Voi tutti siete proceduti da Dio. Sapete ciò che significa? Che siete stati irradiati dal più Perfetto e che avevate soltanto una meta, di rispondere al Mio Amore, cosa che avete fatto anche per tempi eterni ed avete continuato sempre di rimandare a Me il vostro amore. Appunto questo procedimento era così beatificante, che voi sentivate proprio come Io Stesso. Lo scambio della nostra nostalgia d’Amore si è adempiuto in una misura inimmaginabile. Avete preso la via verso il Mio Cuore sempre e sempre di nuovo, e la felicità della nostra unione era incommensurabile, perché la Mia Forza d’Amore vi irradiava sempre di nuovo. Ma per voi, che dimorate come uomo su questa Terra, questa beatitudine una volta era terminata, quando vi siete chiusi alla Mia Irradiazione d’Amore e siete caduti da Me. Ma non eravate per nulla senza Luce, per questo vi siete smarriti nell’abisso. Eravate nella piena consapevolezza a Chi dovevate questa Corrente d’Amore che vi rendeva felici per delle Eternità. Ma colei che aveva partecipato alla vostra creazione, voleva contemplarMi, ma questo era del tutto impossibile, perché Io non Ero e non Sono visibile per nessuno degli esseri creati da Me. Si vedeva nella sua magnificenza e pretendeva dai suoi esseri la piena riconoscenza come Dio e Signore. Quindi questi esseri perdevano la loro Luce, la loro Perfezione, perché rigettavano la Luce dall’Eternità. Ora lo scambio della Luce d’Amore e di Forza per questi esseri aveva cessato, che però ci vuole affinché gli esseri siano illimitatamente beati. E nuovamente era il Mio infinito Amore, la Mia Sapienza e la Mia Onnipotenza, che ora faceva sorgere delle Creazioni, per attirare di nuovo in Alto lo spirituale caduto nell’abisso, per irradiarlo di nuovo con la Luce, che ora deve di nuovo essere accettata liberamente e perciò l’essere sosta nell’oscurità per un tempo infinitamente lungo, se non si può decidere di aprirsi liberamente. Ma che l’essere, una volta era il Mio portatore di Luce, che era stato beato in misura insospettabile, si era cambiato nel Mio polo opposto, è un avvenimento talmente potente, che nessuno potrà comprendere, perché aveva goduto della più grande beatitudine e ne ha rinunciato nella libera volontà. E’ precipitato dalla Cima più Alta nell’abisso più profondo, si è totalmente invertito nel suo essere ed è diventato cattivo in modo primordiale. Ma non avrei mai potuto creare il male, perché l’essere era proceduto da Me nella raggiante Pienezza di Luce, come sono anche sorti tutti gli esseri mediante la Nostra Forza e Volontà. Ma per via della divinizzazione degli esseri creati, Io permisi questa confusione e non l’ho negato alla libera volontà, quando gli esseri si sono allontanati da Me. Perché una volta otterrò che tutto lo spirituale Mi si aprirà di nuovo, per ricevere la Mia Irradiazione d’Amore, e che allora sarà di nuovo sconfinatamene beato, come lo era in principio.

Amen