• Terug

Goede Vrijdag (2)

Geen van u mensen kan de mate van het lijden van de kruisweg en de kruisiging in zijn volle omvang beseffen. Want voor menselijke begrippen waren ze ondraaglijk en alleen de kracht van mijn liefde voor u maakte het Mij mogelijk dit zwaarste offer te volbrengen dat de mensheid weer de verzoening met de Vader moest opleveren. En of u ook probeert u mijn kwellingen en pijnen voor te stellen, het zal steeds slechts een zwakke vergelijking blijven. Want ze waren bovenmenselijk. Ze waren zo groot dat mijn kruisoffer waarlijk uniek is geweest en blijven zal, omdat een "mens" deze tijd van kwellingen niet zou hebben doorstaan. Omdat ieder ander mens het niet ten uitvoer zou hebben kunnen brengen, want al een gering deel zou voldoende zijn geweest om de mens het leven te ontnemen.

Maar Ik wilde lijden en sterven om de rechtvaardige boete te doen voor de zonden van de mensheid. Ik wilde alle schuld van de mensen op Me nemen en het zoenoffer aanbieden om de Vader Zijn verloren kinderen terug te geven die zonder dit werk van verlossing nooit meer in Zijn nabijheid zouden hebben kunnen komen. En Ik ben de weg gegaan - vrijwillig en uit liefde voor de Vader en voor mijn gevallen broeders. Ik was op de hoogte van het zware lot dat Mij wachtte en heb daarom dubbel geleden. Want steeds stond Mij het beeld van de kruisiging voor ogen, steeds zag Ik de lijdensweg die naar het kruis voerde.

Maar Ik vervulde deze missie in vrije wil en kocht de tegenstander al zijn zielen af die bereid waren zich door Mij te laten verlossen. Want Ik was op de hoogte van de reden van de zwakte van de mensen en verwierf voor hen allen door mijn kruisdood versterking van hun wil. Ik verwierf voor hen talloze genaden, met behulp waarvan ze weer de hoogte konden bereiken van waaruit ze eens waren neergestort in de diepte. Ik wist dat ze nooit alleen weer opwaarts konden gaan wanneer ze niet zouden worden geholpen. En Ik had medelijden met mijn gevallen broeders, want Ik kende de gelukzaligheid van Gods nabijheid. Ik wist wat ze hadden prijsgegeven en dat ze eeuwig van het aangezicht van de Vader waren verbannen wanneer er niet Een de grote schuld teniet deed die ze door hun vroegere afval van de Vader op zich hadden geladen.

Maar het was een buitengewoon zware opgave om in het volle bewustzijn van de afloop alle lichamelijke en geestelijke pijnen op zich te nemen en een tocht te gaan in angst en nood om het werk van erbarmen door te kunnen zetten tot aan het einde. Want Ik was een mens met alle lichamelijke gevoelens. En steeds meer menselijk was mijn denken toen het richting het uitvoeren van de laatste missie ging, toen Ik gevangen werd genomen en meedogenloos werd veroordeeld tot de gruwelijkste dood die de mensen zich konden indenken.

Want om de onmetelijke schuld te delgen, om de delging van de oer-schuld van de vroegere afval van God, was het nodig dat een mens in staat was te lijden, omdat God Die wel als Liefde in Mij was, niet kon lijden en Hij zich bijgevolg uit de laatste fase van het verlossingswerk terugtrok, wat in Mij een onuitsprekelijke angst teweeg bracht en Mij tot de woorden dreef: "Mijn God, mijn God, waarom hebt U Mij verlaten". Het bewustzijn van de Vader in Mij zou een verzachting van de pijnen zijn geweest, maar de mate van mijn pijnen kon wederom niet groot genoeg zijn gezien de schuld van de gehele mensheid, de schuld van alle afgevallen oer-geesten die Ik wilde redden uit de diepte. Ik wilde, als "alleen maar mens" het werk volbrengen en daarom gaf Ik Me over aan de wil van de Vader die ook mijn wil is geweest vanaf het begin, alleen tegen de achtergrond van de dood voor korte tijd onzeker werd. Maar Ik onderwierp Me vervolgens geheel aan Zijn wil toen Ik uitriep: "Vader, niet mijn wil, maar Uw wil geschiede".

En Ik heb waarlijk een zwaar offer gebracht dat noch tevoren, noch daarna een mens had volbracht en volbrengen kon, omdat het de menselijke kracht te boven ging. Uit de liefde van de Vader putte Ik echter de kracht, want de liefde bleef in Mij tot aan het uur van de dood, daar Ik anders de woorden niet zou hebben uitgesproken: "Vader, vergeef hen, want ze weten niet wat ze doen".

En dus was en bleef Ik met de Vader verbonden, alhoewel Ik de kracht van de liefde niet aanwendde om Me aan de offerdood te onttrekken. Eens zult ook u mijn kruisdood mogen meebeleven, wanneer u in het rijk van het licht vertoeft. En dan pas zal voor u ook mijn overgrote liefde duidelijk zijn die mijn broeders gold, die alles op zich nam om diegenen het leven terug te geven die vrijwillig de dood hadden gekozen.

En ieder kan nu ook weer tot leven komen die in vrije wil Mij erkent als Zijn Verlosser en wil dat Ik ook voor hem gestorven mag zijn, dat ook hij mag horen bij degenen die verlost zijn, voor wie Ik mijn bloed heb vergoten en die door mijn bloed vergeving krijgen van hun zondenschuld die hen van de Vader gescheiden hield en die Ik dus van schuld en zonde heb bevrijd door mijn dood aan het kruis.

Amen

Good Friday....

None of you people can measure the suffering of the path to the cross and the crucifixion, because for human terms they were unbearable, and only the strength of My love for you made it possible for Me, to accomplish this most difficult sacrifice, that should bring again the reconciliation with the Father for the mankind.... And if you also try to imagine My agony and pain, there will always remain only a weak comparison, because they were superhuman, they were so big, that My sacrifice of the cross will truly been unique and will remain, because a „man“ would not have survived this time of torments, because any other man would not have been able to carry it out, because even a small part would have sufficed to take man’s life. But I wanted to suffer and die, in order to accomplish the equitable atonement for the sins of mankind, I wanted to take all the guilt of the people on Me and offer the atoning sacrifice therefore, to give back the Father’s lost children, who never could have come in His near without this act of salvation.... And I have gone the way.... voluntarily and with love to the Father and to My fallen brothers. I have known about the hard fate, that awaited Me, and therefore suffered twice, because I always saw the picture of the crucifixion, I always saw the way of suffering, that was leading to the cross.... But I fulfilled this mission by free will, and I bought all his souls from the opponent, who were willing, to let themselves redeem by Me. Because I knew the reason of the weakness of men and acquired them all strengthening of their will by My death on the cross, I acquired them countless graces, with their help they could reach the height again, from which they had fallen once in the deepest depths.... I knew, that they never could reach the height alone again, if they would not be helped. And My fallen brothers took pity on Me, because I knew the bliss of nearness to God, I knew, what they had given up and that they were banished forever from the face of the Father, if not the One deleted the great guilt, that they had burdened themselves by their past apostasy from the Father.... But it was a very difficult work, to take upon Himself all the physical and emotional pain in full consciousness of the output, and to go a walk in fear and poverty, to be able to carry out the act of mercy to the end.... Because I was a man with all physical feelings, and My thinking was always more human, when it came to the execution of the last mission, when I was captured and mercilessly condemned to the most cruel death, which the people could think up.... Because for the liquidation of the immense guilt, for liquidation of the primal guilt of the former apostasy from God, the ability to suffer of a human was necessary.... because God, Who was probably as love in Me, could not suffer and thus He Himself retired for the final phase of the work of redemption, what in Me an unspeakable fear triggered and I was driven to the words: My God, My God, why have Thou forsaken Me.... The consciousness of the Father in Me would have been a alleviation from the pain, but the measure of My pain could not be large enough again, in the face of the guilt of all mankind, of the guilt of all fallen original spirits, who I wanted to save from the deep.... As „just man“ I wanted to lead the work to an end, and that is why I gave Myself up to the will of the Father, who also has been My will from the beginning, only in the face of the death I began to sway for a short time, but then I Myself submited completely to His will, as I cried out: „Father, not My will, but Thy will be done....“ And I have truly brought a hard sacrifice, which neither before nor after a man had accomplished and could accomplish, because it exceeded human strength.... But I received the strength from the love of the Father, because love was in Me until the hour of death.... otherwise I would not have said the words: „Father, forgive them, because they do not know, what they do....“ And so I remained connected to the Father, although I did not apply the strength of love, to take Me away from the sacrificial death.... Once you will also be able to experience this My death on the cross, when you live in the kingdom of light, and only then you will know about My enormous love, which was meant for My brothers, which took everything on itself, to give them back their life, who had chosen death voluntarily. And everyone can also come back to life now, who recognizes Me by free will as his savior and wants, that I have died also for him, that he also belongs to the redeemed, for whom I have shed my blood and who find forgiveness for their guilt of sin by My blood, that kept them separate from the Father, who I therefore absolved by My death on the cross....

Amen