• Terug

God is de liefde

Uit de kracht van Gods liefde is alles ontstaan. Hij zelf is de oerbron van de kracht, Zijn oerbestanddeel is liefde - Hij zelf is dus de liefde. En toch is Hij een Wezen dat werkt en schept naar wijs goeddunken. Hij is een Wezen dat Zijn gedachten realiseert, dat onophoudelijk nieuwe scheppingen laat ontstaan, dat de kracht van Zijn liefde in de oneindigheid uitstraalt, maar die steeds haar doel verwezenlijkt, die niet willekeurig werkzaam is, integendeel door de wijsheid en macht van God geleid wordt in haar werking. God is de liefde. Deze uitspraak zult u, mensen niet begrijpen zolang u niet het wezen van de liefde zult kunnen doorgronden, wat de liefdesvorming van uzelf vereist. Want altijd zult u de liefde bezien als een eigenschap die u aan het hoogste en volmaaktste Wezen toekent. Dat echter dit Wezen zelf de liefde is, zal voor u onbegrijpelijk blijven, zolang u als mens over de aarde gaat.

En u allen bent uit deze liefde voortgekomen, u bent uitgestraalde kracht. U bent in uw oorspronkelijke hoedanigheid zelf liefde, maar eveneens wezens die denken en willen kunnen - de bewijzen van een werkelijk bestaand wezen. Daarom is er niets zonder een bepaald plan wat ontstaan is en nog ontstaan zal. Alles is vol wijsheid overwogen, alles is gedachte van een hoogst volmaakt Wezen, dat u mensen "God" noemt. En dit Wezen vermenigvuldigde zich. Het liet dezelfde wezens uit zich ontstaan. Het straalde de kracht van Zijn liefde uit en gaf haar vormen. Het schiep. Alles wat God geschapen heeft is en blijft in zijn oersubstantie liefde. Het is en blijft een kracht, die werkzaam moet worden volgens goddelijke wil. Wordt ze echter gehinderd in haar werkzaamheid, dan wordt de goddelijke ordening omvergestoten. Het principe van de liefde wordt veranderd in het tegendeel. Tegen het Wezen dat in zich liefde, wijsheid en macht, dus God is, wordt verzet geboden, wat wel gebeuren kan van de kant van de wezens die Hij in het leven riep, omdat Hij hen ook met vrije wil had uitgerust als Zijn evenbeelden. Maar dan stapt het wezen uit zijn wettelijke orde, het verandert zichzelf in het tegendeel. Het bestaat weliswaar, maar laat de kracht van de liefde niet meer werkzaam worden en dat betekent verstarring. Het betekent onbeweeglijkheid, het betekent de dood van datgene wat eens als "leven" van God uitstraalde.

De mens is in zijn oersubstantie liefde, maar meestal verzet hij zich nog tegen Degene die hem als een wezen heeft uitgestraald. En daarom beseft hij ook niet wat liefde eigenlijk is. Daarom is het wezen van God voor hem ook onbegrijpelijk, die de Liefde zelf is. Want de liefde is ook gelijktijdig licht, dat de mens evenwel nog weinig verlicht zolang zijn liefde zwak is. Hij kan daarom God ook niet herkennen in Zijn wezen, hij kan slechts geloven wat hem daarover wordt meegedeeld. Maar zodra zulke mededelingen overeenstemmen met de waarheid, zullen ze hem ook licht opleveren, want dan zal hij zijn best doen zijn wezen tot liefde te veranderen en hij zal zich ook tot het Wezen wenden dat uitermate volmaakt is en dat hij nu begint te herkennen als "eeuwige Liefde".

Maar nooit zal hij in staat zijn het wezen van God te doorgronden, want Hij is het krachtcentrum van eeuwigheid, terwijl alle geschapen wezens krachtvonken zijn, die uitgestraald werden, maar die in hun nietigheid nooit het oervuur zouden kunnen aanschouwen zonder te vergaan. De liefde, wijsheid en macht van een God die werkelijk bestaat, zal ook de mens op aarde al kunnen beseffen wanneer zijn wil goed is en zijn hart zich opent voor de hernieuwde aanstraling van liefde van het Wezen uit hetwelk hij is uitgegaan. Want dit hoogst volmaakte Wezen openbaart zich aan Zijn schepselen.

En dat is het grootste bewijs van liefde van Hem, die zelf de Liefde is, dat Hij zich zelf bekendmaakt, dat Hij de door Hem geschapen wezens uitsluitsel geeft over zich zelf in zoverre dezen in staat zijn het te bevatten en dat Hij daardoor de liefde weer wil doen ontbranden opdat deze weer werkzaam kan worden beantwoordend aan het oerelement - opdat Zijn schepselen weer de eeuwige ordening binnengaan om volgens hun bestemming te kunnen scheppen en werken zoals het was in het allereerste begin.

Amen

BOH JE LÁSKA....

Všetko vzniklo z Božej sily Lásky.... On Sám je primárnym zdrojom sily, Jeho základným prvkom je Láska, teda On je Láskou sám v Sebe.... A napriek tomu je Bytosťou, ktorá pôsobí a tvorí s múdrym úsudkom.... On Je Bytosť, ktorá realizuje Svoje myšlienky, ktorá neustále vytvára nové stvorenia, ktoré vyžarujú Jeho silu Lásky do nekonečnosti. Táto však vždy slúži svojmu účelu, ona nie je svojvoľne efektívna, ale jej výsledok určuje Božia múdrosť a sila.... Boh je Láska.... Vy, ľudia, nebudete chápať toto tvrdenie, pokiaľ nebudete schopní pochopiť podstatu Lásky, čo si vyžaduje formovanie vás samých na Lásku. Vy sa na Lásku vždy budete pozerať ako na vlastnosť, ktorú pripočítate najvyššej a najdokonalejšej bytosti. Ale že táto Bytosť je Láska Sama osebe pre vás zostane nepochopiteľné, až kým budete žiť na Zemi ako ľudská bytosť.

A vy všetci ste sa vyronili z tejto Lásky, ste emanovanou (vyžiarenou) silou, vy sami ste Láskou vo svojej základnej podstate.... ale rovnako ste bytosti so schopnosťou myslenia a vôle.... dôkaz jednej „entity“.... Preto nič nevzniklo a nebude vznikať náhodne.... Všetko je veľmi múdro uvažované; všetky veci sú myšlienkami najvyššej dokonalej Bytosti, ktorú vy, ľudia, nazývate „Bohom“.... A táto Bytosť reprodukovala samého Seba.... Vyniesla rovnaké bytosti zo Svojho vnútra, vyžiarila Svoju silu Lásky a dala jej formy.... Ona stvárala.... Všetko, čo Boh stvoril, je a zostáva Láskou vo svojej základnej podstate. Je a zostáva silou, ktorá sa má stať účinnou v súlade s Božskou vôľou.... Ak sa jej však zabráni v účinnosti, potom sa zmení Božský poriadok... Princíp Lásky sa zmení na pravý opak. Bytosti, Ktorá je sama Láska, múdrosť a sila... teda „Bohu“.... sa bude odporovať, čo bytosti, ktoré On priniesol do života, mohli skutočne dosiahnuť, pretože ich tiež obdaril slobodnou vôľou ako Svoje podoby.... Ale v takom prípade bytosť opustí svoj zákonný poriadok.... zmení sa na pravý opak... určite bude pokračovať v jestvovaní, ale už nedovolí, aby sa sila Lásky stala účinnou, a to bude znamenať spevnenie, bude znamenať zastavenie, bude znamenať smrť toho, čo kedysi bolo vyžiarené ako „život“ z Boha....

Základnou substanciou ľudskej bytosti je Láska, napriek tomu je v celku stále v rozpore s Tým, Ktorý ju vyžiaril ako bytosť vyslal.... A preto ona nerozpoznáva, čo je Láska.... Z tohto dôvodu je podstata Boha, Ktorý je Sám osebe Láska (1.Jánov 4:8), je jej tiež nepochopiteľná. Pretože Láska je súčasne svetlom, Ktoré však poskytuje človeku len málo osvietenia, zatiaľ čo jeho Láska je stále slabá. Preto on tiež nie je schopný rozpoznať Božiu podstatu, môže len uveriť informáciám, ktoré o nej dostane, ale len čo sa *tieto správy zhodnú s Pravdou (Čistá Pravda podaná cez tieto vyhlášky), osvietia ho tiež*, pretože sa on bude usilovať zmeniť svoju prirodzenosť na Lásku a obráti sa tiež k Bytosti, ktorá je najvyššie dokonalá, a začne ju rozpoznávať ako „Večnú lásku...

Ale nikdy nebude schopný pochopiť Božiu prirodzenosť, pretože je On večným centrom sily, zatiaľ čo všetky stvorené bytosti sú vyžarované, ale veľmi malé iskričky sily, ktoré by nikdy nedokázali vidieť prvotný oheň bez toho, aby prestali jestvovať... Človek by bol schopný vnímať Lásku, múdrosť a moc vnímateľného Boha na zemi už vtedy, ak má dobrú vôľu a otvorí svoje srdce pre opätovné osvietenie Lásky Bytosťou, z ktorej pochádza.... Pretože sa táto najvyššia dokonalá Bytosť zjavuje Svojim živým stvoreniam....

A najväčším dôkazom Lásky Toho, ktorý je Láskou Sám osebe je to, že Sa odhaľuje, že poskytuje Svojim stvoreným bytostiam informácie o Sebe toľko, koľko sú oni schopné pochopiť (Ján 16:25)... a že tým chce znovu zapáliť ich Lásku, aby sa opäť stala účinnou v súlade so základným prvkom.... aby Jeho živé stvorenia znovu vstúpili do večného poriadku, aby mohli vytvárať a pôsobiť tak, ako to bolo na počiatku....

AMEŇ